บทที่ 49 จุดเริ่มต้นของการรักษา
หลินชิงหัวดูเหมือนจะตกอยู่ในภวังค์ลึกลับบางอย่างมันจึงทําให้ใบหน้าของเขาปวดร้าวตลอดเวลา “ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน มันเป็นเหมือน … สุสาน สุสานที่ห่างไกลมาก .. ฉันได้ขุดหลุมฝัง ศพตามคําแนะนําของชายคนนั้นแล้วฉันก็พบสิ่งที่เขาพูดทั้งวิธีการ ผลิตและดินวิญญาณจากนั้นฉันก็ได้ทําให้โครงการสมบูรณ์แบบต่อมาฉันพยายามค้นหาสถานที่อาจจะมีมันเพิ่ม แต่ ฉันหามันไม่ได้อีกจากนั้นฉันก็สามารถผลิตมันขึ้นมาได้สําเร็จ ในครั้งแรกฉันสามารถทํามันได้เพียงแค่สองเม็ดเท่านั้น … แน่นอนว่าฉันไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจตรงหน้าได้ ฉันจึงตัดสินใจที่จะกินมันหนึ่งเม็ดทันทีในตอนแรกฉันสามารถมีสติอยู่ได้ซักพักแต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันก็มีเวลาน้อยลงที่จะมีสติ “
ทันใดนั้นหนิงเถาก็เกิดความคิดขึ้นมา “คุณเคยเห็นชายชราคนหนึ่งหรือเปล่า? เขาไม่ตัวสูงมากนักแต่เขาผอมและมีความเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้
หลินชิงหัวได้ส่ายหัวออกมา “ฉัน ฉันไม่รู้ …. เขาเป็นคนที่โทรหาฉันโดยไม่ระบุชื่อหรือเปล่า?”
ตามคํากล่าวของหลินชิงหัว หนิงเถาปัดเรื่องที่ชายชราอาจจะเป็นตัวการไปถ้าอีกฝ่ายเป็นคนอยู่เบื้องหลังจริงเขาก็คงจะไม่ปรากฎตัวออกมาง่ายแบบนั้นถ้าเป็นตัวเขาเองก็ไม่คิดจะทําแบบนั้น
หนิงเถาเดาว่าชายชรานั้นอาจจะเป็นหนึ่งในปีศาจก็ได้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สามารถถอนความสามารถพิษที่เขาได้ส่งไปก่อนหน้านี้
“ฉันกําลังจะตาย … โปรดช่วยฉันด้วย …” หลินชิงหัวพยา ยามอ้อนวอนออกมาถึงตอนนี้เขาไม่สามารถทําเสียงให้ดูแย่ลงไป กว่านี้ได้อีกและอีกอย่างหนึ่งเลือดได้ไหลออกจากตัวของเขาไม่หยุดถ้าเขาไม่ได้รับการรักษาโดยเร็วที่สุดเขาจะตาย
หนิงเถารวบรวมความคิดของเขาและพูดว่า ” ผมสามารถเขียนใบสั่งยาเพื่อช่วยคุณได้ และคุณจะมีเพียงสามเดือนเท่านั้นที่จะทําตามใบสัญญา – เพื่อทําลายรากปีศาจของคุณเองถ้าคุณทําไม่ได้คุณจะตายตกลงไหม? ”
“ฉันสัญญา! ฉันสัญญากับคุณทุกอย่างที่คุณขอ … กรุณาเขียนใบสั่งยาตอนนี้เลย!” หลินชิงหัวไม่ต้องการที่จะตาย ดังนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็พร้อมที่จะทําตาม ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ขอให้เขาคือกทําลายปีศาจในตัวเอง เขายิ่งยินดีที่จะทํามัน
หนิงเถาที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ออกใบสั่งยาและเปิดผลวินิจฉัยที่ทําแสดงโดยบัญชีแยกประเภทใบไผ่ ก่อนที่ไม่นานใบสั่งยาอย่างเป็นทางการสําหรับบาปแห่งความตั้งใจที่ชั่วร้ายจะเสร็จสมบรูณ์
พูดตรงไปตรงมาหลินชิงหัวไม่ใช่คนชั่วร้ายอะไรเลย เขามีเพียงบาปเดียวเท่านั้น นั้นคือการสร้างปีศาจกลายพันธ์ชนิดใหม่ขึ้นมาเองแต่สิ่งนี้กับทําให้เขามีค่าบาปสูงถึง 49 จุดเลยที่เดียว
หนิงเถาส่งมอบสัญญายาให้หลินชิงหัวและบอกเขาอย่างเย็นชาว่า “หลังจากที่คุณลงนามแล้วคุณจะต้องทําตามเงื่อนไขในสัญญาให้สําเร็จถ้าคุณเห็นด้วยผมขอให้คุณเห็นด้วยเลือดของคุณ!
หลินชิงหัวลงนามในข้อตกลงด้วยนิ้วที่มีเลือดออกของเขาโดยไม่ลังเล
หนิงเถาเห็นแบบนั้นก็เก็บใบสัญญากลับไป ก่อนที่จะส่งยาอายุวัฒนะเบื้องต้นเข้าไปในปากของหลินชิงหัว
ควันสีดําและสีขาวในกระถางธูปได้พุ่งออกมาอย่างรวดเร็วและหลินชิงหัวถูกกลืนหายไปในไม่ช้า ..
นอกห้อง
กลุ่มคนต่างก็จ้องที่ประตูของหนิงเถาดูราวกับพวกเขาอยากเห็นผ่านประตูและกําแพงและเข้าไปตรวจสอบสิ่งที่หนิงเถากําลังทําอยู่ข้างใน
“ มันผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วโมง แต่ฉันไม่เคยได้ยินเสียงอะไรจากข้างในเลย? หรือว่าหมอเร่ร่อนนั้นหนีไปแล้ว?” หนึ่งในผู้ช่วยของเฉินจุนได้ทําลายความเงียบขึ้นเดิมเขาก็ไม่มีความอดทนที่จะรออยู่ แล้ว
“ เราควรเปิดประตูแล้วดูสิ่งที่เขากําลังทํา ถ้าเกิดสิข้อผิดพลาดและหลินชิงหัวตายไปแล้วจะทํายังไง?” ผู้ช่วยของเฉินจุนอีกคนก็ พูดขึ้นมา
“ใช่! เปิดประตูผู้ปวยเป็นสิ่งสําคัญที่สุด!”
ผู้ช่วยของเฉินจุนทําท่าเหมือนจะเดินเข้าไป แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าเจียงเฮาเฝ้าประตูอยู่ก็หยุดการกระทําไป
ไม่ใช้ว่าพวกเขาไม่ต้องการที่จะเข้าไป แต่เพราะในมือของอีกฝ่ายมีปืนพกอยู่และไม่มีพวกเขาคนไหนที่มีความกล้ามากพอที่จะทําให้เธอขุ่นเคือง
เมื่อเป็นแบบนั้นพวกเขาก็ทําได้เพียงเดินกลับมายังจุดเดิมที่พวกเขาเคยยืนอยู่ และเริ่มที่จะพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นอี กครั้ง
หลินชิงวุ่เองก็รู้สึกประหม่าไม่น้อยกว่าพวกเขาเช่นกัน มันจึงทําให้เธอเดินไปมาที่หน้าประตู
” คุณจะหยุดเดินก่อนได้ไหม?” เจียงเฮาที่ไม่สามารถทนได้อีกแล้วก็ได้พูดขึ้นมา “ พอดีว่าฉันเริ่มจะรู้สึกเวียนหัวกับการกระทําของคุณแล้วเหมือนกัน”
หลินชิงวุ่หยุดดูนาฬิกาก่อนที่เธอจะพูดออกมาเต็มไปด้วยความกังวลว่า“นี้มันใช้เวลาเกินหนึ่งชั่วโมงแล้ว ทําไมไม่มีเสียงออกมาจากห้อง?”
“คุณเชื่อในหมอหนิงไหม?” เจียงเฮาได้ใช้คําถามเป็นคําตอบ
” แน่นอน! ไม่อย่างนั้นคุณคิดหรือว่าฉันจะยอมส่งพี่ชายของตัวเองมาอยู่ที่นี่?” หลินชิงวุ่ตอบโดยไม่ลังเล
“ งั้นก็ดี! ตอนนี้สิ่งที่คุณควรทําคือเชื่อในตัวเขาต่อไปและไม่ใช้ว่าเขาบอกให้รอสามชั่วโมงหรือไง? นี่พึ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งทางเท่านั้นคุณควรจะทําใจให้สงบและหยุดเดินไปมาได้แล้ว”เจียงเฮาตอบกลับ
หลินชิงวุ่ก้มหน้าลงเธอเต็มไปด้วยความต้องการที่จะเถียงกลับไปแต่เธอก็เลือกที่จะไม่ทํามัน อย่างไรก็ตามเธออยังคงเดินต่อไป
เจียงเฮาที่เห็นแบบนั้นก็พูดไม่ออกเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเลือกที่จะไม่สนใจการกระทํานี้อีก
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงและเวลาสามชั่วโมงก็เกือบจะจบลงแต่ไม่มีใครได้ยินอะไรจากห้องของนอนของหนิงเถา
เฉินจุนมองดูนาฬิกาของเขา ก่อนที่จะหัวเราะเยาะออกมาว่า“เวลากําลังจะหมดลงและห้องนั้นก็เงียบตลอดเวลา ดูเหมือนว่าหมอเร่ร่อนของเราจะหนีไปจริงๆ”
ผู้ช่วยของเขาที่ได้ยินแบบนั้นต่างก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาเช่นกัน
” คุณพูดว่าอะไร? ระวังปากของตัวเองหน่อย!” หลินชิงว์ไม่สามารถทดได้อีกแล้วดังนั้นเธอจึงเป็นฝ่ายหาเรื่องทะเลาะ
” คุณหลิน! โปรดระงับความโกรธลงด้วยครับ” เหลียงเคมิงพูดต่อว่า “หัวหน้าเฉินไม่ได้พูดอะไรหยาบคายเลย! เป็นคุณต่างหากที่ ไม่ยอมรับความจริงและอีกอย่างตอนนี้เวลาก็หมดลงแล้วเราคว รจะเข้าไปข้างในได้แล้ว “
เจียงเฮามองที่นาฬิหาข้อมือมัลติฟังก์ชั่นของเธอดูและพูดขึ้นว่าเหลือเวลาอีก 10 วินาทีแล้วฉันจะรอให้มันหมดเวลา”
เหลียงเคมิงแสดงสีหน้าบูดบึงออกมาอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คาดหวังให้เจียงเฮาทุ่มเทให้กับงานของเธอจนเธอพูดแย้งคําสั่งว่าเขาแบบนี้
เฉินจุนได้พูดออกมาอย่างเย็นชา “ฉันไม่รู้ว่าทําไมเจ้าหน้าที่รัฐบางคนถึงต้องช่วยคนเลวด้วย? ก็เห็นๆอยู่ว่าอีกฝ่ายพยายามหลอกใช้คุณอยู่เท่านั้น”
เหลียงเคมิงพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่เฉินจุนพูด “ ฉันจะรายงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ให้”
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกและร่างที่คุ้นเคยออกมาจากห้อง
หนิงเถาปรากฏตัวเร็วกว่าสามชั่วโมงเพียงหนึ่งวินาทีเท่านั้น
” พี่ชายของฉันละหมอหนิง เขาอยู่ที่ไหน?” หลินชิงขู่รีบเดินไปหาเขาและถามอย่างใจจดใจจ่อ
” พี่ชายของคุณ ส่ายหัว
” หนิงเถาแสดงสีหน้าลังเลออกมา ก่อนที่จะ
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าแกเป็นพวกโกหก!” เฉินจุนพูดจาเยาะเย้ยออกมาอย่างไม่ปิดบัง “ ที่นี้แกจะแก้ตัวยังไง?”
หนิงเถามองเฉินจุนอย่างไม่เข้าใจ แล้วถามว่า ” คุณพูดเรื่องอะไร?”
“ฉันพูดเรื่องอะไรนะเหรอ? ก็เรื่องที่แกใช้เหตุผลที่ชั่วร้ายมารักษาคนอื่นยังไงละ!” เฉินจุนพูดมาถึงจุดนี้ก็ได้ตะโกนออกมาขณะที่ชี้ไปที่หนิงเถา “แกทําอะไรกับหลินชิงหัวบอกมานะ? ไม่อย่างนั้นเรื่องมันไม่จบลงง่ายๆแน่!”
” พวกเราไม่ต้องสนใจอีกแล้ว! เราจะเข้าไปในห้องและพาหลินชิงหัวไปรักษาโดยเร็วที่สุด” เหลียงเคมิงเสนอออกมา
ผู้ช่วยของเฉินจุนไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป พวกนั้นรีบพุ่งไปที่ประตูได้ทันที
แต่ทันใดนั้นมีชายอีกคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ประตูพร้อมกับเดินโซเซออกมา
สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องไปที่เขาแล้วทุกคนก็ดูตกใจ
เป็นหลินชิงหัวที่เดินออกมาช้าๆ พร้อมกับชุดโรงพยาบาลของเขาถูกฉีกขาดและรอยเปื้อนเลือด อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ดูเหมือนผู้ป่วยที่เพิ่งได้รับการรักษาแต่ดูเหมือนคนบาดเจ็บที่ถูกทุบตีอย่างรุนแรงมากกว่า
ในความเป็นจริงหนิงเถาไม่ได้ใช้เวลาสามชั่วโมงไปในการรักษาหลินชิงหัว แต่ที่เขาออกมาเกือบจะหมดเวลานั้นเพราะเขาต้องเช็ด รอยเลือดอยู่ต่างหากกว่าที่เขาจะทําให้หลินชิงหัวดูไม่หน้ากลัวแบบนี้ได้มันก็ต้องใช้เวลาไปมากเหมือนกัน
“พี่!” หลินชิงหัวเป็นคนที่ตื่นเต้นมากที่สุดเธอรีบไปที่หลินชิงหัวและพุ่งเข้ามาในอ้อมแขนของเขา
ร่างกายของหลินชิงหัวจะสามารถทดแรงกอดได้ยังไงกัน?เขาที่เดินกะเผลกอยู่แล้วทันทีที่หลินชิงว์พุ่งเข้ามาหาเขาก็เกือบจะล้มลงไปกับพื้น
หนิงเถาที่เห็นแบบนั้นก็รีบเอื้อมมือไปหาหลินชิงหัวแทบจะไม่ทันก่อนที่จะหันมาพูดกับหลินชิงวุ่ว่า “คุณควรจะใจเย็นๆ พี่ ชายของคุณยังอยู่ในสภาพที่อ่อนแออยู่”
“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ … “ หลินชิงวุ่รู้ว่าตัวเองทําเรื่องที่ไม่สมควรลงไปดังนั้นเธอจึงรีบปล่อยพี่ชายตัวเอง
“ ไม่ใช่ว่าหลินชิงหัวอ่อนแอเพราะนายไม่ได้รักษาหรือไง”เฉินจุนพูดขัดขึ้น”เขาเพิ่งจะได้สติและเดินได้ด้วยตัวเอง พวกนี้เป็นแค่โชคเท่านั้น”
หนิงเถาไม่สนใจอีกฝ่ายเลย ขนาดมองเขายังไม่มองด้วยซ้ํา
คําพูดของเฉินจุนและความลังเลของหนิงเถาก็ทําให้หลินชิงวุ่เกิดความกังวลเรื่องหลินชิงหัวขึ้นมา เธอรู้สึกกระวนกระวายใจอีกครั้งและถามว่า ” พี่!พี่เป็นยังไงบ้าง”
หลินชิงหัวเองก็ไม่ได้ตอบสนองอะไรกลับมา
เฉินจุนที่เห็นแบบนั้นก็แสดงรอยยิ้มเย็นชาออกมา “มันก็เห็นๆกันอยู่แล้ว่าเกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้พี่ชายของคุณเพิ่งจะหมดสติไปแล้ว”
เหลียงเคมิงเองก็ถอนหายใจและพูดว่า ” ดูเหมือนเราจะต้องพาผู้ปวยกลับไปที่เมืองหลวงจริงๆ”
เมื่อพูดคําเหล่านี้จบลง หลินชิงหัวก็เริ่มพูดขึ้นมา “ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น!การที่ฉันไม่ตอบกลับไปก่อนหน้านี้ก็แค่ฉันกําลังคิดว่าจะแสดงความกตัญญของฉันให้หมอหนิงยังไงก็เท่านั้นเอง? แต่จนแล้วจนรอดฉันก็คิดไม่ออกว่ามันจะมีอะไรที่พอจะตอบแทนเขาที่ช่วยชีวิตฉันไว้”
หลินชิงหัวเป็นคนที่ชัดเจนมาก
คําพูดเหล่านี้ทําให้เหลียงเคมิงตกตะลึง เฉินจุนและผู้ช่วยของเขาเองก็เช่นกัน พวกเขาไม่ต้องการที่จะเชื่อว่าคนที่พวกเขาดูถูกตลอดมาจะสามารถรักษาโรคที่แม้แต่พวกเขาก็ไม่รู้จักให้หายได้และยังใช้เวลาแค่สามชั่วโมงเท่านั้นอีกด้วย ในขณะที่พวกเขาใช้เวลาสามวันสามคืนก็ยังไม่สามารถหาได้แม้แต่ชื่อโรค!
หลินชิงหัวหันไปหนิงเถาพร้อมกับหายใจเข้าลึกๆ“หมอหนิง ฉันต้องขอบคุณมากที่รักษาฉันจนหาย ถึงแม้ว่าการขอบคุณนี้จะไม่ เพียงพอที่จะตอบแทนเรื่องทั้งหมดแต่ฉันก็หวังว่าคุณจะยอมรับมัน”
“ คุณไม่ต้องขอบคุณอะไรผมหรอก ยังไงมันก็เป็นหน้าที่ของแพทย์อย่างผมที่จะช่วยชีวิตของคนไข้อยู่แล้ว”หนิงเถาตอบกลับ มาด้วยเสียงเรียบๆ
ใบหน้าของหลินชิงวุ่ยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีเสน่ห์แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นมันก็ไม่ปกปิดคาบน้ําตาของเธอ มันไม่ใช้น้ําตาแห่งความเสียใจแต่มันเป็นน้ําตาแห่งความตื่นเต้นและความปิติยินดีต่างหาก
” หยุดก่อน!” เฉินจุนไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น“นั่นเป็นไปไม่ได้นายต้องสอนให้เขาพูดแบบนั้น!”
หนิงเถาทําเพียงแสดงรอยยิ้มออกมา ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
” คุณนั้นแหละเป็นคนโง่หรือเปล่า?” หลินชิงหัวหันกลับไปมองเฉินจุนทันทีก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “มันเป็นความจริงที่หมอหนิงรักษาฉันจนหายการที่คุณมัวแต่พูดว่าไม่เชื่ออยู่นั้นมันจะช่วยอะไรได้?หรือว่าเพราะคุณไม่สามารถรักษาฉันได้จึงคิดว่าไม่มีหมอคนอื่นทําได้กัน?!”
”คุณ … “ เฉินจุนพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขาเสียหน้าเป็นอย่างมาก
หนิงเถาไม่เสียเวลาที่จะอยู่ที่นี้อีกต่อไป เขาหันไปทางออกของบ้านพักคนชรา เมื่อหลินชิงหัวหายจากโรคแล้วมันก็ถึงเวลาที่เขาจะไปจากที่นี้อีกอย่างคนอย่างเฉินจุนและเหลียงเคมิงเป็นพวกที่ข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรงมันไม่มีค่าอะไรที่จะมาคอยเสียเวลากับพวกนั้น
” พี่! เราเองก็ไปกันเถอะ” หลินชิงวุ่พูดจบแล้วก็แทบรอไม่ไหวที่จะไปตามหนิงเถาออกไป
หลินชิงหัวที่ได้ฟังแบบนั้นก็ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “โอเค!เราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันดีกว่า? ตอนนี้พี่อยากจะกินหม้อไฟมากๆ ”
“เอาล่ะ! งั้นเราขอเชิญคุณหมอหนิงไปกับเรานะคะ” หลินชิงวุ่หันไปทางหนิงเถาพร้อมกับแสดงรอยยิ้มออกมา
” หลินชิงหัว! คุณไม่สามารถจากไปไหนได้” เหลียงเคมิงเดินไปตามหยุดอยู่ที่หน้าของสองพี่น้องคู่นั้น
” ทําไมฉันถึงไปไม่ได้?” หลินชิงหัวถามด้วยเสียงอันดัง ซึ่งดูเหมือนจะเตือนหนิงเถาว่าเกิดเรื่องขึ้นกับตัวเอง
หนิงเถาไม่มองย้อนกลับไป สิ่งที่เขาทําได้คือรักษาโรคของหลินชิงหัวสําหรับสิ่งอื่นๆเขาไม่สามารถช่วยพวกเขาได้แม้ว่าเขาต้อง การก็ตาม
“ คุณต้องมากับผม! เราจะต้องไปที่เมืองหลวงเพื่อไปที่สถาบันวิทยาศาสตร์ทันที” เหลียงเคมมิงพยายามพูดเน้นที่ละคํา
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” หลินชิงหัวตอบปฏิเสธออกมาโดยตรง
” ทําไมคุณถึงหยุดพวกเรา? พี่ชายของฉันไม่ใช่อาชญากรนะ!” หลินชิงวุ่เองก็ไม่พอใจกับเรื่องนี้เช่นกัน
” เขาไม่สามารถออกจากที่นี้ได้!” เหลียงเคมิงยังคงยืนยันประโยคเดิมที่เขาได้พูดเอาไว้
ในตอนนี้เองที่เจียงเฮาเดินไปหาทางพวกเขาและกล่าวว่า “จากที่ฉันรู้มาทางเบื้อบนไม่ได้พูดถึงการนําตัวหลินชิงหัวกลับไปหลังจากที่เขาหายดี? ดังนั้นคุณจึงไม่มีสิทธิ์หยุดพวกเขาแบบนี้”
“เธอ!” เหลียงเคมิงชี้ไปที่เจียงเฮาและดูเหมือนว่าเขาจะต้องการสาปแช่งอีกฝ่าย แต่เขาก็เลือกที่จะกลืนคําพูดพวกนั้นกลับ
หลินชิงคู่ถือโอกาสเดินผ่านเหลียงเคมิงก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
“คุณก็คงรู้ดีว่าหลินชิงหัวเองก็เป็นหนึ่งในนักวิทยาศาสตร์ที่เก่งที่สุดในประเทศของเราเช่นเดียวกับคุณ” เจียงเฮายังพูดต่อว่า ”นอกจากนี้เขายังเป็นผู้สร้างยาต้นกําเนิดบรรพบุรุษที่พวกเรากําลังหาเบาะแสอยู่การที่คุณทําให้เขาขุ่นเคืองและยังเป็นการใช้อํานาจก่ อนที่เบื้อบนสั่งลงมามันเป็นเรื่องที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าคุณกําลังหาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง”
เหลียงเคมิงดูเคร่งขรึมมากขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะตัดสินใจทําอะไร เจียงเฮาหลินชิงรู่ และหลินชิงหัวก็ได้เดินตามหนิงเถาออกไปแล้ว
