Regressor Instruction Manual – ตอนที่ 84 อาชีพที่สาม (10)

 
ตอนที่ 84 อาชีพที่สาม (10)
 
ผมรู้ว่าปาร์คด็อกกูถึงโกหกพวกเขาและผมเข้าใจว่าทําไมเขาถึงทําแบบนั้น
 
เขาอาจจะปรึกษากับคิมฮยอนซอง ซันฮียองและพบว่าคนอื่น ๆ ต่างก็มีอาชีพระดับฮีโรอิค ผมไม่รู้ว่าเขาทําผลงานได้แย่แค่ไหนในระหว่างการสํารวจ แต่ผมรู้ว่าเขารู้สึกด้อยกว่าในช่วงเวลานั้น
 
มันช่วยอะไรไม่ได้ที่คิมเยริ ซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงจะได้อาชีพที่มีระดับสูงกว่าเขา ท้ายที่สุดเด็กคนนั้นเป็นอัจฉริยะ
 
‘เธอมีศักยภาพอยู่เหนือกว่าระดับตํานาน’
 
ความสามารถของคิมเยริไม่ได้จํากัดแค่เพียงค่าสถานะของเธอเท่านั้น เรายังสามารถเห็นศักยภาพมหาศาลของเธอได้เพียงแค่มองผ่าน หากลองนึกดูว่าเธอทําได้ดีแค่ ไหนที่สวนแห่งความหวาดกลัวในฐานะมือใหม่ ก็เป็นเรื่องปกติที่จะสังเกตถึงการปรับปรุงครั้งใหญ่ในการ เดินทางครั้งต่อไปของเธออย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าปาร์ค อกกูจะไม่รู้เรื่องนั้น
 
อัจฉริยะเป็นชนชั้นที่ซับซ้อนกว่ามนุษย์ทั่วไปมาก ถึงผมไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน แต่ผมก็ได้เห็นส่วนแบ่งที่ไม่ยุติธรรมนี้
 
‘และไม่เพียงแต่บนโลก…’
 
ผมพบว่าหลายคนที่นี่ – แสดงความสามารถเกินกว่าความเข้าใจของหลาย ๆ คน
 
จองฮายันได้ปฏิวัติวงการเวทมนตร์อย่างไม่เป็นทางการ ราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ซันฮียองมีศักยภาพที่จะกลาย เป็นตํานานและดํารงตําแหน่งศูนย์กลางของปาร์ตี้ด้วยความ สงบอันเป็นเอกลักษณ์ คิมเยริที่เป็นเด็กจากสลัมที่มีความสามารถพิเศษ แม้แต่คิมฮยอนซองผู้กลับมาจากอนาคตก็ทําให้เขารู้สึกถึงศักยภาพที่มองผ่านไม่ได้ เมื่อเทียบกับคนส่วนใหญ่
 
เราเป็นปาร์ตี้เดียวที่สมาชิกทุกคนสามารถถูกจัดให้เป็นอัจฉริยะ
 
แน่นอนว่าปาร์คด็อกกูมีศักยภาพพอที่จะเป็นนักผจญภัย อันยอดเยี่ยม แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่มีอัจฉริยะตามธรรมชาติอยู่ในทีม ผมก็เข้าใจได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร
 
‘ทุกคนที่นี่คือสัตว์ประหลาด’
 
แม้แต่ฮวังจองยอนยังเคยบอกว่าเธอรู้สึกกลัว เมื่อเห็นจองฮายัน
 
ถึงอย่างนั้นการตัดสินใจโกหกของปาร์คด็อกกูก็ค่อนข้างน่าประหลาด
 
เมื่อพิจารณาถึงบุคลิกภาพของเขาแล้ว การคิดว่าเขาเลือกที่จะโกหก โดยไม่กังวลถึงผลที่ตามมาในอนาคตจะถูกต้องนัก ดูเหมือนว่าเขาให้ความสําคัญกับสภาพจิตใจของตัว เองเหนือสิ่งอื่นใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้เขาพบว่าผมได้อาชีพระดับฮีโรอิคด้วย
 
ณ จุดนี้ เขาคงรู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นคนเดียวที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
 
“ อาชีพที่ฉันได้ในครั้งนี้คืออาร์คเมจ (Archmage) “ฮายันกล่าว
 
“โอ้?” ผมถามด้วยสีหน้าสงสัย
 
“ค่ะ มันช่วยเพิ่มพลังมากมายและยังเพิ่มความสัมพันธ์ให้กับคุณสมบัติทุกประเภท มันไม่เพียงแต่เพิ่มพลังธาตุเท่านั้น…มันยังใช้งานได้เหมือนกันกับเวทมนตร์ประเภทอื่น ๆ ฉันสามารถใช้เวทมนตร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นและฉันก็ได้รับความรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ขั้นสูงด้วยค่ะ แต่ฉันไม่สามารถพูดได้ว่ามันน่าทึ่งมากนัก…”ฮายันอธิบาย
 
“ ไม่หรอก นี่มันยอดเยี่ยมมากแล้ว!” ผมตอบกลับด้วย อยยิ้มเพื่อเป็นกําลังใจให้เธอ
 
“ อ๊ะ คราวนี้พลังเวทย์ของฉันก็เพิ่มขึ้นเป็น 69 คะ!” ฮายันกล่าวเสริม
 
“สุดยอดเลยฮายัน เธอเติบโตมากกว่าที่ฉันคิดไว้”ผมชมเชย
 
“ ค่าสติปัญญาของฉันอยู่ที่ประมาณ 62 ” เธอกล่าวเสริม
 
“ ฉันไม่แปลกใจเลย” ผมถาม จากนั้นเธอก็พูดต่อเรื่องค่าสถานะต่อไป
 
“ ฮยอนซองกล่าวว่าค่าสถานะของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 70 เช่นกัน ค่าสถานะของซันฮียองก็เพิ่มขึ้นแม้เธอจะไม่ได้ต่อสู้มากนัก”
 
‘อา ดูเหมือนว่าการเติบโตแบบนี้ จะใช้ได้กับคนอย่างคุณเท่านั้น…’
 
ค่าสถานะของปาร์คด็อกกูและของผมจะอยู่ที่ระดับ 60 เท่านั้น
 
มันเป็นเรื่องน่าอายที่เราต้องต่อสู้เหมือนกัน แต่เธอก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าที่ผมทํา แต่นี่ไม่ได้แปลว่ามันเป็นเรื่องเลวร้าย
 
ยิ่งจองฮายันแข็งแกร่งเท่าไหร่ ผมก็ยิงปลอดภัย
 
แน่นอนว่า ตรงกันข้ามเธออาจจะย้อนกลับมาควบคุมผม แต่นี่เป็นข่าวดีสําหรับตอนนี้ ผมเริ่มประเมินฮายันด้วยความสามารถของตัวเอง
 
[อาร์คเมจ – ระดับฮีโรอิค]
 
[นี่คืออาชีพที่มอบให้กับผู้ที่มีคุณสมบัติในการสํารวจความจริงของเวทมนตร์ พลังเวทย์เพิ่มขึ้น 5 และความสัมพันธ์กับพลังเวทย์ทุกประเภทก็จะเพิ่มขึ้น ไม่มีใครทราบอาชีพที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในภายหลัง]
 
‘ยอดเยี่ยม’
 
นี่เป็นอาชีพที่ชื่อฟังดูธรรมดา แต่คําอธิบายเหล่านี้เหมาะสมกับฮายัน มันอาจเป็นชื่อที่ดีกว่า เมื่อนึกถึงวิซาร์ดโรคจิตหรือวิซาร์ดคลั่ง
 
แน่นอนว่าไม่ใช่แค่จองฮายันที่เติบโตอย่างมาก มันเป็นเช่นเดียวกันกับคิมฮยอนซอง
 
ผมไม่สามารถกําหนดทิศทางการเติบโตของเขาได้ แต่อย่างน้อยคิมฮยอนซองก็ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงการตรวจสอบที่บริสุทธิ์
 
[ผู้กล้าฝึกหัดดาบขั้นสูง – ระดับฮีโรอิค]
 
[นี่เป็นอาชีพสําหรับผู้ที่ฝึกฝนการเรียนรู้วิชาดาบขั้นสุดยอด ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 3 ความคล่องตัวเพิ่มขึ้น 2 และพลังเวทย์เพิ่มขึ้น 1]
 
ไม่จําเป็นต้องมีคําอธิบายเพิ่มเติม คําตอบที่มาจากการอ่านก็เพียงพอสําหรับคนอย่างคิมฮยอนซอง อาชีพระดับต่ําเช่นนี้เป็นเพียงโอกาสที่จะผ่านไปสําหรับบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า ผมรู้ว่าเขาเลือกมันด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมยังรู้จักฮยอนซองมากพอที่จะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนประเภทที่ใช้ตัวเลือกโง่ ๆ
 
คราวนี้เขาเป็นคนพูดเอง
 
“เยริได้อาชีพแทรคเกอร์ (tracker)”
 
“ นายหมายถึงผู้ติดตามใช่ไหม?” ผมถาม
 
“ ใช้” เขาพยักหน้า
 
“ ในฐานะนักธนูประเภทหนึ่ง ผมคิดว่าคงโอเคที่เธอจะจัดการกับอาวุธขนาดเล็กและขนาดกลาง เช่น มีดสั้น ดาบรวมถึงธนู ในกรณีของเยริ มันหมายความว่าเธอมีความสามารถในเรื่องนี้ เธอมุ่งเน้นไปที่ความคล่องตัวและเวทมนตร์ ดังนั้นตัวเลือกของเธอจะขยายออกไปเรื่อย ๆ ” ฮยอนซองอธิบาย
 
‘นั่นเป็นเพราะเธอไม่มีค่าสถานะต่ํากว่าระดับความฮีโรอิค’
 
“ เธอไม่ต้องกังวลกับการถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวอีกต่อไป” ผมแสดงความคิดเห็น
 
” ถูกต้อง นั่นเป็นปัญหาอย่างมากสําหรับปาร์ตี้ของเรานอกจากนั้นซันฮยองยังเปลี่ยนอาชีพเป็นนักบวชที่สูงขึ้นไปพลังศักดิ์สิทธิ์ของเธอเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ด็อกกูยังบอกด้วยว่า เขาได้อาชีพที่ดีเกี่ยวกับทักษะการแทงค์”
 
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผมก็ประเมินตําแหน่งชันฮียองทันทีด้วยความสามารถของตัวเอง
 
[สุดยอดนักบวชแห่งความมืด-ระดับฮีโรอิค]
 
ดูเหมือนว่าซันฮียองจะไม่ได้อธิบายอาชีพของเธอให้ฮยอนซองฟังอย่างละเอียด เมื่อได้ยินว่าตัวเองถูกพูดถึง ซันฮียองก็พยักหน้า
 
อาชีพใหม่ของเธอดูคล้ายกับอาชีพก่อนหน้านี้ในเวอร์ชั่นพัฒนา แต่ผมบอกไม่ได้ เพราะไม่มีการเอ่ยถึงคาถาหรือ ความสามารถใหม่ใด ๆ
 
ไม่ว่าในกรณีใด ปาร์ตี้ของเราก็เติบโตได้ดีเป็นพิเศษ 
 
ยกเว้นปาร์คด็อกกูที่แสดงสีหน้าลําบากใจ ผมรู้ว่าเราก้าวหน้าไปมากแล้ว
 
ความจริงปาร์คด็อกกูได้รับผลลัพธ์ที่น่าทึ่ง ถ้าเขาหยุดเปรียบเทียบตัวเองกับสมาชิกอัจฉริยะที่เหลือ เขาจะถูกต้อนรับทุกที่ที่เขาไป
 
‘ผมต้องการให้เขาลองสักครั้ง…’
 
เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะไม่พูดขึ้น เมื่อคนอื่นจับจ้องกับความสําเร็จของเขา ผมไม่อยากให้สมาชิกในทีมรู้ว่าผมสามารถเห็นค่าสถานะของคนอื่น ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะเรียกปาร์คด็อกกูออกมาคุยเพื่อปรับความรู้สึกของเขา 
 
‘ไม่มีอะไรโง่เท่ากับการเปรียบเทียบตัวเองกับอัจฉริยะ’
 
มันอาจจะฟังดูรุนแรง แต่ผมอยากให้ปาร์คด็อกภูตระหนักถึงสิ่งนั้น
 
แม้ว่าการสนทนาจะเริ่มขึ้นด้วยบรรยากาศที่หนักหน่วง แต่ในไม่ช้ามันก็เบาลงและมีความสุขมากขึ้น ไม่นานเราก็เริ่มหัวเราะเกี่ยวกับความผิดพลาดที่พวกเขาได้ก่อในดัน เจี้ยนและวิธีที่ผมถูกขังในเวิร์กชอปตลอดเวลา
 
เมื่อผมได้ยินว่าจองฮายันร้องไห้ทุกวันและคิมฮยอนซอง ต้องช่วยปาร์ตี้นับครั้งไม่ถ้วนจากอันตราย ผมก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ แม้แต่คิมเยริที่แทบจะไม่พูด ก็เริ่มมีส่วนร่วมในการสนทนาด้วยท่าทางที่มั่นใจมากขึ้น
 
ตอนนั้นเองประตูของกิลด์ก็เปิดออกพร้อมกับเสียงที่สั่นเครือ
 
เราทุกคนหันไปเห็นลีซอลโฮและลีซังฮีเดินเข้ามาด้วยสีหน้าหนักใจ
 
“ ฉันจะเตรียมตัวสําหรับการประชุมในตอนนี้ ช่วยเรียกหาผู้บริหารที่เหลือทั้งหมดในกิลด์มาที่นี้ด้วยค่ะ”
 
“คุณหมายถึงทุกคนเหรอ?”
 
” ค่ะ มันไม่มีข้อยกเว้น ก่อนอื่นการประชุมจะจัดขึ้นในห้องทํางานส่วนตัวฉัน ตอนนี้มีปาร์ตี้กี่คน?”
 
“ผมรู้ว่าหน่วยที่ 2 กลับมาแล้ว”
 
“ หน่วยที่ 7 ก็กลับมาเมื่อเช้านี้เช่นกัน ลีซังฮี ลีซอลโฮ”
 
“ ถ้าเป็นเช่นนั้นโปรดส่งไปหาฮยอนซองและกียองด้วย”
 
“ แม้แต่พวกเขา?”
 
“ค่ะ โปรดเรียกพวกเขามาทั้งหมด ฉันมีข่าวเกี่ยวกับกิลด์”
 
“…ได้ครับ”
 
‘เกิดอะไรขึ้น?’
 
อัจฉริยะจะไม่สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ การแสดงออกของลีซังฮีโดยปกติแล้วจะมีความเห็นอกเห็นใจ แต่ตอนนี้แม่ของเราดูหน้าซีดลงมาก แม้แต่ลีซอลโฮก็ดูกังวล
 
“ คุณขึ้นไปก่อน ผมจะติดต่อกลับไปในภายหลัง” 
 
“ขอบคุณค่ะ คุณซอลโฮ”
 
ผมเห็นสมาชิกกิลด์ทั่วไปเดินขึ้นไปหาฮวังจองยอน มันอาจจะเตือนถึงการประชุมที่กะทันหันนี้
 
จากสิ่งที่ผมจําได้หน่วยที่สองอาศัยอยู่ที่ชั้นสี่
 
” มีอะไรเกิดขึ้น?”
 
“ กียองไปกันเถอะ”
 
“ อ่าครับ แน่นอน”
 
บรรยากาศที่เบาบางเมื่อครู่ก็หนักขึ้นมากทันที
 
ผมเห็นลีซอลโฮจ้องมองมาทางผม โดยปกติผมไม่ใช่คนประเภทที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่น แต่ผมรู้สึกว่าการกระทําของตัวเองมีเหตุผลเล็กน้อยในเวลานี้
 
“คนอื่นสามารถใช้เวลานี้ทําอะไรก็ได้ตามใจชอบ อย่างไรก็ตามผมขอแนะนําให้คุณใช้เวลานี้ในการพักผ่อน” 
 
“รับทราบ”
 
“โอเคเข้าใจแล้ว”
 
“อะไรนะ?”
 
ผมรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับบรรยากาศ ผมได้ยินเสียงบ่นของสมาชิกกิลด์คนอื่น ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ ในตอนนี้ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นจากสิ่งที่ผมได้ยิน
 
“คิมฮยอนซอง ลียอง หัวหน้าบลูกิลด์กําลังรอคุณอยู่”
 
“ผมเข้าใจ ผมจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้”
 
“เกิดอะไรขึ้น?”
 
“อา…. ถ้าอย่างนั้นผมเดาว่าเราต้องไปให้ทัน”
 
สมาชิกกิลด์ที่ได้รับมอบหมายทุกคนพยักหน้าและรีบออก
 
ขณะที่ผมขึ้นไปที่ห้องทํางานของลีซังฮีอย่างเร่งรีบ ผมเห็นเจ้าหน้าที่ติดอาวุธเปิดประตู คิมฮยอนซองและผมสามารถผ่านมันไปได้โดยไม่ยุ่งยาก
 
“มารวมตัวกันแล้วใช่ไหมคะ?”
 
” ครับ ผมคิดว่าอย่างนั้น”
 
ลีซังฮียืนอยู่ตรงหน้าพวกเราด้วยสีหน้าจริงจัง ฮวังจองยอนและลีซอลโฮก็อยู่กับเธอเช่นกัน
 
“อะไร? พวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่? “
 
มันเป็นเรื่องน่าตลกที่จะบอกว่าคนเหล่านี้คือคนที่อยู่ในปัจจุบัน
 
“ ยองฮยอนซอง ได้โปรดนั่งลงด้วยค่ะ ฉันคิดว่าถึงเวลาที่ต้องแจ้งข่าวร้ายแล้ว”
 
ผมยังนึกไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น แม้จะพิจารณาจากสีหน้าของทุกคน อย่างไรก็ตามคิมฮยอนซองดูเหมือนจะมีสีหน้าคาดหวัง
 
“เขารู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น?”
 
ตอนนั้นผมก็รู้เหตุผลว่าทําไมเราถึงเลือกที่จะเข้าสู่บลูกิลด์
 
“เขารู้มัน”
 
คิมฮยอนซองรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันคือเหตุผลว่าทําไมเขาถึงเลือกให้เราเข้าร่วมบลูกิลด์ แม้ว่าจะมีตัวเลือกอื่นอีกนับไม่ถ้วนในระหว่างการรับสมัคร
 
ตอนนั้นเองที่ลีซังฮีซึ่งได้รับมอบหมายให้เป็นรองหัวหน้ากิลด์เปิดปากพูดเพื่ออธิบาย