Reader – ตอนที่ 21: ลีอาห์ (ตอนแรก)

“คุณคือ……โอ้ ! นั่นคุณ”

ไม่นานหลังจากที่ ลีอาห์ มาถึงห้องสมุด เธอยิ้มพร้อมกับเธอเปิดคลังของเธอ ขณะที่บรรณารักษ์ เคจัน รู้ว่าเธอเป็นใคร

“ราคาทองคำ 50 เหรียญ ใช่ไหม?”

“ใช่”

เธอฟังคำตอบของ เคจัน ขณะที่เธอให้ทองคำ 50 เหรียญให้เขา

“ชื่อของคุณคือ ลีอาห์ ใช่ไหม?”

คราวนี้ เคจัน ถาม ขณะที่ ลีอาห์ พยักหน้าของเธอ

“ใช่ ฉันชื่อ ลีอาห์”

“คุณลีอาห์ …. นี่ครับ!”

มันใช้เวลาไม่นานในการทำตั๋วเข้าห้องสมุดและ ลีอาห์ ก็สามารถรับมันได้ทันที

“คุณจะใช้มันทันทีเลยไหม?”

เคจัน ถาม

“ใช่!”

“เราจะรับตั๋วไว้และเก็บไว้ในที่เก็บ เมื่อคุณใช้บริการห้องสมุดเสร็จแล้วคุณสามารถรับมันกลับไปได้”

“โอเค!”

ลีอาห์ ตอบขณะที่เธอส่งตั๋วเข้าห้องสมุดให้กับ เคจัน อีกครั้งและ ลีอาห์ ก็เดินเข้าไปข้างใน

“…….โว้ว”

เธอหยุดฝีเท้าของเธอ ขณะที่เธอตกใจด้วยความชื่นชม

‘มันสวย‘

เธอประหลาดใจกับห้องสมุดเพราะหนังสือที่เปล่งประกายอยู่ข้างใน เมื่อเธอเห็นหนังสือที่เปล่งประกาย เธอก็รู้สึกมั่นใจ

‘ฉันมั่นใจว่ามีบางอย่างที่นี่!‘

มีบางอย่างในห้องสมุด เธอรู้สึกมั่นใจ

ในขณะนั้นเอง

ตึก ตึก ตึก

“….. ?”

เสียงฝีเท้าทำให้เธอหันกลับมา เธอเห็นคนที่ทำให้เกิดเสียงเท้า มันเป็นผู้ชายที่ดูแก่เกินกว่าที่จะเรียกว่าเป็นเด็กผู้ชาย แต่ดูเด็กเกินไปที่จะดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่

‘เขาคือใคร?’

เธอผงะเล็กน้อยเพราะเธอไม่คิดว่าจะมีใครมาที่ห้องสมุด

‘เป็น NPC หรือ?’

มันมีโอกาสที่เขาเป็น NPC หรือเปล่า?

‘ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่ผู้เล่น….. ‘

ความเป็นไปได้ที่เขาจะเป็นผู้เล่นนั้นน้อยมาก ในการที่จะเข้าสู่สถานที่แห่งนี้ คุณจะต้องมีตั๋ว และเพื่อซื้อตั๋ว มันต้องใช้ทองคำถึง 50 เหรียญ หากพวกเขาเป็นผู้เล่น โดยทั่วไปพวกเขาจะไม่จ่ายทองคำ 50 เหรียญ เพื่อเข้ามาห้องสมุด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอไม่ทราบแน่นอน เธอจึงเดินเข้าหาชายคนนั้น

“อืม ขอโทษนะคะ….”

เธออ้าปาก ขณะยืนที่ต่อหน้าชายคนนั้น

“…….. ?”

เขามองเธออย่างประหลาด ขณะที่ได้ยินเสียงของเธอ จากนั้นเธอก็ถาม

“คุณเป็นผู้เล่นหรือเปล่า?”

ไม่มีเหตุผลที่จะยื้อเวลา เธอพูดตรง ๆ กับเขา ขณะที่เธอถาม

“ใช่”

ฟริ้บ

ชายคนนั้นตอบและเริ่มอ่านหนังสือ เธอต้องการถามคำถามเพิ่มเติม แต่ปิดปากเงียบและคิดในใจ

‘เขาเป็นผู้เล่น‘

ตัวตนของชายคนนั้นไม่ใช่ NPC แต่เป็นผู้เล่น

‘ฉันไม่ใช่คนเดียวที่จะนึกถึงห้องสมุด‘

อันที่จริงมีผู้เล่นจำนวนมากที่เริ่มต้น ‘แพนเจีย‘ มันก็แปลก ถ้าไม่มีผู้เล่นที่มาห้องสมุด เมื่อใช้ทองคำ 50 เหรียญ เพื่อเข้าใช้

วืบ

เธอละสายตาจากชายคนนั้นแล้วมองไปที่ชั้นหนังสือ เธอดีใจมากที่ได้เห็นหนังสือหลายเล่มที่เปล่งประกายอยู่ในชั้นหนังสือและเริ่มเดิน

‘……..ฮืม?’

เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย

‘นั่นคืออะไร?’

เธอคิดว่าหนังสือทั้งหมดเปล่งประกาย แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด มีหนังสือเล่มหนึ่งที่ไม่เปล่งประกาย

‘มันไม่มีทางเป็นไปได้…..‘

มีหนังสือเล่มเดียวเท่านั้นที่ไม่มีประกาย อย่างไรก็ตาม มันจะเป็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในห้องสมุดหรือ? เธอมุ่งหน้าไปยังชั้นหนังสืออย่างรวดเร็ว ถึงจุดหนังสือที่ไม่เปล่งประกายและหยิบมันออกมา

“……?”

เธอขมวดคิ้ว

‘คู่มือ‘

เธอคิดว่ามันอาจเป็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ แต่ก็พบว่ามันเป็นหนังสือคู่มือแทน

‘เฮ้ นี่มันอะไรกัน‘

เธอรู้สึกผิดหวัง เมื่อเธอนำหนังสือกลับเข้าไปในชั้นหนังสือ จากนั้น เธอก็ดูหนังสือที่เปล่งประกายอยู่ข้าง ๆ และคิดกับตัวเอง

‘มันเป็นหนังสือประเภทไหน?’

เธอคาดการณ์ว่าจะเป็นหนังสือประเภทใด

‘มันไม่ใช่พจนานุกรม ใช่ไหม?’

เธอไม่สามารถแยกความน่าจะเป็นที่จะเป็นพจนานุกรมได้ เธอลบความผิดหวังออกจากหนังสือคู่มือและหยิบหนังสือเปล่งประกายออกมาพร้อมความคาดหวังมากมาย

‘โรดิน?’

ชื่อหนังสือคือ ‘โรดิน‘ เธอมั่นใจว่าเป็นชื่อของใครบางคน เธอกลับไปที่โต๊ะและเริ่มอ่าน

‘มันเป็นบันทึกการเดินทาง‘

บันทึกนั้นเกี่ยวกับบุคคลที่หลงการผจญภัยและการทรยศหักหลัง แล้วได้พบกับซาตาน ได้แก้แค้นและหลังจากนั้น ก็ฟังคำขอของซาตาน

ช่วงเวลาที่เธออ่านหนังสือทั้งเล่มจบแล้วปิดมัน

โว้ว

แสงประกายหายไป

“….?”

เธอกำลังสับสน ทำไมแสงประกายถึงหายไปในทันที

“ฮะ?”

ในไม่ช้ามีข้อความปรากฏขึ้นและเธอก็ตกใจ

[เชาว์ปัญญาเพิ่มขึ้น 1]

มันเป็นเพราะข้อความที่ระบุว่าเชาว์ปัญญาเพิ่มขึ้น

‘สถิติเพิ่มขึ้น?’

เธออ่านหนังสือเท่านั้น ไม่มีอะไรอื่นที่เธอทำนอกจากนั้น แต่เชาว์ปัญญาเพิ่มขึ้น

‘นี่เป็นสถานที่ที่คุณสามารถได้ค่าสถิติหรือ?’

เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะเธออ่านหนังสือที่ทำให้เชาว์ปัญญาของเธอเพิ่มขึ้น เธอมั่นใจว่าสถานที่นี้ห้องสมุดเป็นสถานที่ที่คุณสามารถเพิ่มสถิติของคุณได้

เธอนำหนังสือเล่มต่อไปมาโดยไม่พูดจา จากนั้น เธอก็เริ่มอ่านแบบเผิน ๆ และรวดเร็ว

‘……….?’

อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ข้อความไม่ปรากฏขึ้น มันไม่เพียงแต่ข้อความที่ต่างไป

‘ทำไมมันยังเป็นประกาย‘

แสงประกายยังคงเหมือนเดิมก่อนหน้านี้

‘ถ้าฉันอ่านหนังสือแล้วประกายนั้นไม่หายไปและฉันได้รับสถิติไหม?’

นั่นเป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อไม่นานมานี้ เธออ่านหนังสือแล้วประกายก็หายไปและสถิติของเธอก็เพิ่มขึ้น แต่ทำไมประกายถึงไม่หายไปในเวลานี้?

‘หรือว่า…….‘

ทันใดนั้นเกิดความคิดขึ้น ขณะที่เธอเปิดหนังสือขึ้นมาอีกครั้ง เวลานี้ มีความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงไม่นานมานี้และตอนนี้

‘ฉันต้องอ่านทีละตัวอักษรอย่างละเอียดเหรอ?’

หนังสือเล่มแรกที่เธออ่าน เธออ่านอย่างรอบคอบคิดว่าอาจมีบางอย่างในหนังสือและครั้งที่สองที่เธออ่านหนังสืออย่างรวดเร็วนั่นเป็นความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างทั้งสอง เธอเริ่มอ่านหนังสืออย่างละเอียด

และช่วงเวลาที่เธอปิดหนังสือของเธอ