NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 14 นายเล่นกับฉันไม่ได้

บทที่ 14 นายเล่นกับฉันไม่ได้
หลังจากเข้าสู่Recalling the past หลี่ฝางก็ตกอยู่ในห้วงความทรงจำที่ลึกซึ้ง
ทำเลของRecalling the past เป็นที่ที่หลี่ฝางเติบโตขึ้นมา แต่เมื่อบ้านถูกรื้อถอน สถานที่แห่งนี้ก็ถูกทิ้งร้าง
เมื่อเข้าประตู หลินชิงชิงก็เงยหน้าขึ้นมองมังกรทองและพูดว่า “พ่อของฉันบอกว่าเศรษฐีลึกลับมีลูกชาย และมีจักรราศีเป็นมังกร ดังนั้นเขาจึงสร้างมังกรทองคำบริสุทธิ์เอาไว้ที่ทางเข้า”
เจ้าหัวแบนไม่เชื่อเลยสักนิด “พี่ชิง พี่ใหญ่กลายเป็นคนใสซื่อตั้งแต่เมื่อไหร่กัน มังกรทองตัวใหญ่ขนาดนี้ หากเป็นองคำบริสุทธิ์จะต้องใช้เงินเท่าไหร่กัน เกรงว่ามันจะต้องไม่ต่ำกว่าพันล้านหยวน”
“สถานที่ทรุดโทรมอย่างตงไห่ ใครจะใช้เงินมากกว่าพันล้านเพื่อเปิดบาร์กัน แบบนั้นไม่บ้าไปแล้วหรือ? หากเป็นเมืองบันเทิงของฮ่องกงล่ะก็ ผมค่อยแน่ใจว่าจะมีคนทำแบบนั้น” เจ้าหัวแบบแค่นเสียงและเอ่ยพูด
“ใครจะไปรู้ ถ้าคนเขามีเงินมีความตั้งใจจริง ก็อาจจะนี่? ว่าไหมน้องชาย” หลินชิงชิงมองไปที่หลี่ฝางด้วยความรักใคร่เอ็นดู “หลี่ฝางยิ้มและไม่พูดอะไร
เขามีราศีมังกร ตอนนี้เขาสงสัยอย่างยิ่งว่าบาร์แห่งนี้เป็นของครอบครัวของตนเอง
สำหรับมังกรนั้นทำจากทองคำบริสุทธิ์หรือไม่ หลี่ฝางก็สงสัยเช่นกัน ถ้าเป็นจริง ครอบครัวของเขาจะร่ำรวยขนาดไหนกัน?!
เดิมทีหลี่ฝางตั้งใจจองโต๊ะวีไอพี แต่หลินชิงชิงปฏิเสธ เธอบอกว่าสามคนแค่มาเที่ยว การจองโต๊ะวีไอพีสิ้นเปลืองเกินไป
หลังจากดื่มเบียร์ไปได้แค่หนึ่งขวด แขกที่ไม่คาดคิดหลายคนก็มาหาหลี่ฝาง
เซี่ยลู่ควงแขนของตู้เฟยและเดินมาหาหลี่ฝาง เธอแสร้งทำเป็นว่าเพิ่งเห็นเขา “เอ๊ะ นี่ไม่ใช่หลี่ฝางผู้โชคดีของชั้นเรียนเราหรอdหรือ?”
เมื่อมองลงไปดูเหล้าที่บนโต๊ะ ตู้เฟยก็ยิ้มเยาะ “ทำไมมันถึงเป็นเบียร์ทั้งหมดล่ะ ช่างน่าเศร้าไปหน่อยแล้วมั้ง? เพื่อนนักเรียนหลี่ฝาง เมื่อวานนายใช้เงินอย่างกับราชา แต่วันนี้ทำไมกัน ไม่มีเงินแล้วหรือ?”
“ที่นั่งธรรมดา? อยากไปนั่งที่นั่งตรงนั้นของพวกเราสักหน่อยไหม พวกเราจองโต๊ะวีไอพี” ตู้เฟยมีสีหน้าสะใจ
หลี่ฝางไม่ได้สนใจเขา เมื่อวานเขาให้บทเรียนกับตู้เฟยไปแล้ว ใครจะรู้ว่าเขาไม่รู้จักจำเลยสักนิด
“ทำไม ไม่ไว้หน้าฉันตู้เฟย?” หลังจากถูกเพิกเฉย ตู้เฟยก็โมโหขึ้นมาบ้างแล้ว
“ได้สิ” ในเมื่อมีคนเชิญ ทำไมหลี่ฝางจะไม่ไป?
หลี่ฝางดึงมือหลินชิงชิงมาที่โต๊ะ VIP
ทันทีที่นั่งลง จางเชี่ยนก็ถามด้วยความสงสัย “หลี่ฝาง”เงินของนายไม่ได้ใช้ไปหมดแล้วหรือ ทำไมถึงกลับมาที่แบบนี้ได้?”
ดูเหมือนว่าจางจื้อเหายังไม่ได้บอกจางเชี่ยนว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อกลางวัน ดังนั้นหลี่ฝางจึงเตรียมเล่นแง่ “เงินของฉันถูกโกงไป ในใจหดหู่ ก็เลยออกมาดื่มย้อมใจ”
“ฉันไม่เหมือนพวกเธอ สั่งเหล้ามามากขนาดนี้ ฉันดื่มแค่เบียร์ คงใช้เงินไม่เยอะหรอกมั้ง?” หลี่ฝางแสร้งทำเป็นน่าสงสารมาก
แน่นอนว่า หลังจากที่หลี่ฝางพูดจบ ดวงตาของทุกคนก็เต็มไปด้วยการดูถูกรวมถึงส้งเสียงและโจวเจ๋
เมื่อเห็นหลิวเฉียวเฉียวถูกชายอื่นโอบเอาไว้ หลี่ฝางก็นั่งลงอย่างโมโหอยู่บ้าง “หลิวเฉียวเฉียว เมื่อคืนเธอเพิ่งสัญญาว่าจะเป็นแฟนฉัน มาวันนี้เธอกลับมาโอบๆ กอดๆ กับชายอื่น เหมาะสมหรือ?”
“หลี่ฝาง หยุดทำตัวน่ารังเกียจเถอะ? เมื่อวานฉันแค่ล้อเล่นกับนายเท่านั้น นายกลับคิดจริงจัง นายไม่ฉี่แล้วก้มมองดูตัวเองสักหน่อยว่าหน้าตาเป็นยังไง ฉันจะไปชอบนายได้หรือไง?” ดู หลิวเฉียวเฉียวเอ่ยด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
หลินชิงชิงโกรธขึ้นมาแล้ว เธอคิดจะอาละวาด แต่กลับถูกหลี่ฝางหยุดเอาไว้ ตอนนี้เจ้าหัวแบนไม่อยู่ หลี่ฝางกลัวว่า หลินชิงชิงจะถูกเอาเปรียบ
ตู้เฟยถือขวดRoyal Salute และเอ่ยกับหลี่ฝาง “นายรู้ไหมว่าเหล้านี้ราคาเท่าไหร่?”
“3800ต่อขวด ต่อให้นายทำงานที่โรงเรียนของเราเป็นเวลาครึ่งปี ฉันก็เกรงว่านายจะได้ไม่ถึง3800ด้วยซ้ำ! ”
“หลี่ฝาง นายขาดเงินไม่ใช่หรือไง งั้นฉันจะเล่นเกมกับนาย ถ้าหากนายสามารถดื่มRoyal Salute จดหมดขวดได้ ฉันจะให้นายหนึ่งพัน เป็นไง?” ตู้เฟยถามด้วยความเย้ยหยัน
หลี่ฝางยิ้มเหยียด “ฉันไม่ได้ดื่มเก่งขนาดนั้น ไม่งั้นเปลี่ยนเป็นนายดื่มดีไหม ฉันให้นายหนึ่งหมื่น”
“นายมีหนึ่งหมื่นหรือไง?” ตู้เฟยหัวเราะ
“ถ้าฉันมีล่ะ”
“นายมีฉันจะดื่ม”
ทันทีที่ตู้เฟยพูดจบ หลี่ฝางก็หยิบเงินสดหนึ่งหมื่นออกมา
ตู้เฟยและคนอื่นๆ ตกตะลึงไป
“เล่นแง่อะไรกัน? พวกเธอไม่ได้บอกว่าเงินของหลี่ฝางถูกโกงไปหมดแล้วหรือไง ทำไมยังมีอยู่อีก?” ตู้เฟยมองไปที่ เซี่ยลู่และคนอื่นๆ อย่างเย็นชา เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างผิดปกติ
พวกผู้หญิงกำลังสับสน
“หลี่ฝาง ทำไมนายถึงยังมีเงิน?” จางเชี่ยนขมวดคิ้ว
หลี่ฝางไม่ได้สนใจเธอ เขาผลักเงินไปทางตู้เฟย “พี่เฟย คุณบอกว่าฉันเอาเงินออกมาแล้วคุณจะดื่ม ดื่มสิ”
“ดื่มก็ดื่ม!” ตู้เฟยยังคงพูดจามีสัจจะอยู่บ้าง เขาถือขวดRoyal Salute และดื่มจนหมด
เพียงแต่หลังจากดื่มเสร็จ เขาก็ไปอาเจียน
หลังจากอาเจียนกลับมา หลี่ฝางก็ยังไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยเขาไป
“ฉันเล่นเกมกับพวกคุณสักหน่อยเป็นไง?” หลี่ฝางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เกมอะไร? “ตู้เฟยถามด้วยตาแดงก่ำ
“แบบนี้ พวกคุณทั้งหมดหกคน แต่ละคนดื่มRoyal Saluteคนละขวดจนหมด ฉันจะ 10,000 หยวนต่อขวด มาดูกันว่าคุณกินเหล้าได้มาก หรือเงินของฉันมีมากกว่ากัน”
“ดี ดี” จางเชี่ยนและหลิวเฉียวเฉียวตกลงทันที
ดื่มเหล้าขวดหนึ่งได้เงิน 10,000 สำหรับครอบครัวของจางเชี่ยนนี่ถือเป็นโชคลาภ
“แม่งเอ้ยแกเป็นใคร กล้าดูถูกพวกเราด้วยเงิน? “ส้งเสียงโมโหขึ้นมา นับเป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนใช้เงินฟาดใส่แบบนี้
“ถ้านายรู้สึกว่าโดนดูถูกก็อย่ามีส่วนร่วม” หลี่ฝางกล่าวเสียงเรียบ
“ตู้เฟย นายกล้าเล่นหรือเปล่า?” หลี่ฝางเลิกคิ้ว และใช้น้ำเสียงท้าทายโอ้อวด “หากนายคิดว่าเงินน้อยไป ฉันเพิ่มเป็นสองเท่าได้”
“นายหมายถึงถ้าพวกเราดื่มRoyal Saluteหมดหนึ่งขวด นายจะให้พวกเรา 20000?” ตู้เฟยแทบไม่อยากจะเชื่อ หลี่ฝางได้เงินมาเท่าไหร่กันแน่ถึงได้กล้าที่จะใช้จ่ายแบบนี้?
“ดี!” ตู้เฟยพยักหน้าอย่างแรง
“ฉันอยากเห็นนักว่านายมีเงินเท่าไหร่!” ตู้เฟยเรียกพนักงานเสิร์ฟมา และสั่งRoyal Saluteคนอีกสิบขวด
“Royal Saluteคนสิบขวด 200000 ใช่ไหม”ตู้เฟยถามอย่างไม่แน่ใจ
“ใช่” หลี่ฝางพยักหน้า
“มา พวกเรามาดื่มด้วยกัน” ตู้เฟยตะโกนเรียกเซี่ยลู่และคนอื่น ๆ
ขณะที่กำลังจะดื่ม หลี่ฝางกลับเอ่ยขึ้น “เดี๋ยวก่อน”
“ฮ่าฮ่า จะกลับคำหรือไง? ฉันรู้อยู่แล้วว่านายไม่สามารถจ่ายได้” ตู้เฟยหัวเราะขึ้นมา คิดว่าเมื่อครู่หลี่ฝาง”แค่แกล้งทำ
“พวกเราแค่พูดถึงกฎของเกมเท่านั้นยังไม่ได้พูดถึงการลงโทษ” หลี่ฝางยิ้มจาง ๆ
“งั้นนายบอกมาเร็วๆ” ตู้เฟยและคนอื่นๆ แทบรอไม่ไหวแล้ว
ระดับแอลกอฮอล์ของRoyal Saluteไม่ได้สูงมาก อีกทั้งเหล้าที่อยู่ในบาร์ส่วนใหญ่ก็มักจะผสมน้ำ ดังนั้นเมื่อดื่มจึงแทบจะไม่ทำให้เมา
อย่างน้อยหกคนต่อRoyal Saluteสิบขวด ตู้เฟยคิดว่านี่ถือว่าโอเค
หลี่ฝางเอ่ย “การลงโทษนั้นง่ายมาก ใครก็ตามที่แพ้จะต้องจ่ายเงินแทนอีกฝ่าย ถ้าฉันแพ้ วันนี้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดฉันเป็นคนออก แต่ถ้าฉันชนะ ค่าใช้จ่ายของฉันก็จะนับที่พวกคุณ”
“ค่าใช้จ่ายโต๊ะนาย ยังเทียบไม่ได้กับRoyal Saluteคนของฉันหนึ่งขวด นี่เป็นการลงโทษอะไรกัน ฉันตกลง!”
ตู้เฟยกลัวว่าหลี่ฝางจะโกงในตอนท้าย เขาเสริมขึ้น “พูดไว้ก่อนเลย หากเกมจบแล้ว นายห้ามเป็นแบบเมื่อวาน สั่งเอาเหล้าที่แพงสุดมาเพิ่มอีกหลายขวด”
เรื่องเมื่อคืนเป็นเงาฝังใจตู้เฟยอยู่ไม่น้อย
“ไม่ต้องห่วง ฉันมีเพื่อนไม่กี่คนอยู่ในบาร์ หลังจากนายแพ้แล้ว นายช่วยเลี้ยงพวกเขาก็พอ” หลี่ฝางพูดอย่างขอไปที
ตู้เฟยยอมตกลง เขาคิดในใจ หลี่ฝางก็แค่คนยากจนคนหนึ่ง เพื่อนของเขาจะใช้จ่ายเท่าไรกัน? อย่างมากที่สุดก็แค่หลักพัน
“เอาล่ะ ดื่มเถอะ ดื่มหมดหนึ่งขวดฉันจะให้นาย 20000” หลี่ฝางพยักหน้าและพิงลงบนโซฟานุ่ม
หลินชิงชิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าหลี่ฝาง รู้สึกกังวลขึ้นมา “น้องชาย นายโง่รึเปล่า พวกเขามีหกคน หากดื่มRoyal Saluteหมดสิบขวดจริงๆ นายจะให้พวกเขา 200000?”
หลี่ฝางพยักหน้า “จะเล่นการพนันต้องยอมรับความพ่ายแพ้ พวกเขาดื่มมากแค่ไหนฉันให้เท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้นนายก็ขาดทุนแย่สิ ค่าใช้จ่ายบนโต๊ะของพวกเราแค่ไม่กี่ร้อยเท่านั้น ไม่ถึงพันด้วยซ้ำ แบบนี้ต่อให้พวกเขาแพ้ก็ไม่ขาดทุน” หลินชิงชิงขมวดคิ้วและรู้สึกว่าหลี่ฝางเลอะเลือนอยู่บ้าง
ไม่ว่าจะอีกมากรวยแค่ไหน ก็ไม่อาจใช้จ่ายแบบนี้ได้!
นี่เรียกได้ว่าเป็นการทุ่มเงินให้อีกฝ่ายชัดๆ
แต่หลี่ฝางไม่สนใจเลยสักนิด ไม่นานนัก Royal Salute ว่างเปล่าสองขวดก็ถูกโยนลงตรงหน้าหลี่ฝาง และหลี่ฝาง ก็ให้เงินตู้เฟย40000 อย่างว่าง่ายรวดเร็ว
“พวกนายดื่มให้เร็วหน่อยได้ไหม ช้าเกินไปแล้ว” หลี่ฝางส่ายหัวด้วยความผิดหวัง
“พวกนายดื่มเถอะ ฉันไม่ดื่มแล้ว”ส้งเสียงและโจวเจ๋ยอมแพ้อย่างรวดเร็ว และประกาศว่าจะไม่ดื่ม
ทั้งสองคนเป็นลูกเศรษฐี พวกเขาไม่มีทางต่อสู้เพื่อเงิน
เป้าหมายของพวกเขาในคืนนี้คือการนอนกับหลิวเฉียวเฉียวและจางเชี่ยน ตอนนี้พวกเขายังรู้สึกขอบคุณหลี่ฝาง อยู่เล็กน้อย หากเป็นเช่นนี้หลิวเฉียวเฉียวและจางเชี่ยนจะต้องเมาแน่ ถึงเวลานั้นพวกเขาค่อยพาไปที่โรงแรมโดยตรง
แม้ว่าตู้เฟยจะไม่ขาดแคลนเงิน แต่เขาก็อยากทำให้หลี่ฝางหมดตัว ดังนั้นจึงยอมดื่มเอาเป็นเอาตาย
ตู้เฟยและผู้หญิงทั้งสาม หลังจากดื่มเสร็จก็ไปอาเจียน หลังจากอาเจียนก็มาดื่มต่อ จนกระทั่งสามสาวหมดสภาพอย่างยิ่ง แม้กระทั่งตายังลืมไม่ขึ้น แต่ตู้เฟยยังคงรักษาสติสุดท้ายเอาไว้ได้
“เจ็ดขวด 140000! ”
“เช็คบิล ฉันยอมแพ้”
ตู้เฟยยิ้มฮี่ฮี่ แม้ว่าเขาจะแพ้เกมนี้ แต่เขาก็คิดว่าตนเองชนะแล้วจริงๆ
เขาทำเงินได้ 140000 จากหลี่ฝาง แต่ค่าใช้จ่ายในวันนี้เพิ่งจะสี่ห้าหมื่นเท่านั้น เขายังทำเงินเกือบ 100000 จากหลี่ฝางมาได้
“ได้” หลี่ฝางให้เงินอย่างรวดเร็ว
ตู้เฟยหัวเราะเยาะเย้ย “ฮ่าฮ่า แกเจ้าโง่ คิดหรือไงว่าฉันจะโดนแกหลอก?”
“ฉันรู้จุดประสงค์ของแก แกก็แต่อยากให้ฉันดื่มจนเข้าโรงพยาบาล หรืออาจจะดื่มจนตาย แต่ฉันตู้เฟยไม่ได้โง่ขนาดนั้น ตอนนี้ตัวฉันไม่เป็นอะไรทั้งนั้น แต่แกต่างหากที่เสียเงิน 140000 โดยเปล่าประโยชน์”
หลี่ฝางส่ายหัว “ใช่ คืนนี้ฉันเสียเงินไป 140000 แต่สิ่งที่นายเสียไป ก็ไม่น้อยไปกว่าฉันเท่าไหร่”
หลี่ฝางยืนขึ้นและตบหน้าตู้เฟยเบาๆ “ฉันจะให้นายจำไว้ ว่ามีบางเกมที่นายไม่สามารถเล่นได้ และบางคนที่นายไม่สามารถหาเรื่องได้”
หลี่ฝางยิ้มเยาะ และเดินไปที่ตรงกลางบาร์
“ดีเจ ช่วยปิดเพลงให้หน่อย ผมมีเรื่องจะประกาศ” หลี่ฝางหยิบธนบัตรออกมาหลายใบและส่งให้คนคุมเสียง
หลังจากที่คนคุมเสียงปิดเสียงลง ทั้งบาร์ก็มีเสียงด่า
หลี่ฝางหยิบไมโครโฟนและเอ่ยเสียงดัง “ขอโทษที่รบกวนทุกท่าน”
“นายเป็นใครกัน รีบเปิดเพลงเดี๋ยวนี้ ฉันกำลังไฮอยู่เนี่ย?”
หลี่ฝางกลัวว่าจะวุ่นวายขึ้น ดังนั้นเขาจึงเข้าเรื่องทันที “ท่ามกลางทะเลผู้คน ผมได้เจอกับทุกท่านถือว่าเป็นโชคชะตา และเป็นเกียรติส่วนตัวของหลี่ฝางที่ หากทุกท่านไม่รังเกียจ ย่อมถือเป็นเพื่อนของผม หลี่ฝาง เช่นนั้นวันนี้ค่าใช้จ่ายของพวกคุณ ผมหลี่ฝางเป็นคนออกเอง”
ทันทีที่เสียงของหลี่ฝางจบลง ตู้เฟยก็นั่งลงบนโซฟาทันที ทั้งตัวเต็มไปด้วยความสับสน