“ห้องครัวเองก็สะดาดเหมือนกัน …นี่นายทำอาหารเป็นหรือเปล่าเนี่ย”
“เออ…คือ… ฉันทำอาหารไม่เป็น แต่ฉัน..ก็เริ่มกินผักแล้วนะ ถึงมันเป็นแค่สลัดตามร้านสะดวกซื้อก็เถอะ”
“ฉันดีใจนะ…ที่เห็นคุณเป็นแบบนี่น่ะ”
ดูเหมือนว่าความซาบซึ้งของฉันที่มีต่ออาริสะได้เปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตของฉันไปอย่างซิ้นเชิงและความรู้สึกนั้นได้ได้ถ่ายทอดไปให้เธอทำให้เธอรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมากจนเธอพยักหน้าอย่างอย่างดีอกดีใจ
จากนั้น พวกเราก็มานั่งเล่นเกม “เกมไหนที่เธออยากเล่นละ? อย่างที่เธอเห็นมีเกมมากมายที่นี่ เธอสามารถเล่นเกมอะไรก็ได้ไม่ว่าจะเป็นเกมคอมพิวเตอร์และเกมอื่น ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในนี้”
“อืม นั่นสินะ”
นัยน์ตาสีเจิดจรัสของ อาริสะ ได้ถูกดึงดูดใจไปที่กล่องใส่แผ่นเกม
ขณะที่เธอหยิบขึ้นมา เธอก็เริ่มคิดว่าจะเล่นเกมไหนดี
จากมุมมองที่อยู่ด้านหลังของเธอ..เธอดูมีชีวิตชีวาและกระสับกระส่ายเป็นอย่างมาก
ดูเหมือนว่าเธอจะตั้งตารอมันจริงๆ ดังนั้นฉันจึงโล่งอกเล็กน้อย
“เอาล่ะ มาเล่นกันเถอะ”
อาริสะเลือกเกมต่อสู้ชื่อดังที่ตัวละครจากเกมต่าง ๆ นำมาเล่นแบทเทิลรอยัล
“ดีล่ะ งั้นมาเล่นกันเลย”
ฉันใส่แผ่นเกมลงในคอนโซลและเริ่มเกม และฉันก็นำคอนโทรลเลอร์สำหรับควบคุมเกมให้กับเธอเธอ
แล้วอาริสะ…
“แล้วอันนี้มันใช้งานยังไงอะ”
เธอถามฉันด้วยความสับสนเล็กน้อย ในตอนแรก ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะจับคอนโทรลเลอร์ยังไงให้ถูกต้อง
“เอ๊ะ นี่เธอไม่เคยใช้เลยเหรอ?”
“ตอนที่ฉันอยู่ชั้นประถม ฉันเคยจับมันมันเพียงครั้งเดียว…ที่บ้านเพื่อนของฉัน”
“และรูปร่างก็แตกต่างจากสมัยก่อนเล็กน้อย”
ฉันสอนอาริสะวิธีใช้มันขณะสัมผัสมือของเธอ อาริสาฟังฉันด้วยสีหน้าอย่างจริงจัง
“คือ…วิธีการใช้งานพื้นฐานน่ะต้องทำตามนี้ เดี๋ยวเธอจะคุ้นเคยกับการใช้มันขณะที่เธอกำลังเล่นเอง”
“ขอบคุณค่ะ”
ทันทีที่เราย้ายหน้าจอเพื่อเลือกตัวละคร
แล้วอาริสะก็ถามฉันอีกครั้ง
“ทาคาเสะกาวะซัง มีตัวละครที่ฉันไม่ควรเลือกมั้ย”
“อะไรน่ะ?”
“คือเพื่อนร่วมชั้นของฉันจากโรงเรียนประถม บอกว่ามันเป็น …… สิ่งที่น่ารังเกียจน่ะ…”
“มันจะมีนักเรียนแบบนั้นแม้แต่ในโรงเรียนประถม, คือยังไงฉันก็ไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นหรอกเพียงแค่มันเป็นของฉัน”
“เข้าใจแล้ว, แล้วฉันควรเลือกตัวไหนดีล่ะ ……? มันมีตัวละครสำหรับมือใหม่หรืออะไรทำนองนั้นมั้ย”
“สำหรับมือใหม่…ตัวละครนี้จะเป็นตัวเลือกที่ดีนะ”
ที่จริงแล้วฉันไม่ค่อยเล่นเกม ดังนั้นฉันยังถือว่าเป็นมือใหม่ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถสอนให้อาริสะได้มากนัก
“นั้นแหละ, ทาคาเซกาวะซัง”
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”
ในเวลานั้น ฉันเพิ่งเลือกตัวละคร และเกมกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
อาริสะก็พูดกับฉันด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉันไม่ต้องการให้นายอ่อนให้กับฉัน ดังนั้นได้โปรดเล่นกับฉันอย่างจริงจังด้วยค่ะ”
“ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด, แต่ผมก็เล่นไม่ค่อยเก่งเหมือนกัน”
จากนั้นก็ยูซูรุยักไหล่
แล้วก็ตัดจบตอนที่6
