NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1295 เตรียมตัวออกเดินทาง

“ลุงหลี่ ลุงก็ล้อผมเรื่องนี้ด้วยเหรอ ผมรำคาญจะตายอยู่แล้ว”ไท่ซางทึ้งผมตัวเองอย่างไม่พอใจพลางบ่น
“เจ้าเด็กนี่ มันเป็นเรื่องที่ดี มีอะไรให้รำคาญ ฉันว่านังหนูหยูหลิงฮุ่ยนั่นก็ไม่ถึงกับแย่มาก พรุ่งนี้พวกแกสองคนหาเวลาไปสำนักกิจการพลเรือน ไปเอาใบรับรองซะ”
เมื่อวานหลี่ต๋าคางเห็นหยูหลิงฮุ่ยแวบหนึ่ง ถือว่าค่อนข้างพึงพอใจเธอ อีกอย่างไท่ซางเจ้าเด็กนี่ดิบเกินไปแล้ว ขาดภรรยามาดูแลพอดีพวกเขาอยากให้ไท่ซางอยู่กับหยูหลิงฮุ่ยใจจะขาด
“เดี๋ยวๆ!ใครบอกว่าผมจะแต่งงาน ผมยังเที่ยวเล่นไม่พอเลย!ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกผมจริงๆ อย่างมากที่สุดผมแค่เลี้ยงเด็กคนนั้นให้โต หยูหลิงฮุ่ยไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมแม้แต่นิดเดียว”
นี่เป็นความคิดจริงๆของไท่ซาง อย่างมากเขาแค่รับผิดชอบลูกตัวเอง แต่แม่ของเด็กนั้นไม่เกี่ยว
“เหอะ แกอย่ามั่นใจนักเลย ดั่งคำกล่าวอะไรนะที่ว่า ตอนแรกทำเรื่องแย่ๆกับภรรยาไว้เยอะ พอเสียใจภายหลังก็งัดเอาทุกวิถีทางมาใช้ให้ภรรยากลับมา ถ้าแกทำให้หยูหลิงฮุ่ยเสียใจมากๆ เมื่อถึงตอนนั้นอย่ามาร้องไห้ให้เขากลับมาล่ะ”
หลี่ฝางลงมาจากชั้นบนพอดี เมื่อได้ยินคำพูดไม่ได้รับการศึกษาของไท่ซาง จึงพูดเย้ยหยันออกมา
“ตลกแล้ว!ผมนอนกับผู้หญิงมาตั้งเยอะ เวลาเลิกกันแล้วเสียใจภายหลังที่ไหนกัน?ลูกพี่ พี่ดูถูกผมเกินไปแล้ว?”ไท่ซางพูดโดยไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น
ขณะทั้งสองกำลังคุยกัน โหจื่อ ราฟาเอลและสหายคนอื่นๆก็ทยอยมาถึง หลี่ฝางจึงตัดบทเรื่องนี้
“หึ แกนี่มันรนหาที่ตาย”หลี่ฝางมองบนให้กับท่าทีขาดการศึกษาของเขา“นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของแก ฉันจะไม่พูดอะไรมาก บ่ายวันนี้ฉันต้องไปเผ่ากู่แห่งทิศตะวันตกเฉียงใต้กับส้าวส้วยและกู่ยี่เทียน มีบางเรื่องให้พวกนายทำ”
สำหรับความรู้สึกของคนอื่น หลี่ฝางจะไม่แสดงความเห็นมากไปมาโดยตลอด สิ่งที่ควรพูดก็พูดไปแล้ว ส่วนไท่ซางจะทำยังไงนั่นมันก็เรื่องของเขา
ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญ มีหลายเรื่องที่วุ่นมากๆ หลี่ฝางพิจารณาถึงสถานการณ์โดยรวมก่อน ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวเด็กๆอะไรแบบนี้
เมื่อพูดถึงเรื่องสำคัญ สีหน้าของคนอื่นๆก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา ล้อมเป็นวงกลมเล็กๆโดยมีหลี่ฝางอยู่ตรงกลาง รอคำสั่งของหลี่ฝางด้วยความจริงจัง
“พวกเราไปเผ่ากู่ครั้งนี้น่าจะสัก1เดือน ภายใน1เดือนนี้ พวกนายต้องดูแลความปลอดภัยภายในสถานตากอากาศให้ดี พวกนายก็รู้ว่าช่วงนี้ในประเทศจีนมีเรื่องปั่นป่วน ศัตรูมากมายล้วนกำลังจับจ้องมาที่เรา”
“บวกกับแม่ฉันได้รับบาดเจ็บหนัก วี่เฟยกับเสี่ยวฉงแล้วก็ลูกชายของฉันไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ ดังนั้นการรักษาความปลอดภัยในเดือนนี้พวกนายต้องเข้มงวดกว่าเดิม”
“แต่พวกนายไม่ต้องกังวล ครั้งนี้พ่อฉันจะอยู่ที่สถานตากอากาศด้วย ทางด้านผู้อาวุโสใหญ่ก็จะให้ความช่วยเหลือเช่นกัน พวกนายไม่ต้องกดดันมากเกินไป ภายใน1เดือนนี้พวกนายจะอยู่ในสถานตากอากาศอย่างปลอดภัย ตราบใดที่ศัตรูไม่บุกมาก็ไม่ต้องลงมือ”
“ส่วนปัญหาอื่นๆ รอพวกฉันกลับมาจากเมืองชีหนันแล้วค่อยว่ากัน พวกนายไม่ต้องกังวล คนที่มันกล้าลงมือกับตระกูลหลี่พวกนั้น ถึงเวลาฉันไม่ปล่อยมันไปแน่นอน”
1เดือนนี้เป็นช่วงรักษาความปลอดภัย เพราะผู้อาวุโสใหญ่บอกว่าคนของเผ่ากู่ต่อต้านต่างชาติมาก ระยะทางไปกลับจากเมืองตงไห่ไปเผ่ากู่แห่งเมืองชีหนันใช้เวลากว่าครึ่งเดือน ถ้าราบรื่นก็สามารถจัดการเทพอ้านได้ภายในหนึ่งเดือน แล้วกลับเมืองตงไห่อย่างปลอดภัยนั้นไม่ใช่ปัญหา
“ไม่ต้องห่วง ความปลอดภัยของอาจารย์หญิงและพี่สะใภ้พวกเขาปล่อยให้เป็นหน้าที่พวกเราเถอะครับ !พวกเราไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาได้รับอันตรายใดๆแม้แต่นิดเดียว!”
สำหรับคำสั่งของหลี่ฝาง โหจื่อเป็นคนแรกที่ตอบรับตลอด เขาตบหน้าอกตัวเองเบาๆ พลางพูดรับประกัน
แม้ราฟาเอลไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ส่งสายตาเด็ดเดี่ยวให้หลี่ฝาง
คนเดียวที่ไม่พอใจคือไท่ซาง เขามองหลี่ฝางหน้านิ่วคิ้วขมวดพลางถาม“ลูกพี่ ในเมื่อลุงหลี่ก็อยู่ที่สถานตากอากาศ งั้นพี่พาผมไปเมืองชีหนันด้วยได้ไหม?ถ้าพี่ไม่พาผมออกไปเที่ยวเล่นบ้าง ผมต้องเป็นบ้าแน่ๆ”
เมื่อได้ยินที่ไท่ซางพูด หลี่ฝางเลือกที่จะมองข้ามทันที จากที่เขาเข้าใจไท่ซาง ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นข้ออ้าง เหตุผลที่เขาอยากไปเมืองชีหนันนั้นง่ายมาก นั่นก็คือเพื่อหลบหน้าหยูหลิงฮุ่ย
หลี่ฝางยังคงหวังว่าให้เขาใช้เวลาช่วงนี้ในการสร้างความสัมพันธ์กับหยูหลิงฮุ่ย แน่นอนว่าไม่ปล่อยโอกาสให้ไท่ซางหนี
“ลูกพี่ พี่สงสารผมเถอะ ผมอยู่เมืองตงไห่มาเกือบปีแล้ว ถ้าพี่ยังไม่ให้ผมออกไป ผมได้ตายจริงๆแน่”เมื่อเห็นหลี่ฝางไม่สนใจตน ไท่ซางจึงวิงวอนต่อ
“เจ้าหมอนี่อย่ามาหาข้ออ้างกับฉัน 1เดือนนี้แกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ทำตัวดีๆอยู่กับหยูหลิงฮุ่ยและลูกที่สถานตากอากาศเถอะ”หลี่ฝางพูดอย่างไม่เกรงใจ แม้แต่มองยังไม่มองเลย
เมื่อได้ยินคำตอบของหลี่ฝาง ไท่ซางหน้าเขียวปั้ดขึ้นมาทันที ให้เขาอยู่กับหยูหลิงฮุ่ยเท่ากับบีบให้เขาตายชัดๆ“ลูกพี่ ไม่เอาแบบนี้สิ!ถ้าพี่ไม่พาผมไป งั้นทันทีที่เท้าหน้าพี่ก้าวออกจากเมืองตงไห่ เท้าหลังผมจะตามไปติดๆทันที”
“จิ้”หลี่ฝางส่งเสียง พลางคว้าหูไท่ซาง“ทำไม แกคันไม้คันมือเหรอ?นี่คือคำสั่ง!ถ้าแกกล้าแอบออกจากเมืองตงไห่ พอฉันกลับมาจะถลกหนังแกซะ!”
โดนหลี่ฝางดึงหูจนเจ็บ แม้ในใจไท่ซางไม่เต็มใจสุดๆ แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงยอมจำนนต่ออำนาจ พูดขึ้นด้วยสีหน้าจนปัญญา
“โอเคๆๆ!ผมจะอยู่เมืองตงไห่อย่างเชื่อฟัง โอเคแล้วใช่ไหม?”
เมื่อเห็นเขาตกลง หลี่ฝางจึงปล่อยหูไท่ซาง ถ้ารู้แต่แรกว่าเป็นแบบนี้ เมื่อกี้จะรนหาที่ตายมาเถียงกับตนทำไมกัน
จากนั้นหลี่ฝางก็สั่งงานเรื่องเล็กๆน้อยๆ แล้วไปรวมตัวกับกู่ยี่เทียนพร้อมส้าวส้วย
“หึ เจ้าหมอนี่มีวาสนาเรื่องผู้หญิงจริงๆ คนอื่นเขามีภรรยาได้แค่คนเดียว แต่แกนี่ได้สองคน อีกทั้งยังไม่ได้แต่งงานก็มีลูกชายแล้ว ฉันนี่อิจฉาจริงๆ”
ทันทีที่ทั้งสามคนเจอกัน กู่ยี่เทียนก็มากอดไหล่พูดล้อหลี่ฝาง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

พ่อแม่ที่หายตัวไปหลายปีจู่ๆ ก็โทรมา บอกว่าตัวเองเป็นบุคคลที่รวยที่สุดของดูไบ………….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset