บทที่ 66 ทุ่มหมดตัววอลนัทหัวใจไก่ขนาด 46 มม.!
ผู้แปล loop
เช้าวันอาทิตย์.
ณ ตลาดสัตว์เลี้ยงชินจี้
สถานที่นี้เป็นเพียงหยุดรถ ของรถไฟใต้ดินแพนเจียนหยวนแม้ว่าจะมีของเก่าขายไม่มากเหมือนแพนเจียนหยวนแต่ก็มีแผงขายของมากมายที่ขายนกปลาและวอลนัท
ดงซูบินเดินไปตามตลาดและเข้าไปเยี่ยมชมเกือบทุกแผงที่ขายวอลนัท จากนั้นเขาก็มายืนอยู่ข้างแผงลอยชั่วคราวและดูผู้คนกำลังเล่นการพนันวอลนัทกันอยู่ ตอนนี้ดงซูบินได้รับวอลนัทหัวสิงโตขนาด 46 มม.มาแล้วหนึ่งอันแล้วและเขามั่นใจว่าเขาจะสามารถ “หา” หัวสิงโตอีกขนาด 46 มม.ได้อีกด้วยความสามารถของเขา โดยเขาจะใช้วิธีเดียวกันกลับเมื่อวาน
‘ช่วยปรากฏขึ้นมาหน่อยนะ! รีบหน่อย!’
หนึ่งชั่วโมง……
สองชั่วโมง……
เกือบเที่ยงและไม่มีแม้แต่วี่แวววอลนัทที่ขนาดถึง 45 มม.เลย
หลังอาหารกลางวันดงซูบินก็เริ่มวิตกกังวล เขาไปที่แผงอื่นๆและยืนอยู่ตรงนั้นและรอ ‘ทำไมเมล็ดวอลนัทหัวสิงโตขนาด 46 มม. ถึงหายากขนาดนี้? พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันจันทร์แล้ว การประชุมคณะกรรมการของเดือนนี้จะจัดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่วันจันทร์ก็วันอังคาร หากฉันหาหัวสิงโตอีกอันขนาด 46 มม.ไม่ได้ล่ะก็มันก็จะไม่ทันเวลาสำหรับการประชุมในวันพรุ่งนี้แน่!’
10 นาที…… 20 นาที…… นี้ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
เมื่อดงซูบินกำลังจะยอมแพ้เขาได้ยินเสียงโห่ร้องใกล้ๆเขาดังขึ้นมา
“ว้าว! 46!”
“ นั่นคือหัวสิงโต 46 จริงๆ!ด้วย”
“อิอิอิอิ ฉันนี้โชคดีจจริงๆเลย!”
ดงซูบินเขาก็รู้สึกตื่นเต้นและหันไปทางทิศทางของเสียงโวยวายนั้น มันเป็นแผงขายวอลนัท แต่มันเป็นแผงขายของเล็ก ๆ ดงซูบินรีบวิ่งไปที่แผงนั้นโดยไม่ลังเล “ขอโทษครับ! ขอโทษครับ! มีวอลนัทหัวสิงโตขนาด 46 มม. หรอ มันใหญ่แค่ไหน? มันมากกว่า 46.8 มม. รึเปล่า?”
หากเมล็ดวอลนัทไม่เกิน 46.8 หรือ 46.9 มม. มันจะไม่เป็นขนาด 46 มม. หลังจากมันแห้งแล้ว
เจ้าของร้านได้ยินคนถามเช่นนั้นและเขาจึงตอบกลับไปว่า:“ มันขนาด 46.6 มม.”
ดงซูบินขมวดคิ้วของเขา แม้ว่ามันจะไม่ใหญ่เท่ากับเมล็ดวอลนัทของเมื่อวาน แต่มันน่าจะเอามาทำเป็นคู่กันได้อยู่ เขาหันมามองคนที่ซื้อผลวอลนัท ณ ตอนนั้น คนนั้นเป็นนักเรียนมัธยมปลาย “ สวัสดี ฉันขอดูเมล็ดวอลนัทของนายหน่อยได้ไหม”
เด็กชายคนนั้นตื่นเต้นมากและยื่นเมล็ดวอลนัทให้กับดงซูบินดู
ดงซูบินสำรวจเมล็ดนั้นแล้วเอามาเปรียบเทียบกับของที่เขามีอยู่จากภาพที่เขาถ่ายมาจากไอโฟนของเขาเมื่อเช้านี้ เขาเปรียบเทียบด้านล่างส่วนตรงกลางด้านบน ฯลฯ อืมม…… มันไม่ได้เป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ แต่น่าจะพอใช้ได้
คนที่กำลังมุงดูเขาอยู่ตอนนั้นกล่าวเสริมขึ้นมาอีกว่า:“ ฉันก็เห็นด้วย”
ดงซูบินส่งเมล็ดวอลนัทกลับไปที่เด็กชายคนนั้นและถามว่า:“ นายเต็มใจที่จะขายมันไหม? บอกราคาฉันมาได้เลย” เนื่องจากดงซูบินไม่เห็นว่าเด็กคนนี้หยิบผลวอลนัทจาดจุดไหนของแผงมาก่อนและมันก็ไร้ประโยชน์ที่เขาจะใช้พลังของเขา จริงๆแล้วหากเขาใช้พลังของเขาและซื้อผลวอลนัททั้งหมดในตะกร้าก็ได้ แต่เมื่อดงซูบินมองไปที่แผงพบว่าผลวอลนัทอย่างน้อยสองหรือสามร้อยอันอยู่ในนั้น หากหนึ่งผลนั้นมีราคาอยู่ 300 หยวนมันก็จะมีค่าใช้จ่ายมากกว่า 100,000 หยวนสำหรับการซื้อแผงทั้งหมด แต่ตอนนี้ดงซูบินมีเงินอยู่เพียง 50,000 หยวนเท่านั้น!
นักเรียนมัธยมปลายคนนั้นเขาใส่สินค้าแบรน์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูเหมือนเขาจะไม่ใช้พวกที่ต้องการเงิน “ ขอโทษด้วยนะครับผมไม่อยากขายมัน”
นอกเหนือจากดงซูบินแล้วยังมีคนบางกลุ่มก็สนใจวอลนัทหัวสิงโตชิ้นนั้นเช่นกัน “ แล้ว 3,000 หยวนล่ะ?
“ ฉันจะเสนอ 4,000 หยวน! ไอ้หนูต้องการขายป่าว”
ดงซูบินเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาและเขาก็พูดไปว่า:“ ฉันจะเสนอ 5,000 หยวน!” สำหรับวอลนัทเมล็ดนั้นชิ้นเดียวราคา 5,000 หยวนนั้นถือเป็นราคาที่สูงมาก
แต่เด็กชายคนนั้นส่ายหัว “ ผมไม่ขาย แต่……” เขาหยุดชั่วครู่หนึ่ง “ ผมกำลังมองหาวอลนัทหัวใจไก่ขนาด 46 มม.อยู่ หากใครในพวกคุณที่นี่มีมันผมยินดีที่จะแลกเปลี่ยนมันกับวอลนัทหัวสิงโตนี้”
หัวใจไก่ขนาด 46 มม.
แม้ว่าวอลนัทหัวใจไก่ไม่สามารถเปรียบเทียบกับวอลนัทหัวสิงโตได้ แต่วอลนัดหัวใจไก่ขนาด 46 มม. ก็หาได้ยากอยู่เช่นกัน!
ชายสองคนที่ตะโกนก่อนหน้านี้เริ่มลังเล แต่ดงซูบินกับยิ้มขึ้นมาแล้วพูดว่า: “รอฉันที่นี่ ฉันจะไปหามาให้นายเอง!” ดงซูบินเองก็พึงได้วอลนัทหัวสิงโตมาก่อนหน้านี้หนึ่งอัน และนอกจากนี้วอลนัทหัวใจไก่ทั้งหมดที่ขายในตลาดส่วนใหญ่จะขนาดใหญ่กว่า 42 มม.อยู่แล้ว ซึ่งในตลาดพวกเมล็ดวอลนัทหัวใจไก่นั้นล้วนได้มาจากการต่อกิ่งเทียมทั้งนั้นและมีผลวอลนัทหัวใจไก่ให้เลือกอย่างมากมาย มันคุณค่าที่จะหาเมล็ดวอลนัทขนาด 46 มม. 3 คู่ เพราะมันไม่สามารถเทียบได้กับวอทนัลหนึ่งชิ้นอย่างแน่นอน นี่ถือเป็นข้อตกลงที่ดี!
เด็กชายมัธยมปลายคนนั้นยิ้มและตอบกลับ “ตกลง. ผมจะรอคุณอยู่ที่นี่”
“ ผมจะเก็บเมล็ดวอลนัทหัวสิงโตไว้ให้คุณ!” มีคนจากฝูงชนตะโกนขึ้นมาว่า “ หนุ่มน้อยไม่ขายให้คนอื่นไปล่ะ ฉันจะเอาหัวใจไก่มาให้นายเอง!”
ดงซูบินเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาอีกครั้ง “ ผมเป็นคนแรกที่พูดก่อนนะ!”
เด็กชายมัธยมหยุดไปพักหนึ่งและพูดว่า: “เอ่อ……แล้วผมจะแลกเปลี่ยนกับคนแรกที่นำวอลนัทหัวใจไก่มาให้ผมได้”
“ตกลง!”
ดงซูบินรีบวิ่งไปที่ร้านวอลนัทใกล้ ๆ และถามว่า:“ คุณมีวอลนัทหัวใจไก่ขนาด 46 มม. ไหม”
เจ้าของร้านตอบว่า:“ ไม่ คุณต้องการวอลนัทหัวใจไก่ขนาด 44 มม. หรือป่าว?”
ดงซูบินวิ่งออกมาจากร้านแล้ววิ่งไปที่ร้านถัดไป “ ให้หัวใจไก่ 46 มม. มาให้ผม!”
“ โอ้! เราไม่มีหัวใจไก่ 46 มม.หรอก”
หลังจากถามไป 3 ร้านดงซูบินก็คิดอะไรบางอย่างออก ‘จริงสิ! ถ้าวอลนัทหัวใจอยู่ในร้านปกติหนุ่มน้อยคนนั้นก็คงซื้อไปแล้วสินะไม่ต้องมาขอแรกอย่างงี้หรอก ฉันนีมันโง่จริงๆ! แต่……ฉันจะหาวอลนัทหัวใจไก่นี้ได้จากที่ไหน’
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมา เป็นเสียงของที่ตกลงมาบนพื้นด้านหลังดงซูบิน
ดงซูฐินหันกลับมาและเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งอายุประมาณยี่สิบปี เขาวางแผงขายผลวอลนัทไว้ใต้ร่มขนาดใหญ่ ชายหนุ่มคนนั้นเดินทางเข้าไปในร้านและนำแผงผลวอลนัทมาเพิ่มอีกสองสามชุด จากนั้นเขาก็เริ่มตะโกน “ มาดูสิ ผลวอลนัท! หัวใจไก่ใหญ่ๆ,หัวสิงโตสดใหม่จากมีแค่สองเท่านั้นนะ!” ชายหนุ่มคนนั้นไม่ได้มีความเชี่ยวชาญในการขายวอลนัท ซึ่งร้านของชายหนุ่มคนนั้นมันเป็นร้านค้าเล็ก ๆ ที่ขายอาหารสัตว์เลี้ยงส่ะมากกว่า
ดงซูบินได้ยินคำว่า “หัวใจไก่ใหญ่ๆ” มันทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นมาทันที
ร้านนี้เพิ่งเปิดและดงซูบินเป็นคนเดียวที่อยู่ที่นั่น ชายหนุ่มคนนั้นมองมาที่ดงซูบินและถามว่า“ สวัสดี คุณต้องการซื้ออะไรไหม”
ดงซูบินเริ่มคิดอย่างรวดเร็วในตอนนั้น ‘เนื่องจากวอลนัทหัวใจไก่มันไม่เหมือนวอลนัทหัวหน้าสิงโต โอกาสที่จะปรากฏขึ้นที่ 45 และ 46 มม. นั้นสูงกว่ามาก แต่ขนาดตั้งแต่ 46 มม.ของวอลนัทหัวใจไก่นั้นไม่มีวางจำหน่ายในร้านทั่วไป ทำไมฉันไม่ลองเสี่ยงโชคกับการพนันนี้ดูสักครั้งล่ะ?’ หากดงซูบินโชคดีเขาจะได้วอลนัทหัวใจไก่ขนาด 46 มม.แต่ต้องพนันถึงสิบคู่ ! แต่วิธีนี้มันจะดูแพงเกินไปสำหรับเขา!
‘ไม่หรอก! นั่นคือสิ่งที่ฉันจะต้องทำ!’
‘เพื่อให้ได้ตำแหน่งรองหัวหน้าจำนวนเท่าไรฉันก็ยอม!’
‘ฉันจะพนัน!’
