บทที่ 141.2 เหตุสุดวิสัย ถุงน่องมหัศจรรย์ (2)
ผู้แปล loop
ดงซูบินยังคงตลกและพูดคุยกับเสี่ยวห่าวอย่างเป็นกันเอง แต่ต่อหน้าเสี่ยวหลาน ผู้นำในรัฐบาลกลางเขาไม่สามารถทำตัวสบาย ๆ ได้ แม้ว่าเขาจะช่วยชีวิตเธอไว้เขาก็ยังต้องปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพเช่นเดิม
เสี่ยวหลาน ยกมุมปากของเธอ:“ ขอบคุณ เสี่ยวห่าว ไปหาแท๊กซี่ไป”
เสี่ยวห่าว ตอบกลับอย่างรวดเร็ว:“ เดียวผมไปเรียกให้……. พี่ซูบินพี่ดูแลพี่สาวของผมตลอดทั้งวัน ให้ผมไปเรียกแท็กซี่ให้นะครับ”
หลังจากเสี่ยวห่าวออกไปดงซูบินก็พูดว่า:“ ทำไมไม่พักค้างคืนล่ะ? คุณสามารถล็อคห้องนอนได้และผมนอนที่โซฟาก็ได้ โอ้ถ้าไม่สบายใจเดียวผมไปนอนห้องข้างๆที่เป็นเพื่อนบ้านของผมก็ได้ครับ “
เสี่ยวหลานโบกมือเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นจากเตียง เธอหัวเราะ:“ ฉันจะรู้สึกไม่ดีถ้าฉันทำให้คุณลำบากอี วันนี้คุณน่าจะเหนื่อยมากแล้ว เดียวหลังจากหายป่วยฉันจะนัดคุณมาทานอาหารเย็นกับฉัน ตกลงนะ?”
“ตกลงครับ.” ดงซูบินขยับเข้ามาใกล้และช่วยเธอ เธอถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ
เสี่ยวหลานยังคงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของดงซูบิน และไม่มีอะไรอยู่ข้างใน ด้วยเหงื่อของเธอเสื้อก็โปร่งแสง ไม่เพียง แต่หน้าอกของเธอจะถูกสัมผัสเท่านั้น แต่ยังสามารถเห็นหน้าท้องแบนและกระดูกคอของเธอได้อย่างชัดเจน มันช่างน่าดึงดูดเหลือเกิน…….
ดงซูบินตะโกนอย่างรวดเร็วและหลีกเลี่ยงการมองเธอ “ อย่าออกมาจากผ้าห่ม เดียวผมจะหาเสื้อผ้าดีๆมาให้คุณใส่เอง!”
เสี่ยวหลานนั้นไม่อายและยังสามารถยิ้มได้ “ตกลง. ขอโทษนะที่ทำให้เสื้อของคุณสกปรก
“ทุกอย่างปกติดี. รอผมอยู่ที่ตรงนั้นนะครับ” ดงซูบินวิ่งออกไปที่ห้องนั่งเล่นและหยิบเสื้อผ้าของเสี่ยวหลานทั้งหมด กางเกงขายาวแห้งแล้ว แต่ชุดชั้นในและเสื้อคลุมของเธอยังชื้นอยู่ ดังนั้นดงซูบินจึงคว้าชุดเสื้อผ้าเขาที่ซื้อมาตอนบ่ายพร้อมกับเขาไปที่ห้อง “ เสื้อผ้าของคุณบางส่วนยังชื้นอยู่ ผมจะเอาถุงใส้ผ้าที่ชื้นให้คุณเอง”
“ตกลง. ขอบคุณมาก.”
หลังจากปิดประตูดงซูบินก็รอข้างนอกด้วยถุงกระดาษ
อีกไม่กี่นาทีต่อมาประตูห้องก็เปิดออกและเสี่ยวหลานก็เดินออกไป เธอไม่ได้สวมชุดชั้นในและเสื้อโค้ทซึ่งยังชื้นอยู่ เธอจับพวกมันไว้ในอ้อมแขนของเธอ ดงเซวปิงก้มศีรษะลงเพื่อหลีกเลี่ยงการมองเธอและเดินผ่านถุงกระดาษ ขณะที่เขามองขึ้นไป ดงซูบินเห็นเสี่ยวหลาน สวมรองเท้าส้นสูงที่เขาซื้อ แต่ถุงน่องของเธอ…… ‘หือ? ใช้. ถุงน่องของเธอขาดและเขาลืมซื้อให้เธอ’
เสี่ยวหลานน่าจะรู้สึกอึดอัดหากไม่มีถุงน่อง
เสี่ยวห่าวกลับขึ้นมา “ พี่สาว ไม่มีแท็กซี่เลย ผมโทรหาเพื่อนให้มารับ เขาน่าจะมาถึงในอีกครึ่งชั่วโมง”
เสี่ยวหลาน ขมวดคิ้ว “ อย่ารบกวนเพื่อนของนายสิ เราจะนั่งแท็กซี่กลับเอง!”
เสี่ยวห่าว มองหน้าเธอแล้วพยักหน้า “ตกลง. ผมจะโทรหาเขาตอนนี้”
เสี่ยวหลานหันมาแล้วยิ้ม เธอยื่นมือของเธอ:“ ซูบินวันนี้ฉันยังไม่ได้ขอบคุณคุณแบบจริงๆจังๆเลย ให้ฉันขอบคุณอย่างจริงจังอีกสักครั้งเถอะ”
ดงซูบินมองที่มือของเธอและใช้มือทั้งสองจับมัน “ อย่าพูดถึงมันเลย” นี่คือวิธีที่พวกเขาจับมือของหัวหน้า
เสี่ยวหลานหัวเราะ “ เราจะออกไปข้างนอกแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องไปส่งพวกเรานะ”
“ไม่ได้ ผมต้องเดินลงไปส่งจนกว่าคุณจะขึ้นแท๊กซี่และเดินทางออกไป”
“ไม่จำเป็น. คุณเข้าใจไหม?”
“ เอ่อ……ครับ……ระวังขากลับด้วยนะครับ”
ดงซูบินกลับเข้าห้องหลังจากดูเสี่ยวหลาน และ เสี่ยวห่าวเดินลงบันได เขาปิดประตูและสูดหายใจเข้าลึก ๆเสี่ยวหลานยังคงเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงในรัฐบาล เมื่อเขาอยู่ต่อหน้าเธอเขาจะรู้สึกถึงแรงกดดัน เขาสงสัยถ้าเมื่อเขาสามารถเข้าสู่รัฐบาลกลางได้
เขาคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งวันและสิ่งที่ได้รับ
เขาช่วยผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาชอบและสนิทสนมกับหัวหน้าที่มาจากรัฐบาลกลางมากขึ้น สิ่งเหล่านี้คือผลตอบแทนจากการเสี่ยงชีวิตของเขา
ดงซูบินหมดแรง เขาวิ่งอย่างบ้าคลั่งพุ่งลงไปในแม่น้ำเพื่อช่วยเสี่ยวหลานพาเธอขึ้นบันไดล้างตัวและทำอาหารให้เธอ……. อ่า……ตอนนี้เขาสามารถพักผ่อนได้แล้ว เขานวดไหล่ของเขาเองและกลับไปที่ห้องของเขา เขาทิ้งตัวลงบนเตียง กลิ่นของผู้หญิงที่ครบกำหนดยังคงอ้อยอิ่งอยู่บนเตียงดงซูบิน หยิบผ้าห่มที่เปียกชื้นแล้วดม อืมม……หัวหน้าจากรัฐบาลกลางนั้นแตกต่างกัน เหงื่อของเธอมีกลิ่นที่ดีแม้หลังจากที่เธอตกลงไปในแม่น้ำเน่านั้น!
ทันใดนั้นดงซูบินก็เห็นบางอย่าง
ดงซูบินมีถังขยะเล็ก ๆ อยู่ในห้องของเขา ถุงน่องสีผิวคู่หนึ่งแขวนอยู่ข้างถังขยะ ดูเหมือนจะเป็นถุงน่องที่ขาดของเสี่ยวหลาน เขาลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วและมองใกล้ ๆ มันเป็นถุงน่องที่เขาซักในตอนบ่าย เสี่ยวหลานต้องโยนมันลงในถังขยะหลังจากสังเกตเห็นรอยขาดที่ด้านล่างแน่ดงซูบิน ก้มลงหยิบถุงน่องขึ้นมาแล้วเล่นในมือของเขา ราบรื่น……
ดงซูบินใส่ถุงพลาสติกไว้ในถังขยะ เขาเพิ่งเปลี่ยนถุงพลาสติกและถังขยะก็สะอาดมาก
ดงซูบินเล่นกับถุงน่องซักพักและทันใดนั้นความคิดที่สกปรกก็ส่งประกายไปทั่วจิตใจของเขา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ฉูหยวนจะไปหลายวันแล้วและจะกลับมาอีกสองสามวันต่อมา หลังจากสูญเสียความบริสุทธิ์ของเขาไปแล้วดงซูบินก็ รู้สึกมีอารมณ์อยู่ตลอดเวลา เมื่อรวมกับสิ่งที่เขาเห็นร่างกายของเสี่ยวหลานในตอนบ่ายเขาไม่สามารถหยุดยั้งได้อีกต่อไป
เขาควรทำอย่างไร
หลังจากใคร่ครวญเป็นเวลา 1 วินาทีดงซูบินก็ตัดสินใจ เขาเปิดคอมพิวเตอร์ของเขาอย่างรวดเร็วและเปิดวิดีโอโป๊ขึ้นมา จากนั้นเขาก็คว้าถุงน่องของเสี่ยวหลาน และเริ่มต้น……. บางครั้งผู้ชายก็ต้องจัดการกับปัญหาของตัวเองดงซูบิน ไม่ค่อยทำเช่นนี้ แต่วันนี้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จริงๆ
1 นาที……
2 นาที……
บางทีสถานะของเสี่ยวหลานนั้นสูงเกินไปหรือเธอน่ารักเกินไปดงซูบินรู้สึกตื่นเต้นมาก เขาเริ่มจินตนาการเกี่ยวกับตัวเธอในชุดชั้นในสีดำเซ็กซี่ของเธอภายใต้ชุดธุรกิจของเธอ เขาทำช่วยตัวเองเสร็จใน 3 นาที
หลังจากปิดพีซีเขาก็โยนถุงน่องเปียกและเหนียวไว้ในถังขยะ
แต่ก่อนที่เขาจะดึงกางเกงของเขาขึ้นมาได้ ดิ๊งด็อง, ด็งด็อง ……ออดดังขึ้น
ดงซูบินถึงกับ ตกตะลึง ใครจะมาดึกดื้นขนาดนี้กัน? เขารีบกลับกางเกงและรีบเปิดประตู “ฮะ? พี่เสี่ยว ทำไมคุณถึงกลับมา เสี่ยวห่าวอยู่ที่ไหน” เสี่ยวหลานซึ่งเพิ่งจากไปเมื่อ 5 นาทีก่อนยืนอยู่ข้างนอก ดงซูบินไม่กล้าปล่อยให้เธอรออยู่ข้างนอกและเปิดประตูอย่างรวดเร็ว
เสี่ยวหลานยิ้มแล้วเดินเข้าไปในอพาร์ทเมนต์พร้อมแบบเดินกะเผลก “ ฉันขอให้เสี่ยวห่าวรอแท็กซี่ที่ชั้นล่างขณะที่ฉันเดินขึ้นมาเพื่อหาของ”
ดงซูบินตอบว่า:“ โอ้……. คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า คุณสามารถโทรหาผมได้และผมจะหาให้คุณ คุณไม่จำเป็นต้องเดินขึ้นบันไดมาอีกครั้งก็ได้ คุณอาจล้มได้”
“ทุกอย่างปกติดี. ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก” เสี่ยวหลานยิ้มและเดินเข้ามา
ดงซูบินปิดประตูและตามหลังเธอ “ คุณลืมอะไรหรอ ผมเอาเสื้อผ้าและกระเป๋าทั้งหมดไว้ในกระเป๋าหมดแล้วไม่ใช่หรอ”
เสี่ยวหลาน ยิ้ม:“ ฉันรู้สึกอึดอัดกับการรองเท้าส้นเท้าโดยไม่ใส่ถุงน่อง เท้าฉันเจ็บ. ฮ่าฮ่า, ถุงน่องที่ฉันโยนทิ้งเพราะมันขาด แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันยังใส่มันได้ ฉันจะโยนมันหลังจากที่ฉันออกจากห้องไป” เสี่ยหลานเดินเข้าไปในห้อง
เธอพูดว่าไง!
เธอกำลังจะใส่ถุงน่องคู่นั้นคืน?
ใบหน้าของดงซูบินจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที เวรล่ะ! เวรล่ะ! เวรแน่ๆ! ถุงน่องคู่นั้นยังมี….ของฉันอยู่อยู่เลย ……
ความคิดแรกของ ดงซูบินคือตะโกนออกมาในใจ ย้อนกลับ! ย้อนกลับ! ย้อนกลับ! ซวยแน่ๆ !!! ไม่เหลืออีกแล้ว !!
“ พี่สาวเสี่ยว! พี่สาวเสี่ยว!” เหงื่อของดงซูบินไหลลงหน้าผากของเขา เขาวิ่งไล่ตามเธออย่างรวดเร็ว “ไม่! อย่าใส่มัน! ผมจะไปซื้อคู่ใหม่ให้คุณเอง! นี่มันขาดแล้ว!”
เสี่ยวหลานโบกมือของเธอแล้วมองถังขยะที่ติดผนัง “ไม่จำเป็นหรอก. ฉันแค่สวมมันจนกว่าฉันจะกลับถึงบ้านแค่นั้นเอง”
ดงซูบินตื่นตระหนกมาก ใจของเขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ “ อย่าหยิบมันขึ้นมา! ทำไม่ได้นะ!”
“ ฉันบอกว่าไม่เป็นไรไง คุณไม่เข้าใจหรือยังไงกัน?” เสี่ยวหลานไม่สนใจเขาและเอื้อมมือไปที่ถังขยะ
“อา! พี่สาวเสี่ยว! คุณ!”
‘แค่นั้นแหละ. ชีวิตฉันจบแล้ว!’
เสี่ยวหลานถือถุงน่องอยู่ในมือแล้ว ฮะ? มันเปียกหรอ เธอจำได้ว่าตอนที่เธอโยนมันลงในถังขยะมันก็แห้งแล้ว นอกจากนี้ถุงน่องดูเหมือนจะหนักขึ้น? เสี่ยวหลานหยุดครู่หนึ่งแล้วนำถุงน่องเข้ามาใกล้เพื่อดู 1 วินาที…… 2 วินาที…… 3 วินาที…… เสี่ยหลาน หันมาและมองที่ดงซูบิน
ดงซูบินเองก็แทบจะเอาหัวมุดดินกันเลยที่เดียว เขารู้สึกว่าโลกทั้งโลกพังทลายลงมารอบตัวเขา “ พี่สาวเสี่ยว! มันเป็นแบบนี้……ผม……ผมถ่มน้ำลายใส่ถัง!”
นี่เป็นข้อแก้ตัวที่ดีที่สุดที่เขาสามารถคิดได้! ดงซูบิน เชื่อว่าเสี่ยวหลานรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่อยู่บนถุงน่องของเธอ
แม้แต่คนปัญญาอ่อนก็สามารถเดาได้ว่ามันคืออะไร!
เสี่ยวหลาน มองไปที่ดงซูบินเป็นเวลา 3 ถึง 4 วินาทีและยิ้ม “ ทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนหน้านี้ แย่ล่ะ. ฉันจะกลับไปตอนนี้” เธอโยนถุงน่องกลับเข้าไปในถังขยะและเอาผ้าเช็ดปากเช็ดมือของเธอ หลังจากโยนผ้าเช็ดปากสกปรกเข้าไปในถังขยะเธอก็จากไป
ดงซูฐินรู้สึกละอายใจที่จะเดินไปที่ประตู เขาอายเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับเธอ!
เสี่ยวหลานรู้ว่าเขาทำอะไรกับถุงน่องของเธอ! ตอนนี้เธอต้องโกรธมากๆแน่ๆ!
‘เวรเอ๋ย!!!’
