EP 386 ออกไปส่ะ!
By loop
สถาณการณ์เริ่มตึงเครียด
มีพนักงานจากสํานักงานส่งเสริมการลงทุนออกมาชมความโกลาหลมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขากําลังยืนอยู่ตาม ทางเดินและออกไปทางหน้าต่าง กลุ่มคนที่เดินผ่านไปมาอย่างเฉาซูเผิง จ้าวจินหลงและหัวหน้าหน่วยงานต่าง มองไปที่ดงซูบินซึ่งกําลังคุยโทรศัพท์อยู่ พวกเขาทั้งหมดไม่รู้ว่าใครที่ดงซูบินกําลังโทรหา
ทันใดนั้น ดงซูบินก็เดินไปหานักข่าวและยื่นโทรศัพท์ออกมา
หลี่เฉินปิง, วังนา และหวังติงมองมาที่เขา “… คุณต้องการอะไร!”
“ตอบคําถามจากปลายสายดีกว่า!” ดงซูบินมองไปที่หลี่เฉินปิง “นี้คือหัวหน้าของคุณ!”
เฉาซูเผิงและ จ้าวจินหลงสบตาสายตากัน พวกเขาตกใจ ซูบินรู้จักกับผู้นําในสํานักข่าวซินหัว?!
หลี่เซิงปิงขมวดคิ้วและไม่รับโทรศัพท์
วังนา และ หวังติงสงสัยและสงสัยว่า ดงซูบินพูดถึงหัวหน้าคนไหน ดงซูบินหัวเราะเยาะ “ไม่อยากตอบ? เอาล่ะ.” “รอ!” หลี่เฉินปิงเห็นดงซูบินกําลังจะพูดอะไรบางอย่างทางโทรศัพท์ และเขาก็หยุดเขาอย่างรวดเร็ว เขาหยิบโทรศัพท์จาก ดงซูบินและสงสัยว่าใครที่ดงซูบินติดต่อ ดงซูบินเป็นผู้นําจากมณฑลหยานไทและคนที่มาจากที่ที่อยู่ชนบทเช่นนี้จะรู้จักหัวหน้าสํานักข่าวซินหัวได้อย่างไร? สํานักงานใหญ่สํานักข่าวซินหัวเป็นแผนกอิสระและไม่มีการติดต่อกับพื้นที่ไกลๆมากนัก นอกจากนี้ หลี่เฉินปิง เป็นรองหัวหน้าทีมและค่อนข้างเป็นที่รู้จักภาย ในหน่วยงาน หลี่เซิงปิงรับสาย “สวัสดี?”
“คุณคือหลี่ เฉินปิง จากแผนกข่าวในประเทศใช่ไหม” ผู้หญิงคนหนึ่งถามอย่างเย็นชา
ผู้หญิง? เสียงเธอดูเด็ก หลี่เฉินปิงขมวดคิ้วและถาม “ใช่. คุณคือ?”
เสี่ยวจินไม่ตอบเขา น้ําเสียงของเธอแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง “หัวหน้าโดยตรงของคุณคือหลี่ซูตง ใช่ไหม! ฮึ่ม! ฉันไม่รู้ว่าพนักงานของ พี่หลี่ นั้นถูกสั่งสอนยังไงสําหรับวิธีการทํางาน! ยังกล้าขี่หัวหน้าสํานักงา นส่งเสริมการลงทุนของพวกเขาอีกเหรอ?! ทําได้ดีมาก! หลี่เฉินปิง การตรวจสอบของคุณที่นั่นเป็นอย่างไร? คุณค้นพบแกะดํามากี่ตัวแล้ว?”
ใบหน้าของ หลี่เฉินปิง เปลี่ยนไปหลังจากได้ยินคําพูดประชดประชันของผู้หญิง!
หลี่ซูตง? ผู้อํานวยการหลี่? เขาไม่ใช่หัวหน้างานโดยตรงของหลี่เฉินปิง เขาเป็นหัวหน้าของหัวหน้างานของเขา!
ผู้หญิงคนนั้นเรียกเขาว่าพี่หลี่ และฟังดูใกล้ชิดกับผู้อํานวยการหลี่!
หัวใจของ หลี่เฉินปิงเต้นแรง และน้ําเสียงของเขาก็เปลี่ยนไป “ขอโทษ ขอทราบได้ไหมว่ากําลังพูดอยู่กับใครครับ” เขาถามและจําชื่อคนได้ในทันใด
เสี่ยวจินตอบอย่างด้วยน้ําเสียงเย็นชา “ฉันเสี่ยวจินจากแผนกทรัพยากรบุคคล!”
โอ้พระเจ้า! เป็นเธอจริงๆ! มือของหลี่เฉินปิงสั่น และเขาเกือบจะทําโทรศัพท์ตก “วินาที… หัวหน้าแผนกเสี่ยว!”
เป็นเธอไง!
หลี่เฉินปิง รู้ว่าเขาเลือกทะเลาะกับคนผิดในครั้งนี้!
เสี่ยวจนเห็น หลี่เฉินปิง ไม่ได้พูดอะไร และเธอก็พูดต่อ “หลี่เฉินปิง… คุณนี้กล้ามาก สนุกไหมที่จะใช้สถานะของคุณในฐานะนักข่าวสํานักข่าวซินหัวเพื่อกลั่นแกล้งผู้อื่น? ฉันคิดว่าฝ่ายทรัพยากรบุคคลต้องประเมินคุณอีกครั้ง เอาล่ะ มาพบฉันที่แผนกทรัพยากรบุคคลเมื่อคุณกลับมา!”
หลี่เฉินปิง หน้าซีด “ไม่… หัวหน้าส่วนเสี่ยว… ไม่… ผม…”
หลัวไม่ถึงและ หลินปิงปิงยืนอยู่ใกล้ หลี่เฉินปิง และพวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเขา
เสี่ยวจินกล่าวต่อ “แม้แต่ฉันเองยังไม่กล้าที่จะพูดอย่างงั้น เราเองจะต้องได้เห็นดีกัน!”
“ไม่… หัวหน้าแผนเสี่ยว! หัวหน้าแผนก!” สายถูกตัด
ทุกคนเห็นท่าทางตื่นตระหนกของหลี่เฉินปิง และเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาต้องถูกลงโทษจากผู้นําของเขา หลายคนมองดงซูบินและสงสัยว่าเขามีอิทธิพลมากแค่นไหนกัน
วังนาถามด้วยความเป็นห่วง “เฉินปิง เกิดอะไรขึ้น”
หลี่เฉินปิง ไม่ได้อธิบายอะไรและรีบเดินไปหาดงซูบิน“หัวหน้าซูบิน ผมขอโทษสําหรับท่าทีที่ไม่ดีของผม ก่อนหน้านี้และได้ข้อสรุปก่อนที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หัวหน้าของผมตําหนิผมแล้ว”
ดงซูบินถาม “ถ้าหัวหน้าของคุณไม่ได้ตําหนิคุณ เราจะเป็นฝ่ายผิดสําหรับเหตุการณ์นี้หรือไม่”
หลี่เฉินปิงกัดฟัน “ไม่…ไม่… ผมได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของผมแล้ว”
ดงซูบินมองไปที่หลี่เฉินปิง และหันไปหาวังนาและหวังติง“ดูคุณทุกคน! ยังหน้าเหมือนนักข่าวอยู่มั้ย! อา?! คุณคิดว่าคุณสามารถทําทุกอย่างที่คุณต้องการเพราะพวกคุณเป็นนักข่าวหรือไม่? นักข่าว?! ยอมรับว่าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง แต่ก็เหมือนกันทุกที่ ตราบใดที่เราทํางานของเราก็จะมีปัญหา ที่ไม่สามารถป้องกันได้ ผมยังยินดีต้อนรับทุกท่านที่จะชี้ให้เห็นข้อบกพร่องของเรา เพื่อให้เราสามารถปรับปรุงได้ แต่พวกคุณทําอะไรกัน! สร้างภูเขาจากจอมปลวก?! คุณได้พิจารณาสถานการณ์ของมณฑลหยานไท่ของ เราแล้วหรือยัง?! เป็นห่วงคนที่นี่กันมั้ย?! พวกคุณพยายามจะทําอะไรกัน!?”
หลี่เฉินปิง ได้ตอบกลับ “เราไม่ได้ทําหน้าที่ของเราให้ดี คุณ… โปรดยกโทษให้เราด้วย”
ดงซูบินพูดต่อ “จะมีประโยชน์อะไรที่ผมยกโทษให้คุณ! การกระทําของคุณทําลายชื่อเสียงของมณฑลไปแล้ว! บรรดานักลงทุนที่เราอุตส่าห์เชิญมาก็ตื่นตระหนก! คุณรู้หรือไม่ว่าความเสียหายที่คุณนํามาจากการพูด และถามสิ่งเหล่านั้นนั้นขยายออกไปอีกหรือไม่! อา?! พวกคุณทุกคนสามารถออกไปได้หลังจากที่สร้างความเสียหายเหล่านี้! สิ่งที่เกี่ยวกับเรา?! แล้วนักลงทุนและผู้คนที่นี่ล่ะ!”
หลี่เฉินปิง หันไปหา เฉาซูเผิงและจ้าวจินหลงอย่างรวดเร็ว “เลขาเฉา นายกเทศมนตรีจ้าว เราขอโทษสําหรับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้” เขาขอโทษซ้ําแล้วซ้ําเล่า ในท้ายที่สุด เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เขาจึงหยิบกล้องออกมาและฟอร์แมตการ์ดหน่วยความจํา ตอนนี้เขากําลังหวาดกลัวเสี่ยวจนได้ชี้แจงอย่างชัดเจนว่าเขาจะถูกลงโทษเมื่อเขากลับมา สถานการณ์ที่ดีที่สุดคือการได้รับการลงโทษและไม่ถูกไล่ออก
เฉาซูเผิงรู้สึกดีขึ้นหลังจากได้ยินคําขอโทษของหลี่เฉินปิง ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทําไม ดงซูบินถึงกล้าดนักข่าว เขารู้จักใครบางคนในสํานักข่าวซินหัว ทั้งหมดนี้ในขณะที่ เฉาซูเผิงคิดว่าดงซูบินมีเพียงนายกเทศมนตรีเสียว เป็นผู้สนับสนุนของเขาและไม่ทราบว่าเขามีการสนับสนุนอื่น ๆ ตอนนี้เขารู้ว่าเสี่ยวตงไม่ใช่คนใจร้อน เขามี สายสัมพันธ์ในแผนกไกลๆ เช่น สํานักข่าวซินหัว
จ้าวจินหลงยังใช้โอกาสนี้เพื่อระบายความหงุดหงิดของเขา เขาตําหนิ หลี่เฉินปิง ชั่วขณะหนึ่ง ท้ายที่สุด สิ่ง ที่หลี่เฉินปิงทํานั้นมากเกินไป
หลี่เฉินปิงทําได้แค่ขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า
ในท้ายที่สุด หลี่เฉินปิง บอกพวกเขาว่าผู้นําของเขาสั่งให้เขากลับไปปักกิ่งทันทีและจากไปวังนา และหวังติงสามารถบอกได้ว่าพวกเขาได้ไปก่อปัญหาไว้แล้วกับคนที่พวกเขาไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วย พวกเขายังออกจากหลี่เฉินปิง อย่างรวดเร็วและยุติการสัมภาษณ์
ทุกคนในสํานักงานส่งเสริมการลงทุนร่วมเชียร์
ผู้ยืนดูยังคงอยู่รอบๆ และเฉาซูเผิงจ้องมองดงซูบิน”นาย… อย่าทําแบบนี้อีกในอนาคต กลับไปและรอการลงโทษของนาย! ฉันยังต้องการบันทึกสะท้อนพฤติกรรมเช่นนี้ด้วย!” เฉาซูเผิงค่อนข้างพอใจกับตอนจบนี้ แม้ว่าดงซูบินจะไม่ดุนักข่าวเหล่านั้น แต่หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น นักข่าวเหล่านี้จะไม่กล้าเขียนเรื่องเลวร้ายเกี่ยวกับเขตห ยานไท่หลังจากที่พวกเขากลับไป
ดงซูบินไม่ได้พูดอะไร และเขาได้เขียนบันทึกสะท้อนพฤติกรรมของตัวเองจํานวนมาก
จ้าวจินหลงไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์ ดงซูบินในขณะที่เขาเสียอารมณ์กับนักข่าวเหล่านั้นก่อนหน้านี้
หลังจากที่นักข่าวออกไปแล้ว เฉาซูเผิงและจ้าวจินหลงก็ไม่ได้อยู่ที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุน พวกเขากลับไปที่รัฐบาลเคาน์ตีเพื่อรายงานสิ่งที่เกิดขึ้น เฉาซูเพิ่งรู้ว่า เซียงดาวไม่พอใจกับซูบินและไม่ได้พูดถึงดงซูบินมากนักที่ดุนักข่าวเหล่านั้น
หลังจากที่ผู้นําจากไป หลัวไม่ถึงก็ขึ้นไปหาดงซูบิน “หัวหน้า อย่าโกรธนักข่าวพวกนั้นอีก” เธอเป็นคนแรกที่แสดงปฏิกิริยา และไม่มีใครคาดคิดว่าหัวหน้าซูบินจะมีเส้นสายในปักกิ่ง
ดงซูบินดุและระบายความโกรธทั้งหมดของเขา เขาโบกมือและหันไปหาวังเฉาหยาง หวเฉาหยางพยายามวิ่ง แต่ดงซูบินสั่ง “พาเขาไปที่ด่านรปภ. แล้วรอตํารวจมารับตัวไป! คิดว่าจะทําอะไรก็ได้ที่นี่! นายคิดว่าที่นี่คือบ้านของนายอยู่หรือเปล่า! อย่างงั้นนายได้ไปนอนบ้านของนายจริงๆแน่ ในห้องขังไง!”
หวังเฉาหยางเริ่มวิ่งแต่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนจับได้อย่างรวดเร็ว
ดงซูบินตะโกน “ถ้าอย่างงั้น! เสร็จแล้ว! กลับไปทํางาน!”
หลี่ปิงปิง, ซันซูรี่ และคนอื่น ๆ มองไปที่ดงซูบินก่อนกลับไปทํางาน สํานักข่าวซินหัวมีสถานะพิเศษและมีอิทธิพลภายในประเทศ แต่หัวหน้าดงไล่นักข่าวออกไป และทุกคนประทับใจเขามากกว่า
ช่วงบ่าย.
ดงซูบินสงบลงหลังจากบันทึกสะท้อนตนเอง เขารู้ว่าเขารู้สึกกังวลและโทรหา จ้าวจินหลงอย่างรวดเร็ว “สวัสดี นายกเทศมนตรีจ้าว เอ่อ… คุณรู้ไหมว่าผมจะได้รับการลงโทษอะไรจากเบื้องบน?”
จ้าวจินหลงหัวเราะ “มีอะไรผิดปกติ? รอคอยที่จะถูกลงโทษหรือไม่?”
“ผมกังวล.”
“ฮ่าฮ่า… ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างน่าจะดี”
ดงซูบินโล่งใจ ถ้าเขาถูกลงโทษ เขาอาจถูกห้ามไม่ให้เลื่อนขั้น
