ในเช้าวันถัดมา
ดงซูบินหาวและขยี้ตาหลังจากตื่นขึ้นมา เขาก็ได้ลุกจากเตียง เขานอนได้เพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้นหลังจากพยายามร่อนหาเหรียญของอาจารย์เฉิง รวมถึงยุงที่โรงพยาบาลนั้นกัดเจ็บมาก ตอนที่มันกัดจะทำให้คันและมีอาการบวม เขาจึงแทบจะไม่ได้หลับเลยเพราะยุงพวกนั้นมันบินต่อมเขาอยู่ตลอดทั้งคืน แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องเหรียญขึ้นมามันก็ทำให้เขาคิดถึงความฝันของเขาตอนที่เขาหลับไปก่อนหน้านี้ว่า เขาถูกฝังทั้งเป็นด้วยกองเหรียญมหาศาลเท่ากับภูเขาหนึ่งลูก
“ นายตื่นแล้วหรอ?” ลูกชายของชายชราถาม เขากำลังแต่งตัวแล้วและนั่งข้างๆพ่อของเขา
ดงซูบินยิ้มด้วยความเขินอาย:“ ขอโทษที่ผมรบกวนคุณตลอดทั้งคืนนะครับ”
“ไม่เป็นไร. เราสองคนแค่สงสัยว่าทำไมนายถึงซื้อเหรียญกลับมามากมายขนาดนี้” ลูกชายของชายชราถาม “ ฉันได้ยินมาว่าปัจจุบันมีผู้เชี่ยวชาญหลายคนไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างเหรียญแท้กับเหรียญปลอมได้ นายต้องระวังไม่ให้ถูกหลอกนะ เพราะสมัยนี้ของปลอมมันเกื่อนกลาดไปหมด”
ดงซูบินก็คุยกับพวกเขาซักพักก่อนที่จะส่งน็ตบุ๊คคืนให้ ดงซูบินรู้ดีว่าการลงทุนกับวัตถุโบราณพวกนี้นั้นมีความเสี่ยงมาก เพราะเขาเคยทำงานในวงการนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ด้วยความสามารถพิเศษของเขา เขาสามารถใช้มันทำกำไรจากเหรียญโบราณเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน
ที่จริงแล้วในวันนี้ดงซูบินจะต้องรับน้ำเกลือจน 8.00 น. แต่เขากลับหนีออกจากโรงพยาบาลก่อนที่ฉูหยวนจะแวะมาหาเขา
เขาถือเหรียญกองใหญ่และขึ้นรถแท็กซี่ไปที่หลิวหลี่ฉาง ซึ่งเป็นตลาดขายของโบราณที่มีชื่อเสียงของเมืองที่เขาอยู่
ตลาดหลิวหลี่ฉางพึงได้รับการปรับปรุงใหม่ มันกลายเป็นสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านพร้อมกับความรู้สึกที่คุ้นเคย แต่สิ่งเดียวที่ดงซูบินไม่ชอบคือถนนของตลาดแห่งนี้ เพราะมันควรที่ห้ามไม่ให้นำรถเข้ามาในพื้นที่ตลาดได้ เนื่องจากมีรถยนต์หรูหลายคันจอดอยู่ริมถนนทั้งสองข้างทาง ทำให้เหลือที่ว่างเพียงเล็กไว้สำหรับคนที่จะเดินจับซื้อของ
ซึ่งตลาดแห่งนี้มันมีร้านขายของเก่าจำนวนมากมายให้เลือกจับจ่าย ‘ฉันควรไปทางไหนดี?’
ดงซูบินตัดสินใจไปที่ร้านเบ้าจายใกล้กับทางเข้าของตลาด
หลังจากเข้ามาในร้าน ดงซูบินก็เดินผ่านพวกเซียนของเก่าและถามพนักงานขายว่า “จุดรับซื้อเหรียญและธนบัตรโบราณอยู่ตรงไหน” พนักงานขายก็ชี้ไปที่มุมหนึ่งของร้าน ดงซูบินขอบคุณเขาและไปที่เคาน์เตอร์ที่พนักงานขายชี้ทางให้เขา เขาเห็นชายวัยกลางคนกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หลังเคาน์เตอร์ “ ขอโทษนะครับ คุณซื้อเหรียญโบราณไหม??”
ชายวัยกลางคนลดหนังสือพิมพ์ลงและเห็นถุงขนาดใหญ่ของดงซูบิน “ ไอ้กองเหรียญที่นายแบกมานั้นใช่ไหม??”
ดงซูบินลูบจมูกและยิ้ม “อ๋อ จริงๆถ้าคุณสนใจกองเหรียญพวกนี้ก็บอกราคามาได้เลยนะครับผมยินดีจะขายมัน แต่สิ่งที่ผมต้องการขายจริง ๆ คือเหรียญ เจียงหยวนเปาเหรียญนี้ตั้งหาก”
ชายคนนั้นพยักหน้าและวางหนังสือพิมพ์ของเขาลงทันที่ เขาหยิบแว่นขยายออกมาพร้อมกับเครื่องมือขนาดเล็กจากลิ้นชัก “เอ่ะ! ฉันขอดูเหรียญของนายหน่อย อือ…..”
“ตกลง. นี่คือเหรียญ….” ดงซูบินได้ยื่นเหรียญของเขาให้กับชายคนนั้นดู
‘ได้โปรด……ได้โปรด……’
‘เหรียญต้องเป็นของแท้……ขอให้เหรียญเป็นของแท้ด้วยเถอะ……’
ชายวัยกลางคนตรวจสอบเหรียญอย่างละเอียด
1 วินาทีผ่านไป……
2 วินาที ผ่านไป ……
3 วินาที ผ่านไป ……
ทันใดนั้นชายคนนั้นก็จับเหรียญขึ้นมา เขาพลิกมันไปมา และเขยิญเข้ามาใกล้เพื่อดูเหรียญให้เห็นชัดขึ้น และแสดงท่าทางที่ตกใจออกมา “ เหรียญนี้คือ……!!”
ดงซูบินถามอย่างใจจดใจจ่อ:“ เหรียญเป็นอย่างไรบ้างครับ??”
“รอก่อน. ฉันต้องมองให้ใกล้ขึ้นกว่านี้อีก” ชายผู้นั้นนั่งตัวตรงและตรวจสอบทุกรายละเอียดของเหรียญและพยักหน้าอย่างระมัดระวัง “ เหรียญนี้หายากมาก หนุ่มน้อย! นี่คือเหรียญเงินสดราชวงศ์ซ่งใต้มันคือเหรียญ 10 เจียงหยวนเปา ผลิตในปี 1208 และยังอยู่ในสภาพดีมาก มันยากที่จะเห็นเหรียญนี้แม้จะอยู่ในงานประมูลก็ตาม มันหายากและมีคุณค่ามาก นายเห็นสีสนิมนี้ไหม มันแสดงอายุของเหรียญได้ชัดเจนมาก”
‘ฮ่าฮ่าฮ่า เหรียญแท้แน่นอน !!’
ดงซูบินล้างคอของเขาและถาม “ พี่ชายจะตีราคาเหรียญนี้สักเท่าไรดี?”
“ แย่ล่ะ……” ชายคนนั้นลังเล “ น้องชาย นายควรทำการบ้านมาก่อนที่จะมาที่นี่พร้อมเหรียญนี้นะ แต่ฉันจะไม่โกงนายหรอก เหรียญนี้สามารถรับเงินได้มากถึง 60,000 หยวนในการประมูล แต่หลังจากคอมมิชชั่นและค่าใช้จ่ายทั้งหมด……สูงสุดที่ฉันสามารถเสนอให้ได้คือ 50,000 หยวน นายสนใจไหมล่ะ?”
ดงซูบินรู้สึกว่านี่เป็นข้อเสนอที่ดีมาก เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพยักหน้า “ตกลงครับ!.”
ชายวัยกลางคนคนนั้นหัวเราะ “เยี่ยมไปเลย! เมื่อนายเป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนี้ ฉันจะให้อีก 1,000 เหรียญสำหรับกองเหรียญนั้นที่นายแบกมา ตกลงไหม?”
“ครับ!.”
‘50,000 หยวน!’
นี้เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก เพราะเงิน 50,000 หยวนนั้นขนาดแม่ของดงซูบินทำงานสองปียังหาไม่ได้ขนาดนี้เลย
สำหรับดงซูบินนั้น50,000 หยวนเป็นอะไรที่เขาไม่คาดคิดว่าจะหาเงินให้ถึงจำนวนนี้ได้เลย
ดงซูบินกอดซองเงินสีน้ำตาลอย่างแน่น ขณะที่เขาเดินออกมาจากร้านเบ้าจาย เขากลัวว่าจะมีคนกระโดดออกมาและคว้าเงินของเขาไป เขามองดูรอบๆของเขาอย่างระมัดระวังและวิ่งข้ามถนนไปที่ธนาคารไอซีบีซีอย่างรวดเร็วและดงซูบินก็ได้ฝากเงินทั้งหมดเข้าบัญชีและยอดเงินของเขาตอนนี้ในบัญชีก็มีมากกว่า 51,000 หยวนแล้ว ด้วยจำนวนเงินนี้ เขาสามารถซื้อรถราคาถูกๆได้เลย ตอนนี้ดงซูบินตื่นเต้นมากก่อนที่เขาจะกลับไปที่โรงพยาบาล
เย้! ฉันรวย!
50,000 หยวน !!!
ณ แผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อ
ดงซูบินกลับไปที่หอผู้ป่วย เขาพบกับนางพยาบาลและฉูหยวน ที่กำลังมองเขาด้วยความโกรธ
ฉูหยวนเริ่มดุดงซูบินขนานใหญ่:“ นายไปที่ไหนมาตั้งแต่เช้าและทำไมนายไม่เปิดโทรศัพท์? นายรู้หรือป่าวว่าฉันเป็นห่วงนายขนาดไหนกัน” ตอนนี้เธอถือถุงน้ำเกลือ “ พยาบาลมาที่นี่เพื่อตามหานายหลายครั้ง นายควรที่จะนอนอยู่ที่นี้พร้อมกับถุงน้ำเกลือถุงใหม่ นายจะแอบออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวอย่างงี้ไม่ได้ เข้าใจไหม!!”
ดงซูบินยิ้มพร้อมกับขอโทษ:“ จริงๆเพราะเธอไม่ได้เอาสายชาร์แบตมาให้ฉัน มันเลยทำให้แบตมือถือของฉันหมดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
ฉูหยวนจ้องไปที่เขา:“ นายกำลังบอกว่านี้เป็นความผิดฉันหรือยังไง?”
“ ป่าว ป่าว……” ดงซูบิ รีบรินน้ำอย่างรวดเร็วและยื่นให้กับฉูหยวน “ ฉันเบื่อนะ! เช้านี้เลยออกไปเดินเล่นนะ แต่เดินเล่นเพลินไปหน่อยจนลืมเวลาเลยกลับมาช้า ฉันขอโทษนะ. อย่าโกรธฉันเลย” เขาไม่ได้ตั้งใจจะบอกฉูหยวนเกี่ยวกับเหรียญโบราณที่เขาพึงเอาไปขายเมื่อเช้านี้ เพราะเขาต้องการทำให้เธอประหลาดใจกับเรื่องนี้เมื่อเขาขายมันได้
ฉูหยวนเริ่มสงบลง “ รีบกลับไปนอน นายต้องเปลี่ยนถุงน้ำเกลือ”
ดงซูบินถอดรองเท้าแตะแล้วกลับขึ้นไปบนเตียงอย่างเชื่อฟัง เขายกมือขึ้นเพื่อให้พยาบาลสอดเข็มเข้าไปได้ ในขณะที่พยาบาลสอดเข็มเขาก็ตะโกนว่า: “อุ๊ยอุ๊ย……มันเจ็บๆ……ช่วยเบาๆมือหน่อย”
ฉูหยวนหัวเราะเยาะเขาและตบหน้าผากอย่างสนุกสนาน “ นายกล้าที่จะแอบออกไปข้างนอกโดยไม่บอกใครอีกหรือเปล่า?” ฉูหยวนตอนนี้เธอสวมเสื้อลายสปาเก็ตตี้สีอ่อนและกางเกางยีนส์สีขาว ซึ่งหุ่นของเธอส่วนบนนั้นดูเห็นได้ชัดเจนมากเมื่อเปรียบเทียบกับหุ่นด้านล่างของเธอกับกางเกงยีนส์รัดๆที่ทำให้เห็นขาที่เหลียวยาวของเธอได้ชัดเจน
มันทำให้ดงซูบินสนใจรูปร่างของเธอ และทำให้เขามีความมุ่งมั่นที่จะหาเงินมาให้เธอให้ได้
‘ฉูหยวน! เธอรอฉันก่อนนะ ฉันจะช่วยเธอหาเงินให้มากพอเพื่อจัดสร้างบริษัทของเธอเอง ฉันจะช่วยให้เธอบรรลุความฝันให้ได้’
‘ใช่……ฉันเองก็ควรทำงานอย่างหนักเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในการเป็นข้าราชการอันดับสูงให้ได้เช่นกัน’
‘หาเงินและเลื่อนขั้น !!!!’
