ความทรงจำวอยด์ทั้งสองความทรงจำเป็นของนายพลเรนฮาร์ท
ถ้าลู่โจวคิดถูก เสี่ยวไอก็อาจจะเคยเป็นเรือปัญญาประดิษฐ์อัจฉริยะบนยานอวกาศหลบหนีมาก่อน
หลังจากที่เรนฮาร์ทตาย ทุกอย่างรอบๆ ตัวเขาเริ่มหายไป โลกแตกออกมาเป็นอนุภาคสีฟ้าซีด มันแตกกระจายไปเหมือนผีเสื้อ
ตอนที่ลู่โจวกลับมาได้สติ เขากำลังยืนอยู่ในพื้นที่สีขาว ตรงหน้าของเขาคือชายที่เรียกตัวเองว่าผู้สังเกตการณ์
ลู่โจวกลืนน้ำลายและพูดด้วยน้ำเสียงลังเล
“…ดังนั้นคาลาเนียนเอ็มไพร์ถูกทำลายเหรอ”
“การล่มสลายของเอ็มไพร์เป็นขั้นตอนที่ยาวนาน…” ผู้สังเกตการณ์พยักหน้าและยิ้ม “ออราเคิลเป็นสาเหตุแห่งความขัดแย้งนี้ และความขัดแย้งนี้ก็นำไปสู่สงครามกลางเมือง สงครามกลางเมืองสร้างสนามรบในเอ็มไพร์ แต่ไม่ก็ไม่สามารถตกลงกันได้ สงครามกลายเป็นการสู้รบทางชีววิทยาที่มีไวรัสแพร่กระจายผ่านโครงข่ายประสาทในสมอง ซึ่งน่ากลัวกว่าอาวุธใดๆ พวกเขาใช้เวลาหลายร้อนปีในการกำจัดอาวุธของพวกเขา และใช้เวลาเพียงแค่ห้าปีในการสร้างมันคือมาใหม่”
“สงครามหลักจบลง แต่สงครามเล็กๆ ยังคงดำเนินต่อ ในการที่จะตอบสนองความต้องการที่เพิ่มมากขึ้นต่ออุปทานทั่วโลก พวกเขาจะต้องใช้เรือรบในการขนส่งเรือขนส่ง กว่า 150 ปีต่อมา ริงเวิร์ลค่อยๆ เสียการควบคุมต่อดาวใกล้เคียง ความขัดแย้งภายในทำให้ริงเวิร์ลไม่มั่นคงอีกต่อไป”
“ถ้าคุณสนใจประวัติศาสตร์ในช่วงนี้ คุณสามารถคำนวณความทรงจำต่อก็ได้นะ เริ่มจากตัวเลขหลักที่ 5.67 ล้านล้านของ n และจบที่ 157.5 ล้านล้าน มันบันทึกประวัติศาสตร์ในอีก 150 ปีของเอ็มไพร์”
“ถ้าให้พูดตรงๆ การรวบรวมข้อมูลที่ล้ำค่าเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ มันยากสำหรับเราในการนำพามันมาสู่จักรวาลใหม่ หลังจากที่บทสนทนาของเราจบลง ผมแนะนำให้คุณบันทึกเลขนี้ไว้และคำนวณต่อ บางทีมันอาจจะทำให้อารยธรรมของคุณตาสว่างก็ได้”
ลู่โจวพยักหน้าและสูดลมหายใจเข้า
“บอกผมมาตรงๆ เลย คุณต้องการให้ผมทำอะไร”
ผู้สังเกตการณ์ยิ้ม
“คุณจะต้องทำโปรเจกต์วิจัย”
“…โปรเจกต์วิจัยเหรอ
“ใช่แล้ว” ผู้สังเกตการณ์พยักหน้าและพูด “จักรวาลก็เหมือนแหตกปลาขนาดใหญ่ มีเพียงผู้โชคดีไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหลบหนีออกจากแหนี้ได้ ก่อนที่เราจะไปที่เดอะวอยด์ เราสังเกตการณ์มาหลายอารยธรรมในจักรวาลเก่าแล้ว ถ้าไม่มีการเดินทางด้วยความเร็วเหนือแสง พวกเขาก็สามารถเดินทางไปนอกระบบสุริยะด้วยวิธีการที่ช้ากว่า แต่อารยธรรมส่วนใหญ่ไม่สามารถมีชีวิตรอดได้นาน”
“ดังนั้นเราเชื่อว่าการพัฒนาความเร็วเหนือความเร็วแสงคือองค์ประกอบแรกในการเปลี่ยนอารยธรรมดาวเคราะห์เป็นอารยธรรมระบบดาวฤกษ์”
ลู่โจว “…คุณอยากให้ผมหาวิธีเพิ่มความเร็วแสงเหรอ”
ผู้สังเกตการณ์ยิ้มและส่ายหัว
“วิธีการเพิ่มความเร็วแสงเหรอ นั่นมันยากเกินไปสำหรับคุณตอนนี้ แต่เทคโนโลยีใดๆ ล้วนต้องเริ่มต้นด้วยพื้นฐานทางเทคนิคกันทั้งนั้น ใช่ไหม ผมมั่นใจว่าคุณสังเกตเห็นบางอย่างจากคาลาเนียนเอ็มไพร์ ตัวอย่างเช่น วิธีการที่ยานอวกาศของพวกเขาสามารถเดินทางระหว่างดวงดาว”
ลู่โจวพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
จริงๆ แล้วอารยธรรมคาลานไม่ใช่สิ่งเดียวที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขาในเรื่องความเร็วเหนือความเร็วแสง เขามีความคิดพวกนี้ตั้งแต่เขาค้นพบอนุภาค Z แล้ว
กุญแจสำคัญเพื่อความเร็วเหนือความเร็วแสงน่าจะอยู่ในไฮเปอร์สเปซ
แต่จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับไฮเปอร์สเปซเป็นแค่การคาดการณ์เท่านั้น มันยังคงเป็นข้อคาดการณ์ที่น่าเชื่อถือน้อยที่สุดของไอน์สไตน์
ผู้สังเกตการณ์มองลู่โจวและยิ้ม
“ผมบอกข้อมูลบางอย่างกับคุณได้นะ ในกาแล็กซีอายุน้อยนี้ โลกไม่ใช่สายพันธุ์เดียวที่มีความรู้สึก แต่พวกคุณยังอยู่ในระดับที่สูงกว่า แม้ว่าจะเหลือเวลาอีกไม่นาน แต่จากการคำนวณของพวกเราแล้ว มันก็น่าจะเพียงพอ”
อารยธรรมระดับสูงเหรอ
แม้ว่าลู่โจวจะไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร แต่สัญชาตญาณบอกเขาว่ามีกลุ่มผู้สร้างในเดอะวอยด์ที่ชอบช่วยเหลือผู้ยากไร้ บางทีจักรวาลอาจมีสิ่งมีชีวิตมากกว่าที่เราคิดไว้ก็ได้
บางทีโลกอาจจะทำการติดต่อกับอารยธรรมอื่นในอีก 200 ปีก็ได้
แต่ลู่โจวสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกับเขา
ในอีก 200 ปี เขาก็คงไปไกลแล้ว
ผู้สังเกตการณ์มองลู่โจวที่กำลังจมอยู่ในห้วงความคิดและพูด
“แน่นอนว่าทฤษฎีความเร็วเหนือแสง เราหวังว่าคุณจะสามารถกอบกู้บางอย่างมาให้เราหรือไม่ก็กอบกู้มาให้ตัวคุณเองก็ได้”
ลู่โจว “…อะไร”
ผู้สังเกตการณ์ “มันคือของขวัญที่ควรจะส่งมอบให้คุณ แต่มันถูกสิ่งมีชีวิตที่เคยอาศัยอยู่บนดาวอังคารเมื่อหลายพันปีก่อนแย่งชิงไป เราประหลาดใจที่เห็นการกระทำนี้จากดาวเคราะห์ของเรา แต่โชคยังดีที่อารยธรรมนั้นเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องเดียวในชีวิตของพวกเขา และเก็บของขวัญของเราไว้”
สิ่งมีชีวิตบนดาวอังคารเหรอ
ตอนที่ลู่โจวได้ยินแบบนั้น ตาของเขาเบิกกว้าง
เขานึกถึงแบคทีเรียบนดาวอังคารที่พวกเขาค้นพบเมื่อนานมาแล้ว รวมไปถึงเอกสารที่เขาเคยอ่านเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของสนามแม่เหล็กและสภาพแวดล้อมบรรยากาศมาตรฐานบนดาวอังคารเมื่อ 3.9 พันล้านปีที่แล้ว ดูเหมือนว่ามันยังมีความเป็นไปได้อยู่ที่ดาวอังคารจะเคยมีสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึกอาศัยอยู่
แม้ว่าอารยธรรมนั้นจะมีอยู่จริงเมื่อนานมาแล้ว แน่นอนว่าทุกสิ่งที่มาจากยุคนั้นคงหายไปแล้ว
“คุณไม่สงสัยเหรอว่าของขวัญคืออะไร”
“…จริงๆ แล้วผมสงสัยเรื่องอารยธรรมที่เคยอยู่บนดาวอังคารมากกว่า”
“ผมเข้าใจ แต่น่าเสียดายที่ข้อมูลเหล่านั้นไม่รวมอยู่ในความทรงจำ”
ก็น่าเสียดายจริงๆ นั่นแหละ
ลู่โจวถอนหายใจแล้วพูด
“ก็ได้ ของขวัญอะไรล่ะ”
ผู้สังเกตการณ์ยิ้มและพูด “มันก็ขึ้นอยู่กับคุณว่าจะหาได้ไหม”
ลู่โจว “???”
ชายคนนั้นมองลู่โจวและพูด “ให้อภัยผมด้วยนะ เราพยายามเป็นอย่างมากในการส่งมันไปสู่จักรวาลใหม่และสู่กาแล็กซีที่กำหนด เราทำนายอย่างแม่นยำไม่ได้หรอกว่ามันจะเกิดขึ้นตอนไหน ผมช่วยคุณหามันไม่ได้ ผมจำได้ว่าผมให้รถสำรวจดาวอังคารไว้กับคุณไม่ใช่เหรอ แต่คุณยังหามันไม่เจอเลยใช่ไหม”
ลู่โจว “…แต่นั่นมันดาวเคราะห์ทั้งใบ คุณอยากให้ผมใช้รถในการหามันเหรอ
ผู้สำรวจได้ตรวจสอบข้อมูลล้ำค่าเกี่ยวกับพื้นผิวดาวอังคารและการกระจายของแหล่งแร่ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของอารยธรรมใดๆ เลย
เพราะอารยธรรมนี้หายไปตั้งแต่ 3.9 พันล้านปีที่แล้ว
แม้แต่ฟอสซิลไดโนเสาร์ที่แก่ที่สุดยังมีอายุแค่ 228 ล้านปีเท่านั้น
ลู่โจวเริ่มสงสัยว่าของขวัญนี้มันยังมีอยู่หรือเปล่า
แต่ผู้สังเกตการณ์ไม่ได้สนใจคำบ่นของลู่โจว เขามองลู่โจวและยิ้มอย่างอบอุ่น
“ใกล้จะถึงเวลาแล้ว บางทีผมควรจะบอกลาได้แล้ว”
ลู่โจว “เดี๋ยวนะ คำถามสุดท้ายแล้ว…คุณเจอคนบนโลกมากี่คนแล้ว”
ผู้สังเกตการณ์ยิ้ม
“ผมเจอมาหมดทุกคนแล้ว แต่ไม่มีใครเคยเห็นผม
“ส่วนในแง่ของการสื่อสารทางอ้อมก็ประมาณสิบครั้ง ส่วนการสื่อสารโดนตรง ล่าสุดก็น่าจะร้อยปีก่อน ครั้งต่อไปก็อาจจะในอีกร้อยปีหรือไม่มีวันทำอีกแล้ว มันขึ้นอยู่กับว่ามนุษย์สามารถออกจากดาวเคราะห์บ้านเกิดของพวกเขาได้หรือไม่”
“โอเค ผมตอบคำถามสุดท้ายของคุณแล้ว คำตอบทั้งหมดของคำถามคุณจะอยู่ในความทรงจำนี้ อีกอย่างผมต้องยอมรับว่านี่เป็นการสนทนาที่สนุกที่สุดที่ผมเคยมีกับมนุษย์เลย”
“ผมคาดหวังกับคุณไว้สูง บางทีเราอาจจะได้คุยกันตัวต่อตัวสักวัน”
แม้ว่าเราจะไม่มีอารมณ์แห่งความสงสัย แต่อนาคตเป็นสิ่งน่าตื่นเต้น
“ลาก่อน มนุษย์แห่งอารยธรรม A-01722 บางทีเราอาจจะได้เจอกันอีก…”
ร่างของคนคนนั้นค่อยๆ รวมเป็นหนึ่งกับพื้นหลังสีขาว และหายไปจากสายตาของลู่โจว
……………
