บทที่ 66 เบียร์ดีกรีแรง
ชายขี้เมานั้นแข็งแรงมาก เขาแบกผู้หญิงไปด้วยแขนข้างเดียว
ผู้หญิงคนนั้นหมดหนทางสู้และรู้สึกหวาดกลัว เธอทำได้แค่ตามชายขี้เมาคนนั้นเข้าห้องไป มีชายอีก 3 คนรออยู่ในห้องพร้อมกับพวกผู้หญิงจากไนท์คลับอีก 5 คน หนึ่งในนั้นกำลังร้องเพลงอยู่ ในขณะที่อีก 4 คนนั่งเล่นบนโซฟาอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชาย ซึ่งพวกผู้ชายเหล่านั้นกำลังลวนลามผู้หญิงพวกนั้นอยู่
“ลูกพี่ไนฟ์ ผมพาสาวสวยมาด้วยล่ะ เธอยังสวยใสบริสุทธิ์อยู่ด้วย ดีกว่าพวกที่เหลือตรงนั้นอีก” ชายขี้เมาประจบประแจง
“ชั้นไม่ใช่พวกผู้หญิงไนท์คลับนะ ชั้นแค่ถูกเพื่อนเรียกมานี่เพื่อร้องเพลงเท่านั้นเอง” ผู้หญิงจากมหาลัยดนตรีมองไปยังชายที่ถูกเรียกว่าลูกพี่ไนฟ์ ก่อนจะตกใจเพราะสังเกตเห็นรอยสักลายหัวมังกรสีฟ้าที่บริเวณไหล่ของเขา
ชายหนุ่มหุ่นนักเพาะกายที่นั่งอยู่ข้างๆลูกพี่ไนฟ์ เมื่อเห็นว่าสายตาของลูกพี่ของเขาดูจะพอใจ เขาพูดขึ้น “อย่ากังวลไปเลยน้องสาว ร้องเพลงเล่นกันก่อนซัก 2-3 เพลงแล้วค่อยไป เดี๋ยวพวกพี่เลี้ยงเอง”
เมื่อพูดจบ เขาหยิบเงินออกมาราวๆ 1 หมื่นหยวน
ผู้หญิงคนนั้นดูจะหวดกลัวพอสมควร มันไม่เกี่ยวว่าเงินนั้นจะมากเท่าไหร่ แต่เธอไม่ต้องการมัน ก่อนที่เธอจะส่ายหน้า “ชั้นไม่ต้องการเงิน ชั้นแค่อยากกับไปหาเพื่อนของชั้น”
ชายขี้เมาคนนั้นจับไปที่คางของหล่อนก่อนจะพูดขึ้น “ร้องเพลงกับพวกเราซักหน่อยเถอะน่า เพื่อนๆของเธอมันขี้ขลาดจะตาย ขืนยังเอาแต่ปฏิเสธ อย่าหาว่าชั้นรุนแรงก็แล้วกัน”
เขาพูดกับหญิงสาวพลางหยิบมีดพับออกมาขู่เธอเอาไว้
ชายที่ดูเรียบร้อยยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปที่ผู้หญิงคนนั้นพลางมองไปยังชายขี้เมา “ทำไมถึงไปขู่ผู้หญิงแบบนั่นล่ะ ผู้หญิงน่ะมีไว้เพื่อผ่อนคลายนะ”
ชายขี้เมายืนหัวเราะอยู่ข้างๆ “อาจารย์หนุ่มเฉียวช่างเป็นคนที่รู้วีธีดูแลสาวๆซะจริง”
ชายคนดังกล่าวยื่นมือไปแตะไหล่ของหญิงสาวก่อนจะพูดขึ้น “เอาล่ะคนสวย เธอชื่ออะไรเหรอ ?”
“เซี่ย เหอ” หญิงสาวคนนั้นตอบกลับด้วยความไม่เต็มใจนัก
“เซี่ย เหองั้นเหรอ ช่างเป็นชื่อที่งดงามจริงๆ ทำไมเธอมาไม่กับชั้นแล้วดื่มอะไรซักหน่อยล่ะ ? ขอเบอร์ได้ไหม ไว้ชั้นจะเลี้ยงเธออีกถ้าเจอกันครั้งหน้า” ชายคนนั้นเอาแก้วที่ใส่เครื่องดื่มมาแล้ววางไว้บนโต๊ะก่อนจะส่งให้ผู้หญิงคนนั้น “ดื่มเสร็จแล้ว ชั้นจะปล่อยเธอไปเอง”
เนื่อกจากเธอไม่มีทางเลือก จึงหยิบมันขึ้นมาดึ่มรวดเดียวหมด “ชั้นไปได้แล้วยัง ?”
ชายคนนั้นยกนิ้วโป้งให้กับเธอ “ยกได้สวย ไว้ลูกพี่ไนฟ์ร้องเพลงนี้จบเราจะพาเธอออกไปทันที แบบนี้เป็นไง ?”
ลูกพี่ไนฟ์กำลังร้องเพลง
เซี่ยเหอรู้ตัวแล้วว่าเบียร์ที่เธอเพิ่งดื่มไปนั้นถูกวางยาเอาไว้ แต่มันก็สายไปแล้ว
ชายที่ดูสุภาพคนนั้นนั่งข้างๆเซี่ยเหอก่อนจะเอามือไปแตะที่ไหล่ “เกิดอะไรขึ้น ? เธอไม่อยากออกไปแล้วเหรอ ? งั้นก็รออีกหน่อยนะ เดี๋ยวเราจะหาที่เหมาะๆให้เธอได้อยู่คุยกับลูกพี่ไนฟ์”
ลูกพี่ไนฟ์ยังร้องเพลงไม่เสร็จ แต่เขาก็โยนไมค์ไปให้กับชายขี้เมาร้องต่อ ก่อนจะเดินไปหาเซี่ยเหอ “ชั้นไม่คิดเลยว่าเธอจะมีอารมณ์ซะแล้ว !”
ชายที่ดูสุภาพยักไหล่ “ลูกพี่ไนฟ์ไม่ชอบผู้หญิงเชื่องๆหรอกเหรอ ?”
ลูกพี่ไนฟ์ยิ้ม “อาจารย์หนุ่มเฉียว พวกผู้หญิงจากไนท์คลับนั่นมันดูปลอมเกินไป ชั้นชอบแบบนี้มากกว่า เล่นด้วยแล้วสนุกกว่ากันตั้งเยอะ”
ฮั่นโจวไม่ใช่เมืองที่ใหญ่มากนัก ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คนที่เป็นศัตรูกันจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันบ่อยครั้ง ชายที่ดูสุภาพคนนี้เป็นสามีของลู่ชีเหมี่ยว เฉียวโบนั่นเอง เขามาที่นี่เพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับชายที่ถูกเรียกว่าลูกพี่ไนฟ์
เฉียวโบยังคงคับแค้นใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในผับ เขาจึงต้องการจะหาโอกาสสั่งสอนซูเถา เขารู้ว่ามีคนไม่มากนักที่กล้าจะต่อกรกับแม่ม่ายพิษ เขาจึงเรียกลูกพี่ไนฟ์มาจากหนานเย่มาเป็นการส่วนตัว
ชื่อเสียงของลูกพี่ไนฟ์ไม่ได้เป็นรองแม่ม่ายพิษเลยที่หนานเย่ เข้าได้สร้างชื่อให้ตัวเองมา 2 ปีแล้ว ฆ่าโดยไม่ต้องสบตา เกือบทุกคนที่เผชิญหน้ากับเขาไม่ตายก็พิการ ดังนั้นมันเลยทำให้เขามีออีกชื่อนึงว่าจอมปีศาจไนฟ์
มันเป็นเส้นสายที่เข้าได้มาจากหุ้นส่วนของเขาที่ผับ ถึงแม้ว่าเฉียวโบจะค่อนข้างจะใช้เงินเป็น แต่การที่ต้องมาจ่ายให้ลูกพี่ไนฟ์ถึง 5 แสนหยวนก็ทำให้เขาปวดหัวนิดหน่อย อย่างไรก็ตาม พอเขานึกถึงฉากที่่ซูเถาจูบกับลู่ชีเหมี่ยวบนฟลอร์ เขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เงินมันก็เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ถ้ามันทำให้เขารู้สึกมีความสุขขึ้นมาได้
เฉียวโบได้เตรียมการเรื่องนี้เอาไว้ทั้งหมด ตั้งแต่เรียกลูกพี่ไนฟ์มา แม้แต่วางยาผู้หญิงเขาก็ทำเอง
เรื่องมันง่ายขึ้นเมื่อวางยาผู้หญิงได้ ประการแรก ไม่มีใครสามารถทนฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์นี่ได้ คนที่โดนเข้าไปแทบจะโดดเข้ามาหาเขาเองด้วยซ้ำ ประการที่สอง พวกเขาก็แค่ถ่ายรูปของเธอตอนโป๊เอาไว้แบล็คเมย์ เธอจะได้ไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป
ในตอนนั้นเอง เซี่ยเหอรู้สึกว่าทั้งตัวราวกับถูกมดรุมกัดจนอยากจะถอดเสื้อผ้าและแช่ตัวในน้ำ หลังจากเฉียวโบได้เป่าลมหายใจที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าของเขาใส่เธอ เธอกลับรู้สึกดีแทนที่จะรู้สึกรังเกียจ
เฉียวโบได้โทรศัพท์ก่อนจะยิ้ม “ห้องได้จองเอาไว้แล้ว เป็นโรงแรมแฮปปี้ข้างๆนี่เอง พี่จะไปเมื่อไหร่ก็ได้ ลูกพี่ไนฟ์”
ลูกพี่ไนฟ์หัวเราะเบาๆ “วันนี้นายได้สร้างความบันเทิงให้ชั้นมามากพอดูเลยล่ะ ชั้นช่วยนายแน่” หลังพูดจบ เขาได้เอื้อมมือไปจับที่แก้มของเซี่ยเหอ
ในมุมมองของผู้ชายปกติ ไม่มีใครเห็นเซี่ยเหอในสภาพนี้แล้วยังทนอยู่เฉยได้หรอก
ชายขี้เมายืนขึ้นก่อนจะเปิดประตู แต่ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว ได้มีลูกถีบพุ่งเข้ามาที่ท้องจนทำให้เขากระเด็นไปไกลพอดูเลย
ลูกพี่ไนฟ์ขมวดคิ้วก่อนจะมองไปยังเซี่ยเหอด้วยท่าทางหงุดหงิด “ดูเหมือนเพื่อนเธอจะยังไม่ได้ทิ้งเธอแล้วก็หนีไปนะ”
หลังจากผลักเซี่ยเหอออกไป ลูกพี่ไนฟ์เดินไปทางประตู คนที่ถีบชายขี้เมาจนปลิวคือจ้าวเจี้ยน เมื่อเขาได้ยินมาว่าหยูโบถูกอัดและผู้หญิงได้โดนพาตัวไป จ้าวเจี้ยนจึงเข้ามาเล่นงานและถีบชายขี้เมาปลิวทันทีด้วยความโกรธ
ซูเถาดึงตัวจ้าวเจี้ยนมาไว้ข้างหลังเขาก่อนจะมองไปยังลูกพี่ไนฟ์ “ถอยออกมา นายไม่ใช่คู่มือของมัน”
ลูกพี่ไนฟ์ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก แต่ซูเถาสังเกตจากร่างกายของอีกฝ่ายว่าคงผ่านการฝึกมาอย่างดี กล้ามเนื้อของเขาดูมีพลังราวกับว่ามันจะระเบิดออกมา
“ซูเถา แกนี่เอง !” เฉียวโบยืนขึ้นทันดีและมองดูซูเถาด้วยความดีใจ เขาไม่คิดเลยว่าซูเถาจะเข้ามาหาเขาเองแบบนี้
ซูเถารู้จักเฉียวโบมานานแล้ว เขาคิดว่าเฉียวโบจับหญิงสาวที่ชื่อเซี่ยเหอมาเพื่อแก้แค้นเขา ทันไดนั้น ซูเถาก็เดือดดาลไปด้วยความโกรธ
“พวกนายรู้จักกันหรอกเหรอ ?” ลูกพี่ไนฟ์มองไปยังเฉียวโบ
“ไอ้หมอนี่แหละที่ผมเรียกพี่มาเพื่อจัดการกับมัน !” เฉียวโบรู้สึกตื่นเต้น ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำก่อนจะชี้ไปยังซูเถา “อย่าให้มันหนีไปได้ จับมันไว้ !”
ลูกพี่ไนฟ์เลียปากซึ่งเผยให้เห็นฟันสีหลืองอ๋อย “โชคดีจริงๆ สงสัยพรุ่งนี้ชั้นจะได้กลับบ้านแล้ว”
เขาค่อยๆผลักเซี่ยเหอไปข้างๆก่อนจะมองไปยังหน้าอกของเธอ “คนสวย รอพี่ซัก 5 นาทีนะจ๊ะ เดี๋ยวจัดการพวกนี้เสร็จแล้วไปเราไปสนุกกัน”
“แกทำอะไรกับเธอ ?” พอเห็นว่าเซี่ยเหอดูแปลกๆ หยูโบเลยถามขึ้น
“แค่วางยานิดหน่อยเท่านั้นเอง” เฉียวโบยิ้มเยาะ
“ไอ้สารเลวเอ้ย ชั้นจะอัดแกเอง !” หยูโบเป็นคนที่รักเพื่อน ดังนั้นเขาจะต้องเป็นคนรับผิดชอบที่เรียกผู้หญิงคนนี้มา เมื่อเห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเซี่ยเหอ เขาโกรธมากและได้พุ่งเข้าไปหาลูกพี่ไนฟ์
เนื่องจากเขาไม่ได้อยู่ใกล้ซูเถา ซูเถาเลยห้ามเขาเอาไว้ไม่ทัน
อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันเข้าถึงตัวลูกพี่ไนฟ์ จู่ๆเขาก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาก่อนจะถูกอัดสวนกระแทกกับกำแพงก่อนจะลงไปนอนบนพื้น
ซูเถาเดินไปหาหยูโบ การเคลื่อนไหวของลูกพี่ไนฟ์ค่อนข้างรุนแรงซี่โครงของหยูโบหักไป 3 ท่อนพร้อมกับอาการเคล็ดที่คอ เขาค่อยๆกดไปที่ท้องของหยูโบเพื่อจัดกระดูกให้เข้าที่ก่อนจะบิดคอของหยูโบเพื่อคลายอาการเคล็ด
ลูกพี่ไนฟ์มองไปยังซูเถาก่อนจะพูดขึ้น “น่าสนใจจริงๆ !”
เนื่องการเกิดการต่อสู้ในห้อง ทำให้ผู้จัดการที่ล็อบบี้รีบส่งพวกรปภ.เข้ามาเพื่อแยกทั้งสองกลุ่มออกจากกันทันทีก่อนจะยืนอยู่ระหว่างกลาง “พวกนายไม่รู้หรือไงว่าที่นี่มันที่ไหนกัน ?”
ลูกพี่ไนฟ์ยิ้มเยาะ “ชั้นไม่สนหรอกว่าที่นี่จะเป็นอะไร ! ชั้นอยากจะฆ่า ถ้าพวกนายมีหัวคิดซักหน่อยก็ถอยไป ไม่งั้นชั้นจะเล่นพวกนายให้หมดนี่แหละ !”
เฉียวโบยืนอยู่ข้างหลังลูกพี่ไนฟ์ เขารู้สึกว่าการใช้เงินของเขานั้นคุ้มค่าแล้ว
เขายิ้มก่อนจะเปิด WeChat ขึ้นมาและเริ่มวิดีโอคอล
“ดูซะ ไอ้คนรักของเธอ ซูเถา มันกำลังจะถูกเล่นแล้ว” เฉียวโบยิ้ม “นี่แหละคือผลลัพธ์ที่ทำให้ชั้นโมโห !”
ลู่ชีเหมี่ยวขมวดคิ้ว เนื่องจากแสงในห้องคาราโอเกะค่อนข้างสลัว เธอจึงมองเห็นไม่ชัด อย่างไรก็ตาม เธอก็จำได้ว่านั่นคือซูเถา “นี่นายบ้าไปแล้วหรือไง ? ตอนนี้นายมันก็เหมือนหมาบ้าที่กัดไม่เลือกไปแล้ว !”
หลังจากเห็นสีหน้าของเมียตัวเอง หน้าขอองเฉียวโบดูไม่ค่อยจะดีซักเท่าไหร่ เขาทำหน้าตาดุร้ายก่อนจะเย้ยหยัน “คอยดูมันคุกเข่าขอร้องได้เลย !”
