NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 93 จางกงหมิงเกิดเรื่อง

บทที่93 จางกงหมิงเกิดเรื่อง
“นั่นก็ไม่เกี่ยวกับผม” หลี่ฝางพูด
จางกงหมิงหัวเราะ: “ใช่ไง ดูแล้ว คุณไม่น่าสงสัยที่สุด”
“อีกเจ็ดคนนั้น ต่างมีอำนาจกันทั้งนั้น ไม่มีเงิน ก็ทรงพลัง ความน่าสงสัยของพวกเขามากกว่าคุณ” จางกงหมิงพูด
จากนั้น จางกงหมิงก็พูดอีก: “แต่จากที่ผมอ่านนิยายฆาตกรรม มักจะมีปรากฏการณ์นี้ คนที่ยิ่งดูไม่น่าสงสัย มักจะเป็นฆาตกรที่แท้จริง”
“หลี่ฝาง คุณระวังตัวหน่อย แป๊บเดียวมู่เสี่ยวไป๋ก็สืบเรื่องนี้ได้แล้ว” จางกงหมิงจ้องแล้วพูดเตือนหลี่ฝาง
“พี่ พี่ทำอะไรเนี่ย เสี่ยวฝางยังป่วยอยู่นะ จะทำให้เขาตกใจทำไม?เรื่องนี้จะเป็นเสี่ยวฝางทำได้ไง” หลินชิงชิงจ้องจางกงหมิงเขม็ง
แต่ในใจจางกงหมิงกลับเหมือนกับเป็นภาพสะท้อน
ถึงแม้แปดคนที่แทงมู่เสี่ยวไป๋ ทั้งเจ็ดคนมีอำนาจ แต่ยิ่งมีอำนาจแค่ไหน ก็ยิ่งไม่กล้าเอาคืนมู่เสี่ยวไป๋
ไม่ว่าจะเทียบจากอำนาจหรือเงินทอง พวกเขาเทียบกับตระกูลมู่ไม่ได้เลยสักนิด แล้วยังจะกล้าแก้แค้น?
ถ้าถูกหาเจอ ผลที่ตามมาต้องแย่จนไม่อยากคิด
อีกอย่างคนที่ชนครั้งนี้เป็นถึงผู้เข้าชิงหัวหน้าตระกูลมู่ ความกล้าของอีกเจ็ดคนก็ไม่มากขนาดนั้น
จางกงหมิงคิดว่า เรื่องนี้มีแค่หลี่ต๋าคางที่ทำออกมาได้ ความพร้อมฆ่าฟันที่ออกมาจากตัวเขา จางกงหมิงรู้สึกได้ หลี่ต๋าคางมีความกล้านี้
“อาจจะแค่อุบัติเหตุ” หลี่ฝางบ่นพึมพำ
“อุบัติเหตุบ้าอะไรล่ะ คุณรู้ไหมว่าคนขับนั่นชำนาญแค่ไหน?เมื่อคืนคนของตระกูลมู่เกิดเรื่อง รถตำรวจทั้งเมืองเอกต่างออกตามหา อีกอย่างพวกอิทธิพลมืดต่างก็ตามรถคันนี้ ผู้ชายคนนี้วิ่งไปเขาหมาป่า ก็ทำรถหลายร้อยค้นหากันให้วุ่น!”
“นี่มันบ้ามากๆ แล้วยังชูนิ้วกลางใส่ตำรวจ ไม่หยุดยั่วยุ จนกระทั่งเช้าวันนี้ เรื่องถึงได้คืบหน้า” จางกงหมิงพูด
“จับได้แล้ว?”
“ใช่” จางกงหมิงพยักหน้า พูด: “จับรถได้คันหนึ่ง”
“เขาล่ะ?”
“คนยังจับไม่ได้ แต่เขาหมาป่าถูกปิดเขาแล้ว กลัวว่าถ้าหนีก็หนีไม่ได้” จางกงหมิงพูด: “ตระกูลมู่โมโหมาก ลงทุนจ่ายเพื่อตามหาฆาตกร จะสับเขาเป็นชิ้นๆ”
หลี่ฝางได้ยินเสียงหัวเราะ ก็พูด: “เห้อ ถ้าชนมู่เสี่ยวไป๋ก็คงดี”
“ถ้าที่ชนคือมู่เสี่ยวไป๋ งั้นจุดประสงค์จะไม่ชัดเจนไปหรือไง?มู่เสี่ยวไป๋เพิ่งแทงคุณ จากนั้นก็ประสบอุบัติเหตุ” จางกงหมิงทำเสียงฮึดฮัด พูด: “ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ตระกูลมู่จะต้องจับพวกคุณทั้งแปดไปแน่”
หลินชิงชิงพูดอย่างเซ็งๆ : “พูดถึงพวกเขาทำไม พูดอย่างอื่นเถอะ ได้ยินเรื่องตระกูลมู่ก็ขยะแขยงแล้ว”
หลินชิงชิงไม่ชอบตระกูลมู่จริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมู่เสี่ยวไป๋ อาศัยความรวยและอำนาจของตัวเอง ทำเรื่องไม่ดี หยิ่งยโสสุดๆ
“ใช่สิ พี่หมิง จับตู้เฟยได้ยัง?”
หลี่ฝางถาม ตอนที่เพิ่งสอบเสร็จ จางกงหมิงรับประกันกับหลี่ฝาง จะต้องจับตู้เฟยให้ได้ จากนั้นพาไปหาหลี่ฝาง
“มองไม่เห็นเหรอไง?ถ้าจับได้แล้ว ผมจะไม่เอาตัวเขามาให้คุณเหรอ?”
จางกงหมิงยักไหล่อย่างทำไรไม่ได้ พูด: “ตู้เฟยหนีไปแล้ว จัดการคุณเสร็จ ก็หนีทันที”
“เขาหนีไปแล้ว?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดอย่างตื่นเต้น: “หนีไปได้ไงกัน”
คุยกับพ่อแล้ว ให้รอตัวเองออกจากโรงพยาบาลก่อน จะทำลายตระกูลตู้แน่ แต่ตู้เฟยหนีไปแล้ว จะทำลายได้อีกกี่คน
“เขาไปเมืองเอก อีกสองวันน่าจะกลับมา”
จางกงหมิงพูด: “คุณวางใจเถอะ ผมไม่ปล่อยเด็กนี่แน่ แค่เขากล้ากลับมาตงไห่ ผมรับประกันว่าจะตัดขาเขาแน่”
“คุณไม่กลัวตู้ต้าไห่มาก่อเรื่องเหรอ?” หลี่ฝางหัวเราะ จำได้ว่าครั้งที่แล้วจางกงหมิงยังบอกว่ากลัว
“กลัวสิ ไม่กลัวได้ไง”
จางกงหมิงยิ้มหม่นๆ : “แค่ไม่ให้ตู้ต้าไห่มีหลักฐานก็พอ”
“ถึงตอนนั้น ผมจะให้คนสักสองคน ตัดขาลูกชายเขา” จางกงหมิงพูดขำๆ : “แล้วผมก็จะให้สองคนนี้หนีไป”
“แต่คุยกันแล้วนะ เงินที่หนีไปคุณต้องออก” จางกงหมิงมองหลี่ฝางด้วยรอยยิ้ม
“ไม่มีปัญหา”
“ใช่สิ วันนี้พันแผลให้คุณ ก็จ่ายค่าพยาบาลไปห้าพัน คุณต้องคืนด้วยนะ” จู่ๆ จางกงหมิงก็คิดขึ้นมา
“ใครให้คุณไปบังคับเขาล่ะ” หลี่ฝางกลอกตาใส่จางกงหมิง: “แค่พันง่ายๆ อย่างมากแค่ไม่กี่สิบหยวน ทำไมคุณต้องไปให้เขาห้าพันด้วย”
“ไม่ใช่ให้เขาทำเร็วๆ หน่อยหรือไง” จางกงหมิงโกรธเล็กน้อย: “ไอ้เด็กนี่คิดอยากจะชักดาบหนีใช่ไหม ผมทำเพื่อให้เลือดคุณไหลน้อยๆ ไม่งั้นจะจ่ายเงินนั่นไปทำห่าอะไร”
“ไม่ได้ เงินนี้คุณต้องคืนให้ผม ไม่งั้น เรื่องตู้เฟยผมก็จะไม่ยุ่งแล้ว” จางกงหมิงพูดด้วยใบหน้าหม่นๆ
“เสี่ยวฝาง ไม่ต้องให้เขา เขาไม่หาคนให้คุณ เดี๋ยวพี่หาให้คุณเอง” หลินชิงชิงพูด: “มีพี่อยู่”
“จางกงหมิง ได้ยินไหม?” หลี่ฝางยิ้มแล้วพูดอย่างภูมิใจ
“ชิงชิง ทำไมคุณทำตัวเกลือเป็นหนอนอย่างนี้ล่ะ พี่หาเงินได้ง่ายหรือไงกัน?” จางกงหมิงมองหลินชิงชิงอย่างเซ็งๆ
หลินชิงชิงไม่สนจางกงหมิง พูดกับหลี่ฝางต่อ: “เงินที่ให้หนีไปคุณก็ไม่ต้องให้ พี่ออกให้คุณเอง”
“ไอ้ระยำตู้เฟยนั่น ถ้าเขากล้ากลับมา ฉันจะหาคนไปฆ่าเขาแน่!”
หลินชิงชิงพูดอย่างเย็นชา: “ฉันจะตัดขาทั้งคู่ของเขาเอง ฉันไม่กลัวตู้ต้าไห่”
“ตู้ต้าไห่ให้พ่อฉันจัดการเองเถอะ” หลินชิงชิงพูดอย่างไม่แคร์
“คุณจะสร้างปัญหาให้ลุงน่ะสิ ชิงชิง อย่าลืมล่ะ ตู้ต้าไห่กับลุงของฉัน ดีต่อกัน เขาเป็นพันธมิตรในด้านธุรกิจ นี่ไม่ใช่ว่าคุณจะสร้างปัญหาให้ลุงเหรอไง?”
“เรื่องนี้ผมจัดการเอง” จางกงหมิงพูด
“ไม่ได้ ฉันเอง อีกอย่างฉันแสดงออกชัดเจนดี” ที่จริงหลินชิงชิงยังโกรธลูกพี่หลินอยู่ ใครให้ลูกพี่หลินจับคู่ฉันให้มู่เสี่ยวไป๋โดยพลการล่ะ
ตอนที่ทั้งสองแย่งกันอยู่นั้น จู่ๆ หลี่ฝางก็พูด: “พวกคุณไม่ต้องห่วง เดี๋ยวตู้ต้าไห่ก็จะจบเห่แล้ว”
“หลี่ฝาง คุณพูดอะไร ตู้ต้าไห่จะจบเห่?” จางกงหมิงเข้ามาลูบหน้าผากหลี่ฝาง: “สมองของคุณถูกเผาจนเลอะเลือนเหรอ”
“พวกคุณรอเถอะ รอวันนั้นที่ผมออกจากโรงพยาบาล ตู้ต้าไห่ก็จะจบเห่” หลี่ฝางพูดยิ้มๆ อย่างมั่นใจ
“เสี่ยวฝาง อย่าล้อเล่น ตู้ต้าไห่เป็นถึงนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงในตงไห่ของเรา บอกว่าจบเห่ก็จบเห่เลยได้ไงกัน เขาใช้ชีวิตอยู่ที่ตงไห่มากี่สิบปีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคอนเนคชั่นหรือความมั่งคั่งต่างก็มีพร้อมหมด” หลินชิงชิงไม่ค่อยเชื่อ
“แม้แต่พ่อฉันยังต้องพึ่งตู้ต้าไห่หาเงินเลย”
จู่ๆ จางกงหมิงก็ขมวดคิ้ว มาตรงหน้าหลี่ฝาง ถามเบาๆ : “ข่าวที่ว่าตู้ต้าไห่จบเห่ ใครพูดกับคุณ”
“พ่อผมไง” หลี่ฝางพูดออกไป ไม่มีความคิดใดๆ แฝง
จางกงหมิงหัวเราะ หันไปมองหลินชิงชิง: “ชิงชิง งั้นเรามาพนันกันดีกว่า”
“พนันกัน?” หลินชิงชิงมองจางกงหมิงอย่างสงสัย: “พวกเราสองคนจะพนันอะไร?”
“คุณเชื่อว่าตู้ต้าไห่จะจบเห่ไหม?” จางกงหมิงพูด: “ผมจะพนันกับคุณว่าตู้ต้าไห่ต้องจบเห่แน่”
“โอเค พนันอะไร?”
“พนันง่ายมาก ถ้าผมชนะ ต่อไปเรื่องของเสี่ยวฝาง คุณยุ่งให้มันน้อยๆ หน่อย ผมจะช่วยเขาจัดการเอง” จางกงหมิงพูด
“นี่เหรอ?” หลินชิงชิงมองจางกงหมิงอย่างแปลกใจ ไม่รู้ว่าในน้ำเต้านั่นเขาขายยาอะไร
“ใช่ อันนี้แหละ” ที่จริงจางกงหมิงให้หลินชิงชิงกับหลี่ฝางไม่ต้องมีส่วนร่วมมากนั้น เพราะเขากังวลว่ามู่เสี่ยวไป๋จะยังมาก่อกวนหลี่ฝางอยู่หรือไม่
จางกงหมิงถาม: “คุณกล้ารับปากไหม?”
“มีอะไรให้ไม่กล้ารับปากล่ะ” หลินชิงชิงหัวเราะ พยักหน้า จากนั้นจึงถาม: “งั้นถ้าคุณแพ้ล่ะ?”
“ถ้าผมแพ้ คุณให้ผมทำอะไร ผมก็ทำ เงื่อนไขอะไรคุณว่ามาได้เลย” จางกงหมิงพูดอย่างไม่เกรงกลัว
“โอเค ถ้าคุณแพ้ ก็เอาแสนหยวนที่ครั้งนั้นยืมเสี่ยวฝางคืนเขาไป” หลินชิงชิงพูด
“ผมว่านะชิงชิง ทำไมคุณปกป้องไอ้เด็กคนนี้จัง คุณชอบเขาหรือไง!” จางกงหมิงมองหลินชิงชิงกับหลี่ฝางอย่างหมดคำพูด จู่ๆ ก็พูดแบบนี้
หลี่ฝางไม่รู้สึกอะไร คิดแค่ว่าจางกงหมิงกำลังล้อเล่น แต่หลินชิงชิงกลับพูดด้วยความโกรธ: “พูดเหลวไหลอีก อย่าว่าที่ฉันไปฟ้องซ้อล่ะ”
“คุณจะฟ้องอะไรผม?”
“คุณคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องที่คุณแอบไปเล่นการพนันเหรอ?” หลินชิงชิงพูด
“โอเค ผมแค่ล้อเล่นน่า ทำไมต้องจริงจัง” จางกงหมิงกลอกตาใส่หลินชิงชิง
“แสนหยวน……” จางกงหมิงลังเลสักพัก ในหัวมีภาพของหลี่ต๋าคางแวบเข้ามา จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าเด็ดเดี่ยว
“โอเค ผมจะพนันกับคุณ”
จางกงหมิงเพิ่งพูดจบ โทรศัพท์เขาก็ดัง ในสายพูด: “พี่หมิง เกิดเรื่องแล้ว”

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

พ่อแม่ที่หายตัวไปหลายปีจู่ๆ ก็โทรมา บอกว่าตัวเองเป็นบุคคลที่รวยที่สุดของดูไบ………….

Comment

Options

not work with dark mode
Reset