เสี่ยวหลาน, จ้าวจินหลงและผู้นําคนอื่นๆ ยังคงอยู่ในสํานักงานสํานักงานส่งเสริมการลงทุน จนถึงขณะนี้ นอกจากผู้นําของสํานักงานแล้ว คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าการเซ็นสัญญาถูกยกเลิกแล้ว รองผู้อ่านวยการจากรัฐบาลเทศมณฑลยังคงสั่งให้เจ้าหน้าที่สถานีโทรทัศน์ถ่ายทําพิธี
“เลขาฮู โปรดช่วยพวกเราซื้อเวลาหน่อย”
“จะบ่ายสามแล้ว ฉันไม่สามารถซื้อเวลาได้นานกว่านี้แล้วนะ”
“ผมกําลังจะคิดหาทางแก้ไขและจะให้พวกคุณจัดการกับสถานการณ์ที่นี่ไปก่อน”
ดงซูบินวิ่งขึ้นไปชั้นบนหลังจากพูดกับ ฮูซินเยียน และหลัวไร่ถึงเขาหลีกเลี่ยงผู้นําเทศมณฑลและกลับมาที่สํานักงานเพื่อโทรออก วิธีแก้ปัญหาของเขานั้นง่าย เขาต้องจัดการปัญหานี้ก่อน เนื่องจากโรงงานแปรรูปมูลไก่ถูกยกเลิก เขาจะเปลี่ยนไปใช้โครงการอื่น เขาต้องปล่อยให้ผู้นําเทศมณฑลเป็นเจ้าภาพลงนามในสัญญาไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
หนึ่งสาย…
สองสาย…
สามสาย…
แต่การเซ็นสัญญาในนาทีสุดท้ายได้อย่างไร?
โดยส่วนใหญ่แล้วเอเจนซี่อาจไม่มีการเซ็นสัญญาใดๆ ภายในหนึ่งเดือน จะไม่มีนักลงทุนรายใดลงนามในสัญญาในช่วงระยะเวลาอันสั้นนี้ ต้องพิจารณาวางแผนงบประมาณก่อนลงนามในสัญญา หลังจากโทรไปไม่กี่ครั้ง ดงซูบินไม่สามารถให้ใครเซ็นสัญญาได้ในวันนี้และกระแทกโทรศัพท์ด้วยความโกรธ “ประณาม!”
ริง… ริง… ริง… โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น
จ้าวจินหลงถามด้วยความโกรธเมื่อ ดงซูบินตอบ “คุณอยู่ที่ไหน? พิธีลงนามสัญญาถูกยกเลิกหรือไม่? ซูบิน… คุณกําลังทําอะไรอยู่! พวกคุณทุกคนน่าอายนายกเทศมนตรีเสียว!” การตรวจสอบสิ้นสุดลง และผู้นําพบว่าเกิดอะไรขึ้น
ดงซูบินไม่สามารถหักล้างได้ “ขออภัย เราล้มเหลวในหน้าที่ของเรา”
“พวกคุณทุกคนล้มเหลวพวกเรา! คุณ…ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ!”
“นายกเทศมนตรีจ้าวมีคนตั้งใจแกล้งพวกเรา เช้านี้เผิ่งเคอยังคง…”
“อย่าให้ฉันต้องแก้ตัว! มาอธิบายให้นายกเทศมนตรีเสียว ฟังตอนนี้สิ! คุณ…คุณควรรู้ว่า นายกเทศมนตรีเสี่ยว เชื่อใจคุณมากแค่ไหนและมาช่วยคุณ โดยเป็นเจ้าภาพในพิธีลงนามสัญญา! แต่เจ้า… ต
ดงซูบินรู้สึกว่าทําให้ทั้งสองคนนั้นคือพี่สาวเสี่ยวและนายกเทศมนตรีจ้าวผิดหวัง เวรเอ้ย! อย่าให้ฉันรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้! นี่มันมากเกินไปแล้ว! ดงซูบินสงบสติอารมณ์และรีบลงไปข้างล่าง เขาต้องอธิบายให้ผู้นําเทศมณฑลฟังและรับผิดชอบในเรื่องนี้
ชั้นสี่… ชั้น
สาม…
เมื่อดงซูบินมาถึงชั้นสอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
หลัวไห่ถึงตะโกนอย่างโกรธจัด “หัวหน้าซูบิน มาที่ทางเข้าหลักของเราเดี๋ยวนี้!”
ซันชูลี่โกรธและเริ่มโต้เถียงกับเผิงเคนอง
“คุณเผิง ไม่ได้บอกว่างานยุ่งเหรอ? ทําไมถึงมาอยู่ที่ร้านอาหารล่ะ?”
“ฉันทํางานเสร็จแล้วและขับรถผ่านมาที่นี่ ยุ่งแค่ไหนก็ต้องทานข้าวจริงไหม”
“หัวหน้ามณฑลและเอเจนซี่ของเรารอคุณอยู่ และคุณกําลังรับประทานอาหารกลางวันอยู่ใกล้ๆ ใช่ไหม! คุณอยู่ใกล้มากและคุณปฏิเสธที่จะมาเปิดงาน? นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!?”
ดงซูบินตระหนักในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เผิ่งเคอรับประทานอาหารอยู่ในร้านอาหารใกล้กับสํานักงานและซันซูรินเห็นรถของเขาออกจากที่จอดรถของร้านอาหารและขวางเขาไว้ เสียวหลานและจ้าวจินหลงเดินไปที่ทางเข้าหลักเพราะพวกเขาได้ยินเสียงความวุ่นวาย
ดงซูบินโกรธมากเผิ่งเคอกําลังทานอาหารอยู่ที่ร้านอาหารข้างสํานักงาน และเขาก็ตั้งใจไม่รับสาย เขายังอ้างว่าเขากําลังยุ่งอยู่ในบริษัทของเขา!
เผิ่งเคอ!
นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!
แต่ก่อนอารมณ์ของดงซูบินจะลุกเป็นไฟ เขาก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป!
ประตูรถเบนซ์เปิดออก และหัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุนของเมืองต้าเฟิง, ผางโจวและนายกเทศมนตรีหลี่เฟิง ก้าวออกมาพร้อมกับขมวดคิ้ว!
หัวหน้าเขตต้าเฟิง?!
ใบหน้าของซันซูรินเปลี่ยนไป “นายกเทศมนตรีหลี่? ผางโจว?!”
ทุกคนเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเห็นหลี่เฟิงและผางโจว!
ทําไมเผือกถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน! มันคือเมืองต้าเฟิงที่อยู่เบื้องหลังสิ่งนี้! ผางโจวน่าจะมารับประทานอาหารกลางวันที่นี่เมื่อหลีเฟิง และผางโจวพบเขาและน่าจะจูงใจเผิ่งเคอด้วยผลประโยชน์ที่ดีกว่า! ในฐานะนักธุรกิจเขาจะลงทุนในมณฑลด้วยผลประโยชน์ที่ดีที่สุด!
เชี่ยเอ้ย!
นี่มันขโมยกันชัดๆ!
ผางโจวแสร้งทําเป็นไม่เห็นคนอื่นและจ้องไปที่ซันชูลี่ “คุณไม่ใช่หัวหน้าซันเหรอ? ทําไมคุณใช้รถขวางถนน คุณรู้ไหมเนี่ยว่ามันผิดกฎจราจร” เขาเคยพบกับซันซูลี่มาในอดีต และพวกเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่ดี ซันชูลี่เป็นเพียงรองหัวหน้าและผางโจว คุณพูดจาดีๆกับเขาได้ไหม “ถอยรถออกไป! คิดว่าตัวเองเป็นใครมาขวางรถนายกเทศมนตรีหลี่?! คุณพยายามจะทําอะไร?!” ผางโจวมีนิสัยชอบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังคนอื่นและตั้งใจเรียกชื่อหลี่เฟิง
เผิ่งเคอไม่ได้พูดอะไรหลังจากที่ผางโจว และหลี่เฟิง ก้าวออกจากรถ ท้ายที่สุด เขาไม่ต้องการที่จะล้มเลิกสัญญากับเขตหยานไปในขณะที่เขาอาศัยอยู่ที่นี่
หลี่เฟิงเป็นนายกเทศมนตรีและไม่มีใครกล้าพูดอะไรหลังจากที่เขาปรากฏตัว
ในเวลานี้ผู้หญิงคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า มันคือเสี่ยวหลานและดวงตาของเธอก็แคบลงเป็นรอยผ่า คนที่รู้จักเธอดีจะรู้ว่าตอนนี้เธอโกรธมาก “นายกเทศมนตรีหลี่ พวกคุณแย่งเงินลงทุนขอคุณเผิ่งไปหมดแล้วเหรอ?”
หลี่เฟิงตอบอย่างใจเย็น “เรากําลังเจรจากันอยู่”
เสี่ยวหลานยิ้ม “ฮ่าฮ่า… คุณไม่คิดว่ามณฑลต้าเฟิงได้ข้ามเส้นเรา? สํานักงานส่งเสริมการลงทุนของเราได้ลงนามในหนังสือแสดงเจตจํานงการลงทุนกับคุณเป็งจากสิ่งที่ฉันรู้ ได้ยืนยันพิธีลงนามสัญญาเมื่อบ่ายวันนี้ คุณไม่คิดว่าการรบกวนในนาทีสุดท้ายมากเกินไปหรือ? ฉันสนับสนุนการแข่งขันที่ดีต่อสุขภาพมาโดยตลอดและปล่อยให้นักลงทุนเลือก แต่ตอนนี้ เราได้ยืนยันเงื่อนไขของสัญญาแล้ว และกําลังจะลงนาม และพวกคุณได้เดินทางมายังที่นี่เพื่อสร้างปัญหา! นี่เป็นวิธีที่คุณปฏิบัติต่อเพื่อนบ้านเมืองข้างๆหรือยังไงกัน? ไม่ควรให้คําอธิบายแก่เราหรือ?”
หน่วยงานส่งเสริมการลงทุนของมณฑลต้าเฟิงและ มณฑลหยานไม่ได้แข่งขันกัน พวกระดับสูงเองก็มีคนโง่เช่นกัน หลี่เฟิงเองก็ไม่ได้คิดที่จะปะทะกับผู้นําของมณฑลหยานไทในครั้งนี้ เนื่องจากเขาได้ข้ามเส้นไปแล้ว แต่ ณ จุดนี้ เขาไม่สามารถถอยหลังได้ เขายิ้ม. “สิ่งที่คุณพูดไม่ถูกต้อง ขึ้นอยู่กับผู้ลงทุนที่จะตัดสินใจว่าจะลงทุนที่ไหน เราแค่ขยายความจริงใจของเราเท่านั้น และคุณเผิงเป็นคนตัดสินใจ!” เขาไม่ได้พูดถึงมณฑลหยานไก่ที่แย่งชิงโรงงานแปรรูปหมูจากเขตต้าเฟิงก่อนหน้านี้
เกือบทุกมณฑลใกล้เคียงจะต่อสู้เพื่อนักลงทุน เป็นการยากที่จะตัดสินว่าใครถูกเพราะทุกคนพยายามหาเงินลงทุนสําหรับเขตของตน
ซันชูลี่ตะโกน “พวกเจ้าจงใจสร้างปัญหา!”
หลี่เฟิงจ้องมองเขาอย่างเย็นชา
ผางโจวตอบอย่างประชดประชัน “หัวหน้าซัน คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง? คุณเฟิงมีสิทธิ์เปลี่ยนใจก่อนเซ็นสัญญา ใครบอกว่าเขาต้องเซ็นสัญญากับพวกคุณทุกคน”
ใบหน้าของ จ้าวจินหลงเปลี่ยนไป “การกระทําของคุณถือเป็นการแข่งขันที่ทําลายล้างกันโดยตรง! เมื่อเผิงเคอกําลังเจรจาเรื่องการลงทุนกับพวกคุณก่อนหน้านี้ ทําไมพวกคุณไม่เซ็นสัญญากันล่ะ! ทําไมคุณถึงต้องรอจนกว่าเราจะเซ็นสัญญาและปรากฏตัวในมณฑลของเราเพื่อหยุดมัน? หัวหน้าผาง! ไม่มีใครทําอะไรแบบนี้จริงไหม! พวกคุณทั้งหมดกําลังมาที่มณฑลของเราเพื่อหานักลงทุน?! ฉันแปลกใจว่ามณฑลหยานไทนั้นเปลี่ยนเป็นมณฑลต้าเฟิงไปเมื่อใดกัน!”
การกระทําของ มณฑลต้าเฟิงทําให้ทุกคนโกรธแค้น!
มณฑลหยานไปได้คว้าโครงการสําคัญจากมณฑลต้าเฟิงแต่ก่อนที่นักลงทุนจะลงนามในหนังสือแสดงเจตจํานงการลงทุน ในเวลานั้น คุณเหลี่ยงไม่ได้สัญญาว่าจะลงทุนในมณฑลต้าเฟิง และยังคงตรวจสอบสถานที่ลงทุนของมณฑลหยานไท่ นั่นคือการแข่งขันปกติ แต่สิ่งที่หลี่เฟิง และผางโจวทํานั้นมันจะมากเกินไป พวกเขากําลังจะเซ็นสัญญา และพวกเขาก็แอบมาที่เขตหยานไท่เพื่อหยุดมัน! การกระทํานี้ได้ข้ามเส้น!
นี่จะหยิ่งผยองเกินไปแล้ว!
ทั้งสองฝ่ายรู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้ผิดและสถานการณ์ก็ตึงเครียด!
ซุนชูลี่รู้ว่ามันต้องเป็นปางโจวที่อยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้ เนื่องจากเขารู้จักบุคลิกของเขาเป็นอย่างดีหลี่เฟิงเป็นนายกเทศมนตรีและเขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อสถานะของเขาที่จะมาที่หยานไท เพื่อฉวยการลงทุนนี้ ต้องเป็นผางโจวที่พูดอะไรบางอย่างกับหลี่เฟิง และทําให้หลี่เฟิงรู้สึกว่ามณฑล เป็นฝ่ายผิดก่อน!
หลี่เฟิงและจ้าวจินหลง เริ่มโต้เถียงกันที่ถนน!
ผางโจวเยาะเย้ยขณะที่เขามองดูพวกเขาเถียงกันและไม่เข้าร่วม
ซันนชูลี่ไม่มีอารมณ์ดี และเมื่อเขาเห็นสีหน้าของผางโจว เขาก็ระเบิด เขาพุ่งไปข้างหน้าและดูเหมือนว่าเขากําลังจะต่อสู้กัน
หลัวไร่ถิง ตื่นตระหนกและรีบดึงเขากลับมา เจียงไห่เหลียงก็คว้าแขนของซันซูลี เพื่อหยุดเขา
ผางโจวมองมาที่เขาและหัวเราะในใจ เขารู้ว่าไม่มีใครกล้าเริ่มการต่อสู้ และใครคือซุนซูลี่ที่พยายามจะทําให้ตกใจ!
การต่อสู้เป็นสิ่งต้องห้ามในราชการ ไม่เป็นไรถ้าเจ้าหน้าที่ของรัฐตีคนร้าย ถึงกระนั้น การตีเพื่อนข้าราชการคนหนึ่ง คนที่เริ่มการต่อสู้จะต้องเผชิญผลร้ายแรง ใครก็ตามที่มีภูมิปัญญาทางการเมืองจะไม่ทําอย่างนั้น
“หัวหน้าซัน!”
“ใจเย็น ๆ !”
ทุกคนดึงซุนซูลึกลับมาและพยายามจะหยุดเขา
ดงซูบินก้าวไปข้างหน้าและตะโกน “เฒ่าซัน! กลับมา!”
จ้าวจินหลงและคนอื่น ๆ ดีใจที่ดงซูบินไม่อารมณ์เสียและยังคงหยุด ซันซูริน พวกเขาสามารถโกรธ แต่ไม่สามารถยกกําปั้นได้ ดูเหมือนว่าหัวหน้าซูบินจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแล้ว
แต่วินาทีต่อมา ทุกคนอ้าปากค้าง!
ดงซูบินเดินไปผางโจว…
“อ๊ะ!” ผางโจวตะโกนด้วยความเจ็บปวดและกระเด็นถอยหลังพร้อมกับปิดหน้าของเขา!
แบม! ร่างของผางโจวกระแทกเข้ากับหลี่เฟิงที่กําลังโต้เถียงกับ เสี่ยวหลาน! หลี่เฟิงถูกกระแทกเข้ากับฝูงชน และหัวของผงโจวและหลี่เฟิงก็เคาะประตูรถเบนซ์!
ดง! ดง!
ทุกคนตะลึงกับเสียงหัวกระแทกประตูรถ!
คนที่รู้สึกว่าดงซูบินนั้นดูผู้ใหญ่ขึ้นมาก่อนหน้านี้เกือบจะสบถบออกมา! เวรเอ๊ย! คุณเรียกซันซูลึกลับมาเพราะต้องการทําลายผางโจวแต่คุณกลับไปทําร้ายเขาเอง?!
