ณ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์
ในศูนย์วิจัยวิทยาศาสตร์เครือข่ายเส้นประสาท
ซารอทยืนมองไปรอบห้องโถง เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
เมื่อมีคนใส่ชุดโค้ตขาวยืนล้อมรอบ ซารอทรู้สึกผิดที่ผิดทาง
สำหรับสาเหตุที่เขามาที่นี่…
เรื่องมันยาว
หลังจากที่เขาเดินทางออกจากสหรัฐอเมริกาและกลับไปที่บ้านเกิดในเนเธอร์แลนด์ ซารอทยอมแพ้เรื่องชื่อเสียงเงินทอง โดยการใช้ประสบการณ์ที่สั่งสมเมื่อเขาทำงานกับศาสตราจารย์ลู่ เขาได้สร้างความสำเร็จที่โดดเด่นหลายครั้งในด้านกราฟีน ตอนนี้เขาถูกมองว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในศาสตร์นี้
เขาไม่ได้คาดคิดจะเจอสิ่งนี้เมื่อทุกรางวัลและโอกาสถูกโยนมาที่เขา มันทำให้เขารู้สึกท่วมท้นเล็กน้อย
จากนั้นมหาวิทยาลัยคอร์เนลส่งอีเมลเสนอทุนวิจัย 30 ล้านดอลลาร์ให้กับเขา
แต่หลังจากที่เขาเพิ่งถูกประกบตัวโดยเอฟบีไอ เขาได้ยอมแพ้ให้กับประเทศตัวเองไปแล้ว เขาไม่มีเจตนาที่จะกลับไป
ถึงแม้ว่าชุมชนวิชาการยุโรปไม่ได้แข็งแกร่งเท่าที่บ้าน มันยังเป็นที่ที่ดีในการวิจัยทางวิชาการสำหรับเขา
เมื่อสองวันก่อนในระหว่างที่เขาเดินทางจากอัมสเตอร์ดัมไปเจนีวาเพื่อเข้าร่วมการประชุมวิชาการ อยู่ดีๆ ก็มีสายโทรศัพท์มาจากเพื่อนเก่าเมื่อสามสิบปีก่อนโดยบอกว่าเขามีแผนจะโชว์สิ่งมหัศจรรย์ให้กับเขา
นั่นเป็นเหตุผลที่เขามาที่นี่
เขากำลังคิดว่าจะโทรหาเพื่อนดีหรือไม่ เขาได้ยินเสียงแรกจากอีกฝั่งของทางเดิน
“ยินดีต้อนรับ! เพื่อน คุณมาถึงเสียที! ผมกำลังรอคุณอยู่”
ซารอทหันไปมองแล้วพบกับชายน้ำหนักเกินซึ่งใกล้จะหัวล้านแล้ว ชายแก่คนนี้เดินมาหาเขาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
ซารอทพยายามนึกถึงชื่อของเจ้าของใบหน้านี้ เขาจับมือชายแก่คนนี้แล้วพูดว่า
“เฮ้…เราไม่ได้เจอกันมาเป็นสิบปีแล้วใช่ไหม?”
“เอาจริงแล้วก็สามสิบปี” ศาสตราจารย์ลูเมียร์พูดขึ้นในขณะที่เขานึกถึงอดีต เขายิ้มให้และพูดต่อ “ผมว่าตอนที่ผมเริ่มวิจัยชีววิทยา เราก็เริ่มหยุดพบปะกัน”
ซารอทตอบว่า “…เอาจริงแล้ว ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมคุณทำแบบนั้น เขาล้มเลิกสายที่มีศักยภาพ”
“คุณก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ล้มเลิกวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์แล้วไปด้านวัสดุศาสตร์แทน”
คิ้วของซารอทกระตุกในขณะที่เขาไอ
“จริงๆ แล้ว มันเป็นเพราะสถานการณ์ตอนนั้น…แล้วก็ผมพบว่าวัสดุศาสตร์เหมาะกับผมมากกว่าวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์”
“ผมก็เหมือนกัน ชีวิตเต็มไปด้วยเรื่องเซอร์ไพรส์ แต่ต้องขอบคุณการเลือกเอกวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ การวิจัยเครือข่ายเส้นประสาทง่ายขึ้นเยอะ…” ลูเมียร์ยิ้มให้ในขณะที่เขาแตะแขนของเพื่อน เขาพูดว่า “ตามผมมา ผมจะโชว์สิ่งที่ตื่นตาตื่นใจให้ดู”
ระหว่างที่พวกเขาศึกษาที่มหาวิทยาลัยอัมสเตอร์ดัม ทั้งสองเรียนเอกวิศวกรรมสารสนเทศ เมื่อเวลาผ่านไปซารอทเรียนจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยคอร์เนลและพบกับอาจารย์ผู้ดูแล แล้วก็ได้กลายเป็นนักวิจัยวัสดุศาสตร์ในที่สุด
โชคดีที่ผู้ดูแลได้ช่วยหางานสอนหนังสือให้ แต่ซารอทไม่ได้อยู่ในสายวิชาการต่อ เขากลับไปซิลิกอนแวลลีย์ที่ชายฝั่งตะวันตก เขาสามารถหาเงินทุนและได้ห้องแล็บของตัวเองจากชื่อเสียงในฐานะอดีตศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยคอร์เนล…ซึ่งลู่โจวก็ได้ซื้อห้องแล็บนี้ในเวลาต่อมา
ซารอทยอมรับว่าเขาชอบพูดโอ้อวดและพูดเกินจริง โดยฉวยโอกาสจากช่องว่าง แต่ในเวลาส่วนมากเขาถูกบังคับให้ไปอยู่ผิดที่
แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว
ด้วยเหตุผลบางประการ ซารอทเห็นตัวเองในลูเมียร์
ลูเมียร์เป็นกับตัวเขาเลยเมื่อไม่กี่ปีก่อน
เป็นไปตามคาด เมื่อเขาเดินตามลูเมียร์ไปที่ออฟฟิศและดูลูเมียร์หยิบกองกระดาษจากโต๊ะ ซารอทรู้สึกโมโห
“นี่คือสิ่งที่อยากให้ผมดูงั้นเหรอ?”
ลูเมียร์ตอบว่า “นี่คือธีสิสของดอกเตอร์ซี! คุณต้องเคยได้ยินชื่อเขามาแล้ว เขาเป็นชายที่ช่วยโลกไว้”
ซารอทพูดต่อ “ผมหมายความว่าคุณให้ผมนั่งรถไฟหนึ่งชั่วโมงมาจากเจนีวาเพื่อแค่จะให้ผมดูงานเขียนที่ผมสามารถดาวน์โหลดจาก arXiv ได้เองงั้นเหรอ?”
ลูเมียร์ไม่รู้สึกเกรงกลัว และเขาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“โอ้ เพื่อน คุณไม่รู้เลยว่างานเขียนนี้ส่งผลต่อด้านชีววิทยามากแค่ไหน…โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านเครือข่ายเส้นประสาท!”
ซารอทพูดว่า “คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลย!”
“แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น” ศาสตราจารย์ลูเมียร์ชี้ไปที่งานวิจัยและพูดว่า “ฟังนะ เราเป็นนักวิชาการ เราต้องโฟกัสที่ตัวงานวิจัยสิ”
“แต่…”
“ไม่มีแต่! มาชนะรางวัลโนเบลให้ได้ก่อน”
รอเดี๋ยว ฉันมีสิทธิ์ที่จะโกรธลูเมียร์
ทำไมเขาถึงมาตะคอกใส่ฉันล่ะ?
ซารอทรู้สึกมืดบอดเล็กน้อยจากสถานการณ์นี้ โดยเฉพาะเมื่อเขาได้ยินคำว่ารางวัลโนเบล
“…รางวัลโนเบล?”
“ใช่ รางวัลโนเบล! สิ่งนี้เป็นงานวิจัยที่คู่ควรกับรางวัลโนเบล ผลกระทบของมันคงไม่น้อยกว่าอิทธิพลของจอห์น ฟอน นอยมันน์กับคอมพิวเตอร์…”
ซารอทเลิกคิ้วขึ้นในขณะที่เขาพูดว่า
“แต่ผู้เขียนงานวิจัยนี้คือดอกเตอร์ซี…แล้วนั่นเกี่ยวอะไรกับเราล่ะ?”
[เฟรมเวิร์กการรวบรวมการแปลงสัญญาณประสาทและสัญญาณไฟฟ้า]
หัวข้องานเขียนค่อนข้างน่าสนใจ
ถ้าเกิดเป็นดอกเตอร์ซีคนเดียวกันที่แก้ไขวิกฤตแบคทีเรียดาวอังคาร มันน่าจะเป็นงานเขียนที่ถูกต้อง
แต่ปัญหาคือ…
แล้วฉันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย?
เขาเป็นเพียงแค่นักวิทยาศาสตร์วัสดุกราฟีน
ลูเมียร์เห็นความงุนงงในตาของเพื่อนเขา และเขาอธิบายอย่างใจเย็น “ปัญหาคืองานเขียนของเขาเพียงอย่างเดียวไม่คู่ควรกับรางวัลโนเบลหรือแม้แต่รางวัลทูริ่ง แต่งานวิจัยนี้ทำให้มีโอกาสสร้างความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในเครือข่ายเส้นประสาทชีววิทยา! คุณเข้าใจที่ผมกำลังจะสื่อใช่ไหม? เงื่อนไขเดียวในการชนะรางวัลโนเบลคือผลการวิจัย แต่ทั้งด้านอยู่ในคอขวดตอนนี้”
“แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว! “
“งานวิจัยนี้ได้ให้คำอธิบายใหม่ทั้งหมดสำหรับการประมวลผลรูปแบบของการส่งสัญญาณเครือข่ายเส้นประสาทชีววิทยาและวิสัยทัศน์ และยังได้เสนอเฟรมเวิร์กการรวมเป็นขั้นตอนสำหรับการแปลงสัญญาณเส้นประสาทและสัญญาณไฟฟ้า งานนี้เป็นความก้าวหน้าไปอีกขั้นอย่างแท้จริง คุณรู้ไหมว่าการเทคโนโลยีถูกคิดค้นนั้นหมายความว่าอย่างไร?”
ซารอทฟังลูเมียร์ในระหว่างที่เขาพลิกหน้างานวิจัยในมือ
“…นั่นหมายความว่านิยายไซไฟกลายเป็นความจริง? ผมจำได้ว่าเคยเห็นมันในหนังสงครามเกมคนอัจฉริยะ”
ลูเมียร์พูดว่า “มันไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ คุณคิดว่ามันเป็นแค่วิดีโอเกมเหรอ? มันเป็นมากกว่านั้น! มันสามารถเปลี่ยนการรับรู้ของเรากับอินเทอร์เน็ต! แต่โดยทั่วไปแล้วสิ่งเดียวที่คุณต้องรู้คือเทคโนโลยีนี้จะเปลี่ยนแปลงโลก!”
“คุณไม่ได้ตอบคำถามก่อนหน้านี้ของผม” ซารอทพูดโดยที่ยังถืองานเขียนในมือ “แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับผมอย่างไร?”
ลูเมียร์พูดด้วยท่าทีจริงจัง “คุณเชื่อใช่ไหมว่าเทคโนโลยีนี้จะเปลี่ยนแปลงโลกได้?”
ซารอทตอบ “…เมื่อคุณพูดแบบนั้น”
ลูเมียร์ตอบ “ขอบคุณ! ถ้าเทคโนโลยีนี้เกิดขึ้นมา คุณไม่คิดว่าคณะกรรมการโนเบลจะพิจารณาให้รางวัลผู้คิดค้นไหม?”
ซารอทพูดว่า “มันไม่มีรางวัลโนเบลสาขาวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์”
“แต่มันมีรางวัลโนเบลสาขาการแพทย์และเคมี! ลองคิดดูนะ ลูเมียร์และเพื่อนของเขา ซารอท…แล้วก็ดอกเตอร์ซีได้ขยายการวิจัยเครือข่ายเส้นประสาทชีววิทยาและการเชื่อมต่อระหว่างระบบเส้นประสาทและระบบคอมพิวเตอร์ พวกเขาจะได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมี ในเมื่อดอกเตอร์ซีไม่เปิดเผยตัวตน เงินรางวัลจะถูกแบ่งอย่างเท่ากันให้เราสองคน”
ลูเมียร์กระแอมลำคอและพูดด้วยท่าทีเคร่งขรึม
“ผมอยากขอเชิญคุณอย่างจริงใจ เพื่อนของผม…คุณอยากเข้าร่วมกับพวกเราไหม?”
ซารอทเงียบไป
ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ไล่ตามความฟุ้งเฟ้อแล้ว รางวัลโนเบลเป็นเกียรติสูงสุดในด้านวิชาการ…
เอาตามตรง เขารู้สึกเคลิ้มตามเล็กน้อย
เมื่อคิดไปสักพัก เขาพูดว่า
“…ขอผมคิดก่อนนะ”
ศาสตราจารย์ลูเมียร์มีรอยยิ้มบนใบหน้า
ถึงแม้ว่าเพื่อนของเขายังไม่ตกลงในทันที สีหน้าของซารอทนั้นชัดเจน…
ซารอทรู้สึกคล้อยตาม
เมื่อศาสตราจารย์ซารอทจากไป ศาสตราจารย์ลูเมียร์เดินไปเดินมาในห้องแล็บอย่างตื่นเต้น
“การวิจัยกราฟีนน่าจะใช้ได้ เรามีผู้เชี่ยวชาญในด้านวัสดุอินเตอร์เฟสเส้นประสาท ขอผมคิดก่อนว่าเราต้องการใครอีก…อ๋อ!”
อยู่ดีๆ ศาสตราจารย์ลูเมียร์นึกอะไรออก และเขาก็ดีดนิ้ว
เขานั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์และเปิดเบราว์เซอร์โดยไม่ลังเล
ผ่านไปไม่นาน เว็บไซต์ฟอรัมเรียบง่ายโหลดขึ้นที่หน้าเบราว์เซอร์
สิ่งนี้คือดาร์กเว็บ
ในฐานะเว็บไซต์ที่ต้องการซอฟต์แวร์พิเศษและการตั้งค่าเพื่อเข้าถึง ฟอรัมนี้ที่มีผู้ใช้งานทั่วโลกน้อยกว่า 10,000 ราย ซึ่งมันได้เป็นศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนในอินเทอร์เน็ต
ผู้คนใช้บิทคอยน์เพื่อซื้อขายแลกเปลี่ยนทั้งสิ่งที่ผิดกฎหมายและถูกกฎหมาย
ศาสตราจารย์ยื่นข้อเสนอเพื่อสืบหาอีเมลและเบอร์โทรศัพท์ของดอกเตอร์ซี
เขานั่งเอนหลังที่เก้าอี้และยิ้ม
สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือการศึกษางานวิจัยของดอกเตอร์ซีและรอให้เบอร์และอีเมลของดอกเตอร์ซีปรากฏขึ้นที่กล่องจดหมาย
แม้ว่าดอกเตอร์ซีไม่เคยทิ้งร่องรอยช่องทางติดต่อบนอินเทอร์เน็ต มันไม่มีสิ่งไหนที่แฮคเกอร์จากดาร์กเว็บไม่สามารถทำได้
ถึงมันเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยสุภาพที่จะทำ แต่มันก็ทำไปเพื่อวิทยาศาสตร์
ถ้าเขาสามารถเชิญดอกเตอร์ซีเข้าร่วมทีมวิจัยได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการวิจัยของเขาจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น
เขารู้ว่าหลังจากได้คุยกับดอกเตอร์ซี เขาจะสามารถโน้มน้าวให้ดอกเตอร์ซีร่วมทีมได้…
……………………….
