คนส่วนใหญ่คงไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงิน 100,000 หยวน ไปกับเครื่องเล่นเกม
แต่ถ้าเงิน 100,000 หยวน สามารถซื้อ ‘โลก’ ใบใหม่ให้ได้ พวกเขาอาจจะพิจารณาที่จะซื้อมัน
แต่ว่าวิธีการที่ลู่โจวคำนวณราคานั้นไม่ถูกต้อง มันมีหลายทรัพยากรที่เขาได้มาฟรี
ยกตัวอย่างเช่น ชิปที่ใช้ในดีโมดูเลเตอร์เส้นประสาทได้รับมาจากศาสตราจารย์อู๋เทียนเฉวียน
โปรเจกต์ชิปฐานคาร์บอนได้รับเงินทุกจากเขาเพียงผู้เดียว และวัสดุคาร์บอนที่ใช้สร้างเครื่องจักรนี้ก็ถูกสั่งมาจากบริษัทจ้งซานซินฉาย
จริงๆ แล้ว มันไม่ใช่การสั่งออร์เดอร์ ทางจ้งซานให้วัสดุพวกนี้เขามาฟรี ไม่ใช่เพราะว่าลู่โจวอยากฉวยโอกาสจากซีอีโอหลิว แต่เป็นเพราะว่าซีอีโอหลิวไม่ยอมรับเงินจากลู่โจวต่างหาก
ซีอีโอหลิวพูดว่า “คุณเป็นคนที่คิดค้นวัสดุและเทคโนโลยีนี้ แล้วพวกเราจะรับเงินจากคุณได้อย่างไร? นอกจากนี้คุณยังเป็นผู้ลงทุนในบริษัทจ้งซานซินฉาย ดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องเงินไม่กี่พันดอลลาร์ไปเลย”
ท้ายที่สุดลู่โจวยอมแพ้เรื่องการจ่ายเงิน
มันยังมีค่าใช้จ่ายที่มองไม่เห็น
อย่างเช่น พลังการประมวลผลมาจากคอมพิวเตอร์ควอนตัมของเขา ถ้าเขาต้องใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ทั่วไป มันจะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม
ดังนั้นการประมาณราคาที่แท้จริงน่าจะอยู่ที่ช่วง 200,000-300,000 หยวน
หลังจากที่ลู่โจวหารือกับเฉินยู่ซาน ซีอีโอของเขา ทั้งสองตัดสินใจที่จะยังไม่เปิดเผยเทคโนโลยีนี้
ท้ายที่สุดแล้วเทคโนโลยีนี้เกี่ยวข้องกับการเข้าไปถึงสมองมนุษย์
การปล่อยผลิตภัณฑ์สู่ตลาดต้องผ่านการทดสอบความปลอดภัยอย่างเข้มงวด และต้องคำนึงถึงประเด็นจริยธรรมที่อาจจะเกิดขึ้น
มันจะง่ายกว่ามากที่จะโปรโมตผลิตภัณฑ์นี้หลังจากเทคโนโลยีเติบโต
และสตาร์สกายเทคโนโลยีแตกต่างจากนิวราลินและอายมายด์ สตาร์สกายเทคโนโลยีได้รับเงินทุนจากรัฐ ดังนั้นพวกเขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาการคาดคะเนช่วงแรกเพื่อได้รับเงินสนับสนุน
ลู่โจวไม่เคยอยู่ในสถานการณ์ที่ขาดเงินทุนสำหรับการวิจัย เหมือนกับที่เยี่ยหนานอยากลงทุนในห้องแล็บของลู่โจว
เฉินยู่ซานพูดว่า “ฉันจะพยายามหาหนูทดลองมาให้ นายต้องการกี่คนล่ะ?”
ลู่โจวตอบว่า “อย่างน้อยสิบคน ยิ่งมากยิ่งดี แต่ถ้าเธอหาไม่ได้เลยก็ไม่เป็นไร ฉันไปถามมหาวิทยาลัยจินได้…”
มันเป็นไอเดียที่จะขอให้นักศึกษาเป็นหนูทดลองของเขา เมื่อนักศึกษาได้ยินว่าสิ่งนี้เป็นโปรเจกต์วิจัยของลู่โจวในด้านความจริงเสมือนอินเตอร์เฟสเส้นประสาท พวกนั้นคงสมัครในทันที
เขาก็ไม่ต้องกังวลกับประเด็นความปลอดภัยอะไร
ถึงแม้ว่าการใช้สมองเป็นจีพียูฟังดูรุกราน มันไม่ต่างจากการที่ใครสักคนมองดูโลกผ่านด้วยตาของตัวเอง
ในทางกลับกัน การรบกวนโดยโมดูเลเตอร์เส้นประสาทมีปริมาณที่น้อยกว่าบนสมอง
มันดีกว่าการจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นเวลานานอย่างมาก
ถ้ามันมีความเสี่ยงเข้ามาเกี่ยวข้อง ลู่โจวคงไม่ปล่อยให้เฉินยู่ซานมาทดสอบเครื่อง
แต่เฉินยู่ซานปฏิเสธไอเดียของเขาทันที
“ไม่! อย่าทำแบบนั้น ถ้าเกิดเรื่องหลุดไปถึงนักข่าวล่ะ?”
ลู่โจวขมวดคิ้วและคิดถึงประสบการณ์ที่ผ่านมากับการทำลายชื่อเสียงของเขาโดยสื่อ
“…เธอพูดถูก
ผู้คนเชื่อในสิ่งที่อยากจะเชื่อมากกว่าความจริง”
เฉินยู่ซานถอนหายใจใส่ลู่โจวและพูดว่า “…ฉันจะจัดการเรื่องหนูทดลองเอง”
ลู่โจวพยักหน้า
“โอเคได้”
การให้เธอจัดการเรื่องนี้จะทำให้งานง่ายขึ้นอีกเยอะ
ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถโฟกัสที่การวิจัยได้อย่างเดียว
หลังจากเฉินยู่ซานกลับไป ลู่โจวเดินกลับไปที่ห้องแล็บใต้ดิน เขากำลังคิดถึงวิธีการพัฒนาเครื่องจักรนี้ แต่อยู่ดีๆ โทรศัพท์ของเขาสั่นขึ้น
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูแล้วเห็นข้อความจากเสี่ยวไอ
เสี่ยวไอ: [เจ้านาย มีใครบางคนที่อยู่ในดาร์กเว็บกำลังตรวจสอบเจ้านาย! (゚Д゚)]
“ตรวจสอบฉันเหรอ?” ลู่โจวนิ่งไปสักพักและถามว่า “ใครกัน?”
สัญชาตญาณแรกของเขาคือธีสิสของดอกเตอร์ซีดึงดูดความสนใจของคนบางกลุ่ม
แต่เขาปลีกวิเวกในสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้
แผนในตอนแรกของเขาคือการหาคนที่มีประสบการณ์และความคิดเหมือนกันเพื่อทำงานด้วยกันกับเครื่องวีอาร์ แต่เขาลืมเรื่องนี้ไปตอนที่เขาเริ่มปลีกตัว
เขาไม่คาดคิดว่าจะมีใครบางคนบนดาร์กเว็บตรวจสอบหาตัวตนปลอมในโลกออนไลน์
เสี่ยวไอ: [ไม่รู้เหมือนกัน! แต่เสี่ยวไอสามารถหาคำตอบให้ได้…ให้เสี่ยวไอโต้ตอบกลับไหม?(๑•̀ᄇ•́)و✧]
ลู่โจวตอบ “โอเค…แต่อย่าเยอะเกินไปนะ”
เสี่ยวไอ: [โอเค! (///ω///)]
จากคำสั่งของลู่โจว เสี่ยวไอสามารถโจมตีได้เพื่อการป้องกันตัวเท่านั้น และได้รับอนุญาตให้แฮ็กเข้าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ส่วนบุคคล
ถ้ามันมีหลักฐานว่าแฮ็กเกอร์ทำร้ายผู้อื่น เสี่ยวไอต้องได้การอนุญาตเพิ่มเติมจากลู่โจวเพื่อดำเนินการต่อไป
การที่ตัวตนปลอมของเขาตกเป็นเป้าหมายที่ดาร์กเว็บไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า
แต่เมื่อดูจากอีโมจิของเสี่ยวไอ…
ลู่โจวอดคิดไม่ได้ว่าเสี่ยวไอกำลังปกป้องเขาหรือแค่เล่นสนุก
…
การหาหลักฐานใช้เวลาไม่นาน
หลังจากเสี่ยวไอเจอไอพีของบัญชีที่โพสต์เงินรางวัลค่าหัว เสี่ยวไอรีบหาสิทธิ์การบริหารจัดการของคอมพิวเตอร์ส่วนตัวและเจาะเข้าเว็บแคม
ความจริงถูกเปิดเผยในไม่ช้า
ลู่โจวมองดูชายอวบหัวล้านและเกือบหลุดขำออกมา
เขาคิดว่าเอฟบีไอหรือซีไอเอเพ่งเล็งเขาอยู่ เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นศาสตราจารย์เครือข่ายเส้นประสาทชีววิทยา
[เจ้านาย เจ้านาย เสี่ยวไอควรลงโทษเขาไหม? เสี่ยวไอสามารถเข้ารหัสฮาร์ดไดรฟ์ของเขาได้]
ลู่โจวตอบว่า “…แค่ลบโพสต์ของเขาที่ดาร์กเว็บ”
เสี่ยวไอ: [โอ้? แค่นั้น? (oДo*)]
ลู่โจวตอบ “อืม เขาไม่ใช่คนอันตราย ไม่จำเป็นต้องไปสั่งสอนเขา”
เสี่ยวไอi: [อ่อ… โอเคเลย QAQ.]
ลู่โจวดื่มกาแฟและพูดว่า “อืม หาเรซูเม่วิชาการของเขาด้วย ฉันอยากได้แบบละเอียดแบบที่มีงานวิจัยที่เขาเคยเผยแพร่ในทศวรรษที่แล้ว รวมถึงงานประชุมวิชาการที่เขาเคยไปเข้าร่วม”
มันค่อนข้างเป็นเรื่องไร้เดียงสาสำหรับเขาที่พยายามหาตัวตนของใครสักคนโดยการเสนอบิทคอยน์หนึ่งเหรียญที่ดาร์กเว็บ
แต่ลู่โจวสงสัยว่าทำไมศาสตราจารย์คนนี้ถึงยอมจ่ายเงินหลายพันดอลลาร์เพื่อแค่หาตัวตนของเขา
……………….
