ณ สระว่ายน้ํา
ทัศนคติของชาวเกาหลีและเจ้าหน้าที่เทศมณฑลทําให้ประชาชนละแวกนั้นไม่พอใจ
ดงซูบินเองก็พยายามระงับความโมโหของเขาและกระโดดออกจากสระน้ํามา เขาเองนั้นไม่ถูกกับผู้นําของมณฑลต้าเฟิงอยู่แล้วแต่ผู้คนในตาเฟิง เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นถูกทําร้ายก็โกรธจัด ก่อนที่เขาจะพูดอะไร คนอื่นๆอีกสองสามคนก็ออกจากสระ
“พวกคุณอยากวิ่งไล่จับอย่างงั้นหรอ!?”
“ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกไปเว้นแต่คุณจะลบรูปถ่ายทั้งหมดและขอโทษ!”
เป็นคนหนุ่มสาวสามคนที่ดูเหมือนนักศึกษามหาวิทยาลัย
หลีเสียวอันเย้ยหยันและมองดูพวกเขาอย่างยั่วยุ เขาไม่กลัวที่จะสร้างปัญหาในขณะที่รัฐบาล มณฑลต้าเฟิงจะสนับสนุนเขา นอกจากนี้พาร์คยงหนึ่งในปรมาจารย์เทควันโดชั้นนําของโลกก็อยู่ข้างๆเขาด้วย เขารู้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาอย่างแน่นอน
หวังโบเหลือบมองพวกเขา “พวกคุณกําลังพยายามทําอะไรอยู่?”
ชายหนุ่มตะโกน “ฉันควรจะเป็นคนถามคุณตั้งหาก! คุณเป็นคนจีนหรือเกาหลีกันแน่ มณฑลต้าเฟิงของเราอยู่ภายใต้รัฐบาลจีนหรือรัฐบาลเกาหลีอย่างงั้นหรอ? อา? ไม่เป็นไรถ้าพวก คุณทําเพื่อพวกเรา! แต่ทําไมคุณถึงเข้าข้างพวกเขาต่างชาตินั้นทั้งหมด! คุณยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า? ภาษีที่เราจ่ายทุกปีให้กับสุนัขพวกนี้อย่างงั้นหรอ? พวกเราด้อยกว่าคนเกาหลีพวกนี้เหรอ!?
“พูดได้ดี!”
“ถูกต้อง, คนกลุ่มนี้ต้องการเพียงเครดิตทางการเมืองและไม่สนใจพลเมืองของตน!”
“เรียกรถพยาบาลเร็ว! ผู้ชายคนนั้นกําลังจะตาย! อย่าปล่อยให้คนเหล่านี้ออกไป!”
“พวกเขาต้องชดใช้ความผิดของพวกเขา! ทุบตีพวกมัน!”
ในขณะนั้น ทุกคนในสระเต็มไปด้วยความโกรธ และหลายคนก้าวไปข้างหน้าและล้อมรอบ หลีเสี่ยวอันและหวังโบ
วังบ่อโกรธมาก “กลับลงไปในน้ํา! คุณกําลังทําอะไรอยู่? อา?” หากนักลงทุนเกาหลีเหล่านี้พ่ายแพ้ในมณฑลต้าเฟิงมันจะเป็นหายนะ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่ลงทุนใน มณฑลต้าเพิ่งเท่านั้น แต่นักลงทุนรายอื่นๆ ก็จะสูญเสียความมั่นใจในตัวพวกเขาด้วย พูดถึงว่าโครงการของพวกเขากําลังจะพังทลาย ใครกล้าลงทุนในเขตของคุณถ้าคุณไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้? นายกเทศมนตรีหลี่จะดูไม่ดีต่อหน้ารัฐบาลเมือง เขาเป็นหัวหน้างานแสดงการลงทุนนี้และได้สั่งให้พวกเขาทําให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด นั่นเป็นเหตุผลที่หวังโบต้องปกป้องพวกเขา
เมื่อหลี่เสี่ยวอันเห็นคนจํานวนมากก้าวไปข้างหน้า เขาก็เข้าไปใกล้พาร์คยงซี่ และมองพวกเขาด้วยการเยาะเย้ย
ประชาชนเห็นว่ารัฐบาลเทศมณฑลไม่สนใจคนของมณฑลเลยและยังปล่อยให้ชาวเกาหลีทําร้ายคนจีนอีกตั้งหากและยังเข้าข้างพวกเขา ทุกคนโกรธจัด นี่ยังเป็นประเทศของคุณอยู่หรือเป ล่า! แม้แต่รัฐบาลท้องถิ่นก็ไม่ปกป้องสิทธิและผลประโยชน์ขั้นพื้นฐานของพวกเขา รัฐบาลมณฑลต้าเฟิงยอมเสียสละคนธรรมดาเพื่อดูดกลืนคนเกาหลีเหล่านี้! นี่มันอะไรกันเนี่ย!
ทันใดนั้น นักศึกษามหาวิทยาลัยคนหนึ่งทนไม่ไหวแล้วชกใส่หลี่เสียวอัน “เอากล้องมา!”
หลังจากที่หนึ่งในนั้นเริ่มต้นขึ้น ชายวัยกลางคนอีกคนในกางเกงว่ายน้ําก็เตะ หลี่เสี่ยวอัน ออก
แต่เมื่อหลี่เสี่ยวอันกําลังจะโดนต่อยและเตะ พาร์คยงซีก็ขยับ เขาก้าวไปข้างหน้าหลี่เซียวอัน และสกัดกั้นการโจมตีก่อนที่จะดันพวกเขาถอยหลังไปสองสามก้าว
หลี่เสี่ยวอันยิ้มอย่างเย่อหยิ่งหลังจากที่เขาเห็นพาร์คเสี่ยวอันก้าวเข้ามา
“ทุกคน” แม่ของพาร์คยงซีเป็นคนจีน และภาษาจีนกลางของเขาก็ดีมาก “นี่เป็นความผิดของเสี่ยวอัน ฉันจะขอให้เขาลบรูปถ่ายและจ่ายค่ารักษาพยาบาล เราปล่อยให้เรื่องนี้สงบลงได้ไหม?” เขาไม่ได้ใกล้ชิดกับหลี่เสี่ยวอันแต่เขารู้จักพ่อของเขา พ่อของเขากลัวว่าหลี่เสี่ยวอันจะสร้าง ปัญหาและขอให้ พาร์คยังซีดูแลเขา นั่นเป็นเหตุผลที่พาร์คยงซีจะไม่ปล่อยให้เขาพ่ายแพ้
ภรรยาของชายผู้บาดเจ็บกําลังร้องไห้ และเธอก็ตะโกน “คุณคิดว่านี่คือจุดจบหลังจากเงินเล็กๆน้อยๆพวกนี้หรอ? พวกคุณทุกคนต้องถูกจับ! พวกคุณทุกคนทําตัวก่างเกินไปแล้ว!”
นักศึกษามหาวิทยาลัยที่ถูกผลักโดยพาร์คยงซีกล่าวเสริม “ขอให้ไอ้โง่คนนั้นขอโทษก่อน! ถ้าเขาไม่ขอโทษ อย่าแม้แต่จะคิดที่จะออกจากที่นี่!”
“พาร์คยงซี! เรารู้ว่าคุณเป็นปรมาจารย์เทควันโด และเราไม่สามารถเอาชนะได้! แต่ไม่ควรเข้า ข้างผู้ชายคนนั้น! นี่เป็นวิธีที่คนเกาหลีเติบโตขึ้นมาหรือเปล่า!”
หลี่เสี่ยวอันมีอารมณ์ขุ่นเคือง และเขาชี้ไปที่พวกเขา “1#!#$%#$^…”
“อย่ามาพูดกับฉันเป็นภาษานกเช่นนี้!”
“พาร์คยงซี! หลีกทาง! ฉันจะจัดการไอ้สารเลวนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น!”
คนสามคนพุ่งขึ้นพร้อมกับกําๆปั้นของพวกเขา!
พาร์คยงซี ถอนหายใจและดึงหลี่เสียวออน ไปข้างหลังเขา เพื่อให้เขาไปอยู่ข้างหลังเขา จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นเพื่อป้องกันและหลบการโจมตีของคนเหล่านั้น เขาใช้กําลังเล็กน้อยและบังคับให้พวกเขากลับมา ครั้งนี้เขาใช้กําลังมากกว่าเดิมในขณะที่เขาต้องการจบเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นผู้ชนะเหรียญทองโอลิมปิกและไม่มีปัญหาในการเผชิญหน้ากับคนธรรมดาเจ็ดถึงแปดคน
ชายคนหนึ่งในสามคนถูกเตะลงกับพื้น และอีกสองคนถูกกระแทกที่หน้าอก พวกเขาทั้งหมดได้รับบาดเจ็บ
“ไอ้เวร! นี้มันมากเกินไปแล้วนะ!”
“พาร์คยงซี! ไอ้เวร!”
“นี่มันมากเกินไปแล้ว! เ**ย!”
หลี่เสี่ยวอันยิ้มเยาะด้านหลังพาร์คเสี่ยวอัน ที่ไม่มีใครเทียบได้ต่อหน้าเขา ใครสามารถเอาชนะแชมป์โอลิมปิกเทควันโด? แม้ว่าทุกคนในสระว่ายน้ําจะโจมตีพร้อมกัน พวกเขาก็ยังโดนทําร้าย!
นี้ได้กลายเป็นทางตัน
ไม่มีใครกล้าที่จะย้าย ใครกล้าเผชิญหน้า พาร์คยงซี!
แม้แต่เสียวหยางก็ยังโกรธเมื่อเห็นชาวเกาหลีเหล่านั้นทําร้ายชาวจีนสีถึงห้าคน เธอลงจากสระแล้วตะโกน “พวกคุณทุกคนมากเกินไป! ซูบิน! สอนบทเรียนให้พวกเขา!” เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่ดงซูบินทําในเขตหยางไท่ และรู้ด้วยซ้ําว่าเขาทําอะไรในเกาหลี เพราะเธอเป็นคนช่วยเขาหาตั๋วเครื่องบิน
“ครับท่านหญิง!” ดงซูบินขยับแขนของเขาและก้าวไปข้างหน้า
คนเหล่านั้นยังคงยืนอยู่ต่อหน้าชาวเกาหลีที่จ้องมองพวกเขา
พาร์คยงซีตอบอย่างนอบน้อม “ฉันจะขอโทษในนามของลี่เสี่ยวอัน สําหรับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉัน หวังว่าพวกคุณทุกคนจะสามารถมอบใบหน้าให้ฉันได้…”
“ให้หน้าคุณเหรอ!” ดงซูบินผ่านฝูงชน “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร!”
พาร์คยงซีขมวดคิ้ว
“ดงซูบิน? คุณมาทําอะไรที่นี่?” หวังโบเห็นดงซูบินและโกรธจัด “คุณไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้!”
ดงซูบินหัวเราะและมองดูเขา “ผู้คนได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรม มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยอย่างงั้นหรอ! ในฐานะสมาชิกพรรคฉันต้องยืนหยัดเพื่อประชาชน! พวกนายทั้งหลายเป็นข้าราชการของมณฑลต้าเฟิงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันจะมากเกินไปแล้ว! พวกนายไม่สนใจคนของพวกนายเลยด้วยซ้ํา! ถ้าไม่มีพวกเขา นายคิดว่ามณฑลต้าเฟิงจะพัฒนาได้เร็วขนาดนี้ไหม! เป็นเพราะภาษีของพวกเขา พวกนายทุกคนสามารถสร้างโครงสร้างพื้นฐานที่ดีขึ้นเพื่อดึงดูดนักลงทุนได้! ไม่เข้าใจตรรกะง่ายๆนี้เลยหรือไง! นี่เป็นมาตรฐานของรัฐบาลเทศมณฑลต้าเฟิงหรือไม่! พวกนายก็เป็นแค่พวกวิสัยทัศน์แคบ!”
ผู้คนได้ยินจึงพากันโห่ร้อง
“พูดได้ดี! รัฐบาลอะไรเนี่ย!?”
“คุณจะเข้าข้างพวกอาชญากรได้ยังไง!? สุนัขกินจิตสํานึกของเจ้าหน้าที่ของรัฐเคาน์ตี้ทั้งหมดหรือไม่”
หวังโบและพนักงานสํานักงานส่งเสริมการลงทุนเกือบจะสบถออกมาดัง ๆ ดงซูบินตั้งใจสร้างปัญหาให้กับพวกเขา! เขายังยุยงให้ประชาชนเริ่มต่อต้านพวกเขา!
ชายที่บาดเจ็บรู้สึกดีขึ้นและสามารถพูดได้แล้ว แต่ลูกสาวของเขายังคงร้องไห้และร้องไห้เพื่อเขาอีกด้วย
มันบาดใจเกินกว่าจะดู
ดงซูบินมองดูพวกเขาและใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป “พวกแกยังอยากจะไปอยู่มั้ย! ถ้าวันนี้แกไม่ยอมจบ จะไม่มีใครสามารถก้าวออกจากที่นี่ได้! ทุกคนคิดว่าตัวเองจะทําอะไรก็ได้ที่จีน! ไอ้สารเลวพวกนี้! ฉันเห็นแล้วว่าพวกแกหยิ่งพยองแค่ไหนตอนที่ฉันไปเกาหลี พวกแกกล้าที่จะทําร้ายนักเรียนจีนของเรา และแม้แต่ตํารวจของแกก็ไม่ดําเนินการใดๆ ตอนนี้แกทุกคนยังคงพยายามทําแบบเดียวกันในประเทศจีนเช่นนั้นหรอ! เอาล่ะ! เนื่องจากเจ้าหน้าที่ของรัฐและสํานักงานความมั่นคงสาธารณะของเทศมณฑลต้าเพิ่งจะไม่ทําอะไรเลย ฉันจะจัดการกับพวกแกทั้งหมดในวันนี้!”
ดงซูบอนอ้างสิทธิ์ในการเป็นคนจีนอย่างกล้าหาญ แต่ผู้คนสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นใคร แม้แต่เจ้าหน้าที่ของมณฑลต้าเฟิง ก็รู้จักเขา
เจ้าหน้าที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนของ มณฑลต้าเพิ่งตบริมฝีปากและคิดกับตัวเอง คุณเป็นแค่หัวหน้าหน่วยงาน คุณทําอะไรได้บ้าง?”
วังโบจ้องมองดงเซบึง “หัวหน้าดง! หยุดเดี๋ยวนี้!” เขาไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้น! เจ้าหน้าที่ของรัฐทุกคนกลัวสิ่งที่จะหลุดมือไป ยกเว้น ดงซูบิน เขาสร้างปัญหาทุกที่ที่เขาไป! เขาไม่กลัวสิ่งที่จะหลุดมือไป และดูเหมือนว่าเขายังคงตั้งตารอมันอยู่! วังโบกลัวดงเสวี่ยงที่ใช้หมัดกับนักลงทุนเกาหลีเหล่านั้น แต่เมื่อมีพาร์คยงซีอยู่ใกล้ๆ เขามั่นใจว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับนักลงทุน ไม่ว่าดงซูบินจะสร้างปัญหาได้ดีแค่ไหน เขาก็ไม่น่าจัดการปรมาจารย์อย่างพาร์คยงซีได้
พาร์คยงซี คือใคร!
นักเทควันโดอันดับหนึ่งของโลก! ทักษะของเขาไม่มีใครเทียบได้ และได้รับรางวัลการแข่งขันมานับไม่ถ้วน!
แกเป็นเพียงหัวหน้าหน่วยงาน และแกกล้าที่จะมีปัญหาพาร์คยงซีหรือไม่? แกกําลังรนหาที่ตาย? แม้แต่แกสิบคนก็ไม่เหมาะจะเป็นคู่ต่สู้กับเขา!
แต่ดงซูบินไม่สนใจ เขาจ้องไปที่พาร์คยงซี “แกคือปาร์ค หยงซี! หลีกทาง!”
พาร์คยงซีจ้องกลับ ดงซูบินและไม่ขยับ
พาร์คหย่งซีไม่ได้ใช้กําลังอย่างเต็มที่กับคนธรรมดาเหล่านั้นและขอโทษสําหรับหลี่เซียวอัน ถ้าเป็นไปได้ดงซูบินก็ไม่ต้องการต่อสู้กับเขาเช่นกัน เมื่อเขาเห็น พารค์ยงซี ปฏิเสธที่จะหลีกทาง เขาก็หัวเราะ “สรุปแล้วแกจะไม่ถอยไปใช่ไหม? เอาล่ะ. ฉันจะดูว่าแกสามารถปกป้องไอ้สารเลวนั่นต่อไปได้ไหม! หนึ่งในนักสู้เทควันโดชั้นนําของโลก?! ฉันเคยคิดที่จะได้ปะมือ! จะสู้กับคนธรรมดาไปเพื่ออะไร? แกคิดว่าไม่มีนักสู้ที่ดีในประเทศจีน! มา! มาประลองกัน! ฉันต้องการที่จะเห็นว่าแกแข็งแกร่งแค่ไหน!”
เจ้าหน้าที่สํานักงานส่งเสริมการลงทุนตกตะลึง อยากทะเลาะกับพาร์คยงไหม! คุณบ้าหรือเปล่า?!
ผู้คนรอบๆดงซูบินก็ตกตะลึงเช่นกัน!
