NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 161 กระตุ้นความโกรธลู่หลุ่ย

บทที่ 161 กระตุ้นความโกรธลู่หลุ่ย
เช้าวันถัดมา หลี่ฝางตื่นแล้ว
ทิ้งเงินสดไว้ให้หลินชิงชิงแสนหนึ่ง หลี่ฝางก็ขับรถกลับไปที่ตงไห่
นึกถึงสายเมื่อคืน หลี่ฝางก็โมโห จางกงหมิงผู้ชายคนนี้ ช่วยมู่เสี่ยวไป๋เอาคืนตัวเองจริงๆหรือไง?
พอถึงตงไห่ หลี่ฝางก็โทรหาหลี่เสี่ยวเสี่ยว นัดเธอออกมา
“ทำไมคุณนัดฉันออกมาเดินเล่นล่ะ?ไม่ใช่ว่าควรนัดลู่หลุ่ยเหรอ?”หลี่เสี่ยวเสี่ยวถามด้วยใบหน้าแปลกใจ
“ไม่ใช่ว่าคุณทั้งสองคนทะเลาะกันหรอกนะ?”
หลี่ฝางส่ายหน้า:“ไม่ได้ทะเลาะ ผมกะว่าจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ลู่หลุ่ยสักสองสามตัว เลยให้คุณมาเปิดหูเปิดตาหน่อย”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวส่ายหน้า:“ไม่เข้าใจจริงๆ คุณซื้อเสื้อผ้าให้ลู่หลุ่ย ก็ควรจะนัดลู่หลุ่ยสิ”
หลี่ฝางกลอกตาใส่หลี่เสี่ยวเสี่ยว:“คุณยังไม่เข้าใจลู่หลุ่ยอีกเหรอ?เธอมีทิฐิมากๆ ถ้าผมให้เธอออกมาเดินห้าง เธอไม่ยอมแน่นอน”
“คุณน่าจะรู้จักไซส์เธอใช่ไหม?”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวส่ายหน้า:“นอกจากหน้าอก เราสองคนก็เท่าๆกัน”
“หลายปีมานี้ ลู่หลุ่ยมักจะเอาของที่ฉันไม่เอาแล้วมาใส่”
หลี่ฝางได้ยินคำนี้ ในใจก็อึดอัดหน่อยๆ
“ที่บ้านลู่หลุ่ยจนขนาดนั้นเลยเหรอ?”หลี่ฝางถาม
หลี่เสี่ยวเสี่ยวส่ายหน้า:“ตั้งแต่ที่คุณลุงลู่เริ่มป่วยแหละ พอคุณลุงลู่ป่วย แม่ของลู่หลุ่ยก็หนีไป แม่เธอร้ายมาก คุณจะว่าหนีก็หนีแหละ แล้วยังเอาเงินออมที่บ้านทั้งหมดไปด้วย เพื่อรักษาคุณลุงลู่ ลู่หลุ่ยเลยยืมเงินเพื่อนบ้านที่สนิทๆ”
พูดไป หลี่เสี่ยวเสี่ยวก็ถอนหายใจ
“บ้านเธอยังติดเงินอีกเยอะ?”หลี่ฝางถาม
“ใช่ อย่างน้อยก็น่าจะหลายแสนอยู่”
“แบบนี้นี่เอง งั้นเดี๋ยวซื้อเสื้อผ้าเสร็จ พวกเราก็ไปคืนเงินแทนลู่หลุ่ยละกัน”หลี่ฝางพูด
หลี่เสี่ยวเสี่ยวมองหลี่ฝาง หัวเราะ:“ลู่หลุ่ยลำบากมาทั้งชีวิต ได้เจอคุณ ก็ถือว่าต้นร้ายปลายดี”
“มองออกนะ ว่าคุณตกหลุมรักลู่หลุ่ยจริงๆ……”หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด
พูดตรงๆ หลี่ฝางก็ไม่รู้ว่านี่รักหรือไม่
สรุปคือ หลี่ฝางถูกตาลู่หลุ่ยเป็นพิเศษ อย่างแรก เธอใสซื่อบริสุทธิ์มาก ไม่มีความร้ายกาจ อย่างที่สอง เธอน่าสงสารมากๆ ทุกครั้งที่หลี่ฝางเจอเธอ ก็อยากปกป้องเธอขึ้นมาสุดๆ……
เข้าไปในห้าง น่าจะใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมง
หลี่ฝางกับหลี่เสี่ยวเสี่ยวก็ออกมา ในมือของทั้งสองถือถุงหลายสิบใบ
เสื้อผ้าทุกตัว หลี่ฝางซื้อมาสองชุด ชุดหนึ่งให้ลู่หลุ่ย อีกชุดให้หลี่เสี่ยวเสี่ยว
จะให้หลี่เสี่ยวเสี่ยวเหนื่อยฟรีๆไม่ได้หรอกใช่ไหมล่ะ?
ทั้งสองเพิ่งออกมา ก็เจอเซี่ยลู่กับหลิวเฉียวเฉียว
“บังเอิญขนาดนี้เชียว……”เซี่ยลู่มองหลี่เสี่ยวเสี่ยว สายตาดูไม่ค่อยดี
โดยเฉพาะอย่างยิ่งพอมองเห็นในมือหลี่เสี่ยวเสี่ยวถือเสื้อผ้าเต็มไปหมด ก็โกรธจนกัดปาก
หลิวเฉียวเฉียวกลับพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆตาลปัตร:“เสี่ยวเสี่ยว เสื้อผ้าในมือคุณใครซื้อให้?”
“ยี่ห้อดังทั้งนั้นเลย ไม่ใช่เธอเองที่จ่ายเงินแน่”เซี่ยลู่ทำเสียงฮึดฮัด
“เห้อ แฟนของเพื่อนสนิทตัวเองก็ยังแย่ง หน้าไม่อายจริงๆ”เซี่ยลู่มองหลี่เสี่ยวเสี่ยว ส่ายหน้า
ดูเหมือนเรื่องที่หลี่ฝางกับลู่หลุ่ยคบกัน จะไม่ใช่ความลับอีกต่อไปแล้ว
“พูดอะไรเหลวไหลน่ะ พวกเราแค่เดินเล่น ใครแย่งแฟนเพื่อนสนิท คุณคิดว่าเหมือนกับคุณสองคนเหรอ เพื่อนรักปลอมๆ”หลี่เสี่ยวเสี่ยวตอกทั้งสองกลับ
“ใช่แล้ว เสื้อผ้านั่นหลี่ฝางซื้อให้ฉัน ทำไม?อิจฉา?”หลี่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะอย่างเยือกเย็น
พูดจริงๆ เซี่ยลู่กับหลิวเฉียวเฉียวก็แค่อิจฉา
“หลี่ฝาง คุณมีเงินซื้อที่ใช่ไหม ทำไมไม่ซื้อเสื้อผ้าให้พวกเราหน่อยล่ะ”หลิวเฉียวเฉียวพูด
“ไม่ใช่ว่าคุณอ่อยส้งเสียงแล้วเหรอ?คุณให้เขาซื้อให้คุณได้นี่”หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ น้ำเสียงมีความเหยียดหยาม
“ไปเถอะ เสี่ยวเสี่ยว”
หลี่ฝางพูดจบ เดินไปที่รถของตัวเอง
“หลี่เสี่ยวเสี่ยวนี่ แพศยาจริงๆ หลี่ฝางคบกับลู่หลุ่ยแล้ว เธอยังจะอ่อยอีก”เซี่ยลู่พูดอย่างร้ายกาจ
“เซี่ยลู่ คุณว่าหลี่ฝางเอาเงินมาจากไหนกันแน่?เมื่อกี๊ยี่ห้อที่หลี่เสี่ยวเสี่ยวถือ แพงทั้งนั้น”
“รู้สึกเหมือนว่าเงินของเขา จะใช้ไม่หมดตลอดเลย”
ลูกกระเดือกเซี่ยลู่ขยับ เกือบจะพูดความจริงออกมา
“ฉันได้ยินว่าหลายวันก่อนเขาจัดงานเลี้ยงขึ้นที่หมูบ้านพวกคุณ ให้ทั้งรถทั้งเงิน แป๊บๆก็ใช้ไปละหลายล้าน”
“ไม่ใช่ว่าขายที่ไปได้เหรอ?ใช้เยอะขนาดนี้เชียว?”
“รอเขาเอาเงินที่ขายที่ไปใช้หมด ฉันจะดูซิว่าเขาจะอวดดีได้อีกแค่ไหน!”
เดิมทีหลิวเฉียวเฉียวชอบหลี่ฝางมากๆ แต่ตั้งแต่ที่หลี่ฝางปฏิเสธเธอครั้งนั้น ในใจเธอก็ยิ่งไม่พอใจหลี่ฝาง
บวกกับหลิวเฉียวเฉียวคบกับส้งเสียง พอเข้าร่วมงานเลี้ยงพวกลูกเศรษฐีอยู่หลายครั้ง เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าหลี่ฝางเหมือนกับจู่ๆก็เป็นเศรษฐีใหม่ น่ารำคาญสุดๆ
“ใช่สิ เซี่ยลู่ เมื่อวานฉันเห็นตู้เฟยที่รีสอร์ตด้วย”
หลิวเฉียวเฉียวโน้มน้าวเซี่ยลู่:“ฉันยังได้ยินส้งเสียงพูดว่า ครอบครัวของลุงตู้เฟยมีเงินมาก ธุรกิจเสื้อผ้าสามสิบเปอร์เซ็นต์ในเมืองเอก ต่างเป็นของครอบครัวลุงตู้เฟยทำ”
“ไม่งั้น คุณสองคนก็คืนดีกันสิ”
เซี่ยลู่ส่ายหน้า หลิวเฉียวเฉียวไม่รู้ แต่เซี่ยลู่รู้ รีสอร์ตนั้น เป็นของครอบครัวหลี่ฝาง
หลี่ฝางขับรถ มาที่บ้านน้ารองของลู่หลุ่ย
ลงจากรถ เคาะประตู หลี่ฝางก็ตะลึง:“ไม่อยู่บ้านเหรอ?”
“ไม่มั้ง ไม่ได้ล็อกประตู ที่บ้านต้องมีคนอยู่แน่”หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด เปิดประตูของบ้านน้ารองของลู่หลุ่ยออก
เวลานี้ หมาตัวใหญ่ๆก็กระโดดเข้ามา
โอ๊ย!
หลี่เสี่ยวเสี่ยวร้องออกมา พุ่งเข้าใส่อ้อมแขนหลี่ฝาง
หลี่ฝางหัวเราะอย่างอายๆ:“ผูกโซ่อยู่น่า”
“เห้อ!”หลี่เสี่ยวเสี่ยวถอนหายใจยาวๆ
ในห้องมีผู้หญิงคนหนึ่งออกมา เธอสวมชุดนอนโคร่งๆ มองหลี่ฝางกับหลี่เสี่ยวเสี่ยวอย่างระมัดระวัง:“พวกคุณเป็นใคร?”
“น้ารอง คุณจำฉันได้ไหม?ฉันคือเพื่อนบ้านของลู่หลุ่ย เสี่ยวเสี่ยวค่ะ”
“ตอนเด็กๆคุณไปหาญาติที่บ้านลู่หลุ่ย พวกเราเคยเจอกัน”
ผู้หญิงมองหลี่เสี่ยวเสี่ยวแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยิ้ม:“โตขึ้นมากเลยนะ รีบเข้ามาในห้องสิ”
“ทำไมจู่ๆก็มาที่บ้านเราล่ะ?”ผู้หญิงเชิญไปด้วย พร้อมกับถามอย่างแปลกใจ
เวลานี้ ผู้ชายล่ำๆคนหนึ่งก็เดินออกมา:“คุณบอกว่าคุณคือใครนะ?”
“ฉันคือเพื่อนบ้านลู่หลุ่ยค่ะ”
“เพื่อนบ้านของลู่หลุ่ย?มายืมเงินอีกแล้วใช่ไหม?”สีหน้าผู้ชายล่ำๆคนนั้นก็หม่นลง
เห็นว่าอีกฝ่ายจะไล่ หลี่ฝางรีบพูด:“ลุง เข้าใจผิดแล้วครับ ผมมาคืนเงินแทนลู่หลุ่ย”
“ลู่หลุ่ยติดคุณเท่าไหร่?มีสัญญาไหม?”หลี่ฝางถาม
“มาคืนเงินจริงๆเหรอ?”ผู้ชายล่ำๆสงสัยหน่อยๆ
หลี่ฝางพยักหน้าให้ลี่เสี่ยวเสี่ยว หลี่เสี่ยวเสี่ยวเปิดกระเป๋าในมือ เปิดให้เห็นเงินสดจำนวนหนึ่ง
เข้ามาในห้อง ชายล่ำๆคนนั้นก็เอาสัญญาติดเงินมา ทั้งหมดสามหมื่น
หลี่ฝางให้พวกเขาสามหมื่นห้า จากปากของพวกเขา ก็รู้จักเจ้าหนี้ของลู่หลุ่ยอีกสองสามคน
ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆ หลี่ฝางช่วยลู่หลุ่ยจ่ายหนี้เป็นส่วนใหญ่
พอตกดึก หลี่ฝางเพิ่งกลับถึงบ้าน ก็ได้รับสายของหลี่เสี่ยวเสี่ยว
หลี่ฝางกดรับ แล้วถาม:“เอาเสื้อผ้าไปให้ยัง?”
หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด:“หลี่ฝาง เหมือนว่าพวกเราจะทำเรื่องผิดซะแล้ว”
“ลู่หลุ่ยไม่ใช่แค่ไม่ต้องการเสื้อผ้าที่คุณซื้อ แต่ยังทิ้งลงคูน้ำ”
“เกิดอะไรขึ้น?”จู่ๆหลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว นี่เหมือนไม่ใช่นิสัยของลู่หลุ่ยเลย
จากนิสัยลู่หลุ่ยที่อ่อนโยน ถึงเธอไม่เอา ก็ไม่เอาเสื้อผ้าไปทิ้งลงคูน้ำ
“เรื่องที่ตอนกลางวันเราไปช่วยเธอคืนหนี้ เธอรู้แล้ว เมื่อกี๊ฉันไปบ้านเธอ เธอยังอารมณ์เสียใส่ฉันด้วย”หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด:“เห้อ พวกเราเล่นกันตั้งแต่เด็ก ลู่หลุ่ยดุฉันครั้งแรกด้วย”
“เธอดุอะไรคุณ?”หลี่ฝางถามต่อ
“เห้อ เธอว่าฉันไปยุ่งเรื่องคนอื่น แล้วก็คุณลุงลู่ สีหน้าของเขาดูแย่ด้วย”หลี่เสี่ยวเสี่ยวขมวดคิ้วพูด:“หลี่ฝาง คุณว่าพวกเราทำผิดหรือเปล่า?”
“พวกเราทำแบบนี้ ยิ่งไปกระตุ้นศักดิ์ศรีของลู่หลุ่ยกับคุณลุงลู่หรือเปล่า?”หลี่เสี่ยวเสี่ยวได้สติคืนมาก่อน
หลี่ฝางพูดด้วยใบหน้าหดหู่:“ตอนที่คืนเงินพวกเราไม่ได้กำชับไปแล้วเหรอ ให้พวกเขาอย่าเพิ่งบอกลู่หลุ่ยกับคุณลุงลู่น่ะ”
“แล้วพวกเขารู้ได้ไงอีก?”อารมณ์ของหลี่ฝางก็รู้สึกดิ่งลงทันที
ก่อนที่คืนเงินแทนลู่หลุ่ย หลี่ฝางก็คิดไว้แล้ว
ยิ่งคนเราจน ก็จะให้ศักดิ์ศรีตัวเองน้อยลง
ลู่หลุ่ยกับคุณลุงลู่สองคนนี้ ต่างมีนิสัยไม่ชอบพึ่งพาใครจนดูหมิ่นตัวเอง
“จะต้องมีคนโทรไปบอกพวกเธอแน่ๆ”หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างร้อนใจหน่อยๆ:“ตอนที่ฉันออกมาเมื่อกี๊ ได้ยินคุณลุงลู่พูด ถึงต้องขายบ้านขายไต ก็ต้องเอาเงินที่ติดคุณมาคืนคุณ”
ตอนนี้เอง สายของลู่หลุ่ยก็โทรเข้ามา

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

พ่อแม่ที่หายตัวไปหลายปีจู่ๆ ก็โทรมา บอกว่าตัวเองเป็นบุคคลที่รวยที่สุดของดูไบ………….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset