ในหอผู้ป่วย
หลังจากวางสายกับนายกเทศมนตรีจ้าวแล้ว ดงซูบินก็โทรหาเกาแพนเหว่ยเพื่อ สอบถามรายละเอียด เขาโกรธทันทีหลังจากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ได้ติดต่อพาร์คยงซีและเจียหยานก็ไร้ประโยชน์ ผลงานนี้เกือบจะกลายเป็นของเขาแล้วและเซียงดาวเองกลับจะรับมันไปฟรีแต่ทุกอย่างกับพังไม่มีชิ้นดี และตอนนี้คนพวกนั้นอยากให้ดงซูบินกลับไปช่วย?
ฝันไปเถอะ!
พวกเขาไม่ควรทําอย่างงั้นกับฉันตั้งแต่แรก!
พวกแกพยายามไล่ฉันออกไปอีกทั้งพยายามจะขโมยผลงานของฉัน และเมื่อแกรี่ว่าแกทําผิดพลาด และแกยังต้องการให้ฉันรับผิดชอบหรือไม่? ไปลงนรกเถอะพวกเวร!
แม้ว่า ดงซูบินรู้ว่า พาร์คยงซีไม่ลงทุนจะไม่เป็นประโยชน์กับเขา และเขาอาจจะต้องรับผิดชอบด้วยซ้ํา อย่างไรก็ตาม เขายังคงต้องการอวดเรื่องนี้ เซียงดาวชอบจะมีเรื่องกับฉันหรอ? มาเลย! อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้เป็นผู้นําด้านการลงทุนอยู่ และทุกคนจะต้องลงเหวไปด้วยกัน เสี่ยวหลานเองก็พยายามค้านค้านเรื่องเจียหยานที่จะเข้ามาแทนที่ฉัน หากนี้เป็นการตัดสินใจของเหล่าผู้บริหารแล้วล่ะก็ นั้นก็เป็นสิ่งที่พวกนั้นจะต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง
ดงซูบินพร้อมที่จะนั่งดูทุกสิ่งที่แฉ เขาสามารถเดาแผนของเสี่ยวหลานได้คร่าวๆ และเธอน่าจะคาดการณ์ ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น แต่การแพ้-แพ้ ย่อมไม่เกิดผลดีแก่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เธอกําาลังทําสิ่งเหล่านี้เพื่อให้ ดงซูบินสามารถควบคุมงานการลงทุนได้อีกครั้ง แต่เซียงดาวจะเห็นด้วยหรือไม่? เป็นไปไม่ได้!
หนึ่งชั่วโมง…
สามชั่วโมง…
ห้าชั่วโมง
เวลาทําการหมดลงแล้ว
เจียหยาน, ซันซูลี่, หลัวไม่ถึง และหัวหน้าหน่วยงานที่เหลือกําลังรออยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรมเซียง เจียหยานดูแย่มากหลังจากเจรจากับตัวแทนของ พาร์คยงซีตลอดทั้งวันและไม่คืบหน้าใดๆ เจ้าหน้าที่ อบต. บางส่วนกาลังจัดเตรียมสถานที่ เมื่อเวลาประมาณ 18.00 น. รองนายกเทศมนตรี จ้าวจินหลงได้มาถึงเพื่อต้อนรับนักลง
เวลาประมาณ 18.15 น. ลีปปิ้งมาถึงพร้อมกับนักลงทุนรายแรก เธอได้ผลักดันนักลงทุนไป
เจียหยานและคนอื่นๆ รีบเดินไปต้อนรับเขา
ไม่นานนักนักลงทุนรายที่สองก็มาถึง เขาขับรถไปเองและทุกคนก็ต้อนรับเขาอย่างอบอุ่นและเริ่มจัดที่พักให้เขา
แต่หลังจากที่นักลงทุนรายที่สองมาถึง ไม่มีนักลงทุนรายอื่นมาถึงในอีก 30 นาทีข้างหน้า นักลงทุนอีกสองสามรายมาถึงในภายหลัง และมีเพียงหกนักลงทุนเท่านั้น เมื่อจ้าวจินหลงมองไปที่ เจียหยานและกําลังจะตะโกนใส่เขา โทรศัพท์ของเจียหยานก็ดังขึ้น เขาดูหมายเลขแล้วตอบอย่างรวดเร็ว แต่เกือบจะในทันที เขาก็ตกอยู่ในความงุนงง
คนในสายอื่นบอก เจียหยานว่ากลุ่มการลงทุนจะไม่มา
ทุกคนพูดไม่ออก แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะเลวร้ายขนาดนี้!
หกคน!
มีเพียงผู้เข้าร่วมงานเพียง 6 คนเท่านั้นสาหรับการลงทุนครั้งนี้!
แม้ว่าอาจมีนักลงทุนมาทีหลัง แต่ก็อาจมีนักลงทุนที่ไม่กลับมาด้วย อย่างไรก็ตาม คนจะเข้าร่วมพิธีเปิดในวันพรุ่งนี้ไม่มากนัก!
พวกเขาสามารถจินตนาการได้ว่าเจ้าหน้าที่ของรัฐเคาน์ตี้กําลังรอต้อนรับนักลงทุน นักข่าวและเจ้าหน้าที่สถานีโทรทัศน์ด้วยกล้องของพวกเขาที่สถานที่จัดงานในวันพรุ่งนี้ ผู้นําของเคาน์ตี้พูดบนเวที และมีนักลงทุนเพียง 6 คนในห้องบอลรูมขนาดใหญ่! หกเท่านั้น! นี่เป็นความอัปยศ!
“หัวหน้าเจีย!” จ้าวจินหลงไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้ “นี่คุณทํางานของคุณเหรอ!”
ซันซูลี่, หลัวไห่ถึงและคนอื่น ๆ ก็โกรธจัด ถ้าเจียหยานใช้คําพูดของเขาอย่างจริงจัง อาจมีนักลงทุนสองสามโหล แต่มันสายเกินไปที่จะทาอะไรตอนนี้ พรุ่งนี้พิธีเปิดมีผู้เข้าร่วมเพียง 6 คนเท่านั้น! พวกเขาจะทําอะไรตอนนี้?
เจียหยาน รู้สึกผิด เขารู้สึกว่านี่ไม่ใช่ความผิดของเขา และเป็นเพราะเงื่อนไขของมณฑลหยานไท่ไม่น่าสนใจสําหรับนักลงทุน
กริ้ง… กริ้ง… กริ้ง… โทรศัพท์ของเจียหยานดังขึ้นอีกครั้ง
เจียหยานตอบและทันใดนั้นก็ดูดีขึ้น เขารีบออกจากโรงแรมและขึ้นแท็กซี่ทันที
เจ้าหน้าที่เอเจนซี่ที่เหลือต่างตกตะลึงและมองหน้ากันไม่รู้ว่าต้องทําอย่างไร
ข่าวการเข้าร่วมที่น่าสงสารได้แพร่กระจายไป แลเซียงดาว, เสี่ยวหลานและเฉาซู เผิง ก็มาถึงโรงแรมในอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา
เซียดงาวมาถึงโรงแรมก่อนและตะโกน “เจียหยานอยู่ที่ไหน”
จ้าวจินหลงได้ตอบกลับ “เขาได้รับโทรศัพท์จากนักลงทุนและจากไป เราไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน
เซียงดาวไม่สามารถควบคุมความโกรธของเขาได้อีกต่อไป เขารู้จํานวนผู้เข้าร่วมแล้ว และกลุ่มการลงทุนที่เจียหยานสัญญาไม่ปรากฏตัว เลขานุการของเขาเพิ่งแจ้ง เขาว่าพาร์คยงซีจะไม่เข้าร่วมงานแสดงการลงทุนนี้!
ทุกอย่างพังทลาย!
เซียงดาว รู้สึกอับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เลขาเซียง!” เฉาซูเผิง เข้ามาด้วยท่าทางผิดหวัง
หลังจากนั้นไม่นานเสี่ยวหลาน ก็มาถึง และพวกเขาก็มีการประชุมฉุกเฉินในห้อง ส่วนตัวของโรงแรมทันที พวกเขาต้องหารือกันว่าจะกอบกู้สถานการณ์อย่างไรในห้อง
เสียวหลานลุกเป็นไฟทันทีหลังจากปิดประตู “เจียหยานกําลังทําอะไร? เขายังมีความสามารถใด ๆ ?! เขาพังงานลงทุนครั้งนี้ไปได้ยังไง!? ฉันได้ให้การสนับสนุนทั้งหมดที่เขาร้องขอ ฉันได้ให้กาลังคนและเงินทุนเพียงพอแก่เขาแล้ว! 5 ล้านหยวน! อบต.ต้องลดรายจ่ายเพิ่ม 5 ล้าน จัดงานลงทุนครั้งนี้ เกิดผลอะไร?! มีนักลงทุนเพียง 6 รายที่ปรากฏตัว?! นี่คืออะไร?!” เสี่ยวหลานและรัฐบาลมณฑลไม่ได้พูดอะไรสักค่า หลังจากปัญหาทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อน พวกเขากําลังรอช่วงเวลานี้
นี่คือการดุเซียงดาวทางอ้อม
เซียงดาวได้แต่งตั้งเจียหยาน และการตั้งคําถามถึงความสามารถของเขานั้นเทียบเท่ากับการสงสัยในการมองการณ์ไกลของเซียงดาว!
เซียงดา ดูแย่มากและเงียบไปเพราะเจียหยาน ได้พลาดงานการลงทุนครั้งนี้
ทั้งมณฑลกาลังเฝ้าดูสํานักงานส่งเสริมการลงทุน ไม่มีใครฝ่าฝืนคําสังของเจียหยานและปฏิบัติตามคําสั่งของเขา แม้แต่รัฐบาลของมณฑลก็ยังให้การสนับสนุนเจียหยานทั้งหมด และนายกเทศมนตรีเสียว ก็มอบทุกสิ่งที่เขาต้องการให้กับเขา แต่เกิดอะไรขึ้นในท้ายที่สุด? งานมหกรรมการลงทุนมีผู้เข้าร่วมเพียงไม่กี่คนและแม้แต่การลงทุนที่ได้รับการยืนยันก็หายไป!
เฉาฉเพิ่งถอนหายใจ คราวนี้ชื่อเสียงของเลขาเซียงได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
เสี่ยวหลาน รับผิดชอบเรื่องนี้หรือไม่? ความรับผิดชอบของเธอนั้นเล็กน้อยมาก เป็นเลขาเซียงที่แทรกแซงรัฐบาลของมณฑล หน่วยงานทําได้ดี แต่ทุกอย่างตกต่าหลังจากที่เซียงดาว เข้ามาแทนที่ ดงซูบินแม้ว่าเสี่ยวหลาน จะคัดค้าน ไม่เพียงแต่เขาไม่ต้องได้รับเครดิต เขายังทําเรื่องใหญ่โตอีกด้วย!
เซียงดาวเป็นเรื่องตลกของเคาน์ตี้
เฉาซูเผิงรู้สึกว่าพวกเขาควรนเซียงดาว กลับมาเพื่อช่วยสถานการณ์ อย่างน้อยมณฑลหยานไท่ก็ไม่ต้องอับอาย
แต่ เซียงดาวไม่ได้พิจารณามณฑล เขาเป็นห่วงตัวเองมากกว่า เขาเป็นคนหนึ่งที่ต้องการแทนที่เสี่ยวตงในตอนแรก และเขาจะไม่อนุญาตให้เขากลับมา! เขาอยาก เห็นงานลงทุนนี้ล้มเหลวมากกว่ายอมให้ เสี่ยวหลานเขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและสงบลง “นายกเทศมนตรีเสียวอย่ากังวลไปเลย ฉันรู้จักเจียหยานดี และเขามีความสามารถ เขาเข้าร่วมงานมหกรรมการลงทุนของเมืองหลายแห่ง และสถานการณ์ปัจจุบันน่าจะเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของเคาน์ตี้ของเรา ฉันไม่คิดว่าจะมีใครทํางานได้ดีไปกว่าเจียหยาน”
เซียงดาวต้องพูดแทน เจียหยานเพราะเขาอวดความสามารถของเขาในระหว่างการประชุมคณะกรรมการ
เซียงดาวบอกเป็นนัยว่าเขาจะไม่ปล่อยให้ ดงซูบินกลับมา!
เสี่ยวหลานยิ้มและถาม “แล้วคุณคิดว่าเราควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร
“ลดเสียงลงซะ” เซียงดาวได้ตอบกลับ “เราสามารถเปลี่ยนงานลงทุนเป็นการนําเสนอโครงการได้ และพรุ่งนี้จะไม่มีพิธีเปิดอย่างยิ่งใหญ่”
เสี่ยวหลานมองไปที่เขา “เราจะเปลี่ยนผู้รับผิดชอบหรือไม่”
เซียงดาวส่ายหัว “หัวหน้าเจียทํางานในสํานักงานส่งเสริมการลงทุนมาหาถึงหกปีแล้ว และฉันเชื่อมั่นในความสามารถของเขา” เขาได้ติดต่อนักลงทุนก่อนงานมหกรรมการลงทุน หนึ่งในหกนักลงทุนคือเพื่อนของเขาซึ่งสัญญาว่าจะลงทุน 40 ล้านหยวน แม้ว่าการลงทุนของ พาร์คยงซีจะหายไป พวกเขาก็ยังคงมีบางอย่าง และพวกเขาจะดูไม่เลวเลย
เซียงดาวยืนยันในทางของเขาและปฏิเสธที่จะให้เซียงดาวกลับมา ซึ่งเทียบเท่ากับการไม่อนุญาตให้ เสี่ยวหลานและ ดงซูบินกลับมา คุณอ้างว่าเสี่ยวตงสามารถเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ ได้หรือไม่? คุณจะยืนยันข้อเรียกร้องนี้อย่างไร? ไม่เป็นไรถ้าดงซูบินล้มเหลวหลังจากกลับมา ถึงกระนั้น ถ้าเขาจัดการเพื่อประหยัดงานการลงทุน เซียงดาวจะอับอายมากขึ้น!
เฉาซูเผิงขมวดคิ้วและส่ายหัวในใจ วิสัยทัศน์ของ เซียงดาวไม่มีที่ไหนใกล้เสี่ยวหลาน
แต่ เสี่ยวหลานพยายามที่จะพูดขึ้นเพื่อ ดงซูบินและหยุดหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าเธอตกลงที่จะให้เจียหยานเป็นหัวหน้างานแสดงการลงทุนต่อไป
เกิดอะไรขึ้น? เซียงดาวมีความรู้สึกไม่ดี
เฉาซูเผิงยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เสี่ยวหลานวางแผนเรื่องนี้มานานแล้ว และทําไมเธอถึงหยุดต่อสู้เพื่อดงซูบินในตอนนี้?
เซียงดาวขมวดคิ้วและถามความคิดเห็นของเสี่ยวหลาน
เสี่ยวหลานยิ้ม “ผมมีข้อแม้ แต่เนื่องจากเลขาเซียงเชื่อในความสามารถของหัวหน้าเจีย ผมจะทําตามนั้น โอ้ หัวหน้าเจียอยู่ที่ไหน ทําไมฉันไม่เห็นเขาอยู่เลย?”
“เขาไปพบนักลงทุน” เซียงดาวกล่าวและโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
ทุกคนในห้องได้ยิน
“เลขาเซียง หัวหน้าเจีย… เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล!”
เซียงดาวตกตะลึง “คุณพูดอะไร?”
“หัวหน้าเจียดื่มมากเกินไปและเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล”
ใบหน้าของเฉาเพิ่งเปลี่ยนไป เขาแกล้งป่วยเพื่อหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบหรือไม่? แกล้งป่วยในเวลานี้ได้ยังไง! นี้ทําให้เลขาเซียงอยู่ในจุดที่ยากล่าบาก!
เสี่ยวหลานดูเหมือนจะรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นและได้รับการรอสายนี้
