NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 87 การแก้แค้นของหลี่ต๋าคาง

บทที่87 การแก้แค้นของหลี่ต๋าคาง
“ใช่ชื่อหลี่เหลียนเจ๋หรือเปล่า?” หลี่ฝางพูดเตือน
“ใช่ใช่ใช่ เขานั่นแหละ พ่อจำได้ว่าเขาเคยแสดงเป็นหวงเฟยหง” หลี่ต๋าคางพูดอย่างคิดขึ้นได้: “ครั้งที่แล้วก่อนไป เขาจะเอาหินทิเบต (gZi Beads) ให้พ่อให้ได้ พ่อหยิบมาดู มันก็แค่ไม้พังๆ ใช่ไหมล่ะ ก็เลยคืนเขาไป”
“สุดท้ายพ่อเห็นว่าจี้นี่ไม่เลว ก็เลยเอามา แต่เขาบอกว่า จี้นี้เทียบกับหินทิเบต (gZi Beads) แล้ว ถูกกว่าเยอะเลย” หลี่ต๋าคางพูดเสียงทุ้มเบา: “แค่สามสิบกว่าล้านเท่านั้น”
“สามสิบกว่าล้านนี่ยังเรียกว่าถูกแล้ว?” หลี่ฝางกลืนน้ำลาย รู้สึกว่าคุณค่าของตัวเองพังทลายลง
ไม่น่าล่ะพ่อของตัวเองถึงได้กล้าจ่ายไปมากกว่าสองพันล้านเพื่อเปิดโรงแรมห้องหนึ่ง ที่แท้ในสายตาของเขา จี้สามสิบล้านก็แค่ของขายแผงลอย บอกว่าให้ก็ให้จริง
หลิวเฉียวเฉียวกับเซี่ยลู่ช่วยชีวิตตัวเอง ตัวเองก็เอาสร้อยราคาสามหมื่นให้พวก
เทียบกับพ่อตัวเองแล้ว ตัวเองนี่ขี้งกเสียจริง
“เห็นลูกตาโตตกตะลึงขนาดนี้ เสียใจเหรอ?เสียใจก็จีบสาวน้อยคนนี้มาอยู่ในมือให้ได้สิ ไม่งั้นจี้ราคาสามสิบล้านก็ถือว่าเสียไปฟรี” หลี่ต๋าคางพูดเบาๆ
หลี่ฝางพูด: “ผมกับลู่หลุ่ยยังไม่มีอะไรคืบหน้ากันเลยครับ”
“พ่อไม่ได้เปิดโอกาสให้ลูกแล้วเหรอไง?หลายวันนี้พ่อกับแม่ของลูกจะไม่มา ให้ลู่หลุ่ยดูแลลูกดีๆ” หลี่ต๋าคางส่งสายตาให้หลี่ฝาง
“ลุงคะ ลุงกับหลี่ฝางพึมพำอะไรกันคะ” ลู่หลุ่ยถาม
“ไม่งั้นฉันกลับไปก่อนดีไหมคะ” ลู่หลุ่ยคิดในใจว่าสองพ่อลูกนี้มีอะไรอยากพูดส่วนตัวหรือเปล่า ตัวเองเป็นคนนอกอยู่ตรงนี้ จะส่งผลต่อพวกเขาหรือไม่
ดังนั้นลู่หลุ่ยคิดว่าจะออกไปยืนสักพัก รอหลี่ต๋าคางไปแล้วค่อยเข้ามา
เวลานี้หลี่ต๋าคางยืนขึ้นมาจากข้างเตียง เดินไปหน้าประตูแล้วพูดกับลู่หลุ่ย: “หลุ่ยหลุ่ยจ๊ะ เสี่ยวฝางของเราต้องยกให้คุณแล้วนะ”
“บัตรนี้คุณเอาไว้ก่อนนะ หลายวันนี้เสี่ยวฝางลงจากเตียงไปมาไม่สะดวกนัก ถ้าเขาอยากซื้ออะไร ก็ช่วยช่วยวิ่งไปซื้อให้เขาหน่อยนะ ลุงเป็นหนี้น้ำใจหนูแล้ว” หลี่ต๋าคางให้บัตรเอทีเอ็มลู่หลุ่ย
ถือบัตรเอทีเอ็มนี้ไว้ ลู่หลุ่ยขมวดคิ้ว บัตรเอทีเอ็มนี้ทำไมเป็นสีดำนะ?
เธอเอาใส่กระเป๋าอย่างระวัง มาตรงหน้าหลี่ฝาง: “หลี่ฝาง ฉันว่าซุปไก่น่าจะอุ่นอยู่ เดี๋ยวฉันตักให้คุณอีกถ้วยเอาไหม”
“เมื่อกี๊พี่พยาบาลบอกว่า ระหว่างทางคุณเสียเลือดไปตั้งมาก ร่างกายอ่อนแอ ต้องบำรุงเยอะๆ ……” ลู่หลุ่ยไม่ทันรอหลี่ฝางตอบ ก็ไปตักซุปไก่ให้เขา แล้วมาเสิร์ฟให้
“คุณลุกขึ้นไม่สะดวก ฉันป้อนคุณเอง” ลู่หลุ่ยพูด
“จะได้ไงกันล่ะแบบนี้” หลี่ฝางอายเล็กน้อย ยังไงทั้งสองก็ไม่ได้สนิทกันมาก
ถ้าหลินชิงชิงหรือหลี่เสี่ยวเสี่ยวล่ะก็ หลี่ฝางก็รับได้อยู่ แต่ลู่หลุ่ย……หลี่ฝางมักจะรู้สึกเกรงใจหน่อยๆ
“ฉันรับปากคุณลุงแล้วว่าจะดูแลคุณดีๆ แล้วยังรับของขวัญของเขาอีก” พูดไป ลู่หลุ่ยก็มองจี้ที่คอแวบหนึ่ง: “ถึงนี่จะเป็นของขายแผงลอย แต่ก็สวยสุดๆ สายตาคุณลุงมีแววมากเลย”
ในใจของหลี่ฝางคิด นั่นมันของขายแผงลอยที่ไหนกันล่ะ นี่เป็นถึงหยกเขียวมรกตเชียวนะ เป็นของมีค่าของหลี่เหลียนเจ๋ซูเปอร์สตาร์ระดับโลก ราคากว่าสามสิบล้าน
หลี่ฝางเตือนอย่างเป็นห่วง: “ลู่หลุ่ยนะ ผมบอกคุณอย่างหนึ่ง ต่อไปคุณไม่มีเงินล่ะก็ มายืมผมได้เลย แต่เอาจี้ไปขายเด็ดขาด นี่เป็นถึงน้ำใจของพ่อผม ถ้าคุณจะขาย ก็ต้องขายให้ผม เข้าใจไหม?”
“ฉันไม่มีทางขายหยกที่คุณลุงให้แน่ คุณวางใจเถอะ” สีหน้าของลู่หลุ่ยเปลี่ยนหน่อยๆ มีความโกรธเล็กน้อย
เธอคิดในใจ:ถึงฉันจะจน ก็ไม่มีทางขายของแผงลอยนี่ ตอนที่ซื้อไม่กี่สิบหยวน แล้วขายจะมีคนซื้อเหรอ?ถึงตัวเองไม่มีเงิน ก็ไม่ขาดเงินไม่กี่หยวนหรอก
ลู่หลุ่ยยิ่งคิดยิ่งหดหู่ ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นแก่หลี่ฝางช่วยชีวิตพ่อตัวเอง เธอก็แทบอยากจะเอาซุปไก่นี้สาดใส่หน้าเธอ
“งั้นก็ดี” หลี่ฝางโล่งอก ลู่หลุ่ยไม่รู้มูลค่าจี้อันนี้ ถ้าไปเจอคนที่รู้ดีเรื่องนี้ ซื้อจากเธอไปไม่กี่พัน งั้นไม่ใช่ว่าทำให้ผู้ชายคนนั้นทำเงินได้มากหรอกเหรอ?
ในใจหลี่ฝางกลัวมากว่าจะเกิดสถานการณ์แบบนี้
“เมื่อคืนสถานการณ์เร่งรีบไป ฉันยังไม่ทันขอบคุณคุณเลย หลี่ฝาง ขอบคุณคุณจริงๆ ขอบคุณที่ช่วยพ่อฉัน” ลู่หลุ่ยพูดอย่างขอบคุณ
“ที่ช่วยพ่อคุณคือหมอ ไม่ใช่ผม” หลี่ฝางส่ายหน้าพูดยิ้มๆ
“หมอช่วยพ่อฉัน ไม่ใช่เพราะคุณให้เงินพวกเขาเหรอ?” ลู่หลุ่ยหัวเราะเหอะๆ : “คุณไม่จ่ายค่าผ่าตัด ถึงพ่อฉันตายบนเตียงนั่น พวกเขาก็ไม่มีทางสน”
สักพัก ลู่หลุ่ยจึงพูดอีก: “ที่จริงคุณไม่ใช่แค่ช่วยพ่อฉัน แต่ยังช่วยฉัน ถ้าไม่ใช่ว่าวันนั้นเสี่ยวเสี่ยวพาคุณไปด้วย กลัวว่าฉันคงถูกตาแก่นั่นย่ำยีแล้ว”
“พ่อของฉันดื้อมาก ฉันขายตัวเพื่อเอาเงินมาเป็นค่าผ่าตัด ถึงจะช่วยให้ร่างกายเขาอาการดีแล้ว ต่อไปเขาก็จะป่วยทางใจ และก็ไม่มีทางใช้ชีวิตอยู่ต่อไปด้วยความรู้สึกผิดได้ เขาจะฆ่าตัวตาย”
“นี่คือสิ่งที่พ่อพูดกับฉันเมื่อคืน” ลู่หลุ่ยพูดไปน้ำตาคลอ
“ถ้าวันนั้นไม่มีคุณ ฉันกับพ่อฉันอาจจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว”
ได้ยินลู่หลุ่ยพูดแบบนี้ หลี่ฝางรู้สึกว่าเหมือนตัวเองผู้ช่วยโลก
“งั้นคุณคิดจะตอบแทนผมอย่างไรล่ะ?” หลี่ฝางพูดเหยียดหยามอย่างขำๆ
“ไม่ใช่ว่าดูแลคุณอยู่หรือไง ป้อนคุณกินซุปไก่เนี่ย?” ลู่หลุ่ยพูด
“ป้อนซุปไก่ที่มันตอบแทนบุญคุณยังไง หรือว่าคุณไม่เคยดูโทรทัศน์?จอมยุทธ์พวกนั้นช่วยผู้หญิงบนถนน แล้วผู้หญิงพวกนั้นมักจะพูดกับจอมยุทธ์ ขอบคุณที่ท่านช่วยชีวิตไว้ ข้าเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีอะไรตอบแทน นอกจากตัวของข้าเอง” หลี่ฝางเลิกคิ้วใส่ลู่หลุ่ยอย่างสมรู้ร่วมคิด
“ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้อีก ฉันก็จะไม่ป้อนซุปไก่คุณละ” ลู่หลุ่ยกลอกตาใส่หลี่ฝาง
“กินซุปไก่ กินซุปไก่” หลี่ฝางเห็นลู่หลุ่ยโกรธ พูดทันที: “เมื่อกี๊เพราะเห็นคุณเสียใจ เลยล้อเล่นเอง หยอกให้คุณมีความสุข ทำไมคุณยังโกรธอยู่ล่ะ”
จากนั้น ลู่หลุ่ยจึงป้อนหลี่ฝางให้ดื่มซุปไก่
เวลานี้ หลี่ฝางรู้สึกได้ว่าไม่เคยมีความสุขมาก่อน ทันใดนั้นเขาก็คิด ถูกมีดแทงไปเล่มหนึ่ง ก็ไม่ใช่เรื่องแย่เสมอไป อย่างน้อยก็ได้ความอ่อนโยนของลู่หลุ่ย
ถึงแม้หลังจากหลี่ฝางรวย รอบๆ จะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตา แต่ที่ทำให้หลี่ฝางใจเต้นที่สุด ก็คือลู่หลุ่ยที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย
ตอนนั้นลู่หลุ่ยถูกคนแก่นั่นพาไป อารมณ์ของหลี่ฝางที่ใจร้อนนั้นขนาดนั้น ก็เพราะว่าในใจรู้สึกต่อลู่หลุ่ย
หลี่ฝางถือโอกาสถาม: “ลู่หลุ่ย คุณอยากสอบเข้ามหาวิทยาลัยไหนเหรอ”
“ฉันไม่อยากไปสอบไกลมากนัก เมืองเอกอยู่ใกล้ตงไห่ของเรา แล้วก็ยังมีย่านมหาวิทยาลัย ฉันอยากสมัครสักที่ในเมืองเอก” ลู่หลุ่ยกล่าวอย่างคลุมเครือ
หลี่ฝางคิด งั้นตัวเองก็สมัครที่เมืองเอกดีแล้ว แบบนี้ก็จะได้ดูแลผับ แล้วยังได้อยู่ใกล้ลู่หลุ่ยมากขึ้นด้วย
……
หลี่ต๋าคางออกไปจากโรงพยาบาล เรียกรถไปRecalling the past
ก้าวเข้าไปRecalling the past สีหน้าลุงเฉียนก็ตื่นตระหนก
หลี่ต๋าคางเข้าไปในห้องทำงานของRecalling the past ส่วนลุงเฉียนกลับตามขึ้นไป
เข้ามาในห้องทำงาน สีหน้าของหลี่ต๋าคางดูเคร่งขรึมสุดๆ : “เรื่องของเสี่ยวฝาง ผมว่าคุณน่าจะรู้นะ”
ชื่อของลุงเฉียนคือเฉียนกวงกวง เฉียนกวงกวงหยิบข้อมูลส่งไปให้จากอ้อมแขน
“ลูกพี่ใหญ่ นี่คือข้อมูลของตระกูลมู่เมืองเอก” เฉียนกวงกวงพูด: “อยู่ด้านในหมดแล้ว”
“มีประโยชน์ไหม?”
หลี่ต๋าคางไม่ไปรับ: “ตอนนี้เสี่ยวฝางยังนอนอยู่โรงพยาบาล ลงจากเตียงไม่ได้”
“ตอนนั้นผมพูดกับคุณอย่างไร” หลี่ต๋าคางมองเฉียนกวงกวงอย่างเย็นชา: “คุณจะมารับประกันกับผมอย่างไรอีก?”
“ลูกพี่ใหญ่ ผมแอบส่งคนไปปกป้องเสี่ยวฝางมาตลอด ก็แค่ทางโรงเรียนนั้น ผมคิดว่าปลอดภัยแล้ว” เฉียนกวงกวงพูดด้วยความโกรธ: “ผมคิดไม่ถึงว่าจะมีคนลงมือกับเสี่ยวฝางในโรงเรียนได้”
หลี่ต๋าคางขมวดคิ้ว: “นี่คือความประมาทของคุณ!”
“ลูกพี่ใหญ่ คุณลงโทษผมเถอะ” เฉียนกวงกวงหยิบมีดออกมาจากอ้อมแขน
หลี่ต๋าคางกลอกตาใส่เฉียนกวงกวง เอาข้อมูลในมือเขารับมาใส่มือ หลังจากมองอยู่นาน หลี่ต๋าคางขมวดคิ้ว: “ไม่น่าล่ะมู่เสี่ยวไป๋คนนี้ถึงได้อาละวาดเช่นนี้”
“ใช่ ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะประมาทไม่ได้” เฉียนกวงกวงพูด: “เมืองหลวงก็มีคนปกป้องคุณแล้ว”
มุมปากหลี่ต๋าคางยิ้ม: “ในเมื่อลูกชายผมเลือดไหล ตระกูลมู่นั่นก็ควรมีคนเสียเลือดด้วย”
“ในลูกหลานของตระกูลมู่ มีคนชื่อมู่เหวินตง เขาคือลูกหลานของตระกูลมู่ที่สำคัญที่สุด” หลี่ต๋าคางวางข้อมูลลง พูด: “ผมหวังว่าจะเห็นเขาเกิดอุบัติเหตุบนหนังสือพิมพ์”

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

พ่อแม่ที่หายตัวไปหลายปีจู่ๆ ก็โทรมา บอกว่าตัวเองเป็นบุคคลที่รวยที่สุดของดูไบ………….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset