EP 360 ฉันต้องไม่พลาด!
By loop
ดงซูบินจําได้ว่าเขาให้หลินปิงปิงยืมรถหลังจากที่เขาลงไปข้างล่างและต้องนั่งแท็กซี่ไปทํางาน
ดงซูบินออกไปทํางานเร็วมากในวันนี้ และตอนนี้ก็ก่อน 8 โมงเช้าแล้ว มีรถติด และเนื่องจากดงซูบินไม่รีบ เขาจึงหยิบเอกสารจากกระเป๋าของเขาและปิดหน้าต่างเพื่อดูดควัน ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ริมถนน ที่นี่อยู่ใกล้กับถนนซงซิงใต้ และนอกจากซูเปอร์มาร์เก็ตและร้านเสื้อผ้าบางแห่งแล้ว ยังมีโรงเรียนอนุบาลอีกด้วย ประตูหลักของโรงเรียนอนุบาลเปิดและผู้ปกครองกําลังพาลูกไปโรงเรียน
หลินปิงปิง?
ดงซูบินเห็นหลินปิงปิง อุ้มเด็กชายตัวเล็ก ๆ อายุประมาณห้าขวบ
หลินปิงปิงคุกเข่าลงต่อหน้าเด็กน้อยและปรับเสื้อผ้าของเขา เธอลูบหัวเขา “เหลียงเหลียง ไปโรงเรียนกันเถอะ”
เด็กน้อยอ้าปากค้าง “แม่ เรามีการแข่งขันศิลปะวันนี้ แม่จะมาดูหนูไหม” หลินปิงปิงจูบ เด็กน้อยที่หน้าผาก ”เป็นเด็กดี. แม่ต้องการทํางาน.” “แต่…. แต่…” เหลียงเหลียงไม่มีความสุข และทําหน้าบึง หลินปิงปิงยิ้ม” ตกลง แม่จะยอมหยุดงานหนึ่งวันในสุดสัปดาห์นี้เพื่อพาคุณไปดูหนัง เป็นเด็กดีนะ ที่โรงเรียน” เหลียงเหลียงก็เชียร์ “ตกลง! ผมจะอยากจะไปดูหนัง!” ” ตกลง ผมจะไปเรียนเดี๋ยวนี้” หลินปิงปิงจูบ เหลียงเหลียงที่แก้มของเขาและจากไป
การจราจรด้านหน้าปลอดโปร่ง และคนขับแท็กซี่กําลังจะขับรถออกไปเมื่อ ดงซูบินขอให้เขารอสักครู่ ไม่กี่วินาทีต่อมา ดงซูบินเห็น หลินปิงปิงยืนอยู่ข้างถนนเพื่อเรียกแท็กซี่ ดงซูบินโบกมือให้เธอผ่านหน้าต่างและขอให้เธอขึ้นแท็กซี่ หลินปิงปิงเห็นเขาและมองไปที่โรงเรียนอนุบาลก่อนจะเดินไป
” หัวหน้าค่ะ” หลินปิงปิงกล่าวทักทาย
“ฉันบังเอิญผ่านมาเห็นคุณพอดี”
” ตกลง.” หลินปิงปิง หัวเราะ “ขอบคุณที่พาผมมาส่ง” หลินปิงปิงจอดรถเบนซ์ของ ดงซูบินที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนเมื่อคืนนี้ เธอไม่กล้าใช้รถเบนซ์ของเขาทําธุระส่วนตัวของเธอ
ในรถแท็กซี่ ดงซูบินมองไปที่ หลินปิงปิง“นั่นคือลูกชายของคุณก่อนหน้านี้เหรอ? เขาน่ารักดีนะ ”
หลินปิงปิงยิ้มและพยักหน้า “เขาเกาะติดเกินไปและอยากให้ฉันพาเขาออกไปเล่น เด็กคิดแต่เรื่องสนุกเท่านั้น” ดงซูบินพยักหน้าในใจหลังจากเห็น หลินปิงปิงไม่ได้หลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ เขารู้ว่าหลินปิงปิงโสดและไม่ได้หย่าขาดจากไฟล์ส่วนตัวของเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่ดงซูบินประหลาดใจมากที่รู้ว่าเธอเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ในหน่วยงาน คนส่วนใหญ่จะพยายามปิดบัง เรื่องดังกล่าวหากพวกเขารับราชการเพราะชื่อเสียงมีความสําคัญมาก แต่หลินปิงปิงยอมรับว่า เป็นลูกชายของเธอที่เปิดเผยต่อดงซูบินและ ดงซูบินก็ประทับใจเธอ หากเธอพยายามปิดบังเรื่องนี้หรือเปลี่ยนหัวข้อ ดงซูบินคงคิดว่าเธอไม่รับผิดชอบ
สํานักงานส่งเสริมการลงทุน
“หัวหน้าซูบิน”
“อรุณสวัสดิ์ หัวหน้าซูบิน”
เจ้าหน้าที่สองสามคนทักทาย ดงซูบินอย่างสุภาพ
ดงซูบินหัวเราะ “อรุณสวัสดิ์ทุกคน.” อารมณ์ในเอเจนซี่แตกต่างจากบ่ายวานนี้มาก หลังจากการประกาศของ ดงซูบินเมื่อวานนี้ พนักงานทุกคนไม่บ่นเกี่ยวกับเป้าหมายที่สูงอีกต่อไป ท้ายที่สุด พวกเขาจะได้รับโบนัสเพิ่มเติมจากค่าคอมมิชชั่นเพื่อนําการลงทุนมาสู่มณฑล นี่เป็นโอกาสสําหรับพนักงานทุกคน แม้ว่าทีมส่วนธุรกิจจะนําการลงทุนมูลค่ารวม 10 ล้านมา แต่ละคนจะได้รับโบนัสเฉลี่ย 20,000 ถึง 30,000 หยวน ซึ่งเท่ากับเงินเดือนหกเดือนของพวกเขาเลยก็ว่าได้
ดงซูบินยินดีที่ได้เห็นท่าที่ที่เปลี่ยนไปของคนในสํานักงาน “หัวหน้าหน่วยหลิน มาที่ห้องทํางานของข้าทีหลัง”
หลินปิงปิงได้ตอบกลับ “ตกลง, ฉันจะไปหลังจากวางของในสํานักงานแล้ว”
สองนาทีหลังจากที่ ดงซูบินเข้ามาในห้องทํางานของเขา หลินปิงปิงก็เคาะประตูและเข้ามา ดงซูบินขอให้ เกาแพนแหว่ยในชาและพูดว่า “ดีใจที่เห็นทุกคนมีกําลังใจในวันนี้”
หลินปิงปิงยิ้ม “ทั้งหมดเป็นเพราะโบนัสที่คุณประกาศ” ดงซูบินพูดต่อ “การมีแรงจูงใจไม่เพียงพอ เจ้าหน้าที่มีความมั่นใจในการบรรลุเป้าหมายนี้หรือไม่”
หลินปิงปิงหยุดชั่วครู่ก่อนจะตอบ “บอกตามตรง เมื่อวานฉันคุยกับสตาฟ แต่เป้าหมาย 500 ล้านหยวนนั้นสูงเกินไป และผมบอกได้เลยว่าทุกคนไม่มั่นใจว่าจะทําสําเร็จ พวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ หัวหน้าฉันคิดว่าสิ่งที่เราควรทําตอนนี้คือยิงให้ตรงจุดหมาย หากเราสามารถเสนอข้อเสนอการลงทุน 10 ล้านในสัปดาห์นี้ พนักงานจะรู้สึกว่าเป้าหมายนี้เป็นไปไม่ได้ด้วยความมั่นใจและแรงจูงใจ ฉันเชื่อว่าเราสามารถบรรลุเป้าหมายได้” ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “การลงทุน 10 ล้านหยวนนั้นไม่มากนัก ปีนี้เอเจนซี่ของเราลงทุนไปเท่าไหร่แล้ว? ใครเป็นคนนําการลงทุนมา”
หลินปิงปิงตอบอย่างเขินอาย “ฉันไม่ได้ทํางานที่ดี มาตรา 1 ยังไม่ได้นําเงินลงทุนใดๆ มีเพียงหัวหน้าซุนเท่านั้นที่ลงทุนไปสองสามล้าน และมันถูกจอดไว้ในส่วนที่สอง” หลินปิงปิงฟังดูไม่มีความสุขเมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้หัวหน้าแผนกธุรกิจที่หนึ่งมาก็เป็นส่วนหนึ่งของสํานักงาน แต่หัวหน้าซันเป็นเพียงหัวหน้าแผนกธรุกิจที่ 2 เท่านั้นในช่วงเวลานี้ ในฐานะรองหัวหน้า ซันซูหลี่ ได้เปรียบมากกว่าเมื่อเขาได้พบกับนักลงทุน เมื่อเขาช่วยธุรกิจส่วนที่สองส่วนธุรกิจที่หนึ่งไม่มีโอกาสชนะ
ดงซูบินยิ้ม “คุณดูไม่มีความสุข”
หลินปิงปิงหยุดชั่วครู่หนึ่ง “หัวหน้า ทุกคนในแผนกธุรกิจที่หนึ่งไม่พอใจกับสิ่งนี้และรู้สึกว่าเอเจนซี่มีอคติ เหตุใดจึงนําการลงทุนโดยผู้นําที่จดทะเบียนตามหมวดธุรกิจที่ 2 เข้ามา ส่วนที่ 1 ก็เป็นทีมในหน่วยงานด้วย เป็นไปได้ยังไง…” หลิงปิงปิงรู้ว่าการบ่นกับดงซูบินไม่มีประโยชน์ สําหรับหัวหน้าหน่วยงาน เขาจะไม่สนใจว่าทีมใดจะทําผลงานได้ดีกว่า เพราะมันไม่สร้างความแตกต่างให้กับเขาตราบใดที่มีผลการแข่งขัน
ดงซูบินหัวเราะ “ฉันบอกได้เลยว่า เธอไม่ไม่พอใจมาก”
“ไม่… ฉันแค่รู้สึกว่า….” หลินปิงปิงไม่ควรพูดเช่นนั้น “โอ้ นี่กุญแจรถของคุณ ขอบคุณที่ให้ยืมรถของหัวหน้า” ดงซูบินเก็บกุญแจและถาม “ดินเนอร์กับนักลงทุนเป็นอย่างไรบ้าง”
หลินปิงปิงตอบด้วยน้ําเสียงที่จริงจัง “ฉันกําลังจะรายงานเรื่องนี้กับคุณ ชื่อนักลงทุนคือ เหลียงซื่อหยวน เขาเคยทํางานเป็นเกษตรกรในอดีต หลังจากที่เขาร่ํารวย เขาได้ขยายฟาร์มของเขา และเริ่มลงทุน แผ่นพับส่งเสริมการขายของสํานักงานของเรากล่าวถึงโรงงานแปรรูปเนื้อหมูซึ่งเหลียงซื่อหยวนสนใจ การลงทุนทั้งหมดประมาณ 20 ล้าน และนี่เป็นจํานวนที่สําคัญสําหรับเรา จํานวนนี้จะเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของการลงทุนหากเกิดขึ้นในปีที่แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ทีมของฉันและฉันติดตามการลงทุนนี้อย่างใกล้ชิดในช่วงสองสามวันนี้ แต่… มันดูไม่ดีเลย” ดงซูบินงถาม “เกิดอะไรขึ้น?”
หลินปิงปิงได้ตอบกลับ “สํานักงานส่งเสริมการลงทุนของเขตต้าเฟิงที่อยู่ใกล้เคียงของเราได้ เข้าหาเหลียงเจ๋อหยวนด้วย เอ่อ… พวกเขาเป็นคนที่เข้าหาเหลียงเจ๋อหยวนก่อน และเหลียงเจ๋อหยวนมาที่มณฑลของเราเพื่อทําการเปรียบเทียบ เศรษฐกิจของต้าเฟิง ดีกว่าของเรา และนโยบายของพวกเขาที่มอบให้กับ เหลียงซื้อหยวง ก็คล้ายกับของเรา นั่นเป็นสาเหตุว่าทําไมช่องว่างจึงชัดเจน และฉันบอกได้เลยว่านายเหลียงสนใจที่จะลงทุนใน Da Feng County มากกว่าทีมของฉัน และฉันพยายามอย่างดีที่สุด แต่ก็ไม่ได้ผล
ดงซูบินแตะโต๊ะทํางานของเขา “คุณพิจารณาอย่างไร” หลินปิงปิงเก่งในการอ่านใจของนักลงทุน “หัวหน้า บุคลิกของมิสเตอร์เหลียงตรงไปตรงมา ใจกว้าง และรักที่จะผูกมิตร นักลงทุนอย่างเขาจะไม่ยอมเสียผลประโยชน์ สิ่งที่ฉันหมายถึงคือการลงทุนใน มณฑลหยานไท่ หรือ มณฑลต้าเฟิง ไม่ได้สร้างความแตกต่างให้กับเขา ความแตกต่างน้อยกว่า 100,000 หยวนและเขาไม่สนใจเรื่องนี้” ดงซูบินพยักหน้า “คุณกําลังพูดว่าเรายังคงมีโอกาส?
“ใช่”
“20 ล้านไม่ใช่จํานวนเล็กน้อย และเราต้องทําดีที่สุดเพื่อให้ได้เงินลงทุนนี้”
“ฉันกําลังคิดที่จะได้รับการลงทุนนี้เช่นกัน และฉันหวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้”
“ฉัน?” ดงซูบินตกลง “แน่นอน ฉันจะช่วยได้อย่างไร?” หลินปิงปิงกล่าว “ฉันพยายามเป็นผูกมิตรกับคุณเหลียง แต่ก็ไม่ได้ผล นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องการใช้กลยุทธ์อื่น ฉันหวังว่านายเหลียงจะรู้สึกว่าเขาได้รับความเคารพนับถือในอําเภอหยานไท่มากกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเทศมณฑลต้าเฟิง ฉันจะนัดอาหารกลางวันกับมิสเตอร์เหลียง และถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่าคุณและหัวหน้ารัฐบาลของเทศมณฑลจะทําได้…”
ดงซูบินเข้าใจสิ่งที่หลิน ผิงผิงต้องการ “เอาล่ะ ไปแก้ไขการนัดหมายอาหารกลางวัน ฉันจะคุยกับนายกเทศมนตรีจ้าว” หลินปิงปิงแก้ไขการนัดหมายกับ เหลียงซื่อหยวน อย่างรวดเร็วผ่านทางโทรศัพท์
หลังจากได้รับข่าวจาก หลินปิงปิงแล้ว ดงซูบินได้โทรหารองนายกเทศมนตรีจ้าว “สวัสดี นายกเทศมนตรีจ้าว เราใกล้พบนักลงทุนเพื่อรับประทานอาหารกลางวันในบ่ายนี้และขอเชิญคุณเข้าร่วม การลงทุนนี้มีไว้สําหรับโรงงานแปรรูปเนื้อหมูของเรา และเราต้องการให้นักลงทุนรู้สึกเป็นที่เคารพนับถือในเขตของเรา คุณช่วย…”
จ้างจียง ตกลงโดยไม่ลังเล “ไม่มีปัญหา ฉันจะทําให้ดีที่สุดเพื่อสนับสนุนพวกคุณทุกคน”
ดงซูบินเริ่มอ่านข้อเสนอของโครงการแปรรูปหมูโดยหลินปิงปิงเพื่อเตรียมตัวหลังจากวางสาย แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าของเอเจนซี่ แต่เขาไม่สามารถรับรู้ถึงสิ่งต่างๆ ได้ การลงทุนนี้มีความสําคัญมากสําหรับ ดงซูบินหากพวกเขาสามารถลงทุนได้ พวกเขาจะสําเร็จ 4% ของเป้าหมาย ประการที่สอง สิ่งนี้จะช่วยเพิ่มขวัญกําลังใจของหน่วยงานด้วย ประการที่สาม ดงซูบินได้รับการแต่งตั้งใหม่และต้องการแสดงความสามารถและผลลัพธ์บางอย่างของเขา เขาอยากให้คนอื่นรู้ว่านอกจากงานตํารวจแล้ว เขายังนําเงินมาลงทุนได้อีกด้วย
การลงทุนนี้เป็นโครงการแรกของดงซูบิน
เขาต้องไม่พลาด!
