EP 368 การเต้นรํา
ในงานบอลที่มีแสงสลัว แสงไฟกะพริบ และดนตรีก่าลังเล่นอยู่
ขณะที่ ดงซูบินและ เสี่ยวหลานเดินไปที่ศูนย์กลางของฟลอร์เต้นรําการเต้นรําของคู่รักก็ขยับไปด้านข้างโดยเหลือพื้นที่ประมาณ 3 เมตรสําหรับพวกเขาทุกคนในห้องบอลรูมต่างมองไปยังดงซูบินและเสียวหลานเซ็ยงดาว, เฉินตงปิง,ติ้งหลี,เหลียงเฉินเผิง,จางจินหลงและผู้นําคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้เต้นรํากําลังจ้องมองพวกเขาบางคนต้องการเห็นนายกเทศมนตรีเสียวเต้นรําและบางคนต้องการเห็นดงซูบินอายตัวเอง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามตงเสวี่ยงก็กลายเป็นจุดสนใจ
ติ้งหลี่ไม่เชื่อว่า ดงซูบินเต้นเก่งและเยาะเย้ยอยู่ในใจ
หลังไห่ถึงรู้ดีว่านี่อาจเป็นการเต้นรําครั้งแรกของหัวหน้าซูบินถ้าไม่เขาจะไม่ขอให้เธอเป็นตัวแทนของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนในตอนบ่ายเธอเป็นห่วงหัวหน้าซูบิน และถ้าเขาเหยียบเท้านายกเทศมนตรีเสียวก็คงจะอับอาย
ในเวลานี้ ดนตรีจบลง และเริ่มเพลงเต้นรําช้าๆ
ทุกคนที่เต้นรําเดินออกจากฟลอร์เต้นรําและยืนอยู่ข้างๆมองเสียวหลานและดงซูบินพวกเขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่บนฟลอร์เต้นรําเวรล่ะ,ดงซูบินเกือบจะอุทานออกมาดัง ๆเขาคิดว่าเขายังสามารถซ่อนตัวอยู่ข้างหลังคนอื่นได้เพื่อหลีกเลี่ยงการทําให้ตัวเองอับอายเสียวหลานสามารถบอกได้ว่าดงซูบินกําลังคิดอะไรอยู่ และเธอก็ยิ้ม“คุณไม่รู้วิธีเต้นเหรอ?เมื่อคุณชวนฉันมาทําไม”
“คุณพูดออกมาเอง” ดงซูบินกระซิบ “ผมจะให้ติ้งลี จับมือคุณได้อย่างไร? เขาเป็นพวกน่ารังเกียจและมือไม้เป็นพวกอยู่ไม่นิ่งแอบแตะลั่งนักเต้นไปทั่วคุณจะตอบรับคําเชิญของเขาได้อย่างไร?คุณเองทําเป็นไม่สนใจถ้าคุณปฏิเสธเขาผมเองก็จะไม่ทําเช่นนี้ออกมา”เสี่ยวหลานหัวเราะและส่ายหัว“คุณ… น้ํามันแล้วตอนนี้คุณคิดจะทํายังไงต่อไป?”คุณรู้วิธีเต้นไหมดงซูบินจับมือเสี่ยวหลานและเข้าสู่ท่าเต้น”คุณสอนผมตอนเราเต้นได้ไหม”ตกลง,ฉันจะลองดู”เสี่ยวหลานยิ้ม“สังเกตฝีเท้าของคุณไม่เป็นไรถ้าคุณจับจังหวะไม่ได้ขยับเท้าผิด หรือเหยียบนิ้วเท้าฉันอย่าเพิ่งเดินชนฉันและทําให้เราล้มลงไปล่ะมันจะทําให้เราทั้งคู่เสียหน้า…ฮ่าฮ่า…”
ดงซูบินไม่มีทางเลือกอื่นในตอนนี้ “อย่ากังวล ฉันรู้ว่าจะท่าอย่างไร!”
“เอาล่ะ เริ่มกันเลย.พยายามตามจังหวะของฉัน”
“… ตกลง
เสี่ยวหลานจับมือ ดงซูบินแน่นและขยับอย่างสง่างามกับ ดงซูบิน
ดงซูบินไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการเต้นและพยายามที่จะเคลื่อนไหวไปพร้อมกับเสี่ยวหลานแต่เขาเหยียบนิ้วเท่าของ เสี่ยวหลานในขั้นที่สองของเขาและทําให้เธอต้องสะดุดดงซูบินช่วยเธออย่างรวดเร็วและไม่กล้าแม้แต่จะมองไปรอบๆใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงการเต้นรําจะใช้เวลาไม่กี่นาทีหากเป็นเช่นนี้ต่อไปฉันเองต้องทําเรื่องน่าอายต่อหน้าเสี่ยวหลานแน่ๆ
กลับ 4 วินาที!
เวลาได้กลับไปสู่จุดเริ่มต้นของการเต้นรําเมื่อพวกเขาก่าลังจะก้าวแรก
ดงซูบินจดจ่ออยู่กับเท้าของเขา หลังจากก้าวแรกของเขา เขาก็ขยับเท้าและเลื่อนเท้าอีกข้างหนึ่งไปข้างหน้าโดยไม่เหยียบเสี่ยวหลานเพื่อป้องกันความอับอาย เขาถูกบังคับให้ใช้พลังพิเศษย้อนกลับดงซูบินเคยได้ยินหลายคนพูดว่าคุณค่าที่ถูกตรตราไว้ ไม่มีค่าอะไรแต่ดซูบินไม่คิดอย่างนั้นเขารู้สึกว่าการรักษาทางหน้าตาทางสังคม มีความสําคัญมากโดยเฉพาะกับคนที่ทํางานในรัฐบาล
การเต้นรําดําเนินต่อไป
ท่าเต้นของ เสี่ยวหลานท่าให้ทุกคนประหลาดใจ ไม่มีใครคาดคิดว่านายกเทศมนตรีสาวสวยและหนุ่มคนนี้จะเต้นเก่งได้ขนาดนี้
ทุกการเคลื่อนไหวของเธอแสดงให้เห็นถึงความสง่างามและความสง่างาม
เสี่ยวหลานทําให้ทุกคนรู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นจักรพรรดินีผู้สง่างามในสมัยโบราณ
ดีใจที่ได้เห็นการเต้นของนายกเทศมนตรีเสียว
หนึ่งวินาที… ห้าวินาที… ทันใดนั้น เสี่ยวหลานก็หรี่ตาด้วยความประหลาดใจ”นี่คุณเต้นครั้งแรกเหรอ”
ดงซูบินตอบอย่างประหม่า “แน่นอน”
“ฮ่าฮ่า… ซูบินของฉันยอดเยี่ยมมาก และไม่มีอะไรมาหยุดเขาได้จริงๆ “เอาล่ะ ในเมื่อคุณสามารถตามทันฉันได้ ฉันจะเพิ่มจังหวะให้ไหม” “เดี๋ยวก่อน… ได้โปรดอย่า… เฮ้ คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม! “
ในไม่ช้า ความประทับใจของทุกคนที่มีต่อ ดงซูบินก็เปลี่ยนไป เสี่ยวหลานสามารถเต้นได้ดีเป็นเรื่องปกติเนื่องจากทุกคนประทับใจเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์และสง่างาม ไม่มีใครจะคิดว่าเธอไม่รู้วิธีการเต้นแต่ดงซูบินแตกต่างออกไป เขาเป็นเพียงแค่ชายหนุ่มที่อารมณ์ร้อนและมันจะหุนหันพลันแล่นตลอดเวลาและรู้เพียงว่าเขา มักจะเป็นพวกชอบใช้กําลังในการแก้ปัญหา ไม่มีใครคาดหวังว่าเขาจะเต้นรําเก่งขนาดนี้แต่สิ่งที่พวกเขาเห็น ตอนนี้อยู่เหนือจินตนาการและเปลี่ยนมุมมองต่อดงซูบินดงซูบินสามารถ… เต้นได้เช่นกัน
ท่าทางของ ดงซูบินอาจไม่สง่างามเท่า เสียวหลานแต่เขาสามารถติดตามการเคลื่อนไหวและขั้นตอนของเธอได้เขาไม่ได้เหยียบเท้านายกเทศมนตรีเสียวการไม่เหยียบเท้าคู่เต้นรําอาจเป็นเรื่องปกติสําหรับนักเต้นที่ดีแต่มีผู้นําในห้องบอลรูมเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเต้นได้เช่นเดียวกับดงซูบิน
ใบหน้าของติ้งลี่เปลี่ยนไปและเขาก็กลับไปที่โซฟาเขาไม่อยากเห็นพวกเขาเต้นอีกต่อไป
หนึ่งนาที… สองนาที…สามนาที…
เพลงจบลง ดงซูบินและเสี่ยวหลานหยุดเคลื่อนไหวและปล่อยมือของกันและกันด้วยรอยยิ้ม
แปะ… แปะ… แปะ…มีคนเริ่มปรบมือ และคนอื่นๆ ตามมา
ดงซูบินปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและโล่งใจโชคดีที่เขาสามารถใช้พลังย้อนกลับเพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดมิฉะนั้นจะทําให้เขาและเสี่ยวหลานอับอายขายหน้า
ดงซบินและ เสี่ยวหลานเดินออกจากฟลอร์เต้นรําและเสี่ยวหลานกลับไปที่ที่นั่งของเธอ เธอนั่งไขว่ห้างและจิบไวน์ต่อไป
ดงซูบินเห็นชายอีกคนหนึ่งกําลังเดินเขามาหาเสียวหลาน ชายคนนั้นดูเหมือนผู้นํารัฐบาลที่อายุยังน้อยแน่นอนว่าชายคนนั้นเองยังดูเด็กอยู่ในสายตาคนอื่นๆ ดงซูบินหมายถึงคนที่อายุสามสิบต้นๆเขาเป็นอดีตนักกีฬาจังหวัดและปัจจุบันเป็นผู้น่าในการบริหารทั่วไปของกีฬาแห่งประเทศจีนของมณฑลเขาเอื้อมมือไปเชิญเสียวหลานให้เต้นรํา ดงซูบินเห็นสิ่งนี้และโกรธอีกครั้งเขาพร้อมที่จะเร่งไปข้างหน้าและเชิญเสียวหลานให้เต้นอีกครั้ง
แต่ เสี่ยวหลานยิ้มและโบกมือของเธอฉันเพิ่งเต้นและฉันจะพักก่อนเดี๋ยวค่อยมาเต้นกันใหม่”
ผู้นําหนุ่มจากสํานักงานบริหารการกีฬาแห่งประเทศจีนของมณฑลยิ้ม”แน่นอน”เขารีบจากไปและไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เสี่ยวหลานเสี่ยวหลานบอกว่าเธอจะไม่เต้นรําอีกในคืนนี้และพวกเขาจะถูกปฏิเสธหากพวกเขา พยายามทุกคนหันมามองดงซูบินคิดกับตัวเองเราทุกคนเป็นมนุษย์ทําไมนายกเทศมนตรีเสียวถึงปฏิบัติต่อเขาแตกต่างออกไป?
กลับไปที่โซฟาดงซูบินนั่งลงและจุดบุหรี่
ทันใดนั้น ผู้หญิงสวยคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเขาเป็นเลขาของเสี่ยวหลาน, ฮซินเยียน
ฮซินเยียน ยิ้มและยื่นมือของเธอ”หัวหน้าซูบินถือเป็นเกียรติที่จะเต้นรํากับคุณหรือไม่
ดงซูบินหัวเราะ”พี่ฮ พี่พยายามจะพูดล้อเล่นกับผมหรือเปล่า? ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นนักเต้นที่ดีและน่าจะเป็นเกียรติของผมที่ได้เต้นรํากับคุณ” ดงซูบินไม่รู้ว่า ฮซินเยียน สามารถเต้นได้ดีแค่ไหน อย่างไรก็ตาม เขาได้ยินฮซินเยียนและสามีของเธอเต้นรําบ่อยๆเมื่อทํางานในสํานักงานความมั่นคงสาธารณะ
ดงซูบินต้องมอบ ใบหน้า ให้ ฮซินเยียนและยอมรับได้เฉพาะค่าเชิญของเธอเท่านั้น
เมื่อดงซูบินและ ฮซินเยียน เริ่มเต้น หลายคนเริ่มอิจฉาพวกเขาพยายามเต้นรํากับ ฮซินเยียนก่อนหน้านี้แต่ถูกปฏิเสธตอนนี้ฮซินเยียนกําลังเต้นรํากับดงซูบินและเธอเป็นคนเชิญเขา
คราวนี้ ดงซูบินไม่ได้ใช้พลังบ่อยเท่ารอบแรกแม้ว่าเขาจะสะสมเวลาไว้มากมาย แต่เขาต้องการเก็บไว้เผื่อฉุกเฉินเขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการแก้ไขข้อผิดพลาดระหว่างการเต้นเขาบังเอิญเหยียบฮซินเยียนสองสามครั้งแต่ก็ถือว่ายังพอรับได้และเขาไม่ได้ทําให้ทั้งสองอับอายขายหน้า
ดนตรีจบลง และ ดงซูบินเดินออกจากฟลอร์เต้นรําพร้อมกับ ฮซินเยียน
ดงซูบิน กล่าว”พี่ฮ ผมจะชดเชยการเต้นครั้งนี้ให้เป็นรองเท้าคู่ใหม่นะครับ”
ฮซินเยียน หัวเราะคิกคักฉันเคยเหยียบเท้าคุณด้วย”
ดงซูบินรู้ว่า ฮซินเยียน ตั้งใจเหยียบรองเท้าของเขาเพื่อแสดงว่าเธอมีมาตรฐานเดียวกับเขาคนที่เต้นบ่อยไม่ควรทําผิดพลาดนี้ดงซูบินพยักหน้าในใจและรู้ว่าเขาต้องเรียนรู้จากเธอเขาเข้ารับราชการเป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งแต่นอกเหนือจากการมีปัญหากับคนอื่นแล้วเขาไม่ได้เรียนรู้วิธีที่อื่นๆเลยในการทํางานราชการ
หลังจากที่ ดงซูบินกลับไปที่ที่นั่งของเขาหลัวไม่ถึงก็เดินขึ้นไปหาเขาก่อนที่เขาจะหยิบบุหรี่ออกมา
“หัวหน้า” หลัวไม่ถึง ยื่นมือของเธอ”คุณอยากเต้นร่ากับฉันไหม”
ดงซูบนหัวเราะ” พี่หลัว ถ้าคุณไม่กลัวว่าฉันจะเหยียบเท้าคุณ ฉันเองก็ไม่มีปัญหา “ถ่อมตัวเกินไปแล้ว” หลัวไม่ถึงขยับเข้าใกล้ด้วยความคาดหวัง
ดงซูบินสามารถยอมรับคําเชิญของเธอและจับมือเธอเท่านั้น “ระวัง.”
ในฐานะผู้อํานวยการสํานักงาน หลัวไร่ถึงเป็นคนพิถีพิถัน เธอกลัวว่า ดงซูบินจะทําให้ตัวเองอับอายในระหว่างการเต้นรําเธอวางมือของ ดงซูบินบนเอวของเธอและจับมืออีกข้างของเขา พวกเขาโยกไปตามจังหวะด้วยจังหวะการเต้นที่เรียบง่าย การเต้นรํานี้ไม่ยากและพวกเขาไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการเหยียบย่ากันและกัน
ดงซูบินชอบท่าเต้นนี้เช่นกัน
เป็นเรื่องง่ายและฝีเท้าก็ง่าย การเต้นรํานี้เหมาะกับเขา
หลัวไม่ถึง ยิ้มขณะที่เธอพยายามรองรับความซุ่มซ่ามของ ดงซูบิน
ดงซูบินไม่ได้แตะต้องผู้หญิงคนใดเลยในช่วงสองสามวันนี้ เสี่ยวหลานไม่อนุญาตให้เขาสัมผัสเธอฉหยวน อยู่ที่ปักกิ่งและเขาไม่มีเวลาไปเยี่ยม หยูเหมยเซียวนั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อดงซูบินจับเอวของผู้หญิงที่สวยและเป็นผู้ใหญ่คนนี้หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น
