มีคําสําคัญสามคําคือมณฑลต้าเฟิงบนหน้าแรกและบทความเกี่ยวกับงานเทศกาลการลงทุนที่จัดขึ้นโดยพวกเขา เป็นงานใหญ่และนอกเหนือจากนักธุรกิจชาวจีน ขอเชิญผู้ถือหุ้นของบริษัทใหญ่และนักธุรกิจเกาหลีหลี่เฟิง นายกเทศมนตรีเทศมณฑลเป็นผู้จัดงานหลัก
ไม่น่าแปลกใจที่หลี่เพิ่งไปปักกิ่งเมื่อไม่กี่วันก่อน! เขาอยู่ที่นั่นเพื่อเชิญนักธุรกิจ
ดงซูบินขมวดคิ้ว
ก๊อก… ก๊อก… เจียงไห่เหลียงเคาะประตูห้องทํางานของดงซูบิน
“ไร่เหลียง” ดงซูบินวางเอกสารลง “คุณอ่านหนังสือพิมพ์การเงินของวันนี้แล้วหรือยัง”
“ยัง.” เจียงไห่เหลี่ยง หยุดชั่วครู่และหยิบกระดาษขึ้นมา คิ้วของเขากระตุกและการแสดงออกทางสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปหลังจากผ่านไปสองนาที “รัฐบาลเมืองกําลังทําอะไร? ปกติแล้ว บทความเกี่ยวกับงานแสดงสินค้าด้านการลงทุนจะถูกตีพิมพ์ในสองสามหน้าสุดท้าย เมื่อมณฑลของเราจัดงานมหกรรมการลงทุนเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา พวกเขาได้แนะนําเราในหน้าสุดท้าย! ทําไม พวกเขาถึงมีมณฑลต้าเฟิงบนหน้าแรก! นอกจากนี้ เทศมณฑลต้าเฟิงเพิ่งแย่งโครงการของเราไป และรัฐบาลเมืองก็นําเสนอพวกเขาด้วย? นี่มันอคติเกินไปแล้ว!”
ตงเสวี่ยปิงถาม “ที่ผ่านมา มณฑลต้าเฟิงได้โครงการลงทุนที่โครงการ
“ปีที่แล้วพวกเขาได้ 6 โครงการ” เจียงไห่เหลี่ยงได้ตอบกลับ “เงินลงทุนรวมกว่า 100 ล้าน” “มณฑลของเราเป็นอย่างไรบ้างในงานลงทุนของเราเมื่อสองปีที่แล้ว”
เจียงไห่เหลี่ยงดูเขินอาย “เรามีเพียงสองโครงการมูลค่า 20 ล้าน” เขาไม่ได้บอกดงซูบินว่า โครงการหนึ่งได้รับการยืนยันก่อนงาน และพวกเขาได้รับเพียงโครงการเดียวจากงานของพวกเขา
ดงซูบินหยิบเอกสารและอ่านบทความอีกครั้ง ไม่น่าแปลกใจเลยที่รัฐบาลเมืองจะเข้าข้างเขตต้าเฟิง พวกเขาแข็งแกร่งกว่ามณฑลหยานไท่มากในการลงทุน หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ รัฐบาลเมืองได้นําเสนอพวกเขาบนหน้าแรกของเอกสาร นี่หมายความว่าเขตหยานไท่ไม่มีอะไร มณฑลต้าเฟิงสามารถฉวยโครงการของคุณและลบพนักงานของคุณออกจากตําแหน่งเพราะพวกเขาดีกว่าในการลงทุน!
ดงซูบินรู้ว่ารัฐบาลของเมืองอาจไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่บทความนี้พูดมากเกี่ยวกับความคิดของพวกเขา
รัฐบาลเมืองนี้มากเกินไป
พี่สาวเสี่ยว ไปที่รัฐบาลของเมือง และดงซูบินสงสัยว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร
เลขาธิการพรรคเซียงยังได้ร้องเรียนต่อรัฐบาลเมือง
หลังจากที่เจียงไห่เหลียงออกไป ดงซูบินต้องการโทรหาเสี่ยวหลานเพื่อถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขารู้ว่ามีคนจะบอกเขาเกี่ยวกับผลลัพธ์เมื่อตกลงกันได้ เขาดูนาฬิกาของเขา เที่ยงแล้ว เขาลงไปรับรถที่ชั้นล่าง เขาไม่ได้รับประทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารของสํานักงาน เนื่องจากเขาต้องการไปเยี่ยมหยูเหมยเซียว และหยูเซียวเซียว
หนึ่งนาที… ห้านาที… สิบนาที…
ดงซูบินชะลอตัวลงเมื่อเขาเดินผ่านโรงน้ําชาของเผิงเคอเขาสังเกตเห็นรถของกรมอนามัยจอดอยู่ด้านนอกทางเข้าหลัก และมีคนกําาลังแกะซีลที่ประตูหน้า เจ้านายอ้วนก็อยู่ที่นั่นด้วยและพวกเขาแลกเปลี่ยนคําสองสามคําก่อนที่เจ้าหน้าที่กรมอนามัยจะออกไป หลังจากนั้นเจ้านายก็โบกมือให้คนงานสองสามคนเปิดประตูหลักและดําเนินการ!
เกิดอะไรขึ้น?
ใบหน้าของดงซูบินเปลี่ยนไป โรงน้ําชาถูกปิดผนึกเพียงไม่กี่ชั่วโมง และสามารถทํางานต่อไปได้หรือไม่? ผนึกจากสํานักอุตสาหกรรมและกรมดับเพลิงหายไปไหน?
เวรเอ่ย! หลังจากที่ทําให้ผู้นําของมณฑลอับอายแล้ว พวกคุณทุกคนยังกล้าทําธุรกิจที่นี่ไหม?
ดงซูบินเหยียบคันเร่งและเดินตามรถของกรมอนามัย เขาแซงหน้ารถคันนั้นและบังคับให้หยุด
แบม! ดงซูบินลงจากรถของเขา
เจ้าหน้าที่กรมอนามัยกําลังจะดุดงซูบิน
แต่ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆจําดงซูบินได้ และหยุดเขาอย่างรวดเร็ว “มันเป็นของสํานักงานส่งเสริมการลงทุน หัวหน้าซุบิน!”
เทพแห่งความโชคร้าย?! คนขับตกใจ, โชคดีที่เขาไม่ดุและรีบออกจากรถไปทักทายเขา “หัวหน้าซูบิน”
ดงซุบินมองไปที่พวกเขา “ใครขอให้พวกคุณถอดตราประทับของโรงน้ําชานั้นออก”
พนักงานคนหนึ่งยิ้มอย่างเหน็ดเหนื่อย “เรายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เช้านี้ฉันพาคนของฉันไปปิดผนึกโรงน้ําชานั้น สุขอนามัยบริเวณหน้าร้านยังดีอยู่ แต่ครัวด้านหลังไม่ตรงตามข้อกาหนด แต่ผู้นําจากแผนกของเราโทรมาบอกว่าพวกเขาจ่ายค่าปรับแล้วและขอให้เราถอดตราประทับออก ไม่รู้รายละเอียดที่แน่ชัด…”
แผนก?
ดงซูบินรู้ว่าเจ้าหน้าที่เหล่านี้จะไม่กล้าขัดต่อค่าสั่งของเลขาธิการพรรคเซ็บงและคําสั่งของนายกเทศมนตรีเซีย เขากลับไปที่รถของเขาและโทรหาซูซูหัวหน้าแผนกสุขภาพ เขาได้พบกับซูซูที่แผนกการเงิน และเคยเป็นกุมารแพทย์มาก่อนและมีมารยาทดี
“สวัสดีพี่ซู ผมชื่อดงซูบิน”
“โอ้ หัวหน้าซูบิน”
ดงซูบินถามโดยตรง “แผนกของคุณเพิ่งปิดผนึกโรงน้ําชาข้างๆ โรงน้ําชาฮัวเหม่ย เมื่อเช้านี้เพราะปัญหาด้านสุขอนามัยไม่ใช่หรือ? ทําไมตราประทับถูกถอดออก?”
ซูซูลังเลสักครู่แล้วตอบกลับ “สํานักงานอุตสาหกรรมและแผนกดับเพลิงได้ถอดผนึกออกด้วย”
. หือ? คุณหมายถึงอะไร”
“คําสั่งนี้ไม่ได้มาจากฉัน มาจากรัฐบาลของเทศมณฑล และฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับรายละเอียด
ซูซูไม่ได้ดําเนินการต่อ แต่ดงซูบินได้รับค่าใช้
คําสั่งนี้มาจากหัวหน้าเขต?! พวกเขาเพิ่งปิดผนึกโรงน้ําชานี้และตอนนี้พวกเขากําลังตบตัวเอง?! พวกเขากําลังคิดอะไรอยู่? รอ! บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง, ใบหน้าของดงซูบินเปลี่ยนไปและเขาจอดรถไว้ริมถนน
ริง…ริง…ริง… แต่ก่อนที่ดงซูบินจะโทรหาได้ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น มันคือฮซินเยียน
ดงซบินระงับความโกรธของเขาและตอบ “พี่ฮูเกิดอะไรขึ้นกับโรงน้ําชานั้น? ตราประทับ…”
“เป็นเลขาธิการพรรคเซียงที่สั่งให้ถอดผนึกออก”
“เลขาธิการพรรคเซียง? ทําไม? เช้านี้…”
ฮซินเยียนโกรธเมื่อเธอตอบ “ก่อนหน้านี้เลขาของผู้นําจังหวัดเรียกเลขาธิการพรรคเซียง ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นคําสั่งจากหัวหน้าคนนั้นหรือจากเลขาคนนั้น แต่เลขาคนนั้นตําหนิเขาและมณฑลของเรา เขาบอกเป็นนัยว่าเพิ่งเคอได้ร้องเรียนต่อรัฐบาลเมืองว่าการลงทุนของมณฑลหยานไท่ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม เลขาธิการคนนั้นกล่าวว่าผู้นําของเมืองมีมุมมองที่จริงจังในเรื่องนี้ และต้องการให้เทศมณฑลของเรานึกถึงภาพใหญ่ เราต้องไม่ทําให้นักลงทุนผิดหวังหรือทําให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของจังหวัด ด้วยเลขาผู้ว่าฯ รอง เป็ง เขนอง ใครกล้าผนึกโรงน้ําชานั้น? นั่นเป็นเหตุผลที่เลขาธิการพรรคเซียงสั่งให้ถอดตราประทับ”
ใบหน้าของดงซูบินเปลี่ยนไป “พวกเขาไม่ต้องการให้เราทําให้นักลงทุนผิดหวัง? ใครเป็นคนเริ่มสิ่งเหล่านี้ก่อน เผิงเคองคือคนที่ยืนหยัดเรา! ทําไมเราต้องสนใจว่าเขารู้สึกอย่างไร? ยังอยากให้เราปกป้องเขาอยู่ไหม! เราเป็นหนี้เขาอะไรจากชาติก่อนของเราหรือไม่!”
“เผิงเคอไม่มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเช่นนี้”
“…หือ?”
“ฉันได้ยินมาว่าหัวหน้ารัฐบาลประจําจังหวัดเป็นญาติห่าง ๆ ขอหลี่เฟิง”
หลี่เฟิง? มันบ้าไปแล้วมณฑลต้าเฟิงอีกครั้ง!
ดงซูบินกําลังจะระเบิด เมื่อรถคุณเสีย ฉันส่งลิฟต์ให้คุณจากปักกิ่ง คุณเป็นคนที่ดูถูกฉันและแย่งชิงนักลงทุนของเรา หลังจากนั้น คุณยังใช้ความสัมพันธ์ของคุณในเทศบาลเมืองเพื่อเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับรัฐบาลของเทศมณฑลและพยายามถอดฉันออกจากตําแหน่งและดผู้นําของเรา! ตอนนี้ คุณยังต้องการที่จะแทรกแซงว่าหน่วยงานของเคาน์ตี้ของเราบังคับใช้กฎหมายอย่างไร! หลังจากที่ใช้คอนเนคชันของคุณในรัฐบาลเมืองคุณกําลังใช้การเชื่อมต่อของส่วนราชการจังหวัดเพื่อปราบปรามพวกเรา! คุณคิดว่ามณฑลหยานไท่เป็นสนามหลังบ้านของคุณหรือไม่ และคุณสามารถทําอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ!
ดงซูบินถาม “พี่ฮ ฉันเคยไปที่โรงน้ําชานั้นมาก่อน และทางออกไฟของพวกเขาที่ด้านหลังไม่เป็นไปตามข้อกําหนด นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถชําระได้เพียงแค่จ่ายค่าปรับ จะใช้เวลาอย่างน้อยสองสัปดาห์ในการแก้ไขทางออก ใครจะรับผิดชอบหากเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานี้? เทศมณฑลต้าเฟิงเข้ามายุ่งเรื่องของเคาน์ตี้ได้อย่างไร! ใครให้สิทธิ์หลี่เฟิงเข้าไปยุ่ง”
“เลขาฯ ผบ.ทบ. พูดไปแล้ว ยังไงก็ต้องเชื่อฟัง”
ฮซินเยียนก็ไม่มีความสุขเช่นกัน เพิ่งเคนองไม่รู้จักผู้นําจังหวัดใดๆ และนี่คงเป็นการกระทําของหลี่เฟิง เขากําลังกลับไปที่เขตหยานไท่เพราะรู้สึกอับอายกับเหตุการณ์ปลอมที่ตกลงมา! ฮูซินเยียนยังโกรธที่หลี่เพิ่งเข้าแทรกแซงในมณฑลหยานไท่ พวกเขาชิงตัวนักลงทุนของเราไปและกล่าวหาว่าพนักงานของเรา เขาคิดว่าเขาถูกต้องที่จะทําทั้งหมดนี้หรือไม่? เขามีนิสัยแบบไหนกัน!
ทั้งดงซูบินและฮูซินเยียน ไม่ได้พูดอะไรเพราะพวกเขาโกรธเกินไป!
ไม่กี่วินาทีต่อมา ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ “นายกเทศมนตรีเสี้ยวไปเมืองเมื่อวานนี้ เธอกลับมาแล้วเหรอ? รัฐบาลเมืองพูดว่าอย่างไร?
เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ ฮูซินเยียนก็โกรธมากขึ้น “รัฐบาลเมืองไม่ได้พูดอะไร!”
“ไม่ได้พูดอะไร! คุณหมายถึงอะไร”
“เลขาธิการพรรคเซียงและนายกเทศมนตรีเสี่ยว ได้ร้องเรียนกับรัฐบาลของเมือง แต่รัฐบาลเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งรองนายกเทศมนตรีเมืองที่ดูแลสํานักงานส่งเสริมการลงทุนเพิกเฉยต่อข้อร้องเรียนของพวกเขา ไม่สําคัญว่าเขตใดจะได้รับการลงทุน เนื่องจากการลงทุนยังคงตกอยู่ภายใต้เมืองเฟิงโจว จากสิ่งที่นายกเทศมนตรีเสียว บอกฉัน รัฐบาลของเมืองรู้สึกว่าเขตต้าเฟิง สามารถฉวยนักลงทุนรายนั้นจากเราได้ แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นเพราะว่างานแสดงการลงทุนของมณฑลต้าเฟิงกําลังจะเริ่มขึ้นเร็วๆนี้ และเมืองก็ให้ความสําคัญอย่างจริงจัง พวกเขายังช่วยมณฑลต้าเฟิงด้วยการนําเสนอพวกเขาบนหน้าแรกของเอกสารของวันนี้ ในช่วงเวลานี้ เทศมณฑลต้าเพิ่งมีความสําคัญมากกว่าเรา และเมืองจะอยู่ข้างพวกเขา”
ดงซูบินไม่สามารถยับยั้งได้อีกต่อไป “พวกเขาสามารถแย่งนักลงทุนจากเราได้ไหม!”
“… หลี่เฟิงมีความเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งในรัฐบาลเมืองด้วย!”
หลี่เฟิง! เทศมณฑลต้าเฟิง!
พวกคุณทุกคนกําลังบังคับฉัน!
