Regressor Instruction Manual – ตอนที่ 114 ไปทํางาน (4)

ตอนที่ 114 ไปทํางาน (4)
 
ลินเดลเริ่มส่งเสียงดังอีกครั้ง
 
ผมรู้สึกคุ้มค่าที่ได้เห็นปฏิกิริยาเช่นนี้ บางที่ผู้คนอาจคุ้นเคยกับระบบกิลด์ในปัจจุบัน ตอนนี้เราดูเหมือนบริษัทในฝันที่มีสวัสดิการมากมายสําหรับพนักงาน
 
โดยพื้นฐานมันเป็นการตลาดประเภทเดียวกับที่ทํางานบนโลก
 
ผู้จัดการมืออาชีพจํานวนมากที่ศึกษาการบริหาร รู้ว่าบริษัทใดบ้างที่ดึงดูดผู้มีความสามารถ อย่างไรก็ตามมีความแตกต่างระหว่างการรับรู้และการลงมือทํา
 
อย่างน้อยบริษัทส่วนใหญ่ที่ผมรู้จักก็ไม่ประสบความสําเร็จในการใช้สิ่งที่พวกเขารู้ อาจเป็นเพราะความโลภของพวกเขาที่เข้ามาขัดขวาง หรือเป็นเพราะพวกเขาล่วงละเมิดคนงานและสร้างปัญหาภายใน
 
ประเด็นคือไม่มีองค์กรใดไม่ว่าจะเป็นที่นี่หรือบนโลกที่ใส่ใจพนักงานในระดับนี้ นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ลินเดล ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นพื้นที่อันตราย
 
สําหรับกิลด์ขนาดใหญ่ เช่น เรดเมอร์เซนนารีและแบล็คสวอน สถานการณ์ตอนนี้ยังปกติ แต่มันเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายสําหรับกลุ่มขนาดเล็กและขนาดกลางที่เหลือ
 
สิ่งที่ผมทําในตอนแรกนั้นยังห่างไกลจากการเปลี่ยนแปลงการรับสมัครเด็กฝึกงานไม่ดีเลย แต่ผมรู้ว่าจะหาคนที่ต้องการ เพราะรางวัลที่เราสัญญาไว้
 
‘พวกเขาจะสามารถกลายเป็นพนักงานประจําได้’
 
นั่นทําหน้าที่เป็นน้ําหวานสําหรับผึ้ง การยืนกรานของผมต่อคําว่า ‘การเปลี่ยนแปลง’ เป็นเพียงการปกปิดเท่านั้น มันจําเป็นสําหรับภาพลักษณ์ที่ยาวนานของเรา และในไม่ช้าลินเดลทั้งหมดก็จะเชื่อมโยงเราเข้ากับคํานั้น
 
‘สิ่งที่สําคัญที่สุดคือภาพลักษณ์’
 
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าความคิดเห็นของผู้คนสามารถสร้างหรือทําลายกิลด์ของเราได้ เมื่อผมเอนหลังและนวดขมับ ผมได้ยินเสียงใครบางคนพูดขึ้น
 
“มีผู้สมัครที่ประสบความสําเร็จเพียงเล็กน้อย”
 
“มันคงใช้เวลาสักพักกว่าเราจะจัดกับการมันได้”
 
“ครับ การทดสอบครั้งแรกจบลงไปแล้ว แต่ก็ยังมีอีกมาก เป็นเรื่องดีที่ผู้สมัครมีความสามารถกว่าที่คาดไว้…แต่รองหัวหน้าก็ดูเหมือนจะหมดแรงเช่นกัน”
 
“ไม่เลยครับ ผมจะดูพวกเขาเอง”
 
วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีกว่า เพราะผมสามารถตรวจสอบค่าสถานะของพวกเขาโดยตรง
 
“ผมหวังว่าคุณจะไม่ล้มลงไปก่อน”
 
“แน่นอนว่าไม่เลยครับ มันเป็นสิ่งจําเป็นสําหรับผมที่จะต้องรู้ว่าใครจะเป็นคนของเราในอนาคต”
 
“ทราบแล้วครับ”
 
“ยังไงก็ตาม มันใช้เวลาไม่นานหรอก”
 
วิธีการระบุพรสวรรค์นั้นง่ายมาก ไม่มีอะไรมีประสิทธิภาพมากไปกว่าการทดสอบที่กําหนดขึ้น
 
บรรดาผู้ที่สมัครการทดสอบที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายจักรวรรดิและคําถามเกี่ยวกับภาษี เพื่อนําไปใช้ในการวางแผนบําเหน็จบํานาญ ตัดสินว่าควรทําการทดสอบการเล่นแร่ แปรธาตุและใช้งานได้จริง พวกเขาที่ได้ยินข่าวลือจึงปิดกั้นฝูงชนไว้ล่วงหน้า
 
สิ่งที่โชคร้ายคือ ถึงแม้ว่าคนที่มีความสามารถบางคนจะถูกคัดออก เนื่องจากความผิดพลาดเล็กน้อย แต่เราไม่มีเวลาที่จะโอบกอดพวกเขา
 
คนที่สามารถใช้เพื่อเพิ่มพลังเป็นสิ่งสําคัญ
 
“ผู้สัมภาษณ์ทั้งหมดมารวมกันแล้วใช่ไหมครับ? ”
 
“ครับ”
 
“ส่งพวกเขามาทีละคน ผมจะเป็นคนสัมภาษณ์พวกเขาด้วยตัวเอง”
 
“รับทราบครับ”
 
ชายคนแรกที่เข้ามาแสดงสีหน้าวิตกกังวล เขาดูประหม่าเกินกว่าที่จะนั่งลง จากความประทับใจแรกของผมต่อเขาเป็นศูนย์
 
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้ว่าจะมาพบผมเพื่อสัมภาษณ์ และ ผมก็เป็นที่รู้จักในฐานะบุคคลที่ทรงพลังของเมืองนี้แล้ว
 
ผมหัวเราะออกไปเล็กน้อยและตรวจสอบหน้าต่างสถานะของเขา ความสามารถโดยรวมของเขาต่ำ และ อุปนิสัยของเขาคือ…
 
‘คนเกียจคร้านที่เห็นแก่ตัว’
 
อืม เขาเป็นคนประเภทที่ซันฮียองเกลียดที่สุด เขาจะเติบโตเป็นหนามอีกด้านหนึ่งของบลู ผมพบว่าไม่มีเหตุผลในอนาคตที่จะให้กําเนิดลีซอลโฮอีกคน
 
“อา คิมชอลซู? ”
 
“สวัสดีครับ”
 
“คุณไม่จําเป็นต้องแนะนําตัวเอง มันจะแตกต่างไปจากการสัมภาษณ์ที่มีอยู่บ้าง คุณสมัครทีมรับมือวิกฤต…”
 
“ครับ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ผมไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินเรื่องนี้หรือเปล่า แต่ผมเป็นหัวหน้าทีมในกิลด์การ์เดียนทรีมาระยะหนึ่งแล้ว”
 
“ครับ ผมเคยได้ยินเรื่องนั้นมาบ้าง มันน่าประทับใจมาก”
 
นั่นเป็นเรื่องโกหก ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นเลย มันอาจเป็นหนึ่งในกิลด์ที่สลายไป ในที่สุดคิมชอลซูก็มีสายตากระตือรือร้น แต่นิสัยของเขาไม่ได้โกหก
 
“ผมจะถามคําถามง่าย ๆ กับคุณนะครับ”
 
“แน่นอนครับ”
 
“ช่วยออกแบบแผนการอพยพในกรณีที่เกิดภัยพิบัติต่อลินเดลทั้งหมด”
 
“ค- คุณหมายถึงตอนนี้? ”
 
“ครับ ไม่เป็นไรถ้ามันยังไม่สมบูรณ์แบบประชากรของ ลินเดลทั้งหมดต้องถูกอพยพ คุณจะพาพวกเขาออกไปยังไงครับ? ”
 
“อา…นั่น..ก่อนอื่น ผมคิดว่าการใช้เวทมนตร์จะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด”
 
เขาเริ่มออกทะเลจากคําตอบที่ผมคาดไว้
 
‘โง่ชะมัด’
 
เขาไม่ได้สงสัยเลยว่าจะเกิดภัยพิบัติแบบไหน ผมได้ให้โอกาสเขาในการไถ่ตัวเอง และเขาก็ปัดมันทิ้งไป
 
“ประตูของลินเดลหมายเลขสาม…”
 
“อ่า นั่นเป็นคําตอบที่น่าพึงพอใจ คุณสามารถออกไปได้แล้วครับ”
 
“อา…ครับ ตกลง”
 
“ผมจะแจ้งให้คุณทราบ หากคุณเข้ามา คําตอบสําหรับคําถามของคุณนั้นน่าประทับใจ เราขอขอบคุณมาก”
 
“อา! ขอบคุณครับ”
 
ถ้าคนที่ใช่ไม่มา มันอาจจะสนุกที่จะเลี้ยงเขาเป็นสัตว์เลี้ยงสักปีสองปี แต่มีคนต่อไปเข้ามาทันทีที่คิมชอลซูออกไป
 
“อืม…”
 
ผู้หญิงที่เดินเข้ามาดูสวยมาก อย่างไรก็ตามร่องรอยของความทุกข์ปรากฏชัดเจนทั่วร่างกายของเธอ
 
‘เธอดูค่อนข้างแก่เกินไป’
 
หน้าต่างสถานะของเธอแสดงต่อผมหลังจากนั้นไม่นาน
 
‘ชื่อ: คิมมิยอง อายุ 39 ปี และทํางานเป็นทนายความ’
 
ค่าสติปัญญาของเธอดีกว่าที่ผมคาด และแม้กระทั่งความสามารถทางเวทมนตร์ของเธอก็มีถึงสามสิบ
 
ประวัติของเธอดูค่อนข้างแปลกเช่นกัน ดูเหมือนว่าเธอจะทํางานให้กับกิลด์ขนาดกลางและเกษียณเมื่ออายุ 30 เธอเปิดร้านค้าเล็ก ๆ ทั่วไปในจัตุรัสหลังจากแต่งงาน
 
บางทีมันอาจจะไม่เลวร้ายเกินไปที่จะได้ยินเกี่ยวกับเรื่องราวของเธอ
 
“คุณคิมมิยองครับ”
 
“เอ่อ…คะ”
 
“คุณสมัครทีมกฎหมายของจักรวรรดิเหรอครับ? ”
 
“ค่ะ”
 
“ประวัติของคุณค่อนข้างแปลก แต่ผมอยากให้คุณบอกผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยตัวเอง คุณแต่งงานแล้วด้วย…ดูเหมือนจะมีช่วงพักที่นานไปหน่อยนะครับ เพราะคุณใช้เวลาห้าปีอันเนื่องมาจากผลมาจากมัน”
 
“…ค่ะ”
 
ทันใดนั้น สีหน้าของเธอก็มืดมน ผมแน่ใจว่าเธอรู้สึกกดดัน ดังนั้นผมจึงตัดสินใจช่วย โดยถามคําถามกับเธอ
 
“สามีของคุณ…”
 
”เขาเสียชีวิตแล้วค่ะ”
 
“ผมเข้าใจแล้ว ต้องขอโทษด้วย แต่คุณเคยมีลูกไหมครับ?”
 
“ฉันมีเด็กสองคน อย่างไรก็ตามมันจะไม่รบกวนการทํางานของฉันค่ะ”
 
“คุณคงได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมจากกิลด์ก่อนหน้านี้ของคุณ”
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอก็เงียบลงไปทันที
 
ณ จุดนั้น ผมสามารถสรุปได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธออาจจะได้พบกับสามีของเธอในกิลด์ แต่งงานแล้วก็ตั้งท้องเกือบจะทันทีหลังจากนั้น
 
หลังออกจากกิลด์ เธอเริ่มธุรกิจด้วยเงินที่เธอเก็บไว้ และ เมื่อธุรกิจไม่เป็นผล สามีของเธอก็ต้องไปข้างนอก
 
ผมไม่รู้ว่าเขาเสียชีวิตด้วยโรคร้ายหรือมอนสเตอร์ แต่อย่างไรก็ตามสามีที่เสียชีวิตน่าจะเป็นประตูสู่ปัญหาทางการเงินของเธอ เธอไม่สามารถสมัครงานได้ทันที เพราะเธอต้องให้ความสําคัญกับการเลี้ยงลูก เธอคงจะมีช่วงเวลาที่ยากลําบากในการพยายามหางานหลังจากนั้น
 
“ในช่วงพัก ฉันใช้เวลามากมายในการพยายาม ไม่เพียงแต่การท้าทายตัวเอง แต่ยังต้องไตร่ตรองเรื่องภายในด้วย มันเป็นความตั้งใจของฉันเองค่ะ ที่จะพัฒนาทักษะของตัวเองผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ”
 
นั่นเป็นเรื่องโกหก
 
” ผมเข้าใจแล้วครับ”
 
แต่ผมไม่มีเหตุผลที่จะชี้ให้เห็นถึงการโกหกของเธอ นั่นเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้มีพรสวรรค์ดีที่สุดที่ผมเคยเห็นมา
 
‘เยี่ยม’
 
การมีลูกอาจถูกมองว่าเป็นข้อเสีย แต่อีกมุมมองหนึ่ง ก็อาจหมายความว่าถ้าผมทําอะไรเพื่อลูก ๆ ของเธอ เธอจะกลายเป็นพนักงานที่ซื่อสัตย์ต่อบลูในอนาคต
 
แม้แต่ลูก ๆ ของเธออาจกลายเป็นสมาชิกกิลด์บลู ความผิดเพียงอย่างเดียวของเธอคือช่วงเวลาพักที่นานเกินไป อย่างไรก็ตามผมรู้ว่าเธอจะพยายามอย่างเต็มที่ในการปรับตัว
 
‘เพราะแม่จะทําให้ดีที่สุดเพื่อลูก ๆ ของตัวเอง’
 
หรือเกินกว่าที่ผมจะจินตนาการได้
 
“คุณคิดว่าสามารถทํางานให้เราอย่างแข็งขันได้ไหมครับ?”
 
“แน่นอนค่ะ ฉันจะศึกษาต่อในช่วงพักและถือใบรับรองกฎหมายจักรวรรดิระดับ 1 แน่นอน มันจําเป็นต้องได้รับการปรับปรุง แต่…ฉันจะทําให้ได้ค่ะ”
 
“แต่คุณคงรู้สถานการณ์ของกิลด์เราในตอนนี้”
 
“ค่ะ”
 
“ผมอยากได้ยินว่าทําไมคุณถึงสมัครเป็นทีมกฎหมายของบลูครับ? ”
 
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็ค่อย ๆ เปิดปากพูด
 
“ฉันคิดว่าคุณต้องการคนที่คล่องแคล่วในกฎของจักรวรรดิ ด้วยกฎหมายของจักรพรรดิที่ไม่อนุญาตให้มีข้อพิพาท กับนครอิสระอื่น ๆ เมื่อพิจารณาจากเหตุการณ์ล่าสุดของกิดล์บลู ฉันคิดว่าคุณจะประท้วงกับฝ่ายญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการ แน่นอน สมมติว่าบลูมีหลักฐาน”
 
“เข้าใจแล้วครับ แล้วถ้าเราไม่มีหลักฐานล่ะ?”
 
“คุณอาจหาวิธีกดดันพวกเขาที่ไม่ขัดต่อกฎหมาย เนื่องจากมีช่องโหว่ในกฎหมายสมัยใหม่ จึงมีช่องโหว่ที่ชัดเจนในกฎของจักรพรรดิด้วย”
 
“คุณมีวิธีไหมครับ? ”
 
เธอพยักหน้า แต่ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม เธออาจเชื่อว่านี่จะเป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่ชนะใจผมในการได้งานทํา
 
และผมชอบมัน
 
“ผมเข้าใจแล้ว…น่าสนดีใจนะ ไม่สิ ยิ่งไปกว่านั้นนี่มันเยี่ยมมาก”
 
“ผมว่าน่าจะดี ถ้าได้ร่วมงานร่วมกับคุณ”
 
“จ-จริงเหรอคะ?”
 
“ผมบอกว่าจะจ้างคุณ อย่างที่คุณอาจรู้อยู่แล้ว คุณจะต้องทํางานโดยไม่ได้รับค่าจ้างเป็นเวลาหนึ่งปี แน่นอน ไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่ได้รับอะไรเลย เราจะจ่ายค่าครองชีพขั้นพื้นฐานต่อไปก็ค่อยต่อรองเงินเดือนกันใหม่ดีกว่าอา! และถ้าคุณเต็มใจ ผมขอมอบตําแหน่งหัวหน้าทีมของทีมกฎหมายให้กับคุณ แน่นอน มันจะเป็นไปได้ก็ต่อเมื่อคุณประสบความสําเร็จในระหว่างการฝึกงานเท่านั้น”
 
“คะ? ”
 
“คุณสามารถฝากลูก ๆ ของคุณไว้ที่พักของกิลด์ ขณะที่คุณทํางาน ตอนนี้คุณอาศัยอยู่ที่ไหนเหรอครับ?”
 
“ค-คะ.. ที่ชานเมืองค่ะ…”
 
นั่นหมายความว่าเธออาศัยอยู่ในสลัม นั่นมันดียิ่งขึ้น เธอไม่มีที่ให้ไปอีกแล้ว
 
“มันจะดีกว่า ถ้าคุณอาศัยอยู่ในกิลด์เฮาส์ เราจะจัดห้องให้คุณและลูก ๆ ของคุณเองครับ”
 
“อา…”
 
ผมวางสัญญาลงบนโต๊ะ และสายตาของเธอก็เพ่งไปที่สัญญานั้นทันที เธอคงจะรู้เรื่องนี้ดี ท้ายที่สุดแล้วเธอมีความเชี่ยวชาญในด้านนี้มากกว่าผม
 
“อ่านแล้วเซ็นนะครับ”
 
” แน่นอนค่ะ”
 
ผมมองดูเธอพลิกผ่านกระดาษ ท่าทีแห่งความสงสัยของเธอเปลี่ยนเป็นความปิติยินดี
 
“คุณอาจจะยุ่ง ซึ่งหมายความว่าคุณอาจไม่ได้เจอลูก ๆ ของคุณอีกสักสองสามวัน แน่นอนว่าเราจะเตรียมทุกสิ่งที่คุณต้องการ ตั้งแต่การศึกษาไปจนถึงเส้นทางอาชีพใน อนาคต หากคุณจัดการเพื่อสร้างความแตกต่าง ผมจะส่งคุณไปเรียนต่อในเมืองหลวงของจักรวรรดิ แน่นอนว่าลูกของคุณจะเข้าร่วมบลูด้วย ทั้งหมดนั้นถูกระบุไว้ในสัญญาแล้วนะครับ คุณคิมมิยอง”
 
“อา… ค่ะ แน่นอน!”
 
“หากคุณต้องการเรียนรู้พื้นฐานของการเป็นนักผจญภัยกิลด์ยังมีคลาสเรียนการใช้ดาบและเวทมนตร์แบบเรียบง่าย เพื่อให้ทั้งคุณและเด็ก ๆ สามารถเข้าร่วมได้”
 
“ขอบคุณ…ขอบคุณมากค่ะ”
 
ไม่มีเหตุผลที่เธอจะไม่เซ็นมัน เมื่อพิจารณาถึงลูก ๆ ของเธอและสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาในสลัม เป็นการดีกว่าที่จะรับใช้และอยู่ในบลูมากกว่าการอยู่ด้วยความหวาดกลัวทุกวัน เธอใช้เวลาไม่นานในการเซ็นสัญญาและ ผมก็ยิ้มตอบ
 
“งั้นฉันจะไปทํางาน…”
 
“เริ่มได้เลยครับ”
 
“อ-อ๊ะ จริงเหรอคะ? ”
 
“ไปหาผู้ชายที่ชื่อปาร์คด็อกกูที่ล็อบบี้ จากนั้นคุณสามารถมาที่กิลด์เฮาส์พร้อมกับลูก ๆ ของคุณได้ทันที หลังจากจัดกระเป๋าและขึ้นไปที่สํานักงานแล้ว คุณสามารถเขียนสัญญาจ้างที่คุณถืออยู่ใหม่ได้ ผมไม่รู้กฎหมายทั้งหมด ผมเลยสร้างมันขึ้นโดยอ้างถึงสิ่งที่เป็นอยู่ในอดีต แต่สําหรับผมมันดูแปลกใหม่”
 
“อา…”
 
“กรุณาส่งให้ผม หลังจากที่ทํางานของคุณเสร็จแล้วด้วยนะครับ คุณคิมมิยอง”
 
คิมมิยองจ้องมาที่ผมด้วความสงสัยว่าเธอได้ยินผิดหรือเปล่า แต่โดยรวมแล้วเธอมีท่าทีที่พึงพอใจ
 
“ร-รับทราบค่ะ!”
 
ตามหลักการแล้ว คุณไม่ควรให้พนักงานของคุณรู้ว่า คุณจะปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นทาส ผมอดยิ้มไม่ได้ เมื่อเห็นการแสดงออกที่น่าขบขันของเธอ
 
“หากคุณแสดงผลลัพธ์ที่ยอมรับได้ เราจะเปลี่ยนคุณเป็นพนักงานประจําก่อนสิ้นปี อย่าลืมว่ามันต้องเป็นความสําเร็จที่น่าเชื่อ”
 
“ค่ะ ฉันจะทําให้ดีที่สุด”