“ถึงเวลาไปแล้ว”
อาจารย์ผู้ฝึกสอนพูด ในขณะที่ ซูฮยอก ยอมรับดาบ
‘ถึงเวลาไปแล้ว?’
ซูฮยอก รู้สึกงุนงงกับสิ่งที่อาจารย์ผู้ฝึกสอนพูด
‘ล่ากระต่ายภารกิจสุดท้าย?’
เมื่อมองตามที่ผู้ฝึกสอนพูด มันก็ดูเหมือนจะไม่ได้รับภารกิจอื่น
“ไปหา โคดร้า ที่ศูนย์กลางจัตุรัส พวกเขาจะพาคุณไปยังสถานที่ที่คุณต้องการไป”
อาจารย์ผู้ฝึกสอนยังคงพูดต่อไป
“มีอย่างหนึ่งที่จะบอกคือ มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมาที่เมืองโอเรนนี้ ดังนั้น หากมีสิ่งใดที่คุณต้องทำที่นี่ มันจะเป็นการดีที่จะทำสิ่งที่คุณต้องการให้เสร็จจากที่นี่แล้วค่อยไป”
ผู้ฝึกสอนปิดปากหลังจากพูดเสร็จ เมื่อผู้ฝึกสอนหยุดพูด ซูฮยอก ก็บอกลาและหันหลังกลับ
‘ฉันควรทำอย่างไรดี?’
ซูฮยอก คิดในใจ ขณะที่เขาเปิดคลังสินค้า วางดาบไว้ข้างในและออกจากศูนย์ฝึกซ้อม
‘ฉันมาที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว…‘
ผ่าน โคดร้า เขาสามารถไปที่ใดก็ได้ในทวีป อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาออกจากโอเรน เขาจะไม่สามารถกลับมาได้อีก
‘นั่นหมายถึงจุดจบของห้องสมุดด้วยเช่นกัน‘
การไม่สามารถกลับมาที่โอเรนได้ก็หมายความว่า เขาจะไม่สามารถเข้าห้องสมุดในโอเรนได้อีก
‘จะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีหนังสือที่อยู่ที่นี่เท่านั้น?’
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีหนังสือเล่มหนึ่งที่มีอยู่ที่ห้องสมุดแห่งโอเรนเท่านั้น? ซูฮยอก ไม่สามารถอ่านได้ เว้นแต่เขาจะลบตัวละครของเขาและเล่นซ้ำด้วยตัวละครใหม่
‘ฉันต้องการประหยัดหลังจากนี้….‘
‘ปริมาณทองคำที่ฉันมี ….
ซูฮยอก ตัดสินใจที่จะเก็บทองคำ 50 เหรียญและตรวจสอบ เพื่อดูว่าเขามีทองคำมากแค่ไหนในตอนนี้
‘ทองคำ 33 เหรียญ …. ‘
ในตอนนี้ เขามีเพียงทองคำ 17เหรียญและได้มาจากภารกิจ เขาต้องการอีก 33 เหรียญ เพื่อไปต่อ
‘อยู่ที่ว่าต้องขายหนังกระต่ายจำนวนเท่าไรถึงจะได้ทองคำมา’
ซูฮยอก คิดในใจ เมื่อเขาตรวจสอบทองคำของเขาและดูที่หนังกระต่ายจากการทำภารกิจให้สำเร็จ ในช่วงเริ่มต้นของเมืองนี้ ‘โอเรน‘ มีเพียงกระต่ายเท่านั้น
ไม่มีหมาป่าสุนัขจิ้งจอก หมีหรือมอนสเตอร์อื่น ๆ พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ วิธีเดียวที่จะได้รับเงิน คือ การได้รับไอเท็มจากกระต่าย และขายมันและสิ่งเดียวที่กระต่ายดร็อปให้ที่นี่ ‘โอเรน‘ ก็คือ หนังของกระต่าย
โว้ว!
ไม่นานนัก ซูฮยอก ก็มาถึงร้านค้า เขานำหนังกระต่ายออกจากคลังสินค้า เดินไปหาเจ้าของร้าน ทาร่า และยื่นมันออกไป
“คุณจะซื้อของนี้ราคาเท่าไหร่?”
ทาร่า ก้มศีรษะลง ในขณะที่ ซูฮยอก พูด และมองดูที่หนังกระต่ายที่เขายื่นออกไปและด้วยท่าทางที่งุนงง เธอมองไปที่ ซูฮยอก อีกครั้งแล้วพูด
“ขอโทษ”
“…… ?”
“ฉันจะไม่ซื้อหนังหนึ่งผืน คุณต้องนำหนังอย่างน้อย 4 ผืน เพื่อให้ฉันมอบทองคำ 1 เหรียญให้คุณ”
คำตอบของ ทาร่า ในการพูดขอโทษทำให้ ซูฮยอก งง จากนั้นเมื่อ ทาร่า พูดจบก็ไม่มีอะไรที่เขาจะพูด ซูฮยอก ดึงหนังกระต่ายของเขากลับมาและใส่ไว้ในคลังสินค้า
หลังจากนั้น เขาก็พยักหน้าราวกับว่าเขาเข้าใจและออกมาจากร้าน ซูฮยอก ดูสับสน ในขณะที่เขาเริ่มเดินและคิด
‘ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันน่าจะได้ทองคำ 1 เหรียญสำหรับหนังกระต่าย 1 ผืน‘
เขาคิดว่าเขาจะได้ทองคำอย่างน้อย 1 เหรียญไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หรือไม่ก็ทองคำ 2 เหรียญ? ฉันควรทำอย่างไร ถ้ามันมากกว่าราคา? เขาคาดการณ์ราคาเสนอขาย อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ซื้อหนังเพียงผืนเดียวหรือ?
‘ถ้าหนัง 4 ผืนสำหรับทองคำ 1 เหรียญ … ‘
ซูฮยอก คำนวณ
‘มันคือทองคำ 33 เหรียญ‘
เขาต้องการทองคำ 33 เหรียญ
‘4 คูณด้วย 33 คือ….‘
ซูฮยอก ขมวดคิ้ว ขณะที่เขาคำนวณเสร็จ
‘หนังกระต่าย 132 ผืน?’
เพื่อที่จะได้ทองคำ 33 เหรียญ เขาต้องการหนังกระต่าย 132 ผืนและนั่นไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แม้ว่าไอเท็มจะดร็อปทุกครั้งที่จับกระต่าย เขาก็ยังต้องจับกระต่ายถึง 132 ตัว
‘ไม่เป็นไร‘
ซูฮยอก ขมวดคิ้ว ขณะที่เขานึกถึงหนังกระต่าย 132 ผืน แต่ไม่นานเขาก็หยุดขมวดคิ้ว
‘ลองจนกว่าฉันจะเหนื่อย‘
ครั้งแรกที่เขาฆ่ากระต่าย เขาถูกดูดเพราะกราฟิกที่เหมือนจริง อย่างไรก็ตาม จากกระต่ายตัวที่สอง เขารู้สึกเหมือนเข้ามาในนวนิยายที่แท้จริง ซึ่งสร้างความสนใจของเขา ซูฮยอก ให้คำมั่นกับตัวเองว่าจะออกล่าจนกว่าเขาจะหมดความสนใจและเหนื่อยล้า
“เอ๊ะ! ฉันบอกนายไม่ให้ขโมย!”
“บ้าเอ้ย นายหมายถึง ใครที่ขโมย นายไม่เห็นหนังเข้ามาหาฉันหรือไง? ฉันเป็นคนแรกที่โจมตีและนายเป็นคนที่ขโมยมา ”
ไม่นานหลังจากที่ ซูฮยอก ทำสัญญากับตัวเอง เขาก็สามารถออกจากเมืองได้ นอกเมืองมีผู้เล่นมากกว่าเดิมต่อสู้กับเจ้ากระต่าย ซูฮยอก ผ่านผู้เล่นเหล่านี้และเดินต่อไป
‘ว้าวมีที่นี่เยอะมากเหมือนกัน‘
ซูฮยอก มาถึงสถานที่ที่เขาจับกระต่าย เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จและไม่สามารถหยุดเดินได้ หนึ่งนาทีที่ผ่านมา มีกระต่ายมากกว่าผู้เล่น แต่ตอนนี้มีผู้เล่นมากกว่ากระต่าย
แน่นอนว่ามีผู้เล่นน้อยกว่าทางเข้าเมือง แต่เพื่อจับกระต่าย 132 ตัว ซูฮยอก เดินทางไปยังสถานที่ที่ไม่มีการแข่งขันและเดินต่อไป
‘ฉันทำได้ที่นี่‘
ซูฮยอก เดินต่อไปจนกระทั่งเขาพบสถานที่ที่มีผู้เล่นน้อยกว่ากระต่ายและหยุดเดิน จากนั้น เขาก็เริ่มออกล่า
