EP 371 ยั่วยวน
By loop
ช่วงเช้าวันศุกร์
สํานักงานส่งเสริมการลงทุน
ฤดูใบไม้ผลิและอุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ ใบใหม่เริ่มงอกออกมาจากต้นไม้ที่ระเบียงหน้าบ้าน
เมื่อคืนบอลจบลงประมาณ 21.00 น. และ ดงซูบินยังคงอ่านเอกสารบางอย่างหลังจากที่เขากลับถึงบ้านจนถึงเที่ยงคืนวันนี้เขาตื่นสายและต้องงดอาหารเช้าที่บ้าน ระหว่างทางไปทํางานดงซูบินซื้อนมถั่วเหลืองและแป้งโดว์ระหว่างทางและมาถึงที่ทํางานสายประมาณสิบนาทีดงซูบินรับประทานอาหารเช้าเสร็จในสํานักงานของเขาและเดินไปสํารวจรอบสํานักงานพนักงานบริเวณแผนกต้อนรับแผนกธุรกิจหนึ่งส่วนธุรกิจสองต่างทํางานหนักและตงเสวี่ยปิงมาถึงสํานักงานบริหารของหน่วยงานเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ ดงซูบินจะเข้าสู่สํานักงาน เขาได้ยินเจ้าหน้าที่ข้างในพูด
“ได้ยินไหม? ผู้อํานวยการหลัวดูเหมือนจะทะเลาะกับใครบางคนทางโทรศัพท์
“ชิ..เสียงดังไป เธอจะได้ยินเรา” “เอาล่ะ, ผู้อํานวยการอารมณ์ไม่ดีในช่วงสองสามวันนี้ เราระวังไว้ดี กว่า“ทุกคนในออฟฟิศไม่กลัวผอ.หลัวเพราะเธอเป็นคนดีหลัวไร่ถึงจะไม่ตําหนิพวกเขาเว้นแต่พวกเขาจะทําผิดพลาดร้ายแรงบางครั้งเธอหลับตาข้างหนึ่งเมื่อเห็นพนักงานคุยผ่านโปรแกรมคิวคิวระหว่างทํางานเธอดูอารมณ์ดีและเป็นที่รักของทีมงานแต่ความรักในการแต่งตัวของเธอได้เริ่มต้นข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเธอทําไมเธอถึงยังแต่งตัวสวยงามตามวัย?ดงซูบินกระพริบตาและเข้าไปในสํานักงาน
ทุกคนรีบปิดปากและทํางานต่อไปเมื่อเห็นหัวหน้าดง
รองผู้อํานวยการแดนเออถั่วและเกาแพนเหว่ยไม่มีสํานักงานของตนเองและมีเพียงพื้นที่ทํางานแบบกั้นห้องพวกเขาเห็นดงซูบินและลุกขึ้นยืนเพื่อทักทายเขาอย่างรวดเร็ว
ดงซูบินโบกมือขอให้พวกเขากลับไปทํางาน
เมื่อเร็ว ๆ นี้ ดงซูบินไม่ต้องขอให้ เกาแพนเหว่ยทํางานในสํานักงานของเขาในฐานะเลขาของเขาเกาแพนเหว่ยยังคงไม่คุ้นเคยกับงานและเจ้าหน้าที่ของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนแทนที่จะทําให้เขาอยู่เคียงข้างดงซูบินจะดีกว่าสําหรับเขาที่จะทําความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมที่นี่
ดงซูบินได้ยิน หลัวไหถึงทะเลาะกันในที่ทํางานของเธอ
ดูเหมือนหลัวไร่ถึงจะคุยโทรศัพท์ แต่ตงเสวี่ยปิงไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดอย่างชัดเจน
เมื่อ ดงซูบินกําลังจะจากไป หลัวไร่ถึงก็เดินออกจากสํานักงานของเธอพร้อมกับเอกสารกองหนึ่งเธอเห็นดงซูบินและหยุดชั่วคราว”หัวหน้าฉันกําลังจะไปที่สํานักงานของคุณพอดีเลย”
ดงซูบินยิ้มและพยักหน้า”ไปคุยกันที่ห้องทํางานของฉัน”
หลัวไห่ถึงตามหลังดงซูบินออกไป
ในทางเดิน ดงซูบินถาม” คุณทะเลาะกับนักลงทุนหรือเปล่า? ฉันได้ยินคุณในสํานักงานของคุณที่…”
ดงซูบินหัวเราะ” พี่หลัว นี่เป็นความผิดของคุณ
หลัวไม่ถึงยิ้มอย่างเขินอาย”ฉันจะจดจํามันไว้ในอนาคต
อันที่จริง โหลวไฟติงไม่ได้ทะเลาะกับสามีเพราะเหตุนี้ สามีของเธอได้ยินข่าวลือและกล่าวหาเธออยู่เสมอว่าเธอกับหัวหน้าซูบินเป็นชู้กัน เมื่อเธอกลับบ้านดึก พวกเขาก็เริ่มทะเลาะกัน ลูกชายของพวกเขาทนไม่ไหวและออกไปบ้านของเพื่อนร่วมชั้น หลังจากที่ลูกชายของพวกเขาออกจากบ้าน พวกเขายังคงต่อสู้และต่อสู้อีกครั้งก่อนที่หลัวไฟติงจะออกไปทํางานเธอรู้สึกผิดและอยากจะร้องไห้
ชั้นสี่
ดงซบินและ หลัวไร่ถึงเข้าไปในห้องทํางานของ ดงซูบินและเธอก็รีบนําเอกสารให้เขาเซ็น
ดงซูบินดูเอกสารและเหลือบไปที่ หลัวไห่ถึง
วันนี้หลัวไห่ถึงแต่งตัวสวยมากด้วย อากาศภายนอกยังหนาวอยู่ แต่เธอสวมกระโปรงยาวลายดอกไม้รองเท้าบู๊ตหนัง ถุงน่องสีดํา แจ็กเก็ต และผมของเธอติดกับสีม่วง ดงซูบินชอบแต่งตัวของเธอและรู้สึกสบายใจเมื่อมองดูเธอเขาไม่ต้องการอยู่ท่ามกลางผู้ชายตลอดทั้งวันและหลัวไร่ถึงก็ทําให้อารมณ์ของเขาดีขึ้นได้
หนึ่งวินาที…
ห้าวินาที…
“หัวหน้า “หลัวไม่ถึงก็พูดขึ้น
“ฮะ?”
“เมื่อวาน… ขอบคุณมากนะคะ” “ฮ่าฮ่า… เมื่อวานคุณขอบคุณฉันหลายครั้งแล้ว ดงซูบินลงนามที่ด้านล่างของเอกสารและมองไปที่ หลัวไร่ถึงไม่มีอะไรจะขอบคุณ”
หลัวไม่ถึงกล่าว”เดี๋ยวผมตักน้ําให้นะครับ “โอ้ ถ้วยของฉันว่างเปล่า ขอขอบคุณ.”
“อย่าพูดถึงมัน”
หลัวไร่ถึงเดินไปที่ตู้กดน้ําพร้อมกับถ้วยของ ดงซูบินแล้วก้มลงไปหยิบน้ํา กันที่กระปรี้กระเปร่าของเธอกําลังเผชิญหน้ากับ ดงซูบินและกระโปรงที่คับแคบของเธอแสดงให้เห็นส่วนโค้งของเธอดวงตาของดงซูบินล่องลอยไปที่ตูดของเธอและจ้องมองอย่างหนักไม่ใช่เพราะเขาชอบผู้หญิงจากช่วงอายุหนึ่งเป็นเพราะเขาชอบมองสิ่งสวยงาม
หลังจากนั้นไม่นาน หลัวไหถึงก็เดินกลับพร้อมกับถ้วย “ที่นี่”
ดงซูบินพยักหน้าและเอื้อมมือไปรับถ้วยของเขาจาก หลัวไม่ถึง
มือของพวกเขาสัมผัสกัน และนิ้วของหลัวไหถึงขยับเล็กน้อย
ดงซูบินตกใจมาก เขารู้สึกว่านิ้วของ หลัวไร่ถึงจักจี้ที่หลังมือของเขา นี่คือความเจ้าชู้ของเขาและเขามองไปที่หลัวไห่ถึง
หลัวไม่ถึงแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและกล่าว “ฉันได้ตรวจสอบใบเสร็จรับเงินการชําระเงินคืนทั้งหมด แล้ว คุณอนุมัติได้ไหม”
ดงซูบินกระแอมในลําคอของเขา “ตกลง. ไม่มีปัญหา”
หลังจากจักจี้ที่มือของ ดงซูบินหลัวไม่ถึงรู้สึกเสียใจกับการกระทําของเธอ เธอไม่รู้ว่าเธอกําลังคิดอะไรอยู่บางที่สามีของเธออาจกล่าวหาว่าเธอมีความสัมพันธ์กับ ดงซูบินและเธอก็กลายเป็นกบฏหรืออาจเป็นเพราะดงซูบินยืนหยัดเพื่อเธอกับต้าหลี่เมื่อคืนนี้ แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น เธอทําตัวเข้ากับดงซูบินโดยไม่รู้ตัวเธอรู้สึกอายขณะพยายามจะเกลี้ยกล่อมชายหนุ่มเธอเก็บผมของเธอไว้ข้างหลังและเหลือบมองดงซูบิน
ดงซูบินแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและอ่านเอกสารต่อไป
“โอ้” หลัวไม่ถึงเดินไปที่หลังดงซูบิน “ดูส่วนนี้สิ”
“ที่นี่? มีอะไรผิดปกติ?” ดงซูบินมองไปที่ที่ หลัวไม่ถึงกําลังซื้อยู่
“ไม่ อยู่แถวนี้” หลัวไฟติงชี้ไปที่ประโยคหนึ่งในเอกสาร และเธอก็เกือบจะกดไปที่หลังของดงซูบิน “แผนนี้ถูกกําหนดโดยหัวหน้า เหมิงก่อนหน้านี้ คุณต้องการดําเนินการต่อหรือต้องการให้ฉันร่างแผนใหม่”
ดงซูบินรู้สึกได้ถึงเหงื่อที่ก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของเขา เขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่นุ่มนวลกดทับไหล่ซ้ายของเขาและลมหายใจของพี่สาวหลัว บนใบหน้าของเขา หน้าอกขวาของเธอกดทับไหล่ของดงซูบินแต่เขาไม่ได้หลีกเลี่ยงเธอเขาคิดในใจ… พี่หลัวทําไมคุณถึงมายั่วยวนฉัน?คุณรู้ไหมว่าคุณอายุเท่าไหร่?
“หัวหน้า?”
“ตกลง… ใช้แผนนี้ต่อไป”
“ก็ได้” หลัวไห่ถึงยิ้มและกล่าวว่า “แล้วฉันจะกระจายไปยังแผนกทั้งหมด” เธอจงใจพูดและหายใจเข้าใส่หน้าและใบหูของดงซูบิน
ดงซูบินรู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนขึ้น
หลัวไร่ถึงเริ่มเก็บเอกสารและ บังเอิญ แปรงไปที่ต้นขาของ ดงซูบินใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยหลังจากทําเช่นนี้
ชั่วครู่ ดงซูบินสับสนกับการกระทําที่เย้ายวนของ หลัวไร่ถึงเขาไม่ได้คาดหวังว่าพี่สาวหลัวจะกล้าได้กล้าเสียขนาดนี้ เมื่อเขาพบเธอที่ห้องพักในโรงแรมเพื่อพูดคุยเรื่องงาน เธอยังหน้าแดงดงซูบินคิดว่าบุคคลิกของเธอเป็นคนหัวโบราณ แต่ตอนนี้มันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง ดงซูบินต้องการดุเธอแต่ตัดสินใจไม่ทําเนื่องจากเป็นการไม่ดีที่จะชี้ให้เห็นถึงเรื่องดังกล่าว โดยรวมแล้ว ดงซูบินไม่สนใจการกระทําของเธอและเป็นเรื่องปกติที่ ความรู้สึกจะพัฒนาระหว่างผู้นําและผู้ใต้บังคับบัญชาแต่การมีความรู้สึกไม่ได้หมายความถึงเรื่องเพศแต่อย่างใด
“เอาล่ะ ฉันเซ็นทุกอย่างแล้ว ตรวจสอบว่าฉันพลาดอะไรไปหรือเปล่า” ดงซูบินผลักกองเอกสารไปข้างหน้า“เงินสามล้านที่สัญญาไว้โดยมณฑลควรจะอยู่ในวันนี้ รีบไปเพราะเราต้องการกองทุนเพื่อซื้อรถทุกคนที่นี่ต่างตั้งหน้าตั้งตารอรถใหม่”
หลัวไห่ถึงยิ้มให้ ดงซูบิน”เอาล่ะ ฉันจะโทรหาพวกเขาในภายหลัง”
หลัวไหถึงถือเอกสารทั้งหมดและเดินออกจากสํานักงานของดงซฐิน
ในทางเดิน หลัวไหถึงถอนหายใจ ดงซูบินอายุน้อยกว่าเธอมาก แต่ความเจ้าชู้ก่อนหน้านี้ทําให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น เธอเองก็รู้สึกผิดกับตัวเองอยู่ภายในหัวใจของเธอ ดงซูบินมีอายุมากกว่าลูกชายของเธอเพียงไม่กี่ปีเธอคิดอะไรอยู่! แต่เมื่อเธอจําได้ว่าดงซูบินไม่ได้แสดงอาการโกรธ หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นอีกครั้งเธอตบหน้าเธอเบา ๆแล้วรีบเดินกลับไปที่ห้องทํางานของเธอ
