EP 385 ฉันไม่ยอมแน่!
By loop
สํานักงานส่งเสริมการลงทุน
ลี่เฉินปิง, วังนา และ หวังติง มองไปที่ ดงซูบินด้วยความโกรธ “คุณกําลังด่าใครกัน”
“ฉันด่าคุณทั้งหมดนั้นแหละ!” ดงซูบินพูดต่อ “สํานักข่าวซินหัว?! พวกคุณเข้าใจสิ่งที่เรากําลังพูดกันรึเปล่า?!” เฉาซูเผิงและจ้าวจินหลงรู้ว่าอารมณ์ร้ายของ ดงซูบินได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง พวกเขายังโกรธนักข่าวเหล่านี้ แต่พวกเขาไม่สามารถรุกรานสํานักข่าวซินหัวได้ การดุนักข่าวตอนนี้กําลังทําให้เรื่องแย่ลง และพวกเขาจะมีเรื่องให้เขียนมากกว่านี้ เฉาซูเผิงรีบตะโกนใส่ดงซูบิน”เสี่ยวปิง! ระวังทัศนคติของคุณ!” จ้าวจินหลงยังชี้ไปที่ ดงซูบินเพื่อขอให้เขาเงียบ
ดงซูบินไม่สนใจพวกเขา “เลขาเฉา นายกเทศมนตรีจ่าว ฉันทนกับพวกเขามาทั้งวันแล้ว! พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นใครกันแน่! พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆเหรอ!” เฉาซูเผิงจ้องมองดงซูบิน”หยุดนะ!” ลี่เฉินปิงหน้าซีดด้วยความโกรธ “นี้ข้าราชการด้วยเหรอ! ทํางานแบบนี้เหรอ!”
“พวกคุณสนใจด้วยอย่างงั้นหรอว่าพวกผมทํางานกันยังไง!” ดงซูบินจ้องไปที่ลี่เฉินปิงในดวงตาของเขาและชี้ไปที่เขา “ผมไม่เคยเห็นใครไร้ยางอายเหมือนพวกคุณขนาดนี้มาก่อน! สํานักข่าวซินหัวอยู่ที่ไหน สํานักข่าวของคุณกําลังทําอะไรกันอยู่? รู้หน้าที่นักข่าวกันรึยัง!? ไอ้พวกบ้ากล้าวิจารณ์งานของเราเหรอ! กฎข้อแรกของนักข่าวคือการรักษาความจริงผ่านการรายงานที่เป็นกลาง! แต่พวกคุณทําอะไรกัน? พวกคุณทุกคนพยายาใส่ร้าย ทุกอย่างตั้งแต่คุณมาถึงที่นี่! พวกคุณแทบจะไม่สนใจผลลัพธ์ที่เราทําได้เลย ปฏิเสธที่จะค้นหาสถานการณ์ปัจจุบันของมณฑล และเพิกเฉยต่อสิ่งที่นักลงทุนและผู้คนพูด พวกคุณก็เอาแต่หาข้อผิดพลาดกับเรา! ใครมอบอํานาจให้คุณทําเช่นนี้! อา?!”
หลี่เฉินปิงพูดจาเย้ยหยันออกมา “การบันทึกจุดข้อผิดพลาดทั้งหมดไม่ใช่การรายงานที่เป็นกลาง! ที่บอกว่า?! เราไม่ต้องการให้คุณสอนวิธีการทํางานของเราหรอกนะ!” หลัวไหถึงกลัวว่าสิ่งต่างๆ จะแย่ไปกว่านี้ และรีบวิ่งเข้าไปพร้อมกับซันซูลี่เพื่อดึงดงซูบินกลับมา “หัวหน้า!”
ดงซูบินไม่สามารถยับยั้งอารมณ์โกรธได้อีกต่อและชี้นิ้วไปที่ลี่เฉินปิง “คุณ! ทําไมคุณถึงอยู่ที่นี่! สํานักข่าวซินหัวต้องการสัมภาษณ์อะไรกันแน่! คุณเป็นใครกันแน่! คุณมาจากสํานักงานตัวแทนจังหวัดซินหัวจริงหรือเปล่า! และสิทธิ์การพูดเช่นนี้มาจากไหนกัน! เราเป็นเจ้าภาพนักข่าวให้กับซินหัวและทําไมคุณถึงพยายามทําร้ายเราด้วย! ผมพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเพิกเฉยต่อสิ่งที่พวกคุณทํา แต่คุณกับสามารถหยุดสร้างปัญหาให้กับเรามากมายยิ่งขึ้นเรื่อย!!”
เฉาซูเผิงรู้ว่าเขาไม่สามารถรั้ง ดงซูบินไว้ได้ เขารีบโทรหา เซียงดาวเพื่อบอกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ ผู้คนจํานวนมากขึ้นรวมตัวกันในขณะที่ ดงซูบินเริ่มดนักข่าว วังนาและหวังติงก็โกรธมากเช่นกัน “คุณนี่มันหยาบคายจริงๆเลย! คุณเป็นหัวหน้าประเภทไหนกัน!?” ลี่เฉินปิงกล่าวเสริม “คุณมันเป็นพวกแกะดําและต้องถูกถอดออก จากตําแหน่งของคุณ! ฉันจะรายงานเรื่องของคุณไปที่ผู้บริหารระดับสูงตอนที่ฉันกลับมา!” ดงซูบินหัวเราะ “อ้าว คุณมาเป็นกรรมการตรวจสอบวินัยตั้งแต่เมื่อไหร่? ตัวตนของคุณสามารถเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็ว!” เซียงดาวตอบรับสายของ เฉาซูเผิงและเขาได้ยิน ดงซูบินดนักข่าว
เซียงดาวตบหน้าผากของเขาและพูดไม่ออก “ซูบินกําลังทําอะไร! เฉาเฉา! ลากซูบินออกไป! นายเป็นเจ้าภาพงานนี้นะ และอย่าปล่อยให้ดงซูบินเข้าใกล้พวกเขา! ซูบินเป็นแค่ตัวสร้างปัญหา! เร็วเข้า! เราอาจยังคงกอบกู้สถานการณ์ได้” เซียงดาวจะได้รับผลกําไรหากมณฑลสามารถดึงดูดการลงทุนได้มากขึ้น นั่นเป็นสาเหตุที่ทัศนคติของเขาที่มีต่อ ดงซูบินเปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนนําเงินลงทุนมา 20 ล้านหยวน เขาปิดตาข้างหนึ่งระหว่างลูกบอลและเมื่อ ดงซูบินสร้างความโกลาหลในแผนกการเงิน แต่เซียวตงกําลังดุนักข่าวอยู่ในขณะนี้ และนี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก
หลังจากวางสายแล้ว เฉาซูเผิงก็เดินไปอย่างรวดเร็ว “ซูบิน พอแล้ว!” ดงซูบินระบายความโกรธของเขาและหยุดด่าทันที
เฉาซูเผิงมองไปที่ ลี่เฉินปิงและคนอื่นๆ “เข้าไปกินข้าวกันก่อนเถอะ หัวหน้าซูบินค่อนข้างใจร้อนเล็กน้อย เนื่องจากกังวลเรื่องการพัฒนาเศรษฐกิจของเทศมณฑล ฉันจะตําหนิเขาในภายหลัง
หลี่เซิงปิงตอบอย่างเย็นชา “แค่ตําหนิเขา?” วังนามองไปที่หวังเฉาหยาง ซึ่งยังคงนั่งอยู่บนพื้น “ฉันคิดว่าสิ่งที่ผู้ชายคนนี้พูดเกี่ยวกับการทุจริตนั้นเป็นเรื่องจริง”
“ถ้าอย่างนั้นเราควรตรวจสอบมัน” ลี่เฉินปิงหยิบกล้องออกมาและถ่ายรูปต่อไป คราวนี้เขายังถ่ายรูป เฉาซู เผิงและจ้าวจินหลงหลังจากนั้นเขาก็คุกเข่าลงข้างหวังเฉาหยาง และถาม “บอกฉันเกี่ยวกับ 50,000 หยวน ทําไมคุณถึงบอกว่าพวกเขาปฏิเสธที่จะให้ประโยชน์เหล่านั้นกับคุฯ?” คิ้วของ เฉาซูเผิงกระตุกขณะที่เขากําลังจะระเบิดจากความโกรธของเขาออกมา
ซันซูลี่ตะโกนด้วยความโมโหจัด “สํานักงานส่งเสริมการลงทุนไม่เคยให้สัญญากับเขา 50,000 หยวน! ไม่มี สัญญาหรือเอกสารในการทําธุรกรรมนี้! เราจะไม่ให้เงินเขาแน่นอน! ทั้งหมดนี้คุณหมายความว่าอย่างไร? คุณกํา ลังพูดว่าเราต้องให้เงินเมื่อมีคนมาร้องเรียนเลยอย่างงั้นหรอ?! ถ้าเราปฏิเสธที่จะให้พวกเขา เราเสียหาย? เงินเป็นของรัฐบาลและประชาชน! เราไม่สามารถให้เงินได้เพียงเพราะมีคนอ้างว่าเราเป็นหนี้พวกเขา! ทุกท่าน ทราบสถานการณ์ทั้งหมดก่อนหรือไม่! อา?!”
ลี่เฉินปิงหันกลับมาและมองไปที่ซันซูลี่ “ฉันเห็นแต่พวกคุณรังแกคนธรรมดา!” หลัวไร่ถึงได้ตอบกลับ “เราไม่เคยทําร้ายเขา! เขามาสร้างปัญหาที่สํานักงานของเราหลายครั้งแล้ว! ทําให้พวกเราต้องไล่เขาออกไป! อีกทั้งเขายังแสร้งทําเป็นได้รับบาดเจ็บอีกตั้งหาก! ฉันไม่เชื่อว่าทุกคนที่นี่ไม่เห็นมัน!”
ลี่เฉินปิงเพิกเฉยต่อพวกเขาและถามคําถามหวังเฉาหยาง ต่อไป
หวังเฉาหยางเท ความเศร้า ของเขาให้กับ หวังเฉาหยาง
ดงซูบินมองไปที่ ลี่เฉินปิงอย่างเย็นชา “คุณจะทํา?! หลี่ เฉินปิง! คุณกําลังทําอะไรอยู่? พวกคุณอ้างว่ารักษาความยุติธรรมให้กับสามัญชน แต่คุณแค่ฟังเรื่องราวจากด้านข้างของเขาและเพิกเฉยต่อเจ้าหน้าที่ของเรา นี่คือวิธีที่คุณรักษาความยุติธรรม! หยุดแสร้งทําเป็น อยากหาเรื่องกับเรามั้ย! ละเอียด!” ดงซูบินมองไปที่นักข่าว “ทุกคน! แสดงให้ฉันเห็นนักข่าวของคุณผ่าน! “ลี่เฉินปิงจ้องไปที่ดงซูบิน” คุณต้องการบัตรผ่านของฉันหรือ ป่าว!“วังนาองไปที่ดงซูบินอย่างโมโหจัด”ไม่เห็นเหรอว่าฉันใส่อยู่”
“ไม่เห็น!” ดงซูบินมองไปที่พวกเขา “สํานักข่าวซินหัวเป็นสํานักข่าวระดับประเทศ และพวกเขามีนักข่าวที่ดีที่สุดในประเทศ แต่ฉันเห็นคุณทุกคนไม่มีเหตุผล ฉันสงสัยว่าพวกคุณทั้งหมดไม่ได้มาจากนักข่าวสํานักข่าวซินหัว! เอาล่ะ! ขอบัตรผ่านของคุณตอนนี้ หากคุณทุกคนไม่มีบัตรผ่านสําหรับนักข่าว หน่วยงานความมั่นคงสาธารณะยินดีที่จะนําคุณกลับมาทั้งหมดเพื่อแอบอ้างบุคคลอื่น!” ลี่เฉินปิงหยิบบัตรผ่านจากกระเป๋าของเขาและ โยนมันใส่ดงซูบินด้วยรอยยิ้ม
วังนา และ หวังติงก็มอบบัตรผ่านให้กับ ดงซูบิน
ดงซูบินมองไปที่ทั้งสามใบในมือของเขาและพยักหน้า เขาหันไปและเดินไปที่มุมหนึ่งเพื่อโทรออก
ไม่มีใครรู้ว่า ดงซูบินกําลังทําอะไรอยู่
ดงซูบินโทรออกและมีคนรับสายหลังจากเสียงกริ่งไม่กี่ครั้ง
เสี่ยวหาวตะโกนอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า พี่เขย! ไอดอลของผม! วันนี้พี่โทรหาผมทําไม ตอนนี้พี่อยู่ที่ปักกิ่งหรือยัง! พี่อยู่ที่ไหน?ผมจะไปหาพี่เดี๋ยวนี้!” ดงซูบินลดเสียงของเขา “ฉันต้องการความช่วยเหลือจากนาย. พี่สาวคนที่สองของนายดํารงตําแหน่งอะไรในสํานักข่าวซินหัว?”น้องรอง? เธอมาจากแผนกทรัพยากรบุคคล ผมจําได้ว่าเธอเป็นหัวหน้าส่วนที่มีสวัสดิการของรองหัวหน้ากอง ทําไมพี่ถึงถาม?” รอง ผบ.ทบ. ได้ประโยชน์จากฝ่ายทรัพยากรบุคคล?! เธอมีอํานาจสูง
“นักข่าวสํานักข่าวซินหัวสองสามคนมาที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนของเราเพื่อสร้างปัญหา…”
“ฮึ่ม! พวกเขากล้าทําแบบนี้ได้ยังไง? สํานักข่าวซินหัว? ครอบครัวของพี่สาวคนที่สองของผมสนิทสนมกับหัวหน้าบรรณาธิการของสํานักข่าวซินหัว พี่ต้องการให้ผมช่วยพี่หาเบอร์โทรศัพท์หัวหน้าบรรณาธิการหรือป่าว” หัวหน้าบรรณาธิการสํานักข่าวซินหัวเป็นเจ้าหน้าที่ระดับรัฐมนตรี
ดงซูบินได้ตอบกลับ “เขายังไม่รู้จักฉัน ขอเบอร์มือถือของพี่สาวคนที่สองของนายให้หน่อยได้ไหม?”
“แน่นอน…” เสี่ยวหาวบอก ดงซูบินหมายเลขโทรศัพท์ทันที
หลังจากวางสาย ดงซูบินก็กดเบอร์โทรหาเสี่ยวจินทันที
สายก็ผ่าน “… สวัสดี? ใครค่ะ?” ดงซูบินกระแอมในลําคอของเขา “เสี่ยวจัง ผม ดงซูบินสะดวกคุยตอนนี้ไหม”
เสี่ยวจินหยุดชั่วครู่หนึ่งแล้วหัวเราะ “พี่เขย. ตอนนี้สะดวก มีอะไรหรือป่าว?”
เสี่ยวจินแก่กว่า ดงซูบินไม่กี่ปี และรู้สึกอึดอัดใจที่ได้ยินเธอเรียกพี่เขย ดงซูบินกล่าว “มีคนจากฝ่ายบรรณาธิการข่าวของสํานักข่าวซินหัว มาที่หน่วยงานของผมและมาก่อปัญหา อีกทั้งพวกเขายังไม่ได้ตามหาความจริงด้วยซ้ําและด่วนสรุปว่างานสํานักงานของเรานั้นโกง เขายังพยายามแทรกแซงงานของเราและถึงกับอ้างว่าเขา จะไล่ผมออกจากงานโดยจะแจ้งเรื่องผมไปหาคนที่ใหญ่กว่านี้ ฮึ่ม! ผมไม่เข้าใจว่าเขาจะเป็นนักข่าวได้อย่างไร!” เสี่ยวจินขมวดคิ้ว “เขาชื่ออะไร?” หลี่เฉินปิง” ดงซูบินยังบอกหมายเลขบัตรผ่านงานของเสี่ยวจิน ลี่เฉินปิง
“เดี๋ยวก่อน. ฉันจะโทรไปก่อนนะ“ปลายสายเงียบไปเสี่ยวิจน ปิดเสียงการโทร และเธอก็กลับมาหลังจากนั้นครู่หนึ่ง”…มีคนชื่อหลี่เฉินปิงในส่วนข่าวของเราจริงๆ พี่เขย คุณช่วยส่งโทรศัพท์ให้เขาได้ไหม ฉันจะตําหนิเขาเอง”
