ความคิดในใจของเขาตอนนี้เหลืองเพียงอย่างเดียวที่ต้องทำ
ลู่โจวยืมหนังสือที่เขายังอ่านไม่จบมา เขาเอาหนังสือ และเอกสารที่พิมพ์กลับมาที่คฤหาสน์จงซาน อินเตอร์เนชั่นแนล
เขาจะต้องอาบน้ำก่อนที่จะไปพักผ่อน หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เขาก็ไปนั่งที่ห้องอ่านหนังสือและหยิบปากกาและกระดาษออกมา
[กำหนด M~(k) เป็นหมวดหมู่ต่อไปนี้:
[ด้วยวัตถุเป็น h(X, e) โดยที่ X คือคลัสเตอร์โปรเจกต์แบบเรียบบน k, e คือองค์ประกอบที่เป็นอุดมคติของวงแหวน Corr0~(X, X) Q และมอร์ฟิซึมของ Hom(h(X, e) , h(Y,f)):=f·Corr0~(X,Y)Qe…
[…]
แรงบันดาลใจได้ซัดเข้ามาราวกับคลื่น
ความเร็วของความคิดที่วิ่งเข้ามาในสมองของเขานั้นเร็วกว่าความเร็วที่เขาสามารถเขียนได้เสียอีก
เส้นสมการเริ่มไหลราวกับคลื่นกระทบหิน ปลายปากกาลูกลื่นได้วิ่งไปบนกระดาษทำให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกันกับคณิตศาสตร์
ลู่โจวรู้ว่าเขาไม่สามารถเขียนความคิดทั้งหมดที่อยู่ในหัวของเขาได้ เขาเริ่มสงสัยว่าเขาจะ ‘เขียน’ สมการของเขาได้เร็วขึ้นในโลกเสมือนจริงหรือเปล่า?
แต่หลังจากที่คิดดูแล้ว เขาก็ปฏิเสธความคิดนี้ไป
งานสร้างสรรค์จะต้องใช้การคิดที่แน่วแน่มากๆ ระบบการจำลองภาพเสมือนจริงของส่วนต่อประสานประสาทอาศัยกระบวนการจำลองความฝัน ยิ่งผู้ใช้ผ่อนคลายมากเท่าไร พวกเขาก็จะยิ่งรู้สึกอิ่มเอมมากขึ้นเท่านั้น
แม้ว่าโลกเสมือนจริงจะรู้สึกเหมือนชีวิตจริง และผู้ใช้จะจดจำสิ่งที่เกิดขึ้นในความฝันได้อย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็จะไม่สามารถเข้าถึงความสามารถทางสมการสำหรับงานสร้างสรรค์ได้
เขาจะสามารถเขียนได้เร็วขึ้น แต่ประสิทธิภาพการเรียนรู้ของเขาจะลดลงเช่นกัน นั่นเป็นการแลกเปลี่ยนที่ไม่คุ้มเลยอย่างไม่ต้องสงสัย
“ถ้าฉันยังคงเขียนในความเร็วเท่านั้นนี้ ฉันอาจจะสร้างผลลัพธ์ที่อยู่ระหว่างดำเนินการได้ภายในสิ้นเดือน…”
ร่างกระดาษสามหน้าถูกเขียนขึ้นอย่างสมบูรณ์ ลู่โจวเอนหลังพิงเก้าอี้และจ้องไปที่หลักฐานที่ยังไม่สมบูรณ์ตรงหน้าเขา
“โครงสร้างของวงแหวนโคโฮโมโลยี…
“และการสลายตัวคงที่ของมัน…”
อีกไม่กี่วันก็จะใกล้สิ้นเดือนแล้ว
ลู่โจวกำลังตั้งใจแน่วแน่
เขาจะอยู่บ้านจนกว่าเขาจะเขียนวิทยานิพนธ์เสร็จ
…
ขณะที่ลู่โจวกำลังเริ่มต้นการพักผ่อนอีกครั้ง ที่หอพักชายของมหาวิทยาลัยจินหลิงมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไปในหอพักอย่างกระฉับกระเฉงและโยนกระเป๋าของเขาลงบนเก้าอี้
ตวนซื่อฉีผู้ที่กำลังทำงานในหนังสือเรียนการวิเคราะห์ทางคณิตศาสตร์มองมาที่เขาและถามว่า “มีอะไรดีๆ เหรอ? ได้ทุนการศึกษาหรือไง?”
หลี่โม่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจและโบกมือ
“ไม่ใช่ๆ นายเดาไม่ถูกแน่นอน”
หยางชวงที่กำลังเล่นหมากรุกออนไลน์ หันหลังมาและพูดต่อ
“งั้นก็บอกมาสิ?”
หลี่โม่เปิดขวดน้ำแล้วจิบ เขาดับกระหายน้ำและพูดว่า “ศาสตราจารย์ลู่ต้องการให้ฉันเข้าร่วมโปรเจกต์วิจัยของเขา!”
ทั้งห้องพักเงียบไป
ตวนซื่อฉี หยางเชิง และอู๋ตี้ต่างพากันตกใจ
“อะไรเนี่ย? ไม่มีทางน่า โปรเจกต์วิจัยของศาสตราจารย์ลู่งั้นเหรอ? ศาสตราจารย์ลู่ผู้ชนะเลิศเหรียญฟิลด์น่ะนะ?”
อู๋ตี้วางโทรศัพท์และรีบเข้าร่วมการสนทนาทันที เขาพูดด้วยหน้าตาที่ไม่เชื่อ
“จริงเหรอ? นักศึกษาระดับปริญญาตรีอย่างนายเนี่ยนะ…ทำไมพวกเขาถึงต้องการนายล่ะ?”
หลี่โม่ไม่ตลกกับเรื่องนี้ และเขาตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“ฉันเป็นนักศึกษาปริญญาตรีแล้วมันยังไงล่ะ? ฉันได้เรียนรู้หลักสูตรระดับปริญญาตรีทั้งหมดแล้ว! นอกจากนี้ ศาสตราจารย์ลู่ยังบอกอีกว่าการวิจัยทางวิทยาศาสตร์คือการทำงานหนัก ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีหรือบัณฑิตศึกษา ตราบใดที่มีความรู้พื้นฐานทางทฤษฎีเพียงพอก็สามารถสร้างรากฐานของคุณโดยใช้การวิจัยได้”
เมื่อหลี่โม่พูด เขารู้สึกว่าแก้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
จริงๆ ศาสตราจารย์ลู่ก็ไม่ได้บอกแบบนี้หรอก ถ้าจะให้ถูกคือมันถูกพูดโดยหนึ่งในนักศึกษาหญิงของศาสตราจารย์ลู่ต่างหาก
แต่เห็นได้ชัดว่าเด็กหญิงคนนั้นเป็นนักเรียนระยะยาวคนหนึ่งของศาสตราจารย์ลู่ และเธอได้รับการสอนจากเขาในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย
ดังนั้นมันก็นับว่าเป็นศาสตราจารย์ลู่พูดเอง?
“นอกจากนี้ ครึ่งหนึ่งของผู้ชนะเลิศเหรียญฟิลด์ยังได้รับเหรียญทอง IMO! เช่นเดียวกับชูลท์ซ ผู้ชนะในปีเดียวกับศาสตราจารย์ลู่ จำนวน p-adic และทฤษฎีอวกาศที่สมบูรณ์แบบของเขาถือได้ว่าเป็นหนึ่งในศักยภาพมากที่สุดในเรขาคณิตเกี่ยวกับพีชคณิต—”
หยางชวงคลิกบนหน้าจอคอมพิวเตอร์และหันศีรษะมา เขาถามด้วยความสงสัย “เลขอาดิคและสุดยอดจักรวาลคืออะไร”
“เฮ้อ ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน…”
ตวนซื่อฉีกำลังนั่งอยู่ใกล้ๆ เขาเฝ้าดูทุกอย่างคลี่คลายด้วยความตกใจ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนหายใจ
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเพื่อนร่วมห้องของฉันมันสุดจริงๆ ฉันรู้สึกไร้ประโยชน์ไปเลย
ในขณะที่นักเรียนคนอื่นๆ กำลังเล่นเกมLOL และเล่นบาสกัน ผู้ชายคนนี้กำลังศึกษาหลักสูตรระดับปริญญาตรีทั้งหมดของเขาไปแล้ว ในขณะที่พวกเขากำลังยัดเยียดการสอบโดยหวังว่าจะไม่ล้มเหลว ผู้ชายคนนี้กลับกำลังทำการวิจัยทางวิทยาศาสตร์กับพระเจ้าลู่
ไม่ว่าหลี่โม่จะได้ทำงานร่วมกับนักวิชาการลู่หรือไม่ก็ตาม เขาก็ยังคงอยู่ในทีมของนักวิชาการลู่อยู่ดี
ตราบใดที่หลี่โม่ให้ความสำคัญกับการวิจัยนี้อย่างจริงจัง มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่ออาชีพการงานของเขาและเป็นเวทีสำหรับอนาคตของเขาอย่างแน่นอน
ตวนซื่อฉีเริ่มรู้สึกอิจฉา
เขาทำอะไรไม่ได้เลยเพื่อที่จะแข่งขันกับอัจฉริยะอย่างหลี่โม่ ไม่ว่าเขาจะเรียนหนักแค่ไหน เขาก็ไม่เคยตามหลี่โม่ทัน
แต่แล้วอีกครั้งที่หลี่โม่เป็นผู้ชนะเลิศเหรียญทอง IMO ลืมมหาวิทยาลัยจินหลิงไปได้เลย แม้แต่เบิร์กลีย์และพรินซ์ตันก็ยังยอมจ่ายเงินให้เขาเรียนที่นั่น
ตวนซื่อฉีดูหยางชวงที่พยายามทำความเข้าใจคำอธิบายของหลี่โม่เกี่ยวกับสุดยอดจักรวาลและตัวเลข p-adic ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกข้องใจและไม่อยากเรียนต่ออีกต่อไป เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเห็นจดหมายเชิญทดสอบเกมเสมือนจริงขึ้นมา
การทดสอบเบต้าสาธารณะครั้งแรกของระบบเสมือนจริงจะจัดขึ้นที่สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงในวันเสาร์หน้า
เขาไม่คิดว่าเขาจะถูกเลือก มีผู้สมัครหลายสิบล้านคนและมีเพียงสองร้อยคนเท่านั้นที่ได้รับการคัดเลือก
นี่อาจใช้โชคของตลอดชีวิตของเขาไปแล้วก็ได้
เขาวางแผนที่จะเรียนวันเสาร์นี้…
ตวนซื่อฉีมองไปที่จดหมายเชิญและเริ่มคิดอะไรบางอย่าง
ฉันควรไปสินะ?
……………………………
