Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน – บทที่ 1353 เลีย

หัวใจของฟางหยวนสั่นไหว

 

‘ท่าไม้ตายชนิดใด?’

 

‘กระดองเต่าเป็นส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดของเต่าพยากรณ์ แต่มันกลับไม่สามารถต่อต้านการโจมตีนี้’

 

‘แม้ร่างของข้าจะมีปัญหาเรื่องพลังงานแห่งเต๋าที่ไม่ขัดแย้ง แต่ร่างกายของสัตว์อสูรบรรพกาลที่แข็งแกร่งได้รับบาดเจ็บถึงระดับนี้ได้อย่างไร?’

 

พลังการต่อสู้ของนางเสือดำอยู่เหนือความคาดหมายของฟางหยวน วิธีการของนางแปลกประหลาดและสามารถทำลายการป้องกันของเต่าพยากรณ์

 

เมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ ฟางหยวนต้องรีบกระตุ้นใช้งานวิญญาณอมตะความระมัดระวังระดับเจ็ด

 

วิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งกฎดวงนี้พึ่งถูกเพิ่มเข้าไปในท่าไม้ตายอมตะกระดองเต่าวัชระเมื่อไม่นานมานี้

 

กลิ่นอายของเต่าพยากรณ์เปลี่ยนแปลงไป

 

วิญญาณระดับมนุษย์จำนวนมากช่วยปิดจุดอ่อนเกี่ยวกับเวลาสิบลมหายใจของวิญญาณความระมัดระวัง ดังนั้นมันจึงส่งผลกระทบทันที

 

ความคิดกระดองเต่าเพิ่มจำนวนขึ้นและปกคลุมพื้นที่ทั้งหมดขณะที่กระดองเต่าพยากรณ์ส่องประกายราวกับโลหะ

 

การแสดงออกของนางเสือดำเปลี่ยนแปลงไปเมื่อเห็นสิ่งนี้

 

นางแลบลิ้นและทำท่าเลียอีกครั้ง

 

ทั้งสองอยู่ห่างกันแต่ฟางหยวนยังได้รับบาดเจ็บ

 

อีกหนึ่งรูปรากฏขึ้นบนกระดองเต่าแต่รูที่เกิดขึ้นเล็กกว่าก่อนหน้าอย่างชัดเจนและไม่มีควันสีดำลอยขึ้นมา

 

รูก่อนหน้านี้หยุดปล่อยควันดำออกมาแล้วขณะที่ฤทธิ์การกัดกร่อนของมันชะลอตัวลงเป็นอย่างมาก

 

นางเสือดำก่นเสียงเย็น นางยังไม่ยอมแพ้ “ในกรณีนี้ข้าก็จะโจมตีที่นั่น!”

 

ในเวลาต่อมาฟางหยวนก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ศีรษะ

 

เขารีบหดศีรษะเข้าไปในกระดอง

 

“บัดซบ!” นางเสือดำสาปแช่งด้วยความโกรธ

 

ฟางหยวนไร้ยางอายมาก ไม่เพียงศีรษะแต่เขายังหดแขนขาและหางเข้าไปในกระดองเต่าทั้งหมด

 

มีเพียงความคิดกระดองเต่าเท่านั้นที่ยังอยู่และเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ

 

นางเสือดำเลียกระดองเต่าอย่างต่อเนื่องแต่มันแทบไร้ประโยชน์

 

นางตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ไม่มีสิ่งใดที่นางสามารถทำได้

 

วูเหลียวรักษาอาการบาดเจ็บของตนขณะเฝ้าสังเกตการต่อสู้ เมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาลอบหลั่งเหงื่ออันเย็นเยียบ เขาคิด ‘ด้วยความเร็วนี้ เมื่อใดที่ท่านวูอี้ไห่จะสามารถแก้แค้นให้กับวูอัน เขาต้องใช้เวลากี่ปี?’

 

ปาเต๋อก่นเสียงไม่พอใจ

 

สนามรบอื่นเกิดการต่อสู้ที่รุนแรงแต่ฟางหยวนกลับสงบนิ่งและซ่อนตัวอยู่ในกระดองเต่าเท่านั้น

 

ฟางหยวนคิดเกี่ยวกับท่าไม้ตายของนางเสือดำ

 

การโจมตีที่สามารถกำหนดเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงมีหลายวิธี ตัวอย่างเช่น การยิงบอลเพลิงออกจากฝ่ามือ มันจะพุ่งตรงไปยังเป้าหมายเป็นเส้นตรงโดยไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางหลังจากถูกยิงออกมา

 

หากเป็นท่าไม้ตายที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น บอลเพลิงจะสามารถเปลี่ยนทิศทางเล็กน้อยหลังจากถูกยิงออกจากฝ่ามือ

 

สำหรับท่าไม้ตายทีมีประสิทธิภาพสูง พวกมันจะสามารถติดตามเป้าหมาย

 

‘ท่าไม้ตายของนางเสือดำมีความสามารถในการกำหนดเป้าหมาย’

 

‘มันไม่มีรูปลักษณ์ที่ชัดเจนเหมือนบอลเพลิงแต่มันกำหนดเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงได้อย่างแม่นยำ มันไม่ใช่การโจมตีในวงกว้าง ดังนั้นความเสียหายที่เกิดขึ้นจึงค่อนข้างรุนแรง’

 

‘มันทำได้อย่างไร? ด้วยสายตา?’

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฟางหยวนก็กระตุ้นใช้วิญญาณบางดวงเพื่อสร้างหมอกหนาทึบขึ้นรอบๆ

 

‘วูอี้ไห่พยายามทำสิ่งใด?’ นางเสือดำสงสัยว่าฟางหยวนกำลังจะใช้ท่าไม้ตายใหม่ ดังนั้นนางจึงรีบแลบลิ้นออกมาอีกครั้ง

 

ฟางหยวนถูกโจมตี

 

‘ไม่ใช่การสายตา เป็นกลิ่นหรือไม่?’

 

ฟางหยวนกระตุ้นใช้วิญญาณเพื่อสร้างกลิ่นเหม็น

 

วูเหลียวที่อยู่ใกล้ๆรีบใช้วิญญาณเพื่อช่วยในการหายใจ

 

กลิ่นกระจายออกไปในอากาศ ผู้อมตะในสนามรบอื่นต่างได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้

 

‘วูอี้ไห่กำลังพยายามทำลายท่าไม้ตายของฝ่ายตรงข้าม’ ดวงตาของปาเต๋อส่องประกายขึ้น เขามองเห็นเจตนาของฟางหยวน

 

เขารู้สึกไม่พอใจมากขึ้น

 

โดยปกติแล้วมีความหวังเพียงเล็กน้อยที่จะทำลายท่าไม้ตายของศัตรูระหว่างการต่อสู้ เพราะพวกเขาต้องทดลอง แต่กระทั่งพวกเขาจะต้องการทำความเข้าใจเหตุผล พวกเขาก็ต้องมีวิญญาณอมตะที่สามารถตอบโต้

 

ความพยายามที่จะทำลายท่าไม้ตายของศัตรูจะทำให้การต่อสู้ยืดเยื้อ

 

“นี่เป็นเหตุฉุกเฉินแต่เขายังมีเวลาทำลายท่าไม้ตายของศัตรูอีกงั้นหรือ? ฮืม หากเขามีเวลา เขาควรพยายามฆ่าศัตรู!” ปาฉวนฟงไม่พอใจ

 

ปาเต๋อไม่พูด ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสำหรับความขัดแย้งภายใน

 

นางเสือดำลังเลก่อนที่นางจะแลบลิ้นออกมาอีกครั้ง

 

อีกรูปรากฏขึ้นบนกระดองเต่าพยากรณ์

 

ฟางหยวนเกิดแรงบันดาลใจขึ้นทันที ‘ข้าเข้าใจแล้ว มันคือสัมผัสรับรสชาติของนาง’

 

ลิ้นสามารถรับรู้รสชาติ ลิ้นของผู้อมตะยิ่งสามารถสัมผัสรสชาติจากระยะไกลด้วยวิญญาณอมตะหรือท่าไม้ตายอมตะ

 

‘ทุกครั้งที่นางใช้ท่าไม้ตายนี้ นางต้องแลบลิ้นออกมา’

 

‘นางอยู่ฝ่ายเดียวกับนิกายเงาขณะที่นิกายเงามีมรดกบนเส้นทางอาหาร มีเพียงเส้นทางที่อยู่นอกเหนือจากเส้นทางปกติเท่านั้นที่จะสามารถทำลายการป้องกันของเต่าพยากรณ์’

 

‘ข้าต้องทดสอบ’

 

เต่าพยากรณ์เปลี่ยนเป็นสีแดงโดยเฉพาะกระดองของมันที่ดูเหมือนจะกลายเป็นโลหะเหลว

 

นางเสือดำแลบลิ้นออกมาและอุทาน “อา…ร้อน!”

 

หลังจากนั้นกระดองเต่าพยากาณณ์ก็ปลดปล่อยกลิ่นแปลกๆลอยขึ้นสู่อากาศ

 

นางเสือดำแลบลิ้นและแทบอาเจียนออกมาด้วยความรังเกียจ นางขมวดคิ้ว “เค็มมาก!”

 

เต่าพยากรณ์เปลี่ยนไปอีกครั้ง

 

นางเสือดำหยุดความพยายาม นางเข้าใจเจตนาของฟางหยวนในที่สุด “ชายผู้นี้! เขาไม่ได้พยายามจะใช้ท่าไม้ตายอมตะแต่เขากำลังตอบโต้ท่าไม้ตายของข้า บัดซบ!”

 

ก่อนหน้านี้นางเสือดำคิดว่าการเปลี่ยนแปลงของเต่าพยากรณ์คือจุดเริ่มต้นของการกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายใหม่ของฟางหยวน

 

ดังนั้นนางจึงพยายามโจมตีเพื่อหยุดเขาและทำให้เขาได้รับผลกระทบย้อนกลับที่รุนแรง

 

‘ในสถานการณ์นี้เขายังมีเวลาอนุมานและตอบโต้ท่าไม้ตายของข้าอีกงั้นหรือ?’ การเคลื่อนไหวของฟางหยวนไม่สมเหตุสมผล การต่อสู้ครั้งนี้รุนแรงมาก ไม่มีผู้ใดมีเวลาสำหรับเรื่องนี้

 

แต่นั่นก็ทำให้นางเสือดำตกลงสู่หลุมพราง

 

เมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ นางเสือดำจึงหยุดใช้ท่าไม้ตายนี้ นางเริ่มใช้การโจมตีระยะไกล

 

นางส่งหมัดพลังปราณสีเขียวเข้มออกไป หมัดพลังปราณส่วนใหญ่ถูกกำจัดโดยความคิดกระดองเต่า แต่บางส่วนยังพุ่งเข้าปะทะกระดองเต่าพยากรณ์

 

เห็นได้ชัดว่าท่าไม้ตายของนางเสือดำพยายามป้องกันไม่ให้ฟางหยวนกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะ นี่เป็นกลยุทธ์ที่ดี

 

‘มันเป็นรสชาติจริงๆ’ หัวเต่าของฟางหยวนยังหลบอยู่ในกระดอง

 

แม้เขาจะเข้าใจท่าไม้ตายของนางเสือดำแต่มันยังห่างไกลจากการทำลาย

 

อย่างไรก็ตามฟางหยวนไม่รีบร้อน

 

นางเสือดำไม่ได้ใช้ท่าไม้ตายเดิมอีกต่อไป หมัดพลังปราณของนางส่งผลกระทบต่อฟางหยวนเพียงเล็กน้อย มันไม่ใช่ภัยคุกคามใดๆ

 

วูอี้ไห่ตัวจริงมีท่าไม้ตายอื่นแต่พวกมันล้วนเป็นวิธีป้องกันทั้งสิ้น

 

แม้ฟางหยวนจะมีหลายวิธี แต่เขาไม่สามารถใช้งานพวกมัน เพราะด้วยตัวตนของวูอี้ไห่ หากเขาใช้วิธีการอื่น ตัวตนของเขาจะถูกสงสัย

 

ดังนั้นการต่อสู้ครั้งนี้จึงล่าช้ามาก

 

ฟางหยวนไม่ต้องการโจมตีหรือกล่าวให้ถูกต้องมากขึ้นคือเขาไม่มีวิธีโจมตี อย่างไรก็ตามนางเสือดำก็ไม่สามารถทะลวงการป้องกันของฟางหยวน

 

เมื่อเวลาผ่านไปความคิดกระดองเต่านับแสนหลังก็ปกคลุมอยู่รอบตัวฟางหยวน

 

นางเสือดำรู้สึกหมดหนทาง

 

กระดองเต่าจำนวนมหาศาลทำให้สนามรบแห่งนี้ดูสะดุดตามาก

 

การแสดงออกของปาเต๋อยิ่งเย็นชาลง เขาส่งข้อความถึงฟางหยวน “วูอี้ไห่ ข้าได้ยินว่าเจ้ายังมีท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตอื่นอีกสองรูปแบบ เหตุใดเจ้าถึงไม่ใช้พวกมัน? ฆ่านางอย่างรวดเร็วและไปสนับสนุนคนอื่นๆ เว้นเพียงเจ้าจะมีความสัมพันธ์กับนางกระต่ายขาวและไม่สามารถตัดใจฆ่านาง?”

 

ฟางหยวนไม่สนใจและแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

 

ปาเต๋าไม่ได้รับคำตอบ เขากัดฟันแน่นด้วยความโกรธ

 

ฟางหยวนกำลังคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ของตนเอง

 

‘เหตุผลที่นิกายเงาโจมตีที่นี่เพราะพวกเขาต้องการช่วยเทพปีศาจจิตวิญญาณอย่างแน่นอน’

 

‘พวกเขาสามารถควบคุมจ้าวเย่ฮุ้ยแต่ยังมีขอบเขต ขณะเดียวกันผู้อมตะระดับแปดราชันภูเขาม่วงก็ยังไม่ปรากฏตัว’

 

‘ค่ายกลวิญญาณของฝ่ายธรรมะสามารถป้องกันได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ตราบเท่าที่พวกเราสามารถถ่วงเวลา กำลังเสริมจากทุกทิศทางจะมาถึง’

 

‘ข้ามีเกราะหวนคืน ข้าสามารถต่อต้านผู้อมตะระดับแปด พวกเขาไม่สามารถเอาชนะข้า’

 

‘ราชันภูเขาม่วงเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา แล้วเขาจะไม่มีไพ่ตายได้อย่างไร? ผู้อมตะฝ่ายธรรมะเหล่านี้สิ้นหวังแล้ว’

 

‘ข้าควรปกปิดตัวตนและรอโอกาสลงมือในจังหวะที่เหมาะสม บางทีครั้งนี้ข้าอาจได้รับกำไรมหาศาล!’

 

ฟางหยวนคิดและตระหนักถึงโอกาส

 

เขาต้องเก็บรักษาความแข็งแกร่งและรอเวลาที่เหมาะสม

 

นิกายเงาเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่ฟางหยวนต้องการกำจัด แต่จนถึงตอนนี้เขายังไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่เพราะเขาไม่ได้พยายามและไม่ใช่เพราะเขาไม่มีความมุ่งมั่นที่เพียงพอ แต่สมาชิกนิกายเงาล้วนเป็นตัวตนระดับสูงทั้งสิ้น

 

อย่างไรก็ตามครั้งนี้เป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่

Reverend Insanity

Reverend Insanity

มนุษย์มีความรอบรู้นับสิบหมื่นรูปแบบของวิญญาณซึ่งเป็นพลังงานต้นกำเนิดแห่งสวรรค์พิภพ เมื่อเจดีย์แห่งทวยเทพไร้ซึ่งความยุติธรรม ปีศาจจึงถือกำเนิด วันเวลาผ่านไป แต่ความฝันไม่เคยเปลี่ยนแปลง ชื่อของเขาถูกกล่าวขานหลังจากนักท่องเที่ยวแห่งกาลเวลาหวนฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง บนโลกที่แตกต่าง เขาเติบโตขึ้น บ่มเพาะพลังปีศาจ และกลายเป็นยมทูตผู้ใช้วิญญาณ วิญญาณกาลเวลา วิญญาณแสงจันทร์ วิญญาณอสนีสีทอง วิญญาณสุรา วิญญาณไหมดำ วิญญาณแห่งความหวัง….. ด้วยพลังอำนาจแห่งวิญญาณบาป เทพปีศาจจะครองภพและทำทุกสิ่งที่หัวใจของเขาปรารถนา! Humans are the spirit of all living beings, Gu are the essence of heaven and earth. With his three views* unrighteous, a demon is reborn. Former days are but an old dream, an identical name is made anew. The story of a time traveller who keeps on being reborn. A unique world that nurtures, refines, and uses Gu. Spring Autumn Cicada, Moonlight Gu, Liquor Worm, Great Qi Golden Light Worm, Slender Black Hair Gu, Hope Gu… And a great demon of the world that acts as his heart pleases! A story of a villain, Fang Yuan who was reborn 500 years into the past with the Spring Autumn Cicada he painstakingly refined. With his profound wisdom, battle and life experiences, he seeks to overcome his foes with skill and wit! Ruthless and amoral, he has no need to hold back as he pursues his ultimate goals. In a world of cruelty where one cultivates using *Gu – magical creatures of the world – Fang Yuan must rise up above all with his own power. Notes : *Gu is a legendary venomous insect, often used in black magic practices. It can take on the form of several insects, usually snakes, crickets, worms etc. *Three views = one’s world view, values of worth, and philosophy on life.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset