Prev
Novel Info
EP 387 มีคนติดตามเสี่ยวหลาน!
By loop
อาคารคณะกรรมการพรรค อบต.
พระอาทิตย์กําลังลับขอบฟ้า ท้องฟ้าก็เหมือนไฟ
ดงซูบินส่งจดหมายสะท้อนตัวเองให้ เฉาซูเผิงและออกจากที่ทํางานของเขา เฉาซูเผิงตําหนิเขาเกือบครึ่งชั่วโมงในสํานักงาน เขารู้ว่า เฉาซูเผิงช่วยเขาโดยขอให้เขาเขียนจดหมายทบทวนตนเองและบรรยายให้เขาฟัง หากผู้นําต้องการทําสิ่งที่ยากสําหรับเขา เขาจะไม่มีโอกาสเขียนทบทวนตนเอง และเหตุการณ์จะส่งต่อไปยังผู้อยู่ในระดับสูง
ที่ใต้อาคารสํานักงาน พนักงานกําลังเดินออกจากอาคารอย่างช้าๆ
แต่ทันทีที่ ดงซูบินก้าวออกจากอาคาร ทุกคนก็หันมามองเขา
ดงซูบินรู้สึกหนาวที่กระดูกสันหลังของเขาและทําหน้าตรง เขาสงสัยว่าทําไมทุกคนมองเขา
แม้ว่าเฉาซูเผิงพยายามจะระงับเหตุการณ์นี้ แต่ผู้คนจํานวนมากอยู่ในที่เกิดเหตุ ข่าวของดงซูบินดุนักข่าว สํานักข่าวซินหัวแพร่กระจายและหลายคนถูกครอบงํา หัวหน้าดงมักจะสร้างปัญหา และปัญหาที่เขาสร้างนั้นยิ่งใหญ่กว่าทุกครั้ง เขาจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรด้วยก็จะเกิดความโกลาหล นักข่าวเหล่านั้นโชคไม่ดีที่ได้พบเขา ทุกหน่วยงานสร้างปัญหาให้กับสํานักงานส่งเสริมการลงทุน พวกเขาคิดว่าเทพแห่งโรคระบาดเป็นตัวผลักดันหรือไม่?
ดงซูบินขึ้นรถแคมรี่ของเขา จุดบุหรี่และสตาร์ทเครื่องยนต์
ทันใดนั้น บุคคลที่คุ้นเคยก็เดินออกจากอาคาร นั้นคือเสี่ยวหลาน! “นายกเทศมนตรีเสี่ยว”
“นายกเทศมนตรี คุณกลับมาแล้วหรอ”
เจ้าหน้าที่ทุกคนเห็นเธอและทักทายเธออย่างรวดเร็ว
เสี่ยวหลานยิ้มและพยักหน้าให้พนักงาน “ขอบคุณสําหรับการทํางานหนักของคุณ กลับไปพักผ่อนเถอะ” เธออยู่ในชุดสูทสีดําที่ดูมีระดับของผู้หญิงตามปกติ
เป็นเวลาหกเดือนแล้วที่ เสี่ยวหลานถูกย้ายไปที่เมืองหยานไท่ไม่มีใครในอาคารคณะกรรมการพรรคกล้าที่จะดูถูกเธอและปฏิบัติต่อเธอในฐานะผู้นําหญิงสาวที่มาจากที่อื่น นอกจากนี้ การแสดงของเธอในฐานะผู้นําอันดับสองของมณฑลยังทําให้ทุกคนตกใจ ภายในเวลาไม่กี่เดือน เธอได้รับตําแหน่งและเพิ่มอิทธิพลในการต่อสู้แย่งชิงอํานาจจากเซียงเต้าฟา ทุกคนไม่หลงกลด้วยรอยยิ้มของเธออีกต่อไป พวกเขารู้ว่าเธอเป็นมิตรภายนอก แต่ภายในโหดเหี้ยม เธอว่องไวและเด็ดขาดและเอาแต่ใจในบางครั้ง
ชายวัยสามสิบต้นๆ เดินมาจากข้างหลัง เสียวหลาน”นายกเทศมนตรี”
เสี่ยวหลานหันมาและยิ้ม “เกอเหลียง”
“คุณจะกลับไปที่ห้องครอบครัวหรือไม่? รถของฉันถูกส่งไปซ่อมวันนี้ ฉันขอลิฟต์ได้ไหม” เฉินเกอเหลียงมองไปที่เสี่ยวหลาน
เสี่ยวหลานยิ้ม “ฮ่าฮ่า… แน่นอน อยู่ระหว่างทาง”
เฉินเกอเหลียงได้ตอบกลับ “ขอบคุณท่านนายกเทศมนตรี ฉันยังสงสัยว่าจะกลับยังไง”
เสี่ยวเฉินรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเทพเจ้าแห่งความโชคร้ายจะจําเขาได้ “หัวหน้าซูบิน”
ดงซูบินโบกมือและชี้ไปที่ชายคนนั้นที่ขึ้นรถวอลโว่พอลซ่า ของเสี่ยวหลานกับเธอ “นั่นใคร?”
“โอ้ เขาเป็นรองนายกเทศมนตรีเฉิงเกอเหลียง เขาดูแลกระทรวงศึกษาธิการของมณฑล”
ดงซูบินนึกขึ้นได้ว่าคนๆนี้เป็นใคร เขาเป็นรองนายกเทศมนตรีที่อายุน้อยที่สุดในเทศมณฑลและมีความเกี่ยวข้องกับรัฐบาลเมืองอยู่บ้าง เขายังโสด และตงเสวี่ยปิงยังคงถามเจ้าหน้าที่ “นายกเทศมนตรีเฉิงติดพัน นายกเทศมนตรีเสี่ยวหรือไม่”
เสี่ยวเฉิน ลังเลสักครู่แล้วตอบกลับ “เอ่อ…ฉันคิดอย่างนั้น”
ดงซูบินจ้องมองเขา “ใช่ก็คือใช่ และไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ หมายความว่ายังไงที่คิดอย่างนั้น?”
“ฮะ? ใช่.” เสี่ยวเฉินตอบกลับอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้าตอบคําถามของเทพพระเจ้าแห่งความโชคร้าย เขาลดเสียงลง “นายกเทศมนตรีเฉิงพยายามเข้าใกล้นายกเทศมนตรีเสี่ยว เมื่อไม่นานมานี้ นี่… ทุกคนรู้เรื่องนี้” เสี่ยวหลานสวยและมีรูปร่างที่ดี นอกจากนี้ เธอยังเด็กและโสด และเฉิงจีเหลียง เป็นรองนายกเทศมนตรีเพียง คนเดียวที่โสดและดีพอที่จะอยู่กับเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเริ่มเกี่ยวพาราสี และพนักงานก็ไม่แปลกใจ
ดงซูบินได้ยินสิ่งนี้และโกรธ ประณาม! กล้าดียังไงมาตามผู้หญิงของฉัน!
ดงซูบินเห็น พี่ซิง ซึ่งเป็นคนขับรถของ เสี่ยวหลานกําลังขับรถออกจากบริเวณนั้น เขารีบสตาร์ทรถแล้วเดินตามไป
แต่ทันทีที่รถของ เสี่ยวหลานออกจากบริเวณนั้น โฟลด์สวาเกนเจดต้า ก็พุ่งออกจากถนนด้านข้าง และ ดงซูบินเกือบจะชนเข้ากับรถคันนั้น!
ดงซูบินรีบเบรกฉุกเฉินและเห็นว่าเจดต้า เดินตามรถของเสี่ยวหลานเขาสบถ “ไอ้เวร! ขับรถเป็นหรือเปล่านะ!” เขาเหยียบคันเร่งและตามพวกเขาไป เขาเปลี่ยนรถแล้วและไม่กลัวที่จะถูกคนอื่นจดจํา
อาคารคณะกรรมการพรรคอยู่ไม่ไกลจากที่พัก แต่ช่วงนี้เป็นช่วงพีคและมีรถเยอะ
ผ่านไปครู่หนึ่ง ป้ายทะเบียนหมายเลข 1 ของรัฐบาลเทศมณฑล รถก็หยุดที่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง พี่ซึ่งลงจากรถและเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของให้เสี่ยวหลาน
ดงซูบินจอดรถไว้ข้างหลังพวกเขาข้างถนน เขาสามารถเห็นเฉิงเค่อเหลียงคุยกับ เสี่ยวหลานและมองเธออย่างลึกซึ้ง ดงซูบินโกรธมาก แต่เขาไม่สามารถทําอะไรได้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้แต่งงานกับ เสี่ยวหลานไม่กี่ นาทีต่อมา พี่ซิง กลับมาที่รถพร้อมถุงของชําสองสามถุง เขาขึ้นรถและเดินทางต่อไปยังที่พักของคณะกรรม การพรรคเคาน์ตี้
ทันใดนั้น ดงซูบินสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติ
รถเจตต้านั่น เขาเกือบจะเกิดอุบัติเหตุกับ… กําลังตามรถของเซี่ยหุยหลาน อยู่ใช่หรือไม่!
ดงซูบินไม่ได้สังเกตก่อนหน้านี้ แต่ Jetta จอดรถริมถนนหลังจากที่รถของเสี่ยวหลานหยุดอยู่นอกซูเปอร์มาร์เก็ต
ดงซูบินขมวดคิ้ว หลังจากทํางานมาหนึ่งปี เขาก็ตื่นตัวและอ่อนไหวมากขึ้น เขาชะลอความเร็วและเดินตามเจตตะนั้นไปในทันที
ห้านาที…
สิบนาที่…
เสี่ยวหลานมาถึงที่พักของเจ้าหน้าที่และหันกลับมาหลายครั้ง แต่รถเจตตานั้นยังคงเดินตามรถของเซี่ยหยหลานต่อไป
ดงซูบินเป็นบ้า นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญรถนี้กําลังติดตามเสี่ยวหลาน! เขาคิดจะทําอะไรกันแน่!
ดงซูบินสามารถเห็นคนขับรถนั้นดูเคร่งขรึมและอายุยังน้อย เขาสัมผัสได้ถึงอันตรายในทันที และนี่คือสัญชาตญาณของเขาหลังจากต่อสู้กับผู้คนนับไม่ถ้วน นักแข่งคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ ดงซูบิน จําช่วงเวลาที่ เสี่ยวหลานเกือบถูกฆ่าตายโดยระเบิดเวลา เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และตัดสินใจ เขาเร่งความเร็ว และเลี้ยวเข้าไปในเลนของเจตตานั้นบังคับให้เขาหยุด
แบม! ดงซูบินลงและเปิดประตูของรถแสดงบัตรประจําตัวของคุณ! ใบขับขี่!”
คนขับมองไปที่ ดงซูบินอย่างเย็นชาและกําลังจะถอยหลัง
“อยากหนีเหรอ?” ดงซูบินคว้าข้อมือคนขับ “กล้าดียังไงมาติดตามเจ้าหน้าที่เช่นนี้!”
ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาตอบโต้ด้วยการหลบหนีจากมือของดงซูบินและล็อคมือของดงซูบิน
ดงซูบินรู้ว่าสัญชาตญาณของเขาถูกต้อง คนนี้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้และอาจเก่งกว่าสายดําเทควันโด หายากนักที่จะหาผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ในประเทศจีน ตอนนี้คนนี้กําลังติดตามพี่สาวเสี่ยว เขาไม่อยากเสียอะไรไปอีกแล้ว เพราะเขาไม่มีเรี่ยวแรงสําหรับการต่อสู้ที่ยาวนาน เขาต้องการยุติการต่อสู้นี้โดยเร็วที่สุด และเขาก็พึมพําอยู่ในใจ!
หยุด!
เวลาหยุดลง!
ดงซูบินเพิกเฉยต่อผู้คนที่สัญจรไปมาและรถยนต์และเอื้อมมือไปคว้าคอของชายคนนั้น
หยุด!
เวลากลับมาอีกครั้ง!
ชายหนุ่มรู้สึกวูบวาบ และดงซูบินก็คว้าคอเขาไว้ มันเกิดขึ้นเร็วมากและเขาไม่สามารถโต้ตอบได้ เขารู้ว่าเขาได้พบกับคู่ต่อสู้ของเขาและหยุดขยับมือที่กําลังจะเอื้อมไปหาอะไรบางอย่างที่เอวของเขา เขารู้ว่าถ้าเขาทําการ เคลื่อนไหวใดๆ ดงซูบินจะหักคอของเขาทันทีก่อนที่เขาจะทําอะไร!
ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าลึกๆ “นายคือใคร?” เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขตหยานไท่จะมีผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้เช่นนี้ เขารู้สึกอับอายและไม่เห็นว่าคู่ต่อสู้จับคอเขาอย่างไร
ดงซูบินไม่สนใจเขาและมองไปที่มืออีกข้างของชายคนนั้น!
ชายหนุ่มคนนั้นพกปืนเอาไว้ที่เอวของเขา! ปืน!
ดงซูบินโกรธมาก “ไอ้เวรนี้! มีปืนอย่างงั้นหรอ! แกพยายามจะทําอะไร?! อา?! กล้าดียังไงมาที่เขตหยานไป!” โชคดีที่เขาสังเกตเห็นชายที่น่าสงสัยคนนี้ทันเวลา ถ้าเขาปล่อยให้ชายอันตรายคนนี้เข้าใกล้เสี่ยวหลาน ผลที่ตามมาอาจเป็นหายนะ “ ใครส่งคุณมา! จุดประสงค์ของคุณในการติดตามนายกเทศมนตรีเสี่ยว คืออะไร!”
ชายหนุ่มไม่พูดอะไรสักคํา
“ไม่พูดอย่างงั้นหรอ!” ดงซูบินตะโกน “เอาล่ะ! ฉันจะมอบคุณให้หน่วยเฉพาะทางเพื่อตรวจสอบเกี่ยวกับคุณ!”
ทันใดนั้น ดงซูบินเห็นรถของเสี่ยวหลานจอดอยู่ริมถนนไม่ไกลจากหางตาของเขา
ประตูเปิดออกและเสี่ยวหลานก็ลงมา
