ผู้บาดเจ็บถูกส่งไปยังโรงพยาบาล และทุกคนก็ออกไป
เหตุการณ์นี้ระเบิดขึ้น และไม่มีทางที่จะปกปิดได้เซียงดาวเลขาธิการพรรคของมณฑล และสมาชิกคณะกรรมการคนอื่นๆ ได้รับข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้และเรียกประชุมฉุกเฉินเสี่ยวหลานไม่ได้ดําเนินการตรวจสอบต่อที่สํานักงานอุตสาหกรรมและรีบกลับไปที่คณะกรรมการประจํามณฑล ดวนเซ็นกังเลขาธิการคณะกรรมการตรวจสอบวินัยอยู่ในรัฐบาลของเมืองเพื่อดูแลเรื่องบางอย่างและรีบกลับไปที่มณฑล
ข่าวเหตุการณ์นี้แพร่กระจายไปทั่วทั้งอ่าเภอหยานไป
หัวหน้าซูบินทําร้ายนายกเทศมนตรีและหัวหน้าแผนกของเทศมณฑลข้างเคียง?! อาการบาดเจ็บสาหัสจนเลือดไหลออกจากจมูกและปากของเขา?!
พนักงานบางคนกังวล หัวหน้าซูบินนั้นโหดมาก ทําไมเขาไม่หยุดสร้างปัญหาสะบ้าง? เขาเพิ่งสร้างความหายนะที่แผนกการเงินเมื่อไม่กี่วันก่อน และเขาก็เอาชนะนายกเทศมนตรีคนต่อไป?! ผางโจวยังไม่เป็นไร แต่ใครคือหลี่เฟิง! เขาเป็นหัวหน้าของมณฑล! แม้ว่ามณฑลต้าเพิ่งจะลงน้ํา แต่เขาไม่ยังไม่ได้ยกกําปั้น! นี้อาจบานปลายเป็นเหตุการณ์ทางการเมือง!
หัวหน้าซูบินมีปัญหาแล้วในครั้งนี้
ครั้งนี้เป็นเรื่องที่จริงจังมาก และทุกคนก็คิดเหมือนกัน
เหตุการณ์นี้ร้ายแรงมาก แม้ว่าหัวหน้าคงจะได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลกลาง กฎก็คือกฎ กฎเกณฑ์บางอย่างในราชการไม่สามารถฝ่าฝืนได้ การตีใครบางคนนั้นจริงจังเกินไป และการสนับสนุนและการเชื่อมต่อทั้งหมดของคุณจะไม่ช่วยคุณ แถมยังเป็นนายกเทศมนตรีและหัวหน้าแผนก ที่โดนคนในตําแหน่งเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนของตนเอง ในเวลาเดียวกัน. สํานักงานส่งเสริมการลงทุนหลัวไห่ถึงมองไปที่ดงซูบิน “หัวหน้า นี่…” ซันซูลี่ขมวดคิ้ว “ฉันคิดว่าหลี่ฟัง ได้โทรหาเมืองเมื่อสักครู่นี้ นี่…ถอนหายใจ…” ทุกคนรู้สึกว่าดงซูบินนั้นเป็นพวกหุนหันพลันแล่นเกินไป แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไร
แต่ดงซูบินไม่ได้ประหม่าเลย เขาโบกมือของเขา “เอาล่ะ กลับไปทํางาน. ยังเป็นเวลาทําการอยู่” เขามองไปที่ชายวัยกลางคนที่กําลังจะจากไปและรีบเดินไปหาเขา “กรุณารอสักครู่”
ผู้ชายคนนั้นหันมา “หัวหน้าซูบินคุณโทรหาฉันหรือเปล่า”
ดงซบินยิ้ม “ถูกต้อง, ไปที่สํานักงานของฉันกันเถอะ ฉันอยากคุยกับคุณ”
ผู้ชายคนนั้นกําลังงง แม้ว่าเขาจะรู้ว่าหัวหน้าคงจะต้องตกงานอย่างแน่นอน แต่เขาก็ยังกล้าที่จะเลื่อนออกไป เขาหยิบของของเขาและตาม ดงซูบินกลับไปที่สํานักงาน
ซันซูลี่, หลัวไร่ถึงและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงเมื่อมองไปที่ดงซูบินที่เดินจากไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาชีพของเขาหายไป แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจด้วยซ้ํา เพียงแค่ทัศนคตินี้เพียงอย่างเดียวก็สร้างความประทับใจให้ทุกคน ไม่น่าแปลกใจที่เขาสามารถเป็นหัวหน้าหน่วยงานได้
ยี่สิบนาทีต่อมา
ดงซูบินเดินชายวัยกลางคนออกจากสํานักงานของเขา “ขอขอบคุณ.”
“ตกลง, ขอโทษที่กวนคุณ.” ดงซูบินมองไปที่เขา “รอสายจากฉัน”
มีคนตามทางเดินเห็นสิ่งนี้และงงงวย หัวหน้าดงและชายคนนั้นคุยอะไรกันในสํานักงาน?
ริง… ริง… ริง… โทรศัพท์มือถือของตงเสวี่ยปิงดังขึ้น
เฉาซูเผิงรองเลขาธิการคณะกรรมการพรรคของเทศมณฑล บุคคลที่ 3 ของเขตหยานไท่
เฉาซูเผิงโกรธมากและตะโกนในขณะที่ ดงซูบินตอบ “เสี่ยวตง! คุณทําอะไรลงไป! บอกฉันทีว่าคุณกําลังคิดอะไรอยู่! คุณกล้าที่จะตนายกเทศมนตรีลี่และผางโจวเหรอ!” เพราะเขามีความหวังสงสําหรับดงซูบิน เขาจึงโกรธ “ฉันพูดไม่ออกเกี่ยวกับสิ่งที่คุณทํา! คุณประมาทเกินไป! มณฑลเพิ่งยุติการประชุมฉุกเฉิน และแม้แต่คณะกรรมการตรวจสอบวินัยของเมืองก็เรียกเลขาเซียงเพื่อตําหนิเขา!”
ดงซูบินยิ้มอย่างเหนื่อยล้า “เลขาเฉา ฉันไม่ได้ตีใคร อย่ากล่าวหาฉัน”
เฉาซูเผิงไม่เชื่อ ดงซูบิน ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะยังเชื่อเขา แต่ซูบินกล้าที่จะทําสิ่งนั้นอย่างแน่นอน “เลขาเซียงกําลังคุยกับนายกเทศมนตรีเสียว เพียงแค่รอผล เฮ้อ…”
หลังจากนั้นไม่นานดวนเซ็นกังก็เรียกและดุดงซูบิน ดงซูบินได้ช่วยลูกชายของเขาจากเสือโคร่งที่สวนสัตว์ และเขาไม่ต้องการให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา
หลังจากนั้น ดงซูบินได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทของเขา เหตุการณ์นี้ระเบิดขึ้นและทุกคนรู้เรื่องนี้
ดงซูบินรู้สึกอบอุ่นเมื่อเห็นผู้คนจํานวนมากกังวลเกี่ยวกับเขา ฉันยังค่อนข้างดีกับผู้คน แต่ไม่มีใครเชื่อเขาเมื่อเขาบอกว่าเขาไม่ได้ติปางโจว
ฮะ? ชื่อเสียงของฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?
ฉันใช้ “หยุด” และไม่มีใครควรเห็นฉันต่อยเขา แต่ทําไมทุกอย่างถึงคิดว่าฉันทําไปแล้ว?
ดงซูบินมีชื่อเสียงในเรื่องความหุนหันพลันแล่น หุนหันพลันแล่น และรุนแรง พวกเขาจะเชื่อว่าเขาจะกล้าทุบตีนายกเทศมนตรีเมือง นับประสานายกเทศมนตรี
ผู้ชายคนนี้กล้าที่จะทําทุกอย่างและทุกคนก็ชินกับมัน
แหวน… แหวน… หมายเลขของฮซินเยียนปรากฏบนโทรศัพท์ของดงซูบิน
ดงซูบินกระแอมและตอบ “สวัสดีค่ะพี่ฮ”
ฮซินเยี่ยนถอนหายใจ “การลงโทษของคุณออกมาแล้ว นายกเทศมนตรีเสียวเลขาธิการเฉา และเลขานุการต้วน ต้องการระงับหน้าที่ของคุณจนกว่าเหตุการณ์นี้จะจบลง แต่รัฐบาลเมืองและเลขาธิการเซียงคิดต่างกัน นายกเทศมนตรีหลีได้ยื่นคําร้องต่อคุณต่อคณะกรรมการตรวจสอบวินัยของเมืองและผู้นํารัฐบาลของเมือง ความกดดันจากเบื้องบนนั้นใหญ่เกินไป และแม้แต่เลขาธิการเซียงและนายกเทศมนตรีเสี่ยว ก็ถูกตําหนิ
เมืองกําลังกดดันพวกเขา?
“การลงโทษคืออะไร”
“การออกจากตําแหน่งของคุณ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณไม่ใช่หัวหน้าสํานักงานส่งเสริมการลงทุน”
ใบหน้าของดงซูบินเปลี่ยนไป “เร็วจัง! พวกเขาไม่ได้สอบสวนเหตุการณ์นี้ด้วยซ้ํา และพวกเขาต้องการถอดฉันออกจากตําแหน่ง?” เขาคิดว่าเขาจะถูกพักงานและสามารถกลับมาปฏิบัติหน้าที่ได้ในภายหลัง แต่เขากําลังถูกไล่ออกทันที! คุณคิดว่าคุณเป็นใครโดยใช้การเชื่อมต่อของคุณภายในรัฐบาลเมืองเพื่อกดดันเรา!
ฮซินเยียนกล่าวต่อ “คุณรู้ไหมว่าครั้งนี้คุณทําให้นายกเทศมนตรีเสี่ยวโกรธจริงๆ!”
ดงซูบินขอโทษ เมื่อเขาเห็นฮซินเยี่ยนโทรหาเขา เขารู้ว่าเสียวหลานโกรธเขา “นายกเทศมนตรีเซียพูดอะไร”
“เธอพูดอะไรได้อีก? เธอพยายามโต้เถียงกับพวกที่สูงกว่าแต่ก็ไม่สามารถหยุดพวกเขาไม่ให้สั่งให้เธอออกไปได้ คุณอาจได้รับการลงโทษอีกครั้งในภายหลัง คราวนี้แม้แต่นายกเทศมนตรีเสี่ยวก็ไม่สามารถทําอะไรได้ แต่ฉันคิดว่าเธออาจจะย้ายคุณไปยังมณฑลอื่นหลังจากที่ถูกถอดออกจากตําแหน่งของคุณและรอให้ฝนจางลง คุณอาจถูกลดตําแหน่ง แต่หลังจากหนึ่งหรือสองปี คุณควรจะ…”
ฮูซินเยียนรู้ว่านี่เป็นสถานการณ์ที่ดีที่สุด ดงซูบินยังเด็กอยู่ และเหตุการณ์นี้อาจไม่จบอาชีพของเขา อย่างมากที่สุด ความคืบหน้าของเขาล่าช้าไปหนึ่งหรือสองปี ในเวลาเดียวกัน เธอสังเกตเห็นทัศนคติของนายกเทศมนตรีเสี่ยวที่มีต่อดงซูบิน แม้จะโกรธดงซูบิน เธอก็ยังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเขา ถ้ามีใครตีนายกเทศมนตรี เขาก็คงจะเสร็จ แต่เหตุการณ์นี้ทําให้ฮซินเยียน ตระหนักว่านายกเทศมนตรีเสี่ยวให้อภัยและเป็นห่วงหัวหน้าซูบินเธอเต็มใจที่จะปกป้องดงซูบินในสถานการณ์นี้
แต่ดงซูบินไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์นี้ได้!
หนึ่งถึงสองปี? เขารอได้นานแค่ไหน!
หลี่เฟิง! กล้าดียังไงมาขอให้ผู้นําเมืองฮซินเยียนของฉัน! อยากตาย!
ดงซูบินโกรธมาก “พี่หู นายกเทศมนตรีเสียว อาจจะยังโกรธฉันอยู่ และฉันจะไม่โทรหาเธอ ช่วยบอกเธอที่ว่าฉันจัดการเรื่องนี้ได้!”
“ฮะ? คุณมีทางออกหรือไม่!”
“ใช่!”
หลังจากวางสาย โทรศัพท์ของดงซูบินก็ดังขึ้นอีกครั้ง นั่นคือหยางจ้าวเต่อ!
ดงซูบินได้ตอบกลับ “ลุงหยาง…”
หยางจ้าวเต่อไม่ได้ตําหนิดงซูบิน แต่เพียงถอนหายใจดังๆ “ฉันรู้เกี่ยวกับมัน คุณทําให้ตัวเองยุ่งเหยิงในครั้งนี้ ไม่มีทางที่จะช่วยคุณได้ แต่อย่าวิตกกังวล ฉันจะพยายามย้ายคุณไปที่เมืองหลังจากที่คุณถูกย้ายออกจากตําแหน่งของคุณแล้ว พยายามอย่าทําตัวโดดเด่นเป็นเวลาสองปีแล้ว ฉันจะหาวิธีที่จะย้ายคุณไปยังมณฑลอื่น”
หยางจ้าวเต่อพยายามอย่างเต็มที่และไปคุยกับผู้นําที่จัดการกับเหตุการณ์นี้
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก และตอนนี้เขาทําอะไรไม่ได้แล้ว
ดงซูบินยิ้ม “ขอบคุณครับลุงหยาง”
“ฉันไม่ได้ทําอะไรเลย มีอะไรจะขอบคุณ? แต่คุณควรโทรหาแม่ของคุณ”
“ฮะ? แม่เป็นอะไรไปคะ”
“ซูบินโทรหาฉันก่อนหน้านี้และร้องไห้ เธอกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ” หยางจําวเต้อได้ตอบกลับ “ฉันต้องปลอบเธอเป็นเวลานานกว่าเธอจะเชื่อว่าคุณจะสบายดี”
แม่ของฉันร้องไห้!
ดงซูบินรู้สึกผิดและโกรธในเวลาเดียวกัน!
ดงซูบินยังคงคิดที่จะดูแลผางโจวโดยเร็วที่สุดหลังจากได้รับข่าวการถอดถอนของเขา แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว เวรล่ะ! เทศมณฑลต้าเฟิงมากเกินไป! แกคิดว่าตัวเองรังแกคนอื่นได้ แล้วใช้ อบต. มาปราบปราม มณฑลของเรางั้นเหรอ เวร! เสี่ยวหลาน แถมยังทําให้แม่ของฉันร้องไห้?! เชี่ยเอ้ย! คิดว่าเราเป็นอันตพาลเหรอ! คิดว่าฉันจะยอมให้ทุกคนเหยียบย่าฉันเหรอ!
ไอ้เวรนี้!
ทุกคนคิดว่าฉันจะกลัวมั้ย?
คุณต้องการระเบิดสิ่งนี้และเอาฉันออกจากตําแหน่งของฉันหรือไม่!
เวรเอ่ย! ฉันจะเล่นกับคุณทุกคนและดูว่าใครจะเป็นผู้ชนะ!
ดงซูบิน บอกหยางจ่าวเตือว่าเขาจะคิดวิธีแก้ปัญหาและวางสาย
มาเลย!
ใครกลัว!
ฉันจะทําให้แน่ใจว่าคุณทุกคนรู้ถึงผลที่ตามมาของการกลั่นแกล้งผู้อื่น!
