Reader – chapter 46: แผนของขุนนางหอคอยพาเวียน (ตอนจบ)

Reader chapter 46: แผนของขุนนางหอคอยพาเวียน (ตอนจบ)

 

พาเวียน ยังคงไม่เข้าใจคำพูดของ เคล

 

“ขุนนางคนอื่นจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน นั่นหมายถึงการรวมตัวกันนั้นต้องใช้เวลานานและนั่นก็หมายถึงการแข่งขันความแข็งแรง”

 

ในที่สุดความเข้าใจก็เริ่มขึ้นบนใบหน้าของ พาเวียน ในที่สุด เขาก็รู้ว่าทำไมพวกเขาต้องยืดเยื้อมันไปให้นานที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

 

“คุณไม่ได้ทำการค้นคว้าแล้วใช่ไหม? คุณต้องพักผ่อนและอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด”

 

พาเวียน กำลังค้นคว้าอยู่ในตอนนี้และเขาก็ไม่ได้อยู่แค่หนึ่งหรือสองวัน เขาไม่ได้นอนอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์ ไม่ว่าเขาจะชดเชยความอ่อนล้าของเขาด้วยเวทมนต์มากแค่ไหนก็ตาม ก็มีข้อจำกัด

 

และถ้าเขาไปประชุมตอนนี้? เขาก็จะล้มลงในไม่นาน

 

“และขุนนางคนอื่น ๆ ก็จะรู้สึกท้อแท้และสูญเสียความได้เปรียบ

 

เหตุผลนั้นไม่ใช่เพราะ พาเวียน ต้องการพักผ่อน หากเขาไม่สามารถนอนหลับได้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ขุนนางคนอื่น ๆ ก็จะทุกข์ทรมานจากการขาดการนอนหลับเช่นกัน หากพวกเขาดึงเวลามันออกไปอีก ขุนนางคนอื่นจะไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ด้วยความกระตือรือร้นและทำผลงานได้ไม่ดีในการประชุม

 

“แต่….”

 

พาเวียน ถาม

 

“จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพวกเขาเริ่มการประชุม โดยที่ไม่มีเรา?”

 

จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหอคอยอื่น ๆ ละเว้นหอคอยแห่งพิษและเริ่มโดยไม่มีพวกเขา? พาเวียน คิดว่ามันเป็นไปได้สูงมาก

 

“คุณไม่ต้องกังวลกับสิ่งนั้น”

 

“เราจะไม่ดึงเวลาแค่คนเดียว”

 

เคล ตอบ ขณะที่ยิ้มกว้างขึ้น

 

“ยอดสูงแห่งความมืดและหอคอยแห่งการรักษา ในขณะนี้ไม่มีขุนนางหอคอยอยู่ที่หอคอยของพวกเขา รองขุนนางเข้าร่วมการประชุม? เป็นเรื่องตลก พวกเขาจะพยายามทำให้ช้าที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อให้ขุนนางหอคอยจะมีเวลารีบกลับมา”

 

ท้ายที่สุดการเพิกเฉยหนึ่งหอคอยก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่การเพิกเฉยถึงสามหอคอยสิ่งนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งโดยสิ้นเชิง

 

“งั้นขั้นตอนต่อไปคืออะไร?”

 

พาเวียน ถาม ตอนนี้เขาเข้าใจส่วนแรกแล้ว เขาอยากรู้ส่วนต่อไป

 

“เราต้องชนะเหนือหอคอย”

 

“…?”

 

พาเวียน สับสนอีกครั้งในคำพูดของ เคล.

 

“ชนะเหนือ? ใคร? คนอื่นจะไม่ยอมแพ้ในสิ่งนี้”

 

ชนะเหนือหอคอยหรือไม่? มันเป็นความสามารถไร้ขีดจำกัด ใครจะยอมแพ้ในโอกาสนี้? พาเวียน ถามขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง

 

“มีหนึ่งที่”

 

มีที่แห่งหนึ่งที่พวกเขามีโอกาสชนะ

 

“หอคอยแห่งดิน”

 

[ความสามารถที่ไม่สามารถวัดได้]

 

[ความสามารถด้านเวทย์มนตร์ที่คุณมีนั้นยอดเยี่ยมมาก คุณที่มีศักยภาพไม่จำกัด ! ความสามารถของคุณนั้นยอดเยี่ยมจน เคอร์ซา ไม่สามารถตอบคำถามที่คุณมี เคอร์ซา ต้องการพบคุณอีกครั้งในอีกสองสัปดาห์]

 

[เหลือเวลา: 7 วัน]

 

[รางวัลภารกิจ: ??]

 

[ในกรณีที่ปฏิเสธ ความสัมพันธ์ของคุณกับ เคอร์ซา จะลดลง]

 

“ยังเหลืออีก 1 สัปดาห์

 

ซูฮยอก สามารถทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ เมื่อเขารออีก 1 สัปดาห์

 

ซูฮยอก ไม่รู้สึกอึดอัดกับเรื่องนี้อีกแล้ว เขาเป็นคนอยากรู้อยากเห็นมากที่สุด เขาต้องการเอาชนะสิ่งนี้และทำไปด้วย เพื่อที่เขาจะได้อ่านโดยไม่มีอะไรรบกวนจิตใจของเขา

 

ซูฮยอก ปิดแท็บภารกิจและยืนขึ้นพร้อมกับอ่านหนังสือในมือของเขา เขาเดินไปที่กล่องรับคืนและวางหนังสือไว้ข้างใน

 

เมื่อเขามองเข้าไปข้างในอีกครั้ง หนังสือก็หายไป พวกมันกลับไปที่จุดเดิม เมื่อมองไปที่กล่องเปล่า เขาได้แต่สงสัยว่าในความเป็นจริงนั้นจะสะดวกสบายแค่ไหน หากพวกเขามีเวทมนตร์

 

ในสัปดาห์ที่ผ่านมา ซูฮยอก ได้รับชัยชนะจากชั้นหนังสือทั้งทางซ้ายและขวา แน่นอนว่ามันเป็นไปได้ด้วยความเร็วนี้เพราะเขาได้อ่านหนังสือจำนวนมากในโอเรน แล้วจึงมีจุดที่น่าเบื่อมากมาย

 

หากเขาไม่ได้อ่านหนังสือทั้งหมดในโอเรน เขาจะอ่านชั้นหนังสือเพียงหนึ่งหรือสองชั้นด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดของเขา เมื่อกลับไปที่ชั้นหนังสือ เขาสุมหยิบหนังสือห้าเล่มและไปที่โต๊ะทำงานของเขาเขาเลิกค้นหาหนังสือพิเศษแล้วและเริ่มอ่านหนึ่งในเล่มที่สุม

 

“ตอนนี้มันมีแค่ฉันเท่านั้น”

 

ซูฮยอก คิดในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ด้านในของห้องสมุด เมื่อเขามาถึงครั้งแรกมีผู้เล่นสองคน แต่ตอนนี้มันว่างเปล่าทั้งหมด มีบรรณารักษ์ปรากฏตัวเป็นครั้งคราวเท่านั้น หลังจากมองไปรอบ ๆ ห้องสมุด เขาก็กลับไปอ่านหนังสือของเขา

 

[เชาว์ปัญญาเพิ่มขึ้น 1]

 

เชาว์ปัญญาของเขาเพิ่มขึ้น เมื่อเขาอ่านหนังสือเล่มแรกเสร็จ

 

[เชาว์ปัญญาเพิ่มขึ้น 1]

 

หนังสือเล่มที่สองเพิ่มเชาว์ปัญญาของเขา หลังจากนั้น หนังสือเล่มที่สามและสี่ก็ไม่ได้เพิ่มใด ๆ

 

[เชาว์ปัญญาเพิ่มขึ้น 1]

 

“เวลาคือ…”

 

ซูฮยอก ตรวจสอบเวลาหลังจากที่เขาคืนหนังสือ

 

“ฉันสามารถอ่านหนังสืออีกสี่เล่มได้”

 

เหลือเวลาอีก 1 ชั่วโมงและ 30 นาที โดยปกติ ซูฮยอก สามารถอ่านหนังสือบางเล่มได้สี่เล่ม เขามุ่งหน้าไปที่ชั้นหนังสืออีกครั้ง

 

“ไปที่แถวถัดไป”

 

แถวที่เขาอยู่ในขณะนี้ มีหนังสือเหลืออีกสามเล่มเท่านั้นที่จะอ่าน ซูฮยอก ดึงหนังสือสามเล่มออกมาแล้วมุ่งหน้าไปยังแถวถัดไป

 

เมื่อเขาไปถึงแถวถัดไป เขาดึงหนังสือเล่มแรกที่เรืองแสงออกมา

 

“มีหนังสือเล่มในแถวนี้”

 

“หืมม?”

 

หนังสือประกายระยิบระยับอยู่ครึ่งทางจากชั้นวางหนังสือ ขณะที่ ซูฮยอก แข็งที่อทันที

 

“นั่นคือ …”

 

เหตุผลที่ ซูฮยอก หยุดเพราะในสายตาของเขาเป็นหนังสือพิเศษที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

 

“สีม่วง?”

 

Reader

Reader

Status: Ongoing
เสพติดการอ่าน. นี่คือสิ่งที่ฉันได้ยินจากอาจารย์ประจำชั้นมัธยมของฉัน.อย่างไรก็ตาม,ฉันไม่ได้สนใจมัน เพราะอย่างที่อาจารย์บอก,ฉันติดมันจริง ๆ. ฉันรักการอ่าน. ความกล้าหาญ? แฟนตาซี? การเขียน? โรแมนติก? มนุษยศาสตร์? วิทยาศาสตร์? บทความ? มันไม่สำคัญว่าจะเป็นแนวอะไร.แค่อ่านอะไรบางอย่างและการอ่านเป็นสิ่งที่ฉันรัก. ฉันเป็นคนเสพติดการอ่าน.

Recommended Series

Comment

Options

not work with dark mode
Reset