ตอนที่ 34 ผู้ชนะสุดท้าย
จิ้งจกหางหอกทั้งสองตัวกำลังไล่ล่ากลุ่มของไนเรล นักล่าและทหารอย่างโหดร้าย โดยเฉพาะคนที่มีไข่ของจิ้งจกหางหอกอยู่กับตัว
ไนเรลคิดไม่ถึงว่าเขาจะซวยขนาดโดนสองสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ขั้น 4 ไล่ล่าแบบนี้ เขาพยายามคิดว่าทำไมถึงใช้ความสามารถตรวจจับความร้อนแล้วถึงไม่เจอตัวของมัน
“ตายไปซะ!!! เจ้าสัตว์เลื้อยคลานเลือดเย็น” เอวาใช้มีดสายลมยิงใส่มันจิ้งจกหางหอกแต่มันไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย
“เดี๋ยวเธอเรียกมันว่าอะไรนะ” ไนเรลหันไปถามเอวาที่อยู่ด้านข้าง
“สัตว์เลือดเย็น”
“ใช่ สัตว์เลือดเย็น” ไนเรลเข้าใจทันทีว่าทำไมเขาถึงใช้ความสามารถ [ตรวจจับความร้อน C] ถึงไม่เจอมัน เพราะภาพที่เขาเห็นคือความร้อนจากร่างกาย ที่ต่างจากสภาพแวดล้อม แต่จิ้งจกกลายพันธุ์มันเป็นสัตว์เลือดเย็นอุณหภูมิร่างกายของมันแทบจะเท่ากับสภาพแวดล้อม
นั่นคือเหตุผลที่เขาตรวจไม่เจอมัน
“นายคิดอะไรออก?” เอวาถามออกไป
“เปล่าฉันก็แค่คิดออกว่าทำไมถึงตรวจหามันไม่พบในตอนแรก เพราะมันเป็นสัตว์เลือดเย็น”
“ช่างเรื่องสัตว์เลือดเย็นก่อนเถอะหน่า ตอนนี้เอาไงต่อมันจะตามมาทันแล้ว…”
ไนเรลได้ยินอย่างนั้นก็จริงอย่างที่เธอบอก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะไปห่วงเรื่องนั้น เขาพยายามนึกถึงข้อมูลของมันในชีวิตก่อน
จิ้งจกหางหอกมันมีจุดอ่อนอะไร และแล้วเขาก็นึกได้ถึงบางอย่างนั้นก็คือน้ำ พวกมันกลัวน้ำ
“แถวนี้มีแม่น้ำไหม” เขาถามคูเปอร์ที่ตามมาอยู่ด้านข้าง
“มีห่างจากนี่ไปไม่กี่ร้อยเมตร ผมดูมันมาจากในเครื่องระบุตำแหน่งก่อนที่จะออกเดินทางเมื่อเช้า แต่มันเป็นการออกนอกเส้นทาง”
“นำไป”
จ่าคูเปอร์บอกเส้นทางของไนเรลทันที พวกเขาวิ่งไปที่แม่น้ำใช้เวลาไม่นานก็มาถึง
“อ๊ากก มันตามมาแล้ว”
“ระวัง!!!”
“เร็ววิ่งไปให้ทันพวกนักล่า”
แต่เจ้าจิ้งจกหางหอกทั้งสองตัวก็ฆ่าคนไปหลายคนแล้วตอนนี้ เหลือทหารที่รอดมาแค่ 12 คน และนักล่าอีก 13 คนซึ่งรวมทั้งไนเรลและเอวาด้วย
“เสียงน้ำ!” ไนเรลได้ยินเสียงน้ำ เขาก็รีบวิ่งไปทันที มันเป็แม่น้ำขนาดใหญ่ไหลอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้โอกาสรอดของพวกเขานั้นทางเดียวก็คือการหนีไปทางแม่น้ำ
“โดดลงไปเลยเร็ว” ไนเรลไม่รอช้ากระโดดลงไปในแม่น้ำ แต่บุญเจ้ากรรมมันตื้นไป น้ำสูงแค่หัวเข่าของเขาเท่านั้น น้ำแค่นี้ยังไม่ท่วมหลังเข่าของจิ้งจกหางหอกกลายพันธุ์ระดับ 4 เลยแม้แต่น้อย
เขายังคงวิ่งลุยน้ำไปต่อ ยิ่งลงไปมากน้ำก็ยิ่งเชี่ยวมากเท่านั้น เนื่องจากด้านหน้านั้นเป็นน้ำตกขนาดใหญ่ น้ำตกที่เขาเห็นนี้มันใหญ่กว่าน้ำตกอีกวาซู น้ำตกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลกซะอีก มันสูงกว่า 100 เมตร
เขาพยามวิ่งไปตามแนวหินแต่บางครั้งก็มีลื่นไหลไปตามน้ำโชคยังดีที่เขาใช้ความสามารถร่างกิ้งก่าใช้กรงเล็บเกาะไปตามโขดหินได้
ในขณะที่นักล่าและทหารคนอื่น ๆ นั้นก็ไหลไปตามน้ำอย่างทุลักทุเลช่วยกันอย่างวุ่นวาย
“ช่วยข้าด้วย…บุ๋ม ๆ”
“จับมือกันไว้เร็ว”
“บัดซบ เดโมไหลหายไปกับกระแสน้ำแล้ว”
“เร็วรีบเอาตัวเองให้รอดก่อน…”
ทหารและนักล่าพากันตามไปที่ไนเรลที่ตอนนี้ไปถึงโขดหินกลางแม่น้ำบริเวณน้ำตกแล้ว พวกเขาช่วยกันดึงขึ้นจากน้ำ
คนที่สบายสุดก็คงเป็นเอวาเนื่องจากเธอใช้ความสามรถ มีดสายลมแค่จับมันมาตามแรงของมีดที่ยิงก็ลอยมาถึงได้อย่างง่ายได้ ในขณะที่มีมนุษย์ชั้นสูงอีกคนที่เป็นนักล่าเช่นกัน
เขาชื่อว่า เอียน มีความสามารถความสามารถประเภทธาตุน้ำ ทำให้ของเหลวแข็งตัวได้ นั้นทำให้เขาวิ่งบนน้ำได้
ปกติเขาไม่ชอบพูด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจแต่ตอนนี้ความสามารถของเขาคงได้ใช้อย่างเต็มที่เพราะที่นี่มันมีแต่น้ำ
“นายสร้างเส้นทางไปอีกฝั่งได้ไหม” ไนเรลถามออกมาในขณะมองไปที่จิ้งจกกลายพันธุ์ทั้งสองที่ตอนนี้มันลุยน้ำลงมาเล็กน้อย
“คำราม!!!!!!!!!!!!!”
ดูเหมือนว่ามันจะกลัวน้ำแต่ก็ยัง อยากที่จะจัดการกับพวกเขา
“ไม่ไหว พลังของฉันไม่สามารถทำได้กระแสน้ำมันแรงเกินไป”
“งั้นเอาแค่ไปถึงโขดหินให้ไปที่อีกฝั่งที่สุดได้ไหม”
“อาจจะไหว”
เอียนลงมองทันที น้ำเริ่มจับตัวกันเป็นของแข็งเหมือนกับกระจกกว้างประมาณสองเมตร เป็นเหมือนสะพานเชื่อมไปยังตอม่อตามจุดต่าง ๆ
เอียนรีบวิ่งนำไปก่อนในทันที ตามไปด้วยกลุ่มของนักล่า
“ไปตามเขาไป” คูเปอร์สั่งให้ทหารที่เหลือรอดไม่มากตามไป ตอนนี้พวกเขาทำได้แค่ตามไปเท่านั้นไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
ในที่สุดทหารพวกนี้ก็รู้ว่าคนธรรมดาแบบพวกเขานั้นการที่จะเอาชีวิตรอดด้านนอกนั้นมันแทบจะเป็นศูนย์เลยก็ว่าได้
จากทหาร 1 กองร้อยเหลือกันอยู่แค่ไม่กี่สิบคน
“พวกเรารอดแล้ว”
“บัดซบ ฉันเกือบโดนจิ้งจกฆ่าตาย”
“คอยดูเถอะว่าถ้าเจอญาติพี่น้องของมันตามผนังบ้านจะฆ่าให้หมดเลย”
“พวกนายรีบเดินไปซะพูดมากอยู่ได้ ถึงอย่างไรมันก็เป็นสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์แค่รอดชีวิตมาได้ก็ดีมากแล้ว”
พวกเขาพูดกันอย่างผ่อนคลายที่ตอนนี้จิ้งจกพวกนั้นไม่สามารถตามมาได้
จิ้งจกหางหอกที่เห็นว่าพวกเขากำลังจะหลบหนีไปได้นั้นมันก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งทันที เนื่องจากพวกนี้ฆ่าลูก ๆ ของพวกมันไปตั้งหลายตัว แม้แต่ไข่ที่พวกมันหยิบมาก็ถูกปาทิ้งแตกเสียหายตายไปหลายตัว
มันที่เป็นเหมือนกับราชาของป่าบริเวณนี้ แต่กับไม่สามารถฆ่าคนที่ฆ่าลูกหลานของมันได้ทั้งหมดจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถ้าพวกตุ๊กแกได้ยินเรื่องนี้ จิ้งจกอย่างพวกมันคงจะโดนล้อเลียนและหัวเราะไปจนตาย
มันพยายามใช้หอกกระดูกสลัดไปที่พวกไนเรลแล้วแต่ระยะมันไกลไปจึงไปไม่ถึงพวกไนเรล
จิ้งจกตัวเมียที่ตอนนี้โมโหสุดขีดกระโดดลงไปในน้ำ พยายามตะเกียกตะกายไปตามโขดหินไปหาพวกไนเรล
อีกตัวที่เห็นอย่างนั้นก็ตามลงไปเช่นกัน
“บ้าเอ๊ยมันจะแค้นอะไรนัก แค่ลูกตายไปไม่กี่ตัว”
“มันตามมาแล้วรีบไปเร็ว”
“ฉันแค่พึ่งดีใจไป แต่ต้องมาวิ่งหนีอีกแล้วมันไม่เหนื่อยหรืออย่างไร”
“วิ่ง..!!!”
ทหารที่อยู่ด้านหลังพากันหน้าซีดเป็นไก่ต้มทันทีใครจะคิดว่ามันจะแค้นพวกเขาขนาดนี้
ไนเรลเองก็คิดเช่นกัน ลูกของมันมีตั้งเยอะแต่กับใจแคบจะไล่ล่าฆ่าพวกเขาให้ได้
“มันมาทันแล้ว…”
ในตอนนั้นเองจิ้งจกหางหอกกลายพันธุ์ได้ใช้ขนาดตัวที่ใหญ่ของมันกระโดดสุดแรงตรงมาหาพวกเขา ปากของมันกว้างมากสามารถงับพวกเขากลืนลงท้องไปได้ในคำเดียวอย่างแน่นอน
ฟันที่อยู่ด้านข้างปากของมันนั้น เรียงกันยังกับใบมีดดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก ลิ้นที่ตัววัดไปมาหมายจะจับพวกเขาตวัดไปมา
“ระวัง…หลบเร็ว”
“โดดลงไปในแม่น้ำเร็ว”
“ไม่ ฉันจะมาตายแบบนี้ไม่ได้”
ทุกคนรีบทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ตัวเองรอดให้ได้ ในขณะที่บางคนกระโดดลงไปแม่น้ำ บางคนเลือกที่จะกระโดดลงไปที่น้ำตกไปตายเอาดาบหน้า ในขณะที่บางคนนั้นได้แต่หลับตาและคิดว่าถ้ามันจะอยากฆ่าพวกเขาก็ให้มันฆ่าไปซะจะได้จบ ๆ
ตูม!!!
แต่ในจังหวะที่ตัวของเจ้าจิ้งจกหากหอกจะถึงตัวของพวกเขา อยู่ ๆ ก็มีสัตว์ขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากน้ำ
มันคือ จระเข้เคย์แมนดำยักษ์กลายพันธุ์ ขั้น 4 มันเหมือนกับไดโนเสาร์ยุคโบราณไม่มีผิด ปากที่ยาวและฟันที่เหมือนกับใบเลื่อยร้อยเรียงต่อกันกัดเข้าไปที่คอของจิ้งจกหางหอกตัวเมีย
มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและสะบัดหอกกระดูกที่หางไปมาเพื่อโจมตีตัวของจระเข้เคย์แมน แต่การโจมตีมันก็ไม่สามารถผ่านผิวหนังของจระเข้เคย์แมนดำได้
จิ้งจกหางหอกตัวผู้ที่ตอนนี้เห็นคู่ของมันโดนกัดแบบนั้นก็รีบลุยน้ำเข้ามาช่วยทันที มันพยายามกัดไปที่ตัวของจระเข้เคย์แมนดำ แต่ด้วยความที่สถานที่นี้เป็นน้ำทำให้จระเข้เคย์แมนดำนั้นคล่องตัวมากกว่าหลบการกัดและสะบัดหางฟาดเข้าไปที่จิ้งจกหางหอกตัวผู้อย่างแรง มันโดนเข้าไปเต็มจนร่างกระเด็นออกไป
ตอนนี้มันคือการต่อสู้ของสองสัตว์กลายพันธุ์ขั้น 4 แล้ว
แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะลืมไปว่าตอนนี้นั้นมีพวกไนเรลอยู่ด้วย พวกเขาพยายามกอดก้อนหินกันอย่างเอาเป็นเอาตายละภาวนาว่าอย่างให้พวกมันพลาดมาเหยียบพวกเขาเลยไม่งั้นแม้แต่กระดูกก็คงไม่มีเหลือ
ทุกคนมองไปจระเข้เคย์แมนดำยักษ์กลายพันธุ์ด้วยใบหน้าที่ซีดขาว สัตว์ประหลาดนี่มันแอบอยู่ใต้จมูกพวกเขา ถ้าเกิดจิ้งจกหางหอกไม่ลงมาก็คงจะกลายเป็นพวกเขาที่โดนกินอย่างแน่นอน เพราะเดินไปแค่อีกไม่กี่เมตรก็ถึงปากของมันแล้ว
“โดดลงน้ำตกเลย ไม่งั้นได้ตายกันหมดแน่”
ไนเรลบอกกับทุกคน ถ้าเป็นแบบนี้ก่อนที่พวกเขาจะโดนพวกมันฆ่าตายคงจมน้ำตายหรือไม่ก็โดนเหยียบตายก่อนแน่ สู้กระโดดลงไปตายข้างล่างจะยังดีซะกว่า อย่างน้อยก็ยังมีโอกาสรอดมากกว่า
“คำราม!!!!!!!!!!!!!!”
ทั้งสามตัวกำลังต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย จิ้งจกหางหอกตัวเมียก็พยายามใช้ทั้งเท้าที่มีพังผืดในการยึดเกาะโจมตีไปที่จระเข้เคย์แมนดำ ในขณะที่ตัวผู้ก็พยายามที่จะช่วยคู่ของมันอย่างสุดความสามารถ
ตอนนี้ทั้งสามราชาสัตว์กลายพันธุ์ขั้น 4 กำลังสู้ยื้อแย่งไปมาสถานะการเริ่มเข้าสู่จุดที่จะกลืนไม่เข้าจะคลายก็ไม่ออก
เพราะถ้าจิ้งจกหางหอกถอยคู่มันก็ตาย แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคู่มันก็ตายอยู่ดี เพราะฟันของจระเข้เคย์แมนดำนั้นงับเขาไปที่คอของจิ้งจกหางหอกตัวเมียเข้าไปเรื่อย ๆ เลือดเริ่มไหลไปกับสายน้ำเป็นสีแดงไปทั้งบริเวณแล้ว
ในตอนนั้นเองที่บนอากาศก็มีเงาขนาดมหึมาที่บินเด่นอยู่บนท้องฟ้าไล่ตามสายน้ำมา เพียงแค่แรงลมจากปีกที่กว้างกว่า 50 เมตรนั้นก็ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมากแล้ว ขนที่ส่องประกายราวกับทองคำสะท้อนแสงอาทิตย์ทำให้ไม่สามารถที่จะมองมันได้ตรง ๆ
มันคือ ราชาแห่งท้องฟ้า นกอินทรีทอง
“บัดซบมันยังมีมากันอีก” ไนเรลได้แต่สาปแช่งและมองหาตัวซวยในกลุ่มของพวกเขาไป เขาอยากจะรู้จริง ๆ ว่ามันเป็นใครที่ทำให้ทั้งกลุ่มดวงซวยขนาดนี้
แต่แล้วอยู่ ๆ ร่างของจิ้งจกหางหอกตัวผู้ก็โดนโจมตีด้วยหางอีกรอบกระเด็นมาทางพวกเขา
มันแรงมากขนาดกวาดเอาน้ำ ก้อนหินและดินทรายกระแทกไปที่พวกเขาอยู่ แรงของมันทำให้ริมขอบน้ำตกร้าวแตกออก ลากยาวไปถึงจุดที่เขายืน จนถึงกับถล่มลงไป
“ไม่…”
“ผาถล่มแล้วระวัง”
“กระโดดเร็ว ก่อนที่จะร่วงไปโดนหินพวกนี้ทับ”
“ย้าาา!!!”
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากจนพวกเขาไม่ทันตั้งตัว ทั้งกลุ่มพากันหล่นลงไปที่น้ำตกด้านล่างที่สูงกว่า 100 เมตร
ไนเรลเองก็เกือบจะตกลงไปเช่นกันเขาพยายามที่คว้าจับขอบหินเอาไว้
ในตอนนี้เองที่อินทรีทองคำขนาดยักษ์ก็ใช้กรงเล็บที่แหลมคมของมันโฉบไปที่จระเข้เคย์แมนดำ กรงเล็บของมันเจาะเข้าไปกลางลำตัวกระชากขึ้นไปบนท้องฟ้า
ทั้งจระเข้เคย์แมนดำและจิ้งจกหางหอกตัวเมียที่ซวยสุด ๆ นั้นเพราะเจ้าจระเข้เคย์แมนดำมันไม่ยอมอ้าปาก มันคิดว่าถ้าตายอย่างน้อยก็เอาเจ้าจิ้งจกนี้ไปด้วย
จิ้งจกหางหอกตัวผู้ที่ตอนนี้มันเห็นแบบนั้นก็รีบกระโดดงับหางของคู่มันไว้ เพื่อพยายยามช่วยคู่ของมันให้ได้
“เสียงร้องอินทรี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
มันกลายเป็นว่าอินทรีทองคำต้องแบกรับน้ำหนักของสัตว์กลายพันธุ์ขั้น 4 ทั้ง 3 ตัว จึงไม่สามารถบินขึ้นไปได้ ได้แต่กระพือปีกเหนือผิวน้ำเพื่อลากทั้ง 3 ตัวอย่างสุดความสามารถ
ไนเรลที่มองไปที่พวกมันและเขาก็หยิบดาบคูเขางูออกมาจากด้านหลัง ถึงเขาจะไม่สามารถฆ่าเจ้าจิ้งจกพวกนี้ได้ด้วยตนเองแต่ก็ต้องทำให้มันเจ็บปวดที่สุดให้ได้
เพราะเข้าเกือบตายเพราะพวกมัน
ไนเรลยันตัวจากก้อนหินเพื่อทำให้ตัวเองลอยขึ้นและใช้แรงทั้งหมดเหวี่ยงดาบเขางูโจมตีไปที่จิ้งจกหางหอกกลายพันธุ์ ขั้น 4 ตัวผู้
ด้วยความที่ความสนใจของจิ้งจกหางหอกตัวผู้อยู่ที่การช่วยคู่ของมัน ซึ่งตอนนี้ใกล้จะหลุดออกจากปากของจระเข้เคย์แมนดำแล้ว ซึ่งนั้นทำให้มันไม่ทันได้ระวัง ดาบเขางูที่บินมาปักเข้าไปที่ดวงตาของมันอย่างแรง
ต่อใช้มันจะเป็นสัตว์กลายพันขั้น 4 แต่โดนจมตีไปที่ตามันก็เจ็บปวดเป็นอย่างมาก น้ำในลูกตานั้นแตกออกจนมันร้องด้วยความเจ็บปวด
อ้าปากปล่อยจิ้งจกหางหอกตัวเมีย อินทรีทองคำที่เห็นว่าน้ำหนักได้เบาลงแล้วมันก็ใช้แรงทั้งหมดบินขึ้นไปบนฟ้าพาร่างของ จระเข้เคย์แมนดำและจิ้งจกหางหอกตัวเมียไปในทันที
ส่วนจิ้งจกหางหอกตัวผู้ดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดเพราะดาบคู่เขางูนั้นมันได้ปักอยู่ในดวงตาของมัน ทำให้ตอนนี้มันตาบอดไปหนึ่งข้าง
ในขณะที่ไนเรลนั้นได้ร่วงหล่นลงไปที่น้ำตกด้านล่าง ไหลไปตามกระแสน้ำอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับรอยยิ้มแห่งความสะใจ
