NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 700 หนีหัวซุกหัวซุน

Maybachคันนั้น ป้ายทะเบียนรถเป็นแปดห้าตัว เป็นรถยนต์ของอำเภอหลินแมงป่อง จุดนี้ ทั้งอำเภอหลิน ไม่มีใครไม่รู้
รถคันนี้ไปที่ไหนๆ ใครเจอก็ต้องหลบ แค่อยู่บนถนน รถข้างหลัง ก็จะขับช้าลงอย่างตระหนักได้ และรักษาระยะห่างจากเขา
ไม่ใช่แค่ชดใช้ไม่ไหวหากไปแตะต้องมัน แต่ยังทำให้คนในรถขุ่นเคืองไม่ได้ด้วย
รถคันนี้ เป็นสัญลักษณ์ของสถานะอย่างไม่ต้องสงสัย และตอนนี้ เขากลับปรากฏที่ถิ่นของเฮียขายหมูหรง สถานที่นี้ คือบริเวณที่บรรจบกันของอำเภอหลินกับเมืองเอกและยังเป็นถนนสายเล็กๆ มีถนนขรุขระไม่เรียบ น้อยมากที่จะมีรถหรูผ่าน
เฮียขายหมูหรงในตอนนี้ เรียกได้ว่ารู้สึกตื่นเต้นมาก เป็นนักเลงมาหลายปี เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นตัวตนของลูกพี่แมงป่อง
เฮียขายหมูหรงเม้มปาก มองหลี่ฝางอย่างตื่นเต้น พูดว่า:“เหล่าพี่ชาย คุณสุดยอดจริงๆ แม้แต่ลูกพี่แมงป่องก็ยังมาหาคุณเป็นพิเศษ”
“คุณคือคนที่สุดยอดที่สุดที่ผมเคยเห็นแล้ว ผมยังไม่เคยได้ยินเลยว่าคุณชายตระกูลไหน จะเชิญลูกพี่แมงป่องได้ ยิ่งอย่าพูดถึงเลยว่าลูกพี่แมงป่อง จะมากับตัวถึงที่”
สีหน้าเฮียขายหมูหรงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่หลี่ฝาง กลับหน้าซีดขาว
ที่จริงหลี่ฝางคิดว่าแมงป่องมาคนเดียว ดังนั้นจึงไม่กังวลและกลัว แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ที่มาด้วยกันกับสวีเจ๋ ดันมีแมงป่องผู้ชายคนนี้ด้วย
สวีเจ๋ไม่รู้จักตัวเอง แต่แมงป่องรู้จัก
ก็แค่ ทำไมแมงป่องถึงมาได้ล่ะ？หลี่ฝางไม่เข้าใจ
ตอนที่รถของแมงป่องค่อยๆขับเข้ามา หลี่ฝางกับถังหยู่ซวนในตอนนี้ ก็หน้าเสีย ถึงตอนนี้ หนีก็ไม่ทันแล้ว
สวีเจ๋ออกมาจากรถคันสีขาว รีบเดินเข้ามาตรงหน้าหลี่ฝางสองสามก้าว
“เหอะเหอะ น้องชาย ผมเรียกลูกพี่ของพวกเรามาแล้ว”
“คุณไม่ได้บอกเหรอ คุณรู้จักลูกพี่พวกเราน่ะ？”สวีเจ๋เลิกคิ้วขึ้นหัวเราะ
หลี่ฝางขมวดคิ้ว:“ผมบอกว่าผมรู้จักแมงป่องลูกพี่พวกคุณ แต่ไม่ได้บอกว่าเขารู้จักผม”
“อ้อ พอดีเลย ผมจะแนะนำพวกคุณละกัน ลูกพี่แมงป่องชอบเป็นเพื่อนกับคนหนุ่มอย่างพวกคุณที่สุด หลังจากได้ยินการกระทำของน้องชาย ลูกพี่พวกเราก็ทนไม่ไหวให้ผมติดต่อคุณ”
“ผมถามมาตั้งนาน ก็ไม่เจอร่องรอยของคุณ คนของผม แทบจะพลิกหาไปทั้งอำเภอหลินแล้ว ก็หาคุณไม่เจอ พอดีตอนที่ผมกำลังอับจนนั้น คุณเดาสิว่ายังไง จู่ๆเฮียขายหมูหรงก็โทรมา บอกว่าคุณอยู่กับเขา น้องชาย คุณว่าเป็นพรหมลิขิตไหม？”
“นี่มันพยายามหาแทบตายไม่เจอ พอเลิกหาดูกลับเจอมาอย่างง่ายดายจริงๆ”
สวีเจ๋พูดจบก็หัวเราะฮ่าฮ่า เอามือวางที่ไหล่ของหลี่ฝาง
ตอนนี้เอง หลี่ฝางก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น สวีเจ๋ไม่รู้ตัวตนของตัวเอง ส่วนแมงป่อง ก็คงคิดไม่ถึงว่าลูกเศรษฐีที่ใจกว้างนั่นจะเป็นตัวเองสินะ？
อยากเป็นเพื่อนกับคนหนุ่มอะไรกันล่ะ แมงป่อง คงจะอยากเป็นเพื่อนกับลูกคนรวยน่ะสิ
แค่เขาไม่รู้ว่า ลูกคนรวยนี้ ก็คือศัตรูเขา
ถ้าเขารู้ล่ะก็ แย่แน่
หลี่ฝางก็มีความคิดที่จะเลี่ยงทันที พูดกับสวีเจ๋:“ขอโทษนะ พี่สวี ผมเพิ่งกินแตงโมไป แล้วปวดท้อง คุณทิ้งช่องทางติดต่อได้ไหม รอผมหายปวดท้อง จะเรียกคุณ แล้วพวกเราก็ไปดื่มกับลูกพี่แมงป่อง？”
เฮียขายหมูหรงที่อยู่ข้างๆพูด:“ไม่มีทาง แตงโมที่เพิ่งเอาเข้าไป พวกเราเด็ดมาจากไร่แตงโม และยังปลอดสารพิษด้วย กินแล้วจะปวดท้องได้ไง”
สวีเจ๋มองเฮียขายหมูหรงแวบหนึ่ง แล้วยกเท้าขึ้น ถีบไปที่ท้องของเฮียขายหมูหรงโดยตรง
“แม่เอ๊ย ทำลายเรื่องดีๆของตัวเองซะได้”
ที่จริงสวีเจ๋คือคนที่ชอบเคียดแค้น เมื่อกี๊เขายังชมเฮียขายหมูหรงทางโทรศัพท์ แต่ตอนนี้ แค่เพราะเรื่องเล็กๆ ก็ลงมือซะแล้ว
พอสวีเจ๋ตีเฮียขายหมูหรง ก็พูดกับหลี่ฝาง:“อย่าสิ น้องชาย ลูกพี่พวกเรามาแล้ว อย่างน้อยคุณก็ต้องไปเจอ คุยกันหน่อย คุณคงไม่ให้ลูกพี่ผมมาฟรีๆหรอกนะ？”
“ถ้าคุณไปแบบนี้ หน้าของลูกพี่แมงป่องพวกเรา จะเอาไปไว้ไหน？”สวีเจ๋ขมวดคิ้ว
ที่แมงป่องมาเจอหลี่ฝางเอง เพราะจะเป็นเพื่อนด้วย คนที่ใช้วิธีการสกปรกเพื่อผลประโยชน์อย่างแมงป่อง ปฏิบัติต่อลูกคนรวยอย่างดีมาโดยตลอด
ทำไมเหรอ？
เพราะธุรกิจที่เขาทำ ต้องพึ่งลูกคนรวยถึงจะหาเงินได้ อย่างไนต์คลับ ผับ สโมสร พวกที่ใช้เงินก้อนโตนั้น คนไหนบ้างไม่ใช่ลูกคนรวย หรือบอสใหญ่？
แมงป่องต้องการคนพวกนี้ มาค้ำจุนรายได้ของตัวเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่แมงป่องได้ยินที่สวีเจ๋พูด ลูกคนรวยนี้ไม่ใช่คนอำเภอหลิน แมงป่องก็รู้สึกสนใจพิเศษ
ลูกคนรวยคือสังคมกลุ่มหนึ่ง แมงป่องหวังว่าหลี่ฝางลูกคนรวยนี้ สามารถเอาเพื่อน มาใช้จ่ายที่ของเขาเยอะขึ้นได้
หลี่ฝางหันหน้าไป รีบพูด:“ไม่ได้ เปลี่ยนวันเถอะ……ไม่งั้นพรุ่งนี้ก็ได้”
ถือโอกาสที่แมงป่องยังไม่ลงจากรถ หลี่ฝางจึงรีบหนี ไม่งั้นถูกแมงป่องจับได้ ก็จบเห่แล้ว
สีหน้าของสวีเจ๋ ค่อยๆหม่นลง ถ้าหลี่ฝางไป คงไม่ใช่หักหน้าของแมงป่องเหรอ？
ยังไงแมงป่องก็มาเองกับตัว
หลี่ฝางหักหน้าของแมงป่อง สุดท้ายที่แมงป่องจะตำหนิ ไม่ใช่หลี่ฝางเหรอ？
ทันใดนั้น สายตาที่สวีเจ๋มองหลี่ฝาง ก็แปลกไป
ที่จริงแล้ว ลูกคนรวยในสายตานักเลงอย่างสวีเจ๋ ก็คือคนโง่ ไม่มีความรู้สึกดีอะไร
“น้องชาย นี่คุณจะมาดื้อกับผมเหรอ？ลูกพี่พวกเรามาหาเองกับตัว คุณไม่ยอมแม้แต่จะพูดด้วย ……เหอะเหอะ คุณไม่เห็นหัวผมสวีเจ๋ก็ไม่เป็นไร ยังไงผมก็นักเลงตัวเล็กๆ ไม่คู่ควรให้พูดถึง แต่แมงป่องลูกพี่พวกเรา นั้นไม่เหมือนกัน เป็นถึงคนใหญ่คนโตแห่งอำเภอหลิน คุณสะบัดตูดไปแบบนี้ ต่อไปหน้าของลูกพี่พวกเรา จะไปไว้ไหน？”
“ถ้ามีคนเดินผ่านมาเห็น คงไม่หัวเราะเยาะลูกพี่พวกเราตายเหรอ？”
“ดังนั้น ผมแนะนำนะน้องชาย เข้าไปเป็นเพื่อนกับลูกพี่พวกเรา สุภาษิตว่าไว้ คนเราเมื่อยู่ในสังคม สร้างมิตรดีกว่าสร้างศัตรูนะ”
เสียงของสวีเจ๋ ก็เย็นชาขึ้นมาทันที:“ผมอยากถามน้องชายหน่อย คุณอยากมีเพื่อนเยอะ หรือศัตรูเยอะล่ะ？”
คำขู่ในคำพูดของสวีเจ๋ ไม่ต้องพูดก็ชัดเจนแล้ว
ถ้าหลี่ฝางสะบัดก้นหนีไปแบบนี้ สวีเจ๋ก็จะเป็นศัตรูของเขา
แต่หลี่ฝางกลัวสวีเจ๋เป็นศัตรูของตัวเองไหม？
ที่กลัวหลี่ฝาง คือแมงป่อง ตอนนี้ข้างกายของตัวเอง มีแค่ถังหยู่ซวน ตกอยู่ในมือของแมงป่องจะเป็นไงไม่อยากจะคิด
ดังนั้นหลี่ฝางไม่คิดจะไว้หน้าให้สวีเจ๋
หลี่ฝางพูดเบาๆ:“ผมบอกแล้ว วันนี้ผมไม่สบาย ถ้าจะเป็นเพื่อนกัน วันไหนผมสบายดีค่อยว่ากันเถอะ”
พูดจบ หลี่ฝางก็หมุนตัว ส่งสายตาให้ถังหยู่ซวนกัลหลี่ซ่วยซ่วย แล้วเตรียมจะออกไป
เฮียขายหมูหรงที่อยู่ตรงพื้น แทบจะตะลึงงัน
คนใหญ่คนโต ของอำเภอหลิน มาเจอหลี่ฝางกับตัว กลับถูกหลี่ฝางปฏิเสธ
นี่คือเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้น
ใครกล้าไม่รับแขกแมงป่องกันล่ะ กลัวว่าทั้งเมืองอำเภอหลินแล้ว ก็คงหาไม่เจอสักคน？
หลี่ซ่วยซ่วยมองMaybachนั้น ก็รู้สึกเกิดคลื่นซัดในใจ
“หลี่ฝาง คนในรถนั้น ดูเหมือนจะเป็นแมงป่อง”หลี่ซ่วยซ่วยเม้มปากพูดว่า:“เขามาหาคุณหรือเปล่า”
“ใช่”
“งั้นพวกเราไปแบบนี้ เขาจะไม่พอใจไหม？”หลี่ซ่วยซ่วยกลัวมาก ในฐานะคนอำเภอหลิน เขารู้ความน่ากลัวของแมงป่องอยู่แล้ว แล้วก็ยังกังวลด้วย ถ้าแมงป่องไม่พอใจ เรื่องจะโยงมาที่ตัวเองไหม？
“ไม่พอใจก็ไม่พอใจสิ เกี่ยวอะไรกับผม”หลี่ฝางพูดไป ก็เร่งฝีเท้าไปด้วย
“แม่เอ๊ย ในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ”สวีเจ๋แอบด่า ใบหน้าเรียกได้ว่าดูแย่มาก ดูน่าเกลียด
เวลานี้ โทรศัพท์ของสวีเจ๋ ก็ดังขึ้นมา
แมงป่องที่นั่งอยู่ด้านหลังตรงที่นั่งคนขับ มองฉากนี้อยู่ไกลๆ ถึงแม้เขาจำหลี่ฝางไม่ได้ แต่ก็เห็นการออกไปของหลี่ฝาง
ตอนนี้ ในใจแมงป่องไม่พอใจสุดๆ เขามาเองกับตัว ก็ลดตัวลงมากพอแล้ว แต่ตอนนี้ อีกฝ่ายไม่สนตัวเองเลยสักนิด ก็ออกไปเลย การกระทำนี้ทำให้แมงป่องโมโหโดยสิ้นเชิง
ถ้าให้หลี่ฝางไปแบบนี้ งั้นเขาแมงป่องจะอยู่อำเภอหลินต่อไปได้ไงอีก？