chapter 1
บนดาดฟ้าของโรงเรียนมัธยมปลายเเห่งหนึ่ง
หลังเลิกเรียน.
เป็นสถานที่เขตหวงห้ามที่ไม่ให้นักเรียนเข้า เเต่มีนักเรียนสองคนคุย
มองเเวบเเรกดูชุดเครื่องเเบบพวกเขาไม่เรียบร้อย
“เฮ้อ”
หนึ่งในนั้น คือ ยูซูรุ ทาคาเสะกาวะ เด็กชายผมสีเข้มและตาสีฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่
เขาดูสงบเสี่ยมและเฉื่อยชา
“มีอะไรเหรอยูซูรุ? จู่ๆก็ถอนหายใจ”
“ช่วยฟังหน่อยนะ”
ยูซูรุเริ่มบ่นกับเด็กชายที่อยู่ข้างๆ ชื่อ โซอิจิโร ซาทาเกะ
“เมื่อเร็ว ๆ มีกฎหมายออกมาว่า ชายหญิงสามารถเเต่งงานได้เมื่ออายุ 15 ปี ใช่ไหม”
“ใช่ เกิดอะไรขึ้นหรอ?”
“คือ…ฉันไม่เเน่ใจว่าตั้งเเต่กฎหมายนั่นออกมามันเป็นเหตุผลที่ทำให้ปู่เเละย่า บอกให้ฉันเเต่งงานตั้งเเต่ฉันเรียนจบมัธยมต้น น่ะสิ”
ทุกครั้งที่มีโอกาสพวกเขาจะถามยูซูรุ ว่า “หลานมีแฟนหรือยัง”
“หลานมีคนที่ชอบไหม” และสุดท้ายพวกเขาก็ตั้งขอเสนอหาคู่ดูตัวให้ยูซูรุโดยที่เจ้าตัวไม่อนุญาต
แน่นอนว่า ข้อเสนอหาคู่ดูตัวให้ยูซูรุดำเนินไปโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ ปู่เเละย่าคงคิดว่าถ้าบอกยูซูรุก็คงจะโดนปฏิเสธเเน่ๆ เเต่…..
“แต่นายก็ยังอายุไม่ถึงสิบห้าหนิ ความใจร้อนมันก็มีขีดจำกัด……แต่ทำไมพวกเขาถึงรีบร้อนให้นายเเต่งงานอย่างงั้นล่ะ”
“ปู่เเละย่าต้องการเห็นหน้าเหลนของพวกเขาน่ะ”
โซอิจิโร่เริ่มหัวเราะเสียงดัง
เเต่ความคิดของผมนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่จะหัวเราะเลย
ปกติเเล้ว ผมจะอยู่คนเดียวเลยไม่ได้เจอปู่กับย่า เเต่ก็เลี่ยงที่จะไม่พบพวกท่านไม่ได้เมื่อผมกลับไปบ้านของพ่อเเม่
พวกเขาจะพูดถึงเรื่องหมั้นอย่างแน่นอนในช่วงวันหยุดในช่วงต้นเดือนพฤษภาคม และพวกเขาอาจบังคับให้ไปนัดบอด
“ฉันไม่ได้รักใครหรอกนะ เเต่….. ในเมื่อฉันไม่ได้อยากจะหมั้นหมาย ก็ไม่อยากไปนัดบอดหรอกมันเสียเวลา…..จะหลีกเลี่ยงยังไงดีนะ”
“แล้ว……ทำไมนายไม่ลองอธิบายเงื่อนไขที่ไม่สมเหตุสมผลดูล่ะ”
“ไม่สมเหตุสมผล?”
“นายก็บอกไปสิว่า “ถ้าจะให้ผมไปนัดบอดก็หาสาวสวยมาสิ!”
“มันคือ……ใช่ นั่นเป็นความคิดที่ดี ว่าแต่ว่า……ไม่สมเหตุสมผลคือยังไง?”
“อืม….เหมือนผมสีบลอนด์และตาสีฟ้า? ปู่ของนายก็คงหาไม่ได้ใช่ไหมล่ะ”
“เปล่าเลย คุณปู่อาจจะพาพวกเขามาจากต่างประเทศก็ได้เพราะ ปู่มีเส้นสายในต่างประเทศ”
มันอาจจะยากที่จะหาในประเทศญี่ปุ่น แต่อย่าดูถูกคนสูงอายุที่ต้องการเห็นเหลนของพวกเขา
“ถ้างั้นเป็นเงื่อนไขคือความคล่องแคล่วของภาษาญี่ปุ่นล่ะ? อุปสรรคทางภาษาจะเป็นเรื่องยุ่งยาก ดังนั้นบุคคลนั้นควรเป็นภาษาญี่ปุ่นหรืออย่างน้อยก็คล่องแคล่วในภาษาญี่ปุ่น หากนายจำกัดขอบเขตให้แคบลง มันจะไม่ง่ายสำหรับพวกเขานะ”
“แน่นอน ถ้านายจะมีภรรยา นายจะต้องจำกัดให้เฉพาะบุคคลที่มีตัวตนอยู่จำนวนหนึ่งเท่านั้น และเมื่อพูดถึงภาษาญี่ปุ่นได้อย่างคล่องแคล่วก็เป็นเรื่องยากอย่างแน่นอน ……เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
ในเวลานั้นยูซูรุตัดสินใจไปกับสิ่งนั้น
ระหว่างนั้น มือถือของยูซูรุดังขึ้น
“ครับ สวัสดีครับ”
“ยูซูรุ! ในช่วงวันหยุดยาว เมื่อหลานกลับมา … หลานจะจัดงานแต่งเลยไหม นี่เป็นคำขอครั้งเดียวในชีวิต ปู่อยากเจอเหลนของหลานตอนที่ยังมีชีวิตอยู่”
“ตกลง”
“นั่นไง……เอ๊ะ!?? หลานตกลงหรอ,ยูซูรุ!”
“แต่มีเงื่อนไขบางอย่าง”
สำหรับคุณปู่ของยูซูรุซึ่งตกตะลึง ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ยูซูรุ กล่าวว่า “ไม่สมเหตุสมผล”
“ถ้าเป็นสาวผมบลอนด์ ตาสีฟ้า ผมจะพิจารณาการแต่งงานแน่นอน เธอต้องอายุเท่าผมและมีสัญชาติญี่ปุ่น แล้วมี ……”
ยูซูรุมองไปที่โซอิจิโร
จากนั้นโซอิจิโรก็พิมพ์บางอย่างลงในโทรศัพท์มือถือของเขาและชูมันขึ้นตรงหน้ายูซูรุ
ยูซูรุ อ่านออกเสียงข้อความที่โซอิจิโรพิมพ์บนมือถือ
“ผู้หญิงคนนั้นควรมีหน้าอกที่ใหญ่และบั้นท้ายใหญ่……อ่า ผมหมายถึงสไตล์ที่ดี เธอควรจะอ่อนโยนและสง่างามเหมือนยามาโตะ นาเดชิโกะ และ……เธอต้องทำอาหารเก่ง ฉลาดและแข็งแรง ……แต่ไม่มีทางที่ผู้หญิงแบบนี้จะมีอยู่จริงหรอกมั้ง”
เมื่อยูซึรุมองโซอิจิโร่ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง โซอิจิโรก็ย่อไหล่ลง
จากนั้นโซอิจิโรก็พิมพ์และแสดงว่า “นายไม่เป็นไรใช่ไหม”
“อืม นั่น……มันค่อนข้างจะรุนแรงไปหน่อยเเหละมั้ง”
“ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรครับ ผมไม่อยากรบกวนคุณปู่”
“ปู่เข้าใจเเล้ว…ปู่จะหาจนถึงวันหยุดยาวเตรียมตัวให้พร้อม!”
“ตกลงครับ”
หลังจากวางสายผมรู้สึกเบื่อหน่ายเเละสงสัยจังว่าจะเตรียมการอะไรไว้บ้าง
ยูซูรุได้ถามโซอิจิโร
“พวกเขาอยากเห็นหน้าหลานชายมากขนาดนั้นเลยหรอ”
“ฉันไม่รู้หรอก ฉันไม่มีวันเข้าใจหรอกจนกว่าฉันจะแก่……เเต่ว่าอย่างไรก็ตาม นายไม่คุ้นกับผู้หญิงที่เข้าเกณฑ์พวกนั้นเหรอ”
“คุ้น”
“ยูกิชิโระ. อาริสะ ยูกิชิโระ เพื่อนร่วมชั้นของนายไง”
อาริสะ ยูกิชิโระ.
เธอค่อนข้างมีชื่อเสียงในโรงเรียนและเป็นที่ชื่นชอบของพวกผู้หญิงในชั้นเรียน
เธอมีดวงตาสีเขียวที่สวยงามและมีผมสีน้ำตาล (แฟลกซ์) สีน้ำตาลอ่อน
ผิวของเธอสวยราวกับผู้หญิงหิมะและเรียบเนียนเหมือนเคลือบไว้
ร่างกายของเธอผอมเพรียว แต่เมื่อมองดูใกล้ๆ เธอก็มีร่างกายที่แข็งแรง
บรรยากาศรอบๆตัวเธอที่ต้องการกันให้ผู้คนออกห่าง
ผู้หญิงคนนั้น
เพราะเธอเป็นคนสวยลึกลับ งดงาม พวกผู้ชายต่างมองเธอด้วยความปรารถนา และผมได้ยินมาว่าเธอมักถูกสารภาพรักอยู่บ่อยครั้ง
เเต่ผมได้ยินมาจากคนรู้จัก เลยคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องจริง
“ไม่ใช่ตาสีฟ้า แต่เป็นตาสีเขียว ผมของเธอยังเป็นผมสีน้ำตาลอ่อนมากกว่าผมบลอนด์อีกด้วย ฉันไม่รู้ว่าเธอทำอาหารเก่งไหมเหมือน ยามาโตะ นาเดชิโกะ……”
น่าเสียดายที่เราไม่ได้สนิทกันพอที่จะรู้จักบุคลิกของกันและกัน
“มันคงจะน่าสนใจถ้าเป็น อาริสะ ยูกิชิโระ”
โซอิจิโร่พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งล้อเล่น
เเละนอกจากความแตกต่างเล็กน้อยในสีผมและตา บุคลิกภาพ และทักษะในบ้านแล้ว เธอเป็นคนที่เหมาะสมกับเกณฑ์ที่กำหนดโดย ยูซูรุ มากที่สุด ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“เเม้เขาบอกจะค้นหาให้ เเต่ฉันไม่คิดว่าปู่จะไปลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์หรอก คุณปู่อาจจะมองหาผู้หญิงที่อายุราวๆฉัน จากลูกน้องของเขาเเละไม่ว่าเขาจะสามารถหา ยูกิชิโระ เจอจากลูกน้องของเขา นายคิดว่าหรอว่า ยูกิชิโระ จะยอมนัดบอดกับฉันจริงๆ หากผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สนใจในการเเต่งงาน การหมั้นก็จะไม่เกิดขึ้น”
“ก็น่าตลกนะที่นายจะไปนัดบอดตั้งแต่อายุเท่านี้”
“ถูกต้อง?”
ฉันไม่ใช่ขุนนางและซามูไรจากอดีต
ยูซูรุ คิดสงสัยว่าพวกเขาจะหา “ผู้หญิง” ที่ตรงตามเกณฑ์ได้ไหมนะ
“ถ้าอย่างนั้นอย่างนั้นค่อยว่ากัน นายจะทำอย่างไรถ้าเป็น อาริสะ ยูกิชิโระ? นายจะยอมรับเธอไหม เธอเป็นสาวสวยเลยนะ”
อันที่จริงสำหรับนักเรียนที่ตกหลุมรักอาริสะ ยูกิชิโระและผู้ที่เคยจมดิ่งลงไปแล้ว ก็อยากที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ที่อยากได้ เช่น การเป็นเเฟนกับอาริสะ ยูกิชิโระ
แต่สำหรับยูซูรุแล้ว……
“ฉันคิดว่าเธอสวยจริงแต่ ฉันไม่ชอบเธอเเละฉันก็คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เลวที่จะคบด้วย แต่เธอก็เย็นชาไม่ใช่ผู้หญิงที่ฉันชอบหรอก อย่างน้อยฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับเธอ”
อาริสะ ยูกิชิโระแสดงอารมณ์ได้ไม่เลว และอารมณ์ของเธอก็ไม่ได้อ่อนเเอ
ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องการมีความสัมพันธ์กับคนอื่น
เธอไม่มีเจตนาที่จะคบเพื่อนหรือคนรัก และรักษาระยะห่างที่เหมาะสมเพื่อไม่ให้ออกจากวงเวียน
นั่นคือความประทับใจของฉันเกี่ยวกับเธอ
“ยูกิชิโระ…ดวงตาของเธอดูเหมือนปลาที่ตายแล้วเลย ตาเธอสวยเหมือนไม่มีอารมณ์”
ทะเลสาบที่บริสุทธิ์เกินไปที่ไม่มีปลาอาศัยอยู่เลย
ตาของอริสะมีสีแบบนั้น
โซอิจิโรดูเหมือนจะเห็นด้วยกับความประทับใจของยูซูรุที่มีต่ออาริสะและพยักหน้า
“พูดแบบนี้ฉันก็ยอม และถ้านายจะใช้ชีวิตที่เหลือกับใครสักคนที่……จะเป็นคู่ครองตลอดชีวิต การเลือกเขาตามบุคลิกภาพจะปลอดภัยกว่าที่หน้าตา
เเต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความเข้ากันได้”
ยูซูรุก็เห็นด้วย
“ใช่ สิ่งสำคัญคือต้องสนุกด้วยกันเเต่ อาริสะ ยูกิชิโระเป็นเหมือน…ของประดับตกแต่ง”
ถ้าดูเฉยๆก็เข้าตาดี
อันที่จริงแล้ว บางครั้ง ยูซูรุ ก็มองเธอโดยไม่มีใครสังเกตเช่นกัน
ถ้าได้ดูอาริสะ ยูกิชิโระ แค่มองเพียงเล็กน้อยก็ตกหลุมรักได้
“ล้อเล่นนะ เธอจะมองหน้านายด้วยสายตาเย็นชา…ไหม ก็แค่นั้นแหละ”
“มันน่าขยะแขยงนะเพื่อน ……อืม แต่ฉันเข้าใจแล้ว”
ยูซูรุและโซอิจิโรหัวเราะคิกคัก
……ตอนนั้นยูซูรุยังไม่รู้
ความหลงไหลของชายชราเมื่อเห็นหน้าหลานชายของเขา
ช่วงครึ่งหลังของวันหยุดยาวในช่วงปลายเดือนเมษายายน-ต้นเดือนพฤษภาคม
ในร้านอาหารแห่งหนึ่งในโตเกียว
หญิงสาวที่มีผมทำด้วยผ้าลินินนั่งอยู่ตรงหน้า ยูซูรุ สวมชุดกิโมโน
เธอสวมชุดกิโมโนที่มีดอกไฮเดรนเยียสวยงาม
ผิวของเธอขาวกระจ่างใส ดวงตาและจมูกของเธอมีความสมดุลเป็นอย่างดี
หญิงสาวที่มีความงามอันยิ่งใหญ่หันดวงตาสีเขียวของเธอไปทาง ยูซูรุจากนั้นแตะเสื่อทาทามิและโค้งคำนับ
“ฉันอาริสะ ยูกิชิโระ ยินดีที่ได้รู้จัก ……นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราเจอกันใช่ไหม”
อาริสะพูดอย่างนั้นขณะจ้องมาที่ฉันด้วยตาที่บริสุทธิ์แต่เเข็งทื่อ
(……มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนีย!!)
ยูซูรุ จับหัวของเขาไว้เเน่น
==========
สามารถติดตามข่าวสารได้ที่เพจ FB: องค์หญิงผู้ชื่นชอบน้ำตาล
