EP 377 เงิน!
By loop
ดงซูบินกําลังจะไปที่แผนกการเงินเพื่อเรียกเงินจากหน่วยงานของเขา
ริง…ริง… ริง… โทรศัพท์สํานักงานของดงซูบินก็ดังขึ้น
เลขานุการฮซินเยียนได้เรียก หัวหน้าซูบิน ฉันคิดว่าคุณคงเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนแล้ว ระยะที่สองของโครงการก่อสร้างในเขตเมืองของเราประสบปัญหาบางประการ ขาดแคลนทุนทรัพย์มาก ฝ่ายการเงินไม่สามารถออกเงินให้หลายหน่วยงานและหน่วยงานได้ รัฐบาลมณฑลขอให้คุณสํารองเงินออกไปก่อนและรอให้ฝ่ายการเงินชําระเงินคืน โปรดเข้าใจเนื่องจากช่วงเวลานี้มีความสําคัญ
ดงซูบินนั่งลงบนเก้าอี้ของเขา ผมได้ยินมาว่าการประปาส่วนภูมิภาคและแผนกอื่นๆ ได้งบประมาณไปหมดแล้ว
ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางทีพวกเขาอาจได้รับเงินทุนก่อนหน้านี้ ฮูซินเยียน ได้ตอบกลับ
ดงซูบินยิ้ม รัฐบาลเคาน์ตี้ได้เน้นย้ําว่าปีนี้โฟกัสไปที่การลงทุนในเคาน์ตี้และตั้งเป้าหมายไว้ที่ 500 ล้านหยวน อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้นในตอนนี้
ฮซินเยียนหยุดชั่วครู่หนึ่ง ฉันสามารถแจ้งนายกเทศมนตรีเสี่ยว ให้คุณได้หากหน่วยงานของคุณประสบปัญหาจริงๆ
.. ไม่เป็นไร. ดงซูบินได้ตอบกลับ ขอบคุณพี่สาวฮู ผมจะจัดการเรื่องนี้เองได้ ตกลง ฮูซินเยียนกล่าว สิ่งที่สําคัญที่สุดคือการแก้ปัญหาเรื่องงบประมาณนี้ไปก่อน เมื่อฝ่ายการเงินมีทุนแล้วจะนําไปแจกจ่ายให้หน่วยงานและหน่วยงานต่างๆ
หลังจากวางสาย ดงซูบินก็สงบลง ฮซินเยียนได้โทรหาเขาเพื่อแจ้งเรื่องนี้เป็นการส่วนตัว ซึ่งหมายความว่า มณฑลไม่มีเงินทุนเพียงพอ เขายังคงคิดว่าเป็นติ้งหลี่ที่พยายามทําให้เรื่องยากสําหรับเขา เมื่อนึกย้อนกลับไปติ้งหลี่ไม่ควรกล้าหาญเช่นนี้ แต่ดงซูบินก็ไม่เชื่อว่า ทิ้งหลี่กําลังทําตามหนังสือจริงๆ หลายหน่วยงานได้รับทุนแล้วไม่ใช่สํานักงานส่งเสริมการลงทุน? เมื่อถึงคราวที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนต้องได้รับเงินทุน รัฐบาลเคาน์ตี้ต้องเผชิญกับปัญหาทางการเงิน ดงซูบินรู้ว่าติ้งลี่ต้องใช้เหตุผลนี้เพื่อสร้างปัญหาให้กับเขาและสํานักงานส่งเสริมการลงทุน
ตาแก่นั้น!
คิดจะใช้วิธีขี้ขลาดเช่นนี้กับฉันอย่างงั้นหรอ! ได้ฉันจะเป็นเพื่อนเล่นให้กับแก่เอง!
ตาของดงซูบินเย็นลงและเขามุ่งมั่นที่จะได้รับเงินทุนนี้โดยเสียค่าใช้จ่ายทั้งหมด หน่วยงานต้องการเงินจํานวนนี้โดยด่วน และรอช้าไม่ได้แล้ว!
ดงซูบินโทรไปที่แผนกอํานวยการทันทีและขอให้ เกาแพนเหว่ย และหลัวไห่ถึงรอเขาที่ชั้นล่าง
ดงซูบินคว้ากระเป๋าของเขาและลงไปข้างล่าง เขาโยนกุญแจให้เกาแพนเหว่ย ไปกันเถอะ, ไปที่ฝ่ายการเงิน
ดงซูบินได้ตอบกลับ ฉันไม่เชื่อว่าฝ่ายการเงินไม่มีสตางค์แม้แต่สตางค์เดียว
หลัวไห่ถึงหยุดชั่วครู่และตอบ คุณพูดถูก ยังคงเป็นจุดเริ่มต้นของปี ฝ่ายการเงินอ้างว่าไม่มีเงินเพราะได้จัดสรรเงินไว้ที่ไหนสักแห่งแล้วไม่สามารถแตะต้องได้ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมีเงินเหลืออยู่ จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ไม่น่าจะเป็นปัญหาในการถอนเงิน 10 ล้าน แต่หลัวไห่ถิงไม่ได้กล่าวถึงว่าแม้ว่าฝ่ายการเงินจะสามารถบีบเงินสํารองออกมาได้ 10 ล้าน แต่พวกเขาก็จะไม่ใช้มันในกรณีฉุกเฉิน นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าตงและติงหลี่ยิ่งแย่ลงไปอีก
ณ เมืองตะวันออก
อาคารฝ่ายการเงิน
ดงซูบินขอให้ เกาแพนเหว่ยรอพวกเขาอยู่ในรถและลงจาก หลัวไห่ถิง
เอ๊ะ? หัวหน้าซูบิน? ชายวัยกลางคนโทรมา
ดงซูบินหันมาและยิ้ม หัวหน้าซู
หลัวไห่ถิงรู้จักชายผู้นี้และพยักหน้าเพื่อทักทายเขา
ผู้ชายคนนี้อายุราวๆสี่สิบปี และเขาชื่อว่าซูซูเขาเป็นหัวหน้ากระทรวงสาธารณสุขของมณฑล และ ดงซูบิน ได้พบกับเขาครั้งเดียวในการประชุม เขาได้ยินมาว่าซูซูเคยเป็นกุมารแพทย์มาก่อน ได้รับการเลื่อนยศเป็น หัวหน้าโรงพยาบาล จากนั้นจึงเลื่อนตําแหน่งเป็นหัวหน้ากระทรวงสาธารณสุขของเทศมณฑล อาจเป็นเพราะอาชีพเดิมของเขาเป็นหมอ บุคลิกของเขาอ่อนโยน อดทน และเข้ากับคนง่าย
ซูซูเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม คุณมาที่นี่เพราะเรื่องเงินเหมือนกันอย่างงั้นหรอ
ดงซูบินพยักหน้า คุณมาของยประมาณเช่นกันหรอ? งบประมาณกระทรวงสาธารณสุขยังไม่หมดไม่ใช่หรือยังไงกัน? พวกเขาให้เงินเราเพียง 1 ล้านเท่านั้น และบอกให้พวกเรารอส่วนที่เหลือ ซูซูตอบอย่างช่วยไม่ได้ แต่กระทรวงจะรอได้อย่างไร? นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่เพื่อพูดกับพวกเขา
ดงซูบินหัวเราะอย่างน้อยคุณก็ดีกว่าเรา สํานักงานส่งเสริมการลงทุนไม่ได้รับแม้แต่เซ็นต์เดียว
ฮะ? ซูซูบ มองไปที่ ดงซูบินเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างบอลและยิ้ม เราจะขึ้นไปด้วยกันไหม แน่นอน ทั้งสามคนเข้าไปในอาคารแผนกการเงินและตรงไปที่สํานักงานของสิ่งลี่
ระหว่างทางพวกเขาแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน และ ดงซูบินรู้อะไรมากมายจากซูซู นอกจากกระทรวงสาธารณสุขและสํานักงานส่งเสริมการลงทุนแล้ว หัวหน้าแผนกหลายคนยังมาที่กระทรวงการคลังเพื่อขอทุน ทุก คนรู้ว่าฝ่ายการเงินต้องมีเงินสํารองฉุกเฉิน แต่ติงลี่หลีกเลี่ยงทั้งหมด แม้จะถูกพบตัว เขาก็โยนความผิดให้รัฐบาลเคาน์ตีและอ้างว่าฝ่ายการเงินไม่มีเงินจะจ่ายให้ซูซูและผู้นําคนอื่นๆอีกหลายคนได้เดินทางมากกว่าสองครั้ง แต่ไม่ได้รับเงินแม้แต่สตางค์เดียวจากฝ่ายการเงิน
หลังจากฟังซูซูแล้ว หลัวไห่ถิงรู้สึกว่าการหาเงินยากขึ้น
แต่ ดงซูบินไม่สนใจและยังคงไร้ความรู้สึก
สํานักงานอธิบดีกรมกา
เดียวกับสํานักงานบริหารฝ่ายการเงิน
ระหว่างทางขึ้นบันได ชายคนหนึ่งถือเอกสารบางอย่างหยุดพวกเขาและยิ้ม หัวหน้า Xu ผู้อํานวยการ Luo คุณกําลังมองหาหัวหน้ายิ่งอยู่หรือเปล่า นี่คือผู้อํานวยการสํานักการเงิน ถังเสี่ยวจึงเขาเองไม่รู้จักดงซูบินและไม่ได้ทักทายเขา
ซูซูพยักหน้า พี่ตั้ง อยู่ในห้องหรือป่าว
ถังเสี่ยวจงส่ายหัวอย่างรวดเร็ว หัวหน้ายิ่ง ไปประชุมแต่ไม่อยู่
หลัวไห่ถิงขมวดคิ้ว เขาจะกลับกี่โมง อา… ผมไม่แน่ใจ ถังเสี่ยวจุงได้ตอบกลับ วันอื่นก็ดหมือนกันไหม?
ดงซูบินไม่สนใจถังเสียวจุง และผลักเขาออกไป เขาเดินตรงไปที่ห้องทํางานของหัวหน้าที่ปลายทางเดินและเข้าไป
ถังเสี่ยวจุงตกตะลึง คนนี้ใครหว่า? ทําไมเขาถึงไร้เหตุผลนัก?
ซูซูหัวเราะในใจเมื่อเห็นรูปแบบการทํางานของดงซูบิน เขาเป็นหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุน หัวหน้าซูบินไง
ดงซูบิน? แม้ว่าถังเสี่ยวจึงไม่เคยพบกับ ดงซูบินมาก่อน แต่เขาเคยได้ยินชื่อเล่นของเขา เทพเจ้าแห่งความโชคร้าย. เขากําลังจะตะโกนใส่ ดงซูบินก่อนหน้านี้ แต่หยุดลง เขาไม่อยากมีปัญหากับผู้ชายคนนี้เลย
ไม่มีใครอยู่ในสํานักงานของหัวหน้า และตงเสวี่ยปิงก็เดินออกไป
ถังเสี่ยวจงยิ้ม หัวหน้ายิ่งไม่อยู่จริงๆ ถ้าคุณต้องการอะไร…
ดงซูบินไม่ได้ เชื่อใจ ยังเสี่ยวจุงเนื่องจากเขาไม่เชื่อว่าติ้งลี่ไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ เขามองไปรอบๆ และเดินเข้าไปในสํานักบริหาร พนักงานสองสามคนกําลังยุ่งอยู่กับงาน บางคนกําลังพิมพ์เอกสาร และบางคนกําลังโทรออก พวกเขาหันไปมอง ดงซูบินทันทีเมื่อ ดงซูบินเข้ามา พวกเขาหยุดชั่วครู่ และดงซูบินสังเกตเห็นพวกเขา บางคนเหลือบมองไปยังสํานักงานเล็กๆ ทางด้านซ้าย เขาเดินไปทันที
หัวหน้าซูบิน! ถังเสี่ยวจุง ตะโกนอย่างรวดเร็ว
ดงซูบินเปิดประตูสํานักงานและเห็นติ้งลี่อยู่ข้างใน เขายิ้ม โอ้ หัวหน้าติ้ง ทําไมถึงมาประชุมที่นี่ ติ้งลี่เป็นคนเดียวในสํานักงาน
ติ้งลี่ดูแย่มาก เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะถูกค้นพบแม้ว่าจะซ่อนตัวอยู่ในห้องทํางานของถังเสี่ยวจุง
ซูซูและหลัวไห่ถิงก็เข้ามาในสํานักงานเช่นกัน พวกเขาพูดไม่ออก นี่คือดงซูบินหากเป็นคนอื่นติ้งลี่จะไม่มีเจอ
ติงลี่มองดูพวกเขาและตั้งสติ ฮ่าฮ่า… สํานักงานของฉันเต็มไปด้วยแมลงสาบ และฉันก็มาทํางานในสํานักงานนี้ชั่วคราว
ซูซู พยักหน้าและกล่าวว่า พี่ตั้ง ฉันมาที่นี่อีกครั้งเพื่อขอทุน สถานการณ์ที่กระทรวงสาธารณสุขของเราค่อนข้างเร่งด่วน ไม่ได้ขอทุนเต็มจํานวน แค่ออก 1 ล้านก็ทําได้ เราจะคิดหาวิธีเลี้ยงที่เหลือ เป็นไปได้ไหม
ติ้งลี่ หัวเราะ พี่ซูไม่ใช่ว่าผมไม่ต้องการออกเงินให้กับแผนกของคุณ แต่ฝ่ายการเงินไม่มีเงินจริงๆ เงินทุน ส่วนใหญ่ของเราถูกใช้ในระยะที่สองของโครงการก่อสร้างในเมือง รัฐบาลเมืองยังไม่ปล่อยเงินให้เรา…
ดงซบินขัดจังหวะหัวหน้าตั้งคณมีอะไรต่อต้านสํานักงานส่งเสริมการลงทุนของเราหรือไม่
ติ้งลีขมวดคิ้วและเขาก็ทําหน้ายิ้มแย้ม คุณกําลังพูดเรื่องอะไร? ตอนนี้เราค่อนข้างแน่น และหลายหน่วยงาน ยังไม่ได้รับเงิน หัวหน้าดง ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจสถานการณ์ของเรา
ดงซูบินเยาะเย้ย ฉันไม่เข้าใจ แม้ว่าคุณจะไม่สามารถให้เราได้เต็มจํานวน แต่อย่างน้อยคุณก็สามารถให้เรา ได้ 1 ล้านก่อน ทําไมหน่วยงานและหน่วยงานอื่นถึงได้รับส่วนหนึ่งของกองทุนเพื่อดําเนินการและสํานักงานส่งเสริมการลงทุนไม่ได้รับอะไรเลย? เราไม่ได้รับเงินทุนและต้องหาทางแก้ไขด้วยตัวเอง? ฉันจะจัดการกับมันอย่างไร? หน้าที่ของสํานักงานส่งเสริมการลงทุนคือการติดต่อผู้ลงทุนและเชิญชวนให้มาลงทุน เงินที่พวกเขาลงทุนจะไปที่รัฐบาลเคาน์ตี้ หน่วยงานของเราไม่ใช่แผนกที่ทําเงินได้! โรงพยาบาลยังคงมีรายได้ และสํานักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์สามารถกําหนดค่าปรับได้เช่นกัน แต่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนไม่มีอะไรเลย
ซูซูยังคงบอกทิ้งลี่ เกี่ยวกับความยากลําบากในกระทรวงของเขา
ติ้งลี่ยังคงนิ่งเฉย ฝ่ายการเงินมีเงิน แต่เขาให้ออกแบบนี้ไม่ได้ สําหรับติ้งลี่สถานการณ์ปัจจุบันของกระทรวงสาธารณสุขไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น และเขาปฏิเสธที่จะให้เงินพวกเขา สํานักงานส่งเสริมการลงทุน… กําลังประสบปัญหาร้ายแรง อย่างไรก็ตาม ติ้งลี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้เงินดงซูบินตั้งแต่เริ่มต้น เขายังไม่ได้รับการแก้แค้นใน สิ่งที่ดงซูบินทําที่งานบอล และเขาจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไร?
พวกเขาคุยกันประมาณสิบนาที
ในท้ายที่สุด ดงซูบินรู้ว่าการพูดคุยกับดิ่งลี่ นั้นไร้ประโยชน์ เขาหรี่ตาลง เนื่องจากหัวหน้ายิ่งไม่ต้องการปล่อยเงินงบประมาณ ไม่เป็นไร ฉันจะรอที่ออฟฟิศข้างนอก ฉันจะออกไปหลังจากโอนเงินเข้าบัญชีของ สํานักงานส่งเสริมการลงทุนแล้วเท่านั้น หัวหน้ายิ่ง ฉันจะรอข่าวดีของคุณ ดงซูบินกล่าวและเดินออกจากห้อง พร้อมกับหลัวไห่ถิง
ติ้งลี่คิดกับตัวเอง แกคิดว่าฉันจะให้เงินแกถ้าแกยังอยู่ที่นี่? แกคิดอะไรอยู่?!
ซูซูก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ดงซูบินกําลังคิดจะทําอะไรอยู่กันแน่
