โดยปกติกระทรวงพาณิชย์คงจะไม่เห็นด้วยกับการควบรวมกิจการนี้อย่างแน่นอน
แม้ว่าอเมริกาจะเป็นประเทศหนึ่งที่สนับสนุนเรื่องการค้าเสรี แต่พวกเขาก็ไม่น่าที่จะยอมให้บริษัทต่างชาติมายืมเงินหลายหมื่นล้านจากธนาคารของพวกเขาและใช้เงินกู้ก้อนนี้เพื่อยึดครองบริษัทในประเทศของพวกเขาเอง
ถ้าการควบรวมกิจการแบบนี้ประสบผลสำเร็จ พวกทรัพย์สินต่างๆ อันได้แก่ เทคโนโลยี ทักษะ และส่วนแบ่งการตลาด อาจจะออกจากประเทศไป คนอเมริกันจะไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆ อย่างแน่นอน
ไม่ต้องพูดถึงว่า SubCom เองก็มีการผูกขาดอยู่ในอุตสาหกรรม จึงไม่มีเหตุผลที่บริษัทประเภทนี้จะได้รับอนุญาตให้ควบรวมกิจการกับบริษัทต่างชาติ
อย่างไรก็ตามสถานการณ์ปัจจุบันนั้นมีความพิเศษอย่างเห็นได้ชัด
การเข้าถือสิทธิ์ในบริษัท SubCom ของอีสต์เอเชียคอมมิวนิเคชั่นไม่ใช่แค่การดำเนินธุรกิจ แต่ยังเป็นผลของการประนีประนอมจากการต่อสู้ทางการเมืองอีกด้วย
ถ้าการเข้าถือสิทธิ์นี้ไม่เป็นผล SubCom ก็จะไม่ได้เข้าถึงเทคโนโลยีและศักยภาพในการวางเคเบิลออปติกควอนตัม ในที่สุดพวกเขาก็อาจจะล้มละลาย
ถ้าการเข้าถือสิทธิ์ประสบผลสำเร็จ ไม่ใช่แค่หมายความว่าอีสต์เอเชียคอมมิวนิเคชั่นจะได้ส่วนแบ่งทางการตลาดในตลาดอเมริกาเหนือเร็วขึ้น แต่ SubCom ก็จะได้รับโอกาสในการเข้าร่วมโปรเจกต์เคเบิลออปติกควอนตัมใต้น้ำโลกด้วย
แม้ว่าอีสต์เอเชียคอมมิวนิเคชั่นจะไม่น่ายอมให้พวกเขาได้เข้าถึงเทคโนโลยีเคเบิลออปติกใต้น้ำควอนตัม แต่พวกเขาก็ยังสามารถซื้ออุปกรณ์จากโรงงานของจีนและดำเนินงานในการวางสายเคเบิลลำดับสองได้…
เขตพื้นที่ไฮเทคเมืองจินหลิง
สำนักงานใหญ่สตาร์สกายเทคโนโลยี
หลังจากที่เฉินยู่ซานได้อ่านรายงานจากผู้จัดการฝ่ายการลงทุน เธอก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เธอเซ็นชื่อลงในเอกสารแล้ววางไว้
“…ฉันพอจะเข้าใจสถานการณ์คร่าวๆ แล้ว ดังนั้นก็ดำเนินการตามแผนการเงินนี้ได้เลย”
สตาร์สกายเทคโนโลยีถือหุ้นในอีสต์เอเชียคอมมิวนิเคชั่นอยู่ 30% แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เกี่ยวข้องในเรื่องการดำเนินกิจการของอีสต์เอเชียคอมมิวนิเคชั่นโดยเฉพาะ แต่เรื่องของการเงินจำนวนมากเช่นนี้ก็จะต้องได้รับการอนุมัติจากสตาร์สกายเทคโนโลยีด้วย
ผู้จัดการหยิบเอกสารจากโต๊ะแล้วถอยหลังไปสองก้าว ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรบางอย่างออกและพูดว่า “อ้อ จริงสิครับ มีอีกเรื่องหนึ่ง…”
เฉินยู่ซานพูดว่า “ว่ามาเลยค่ะ”
ผู้จัดการฝ่ายการลงทุนพูดว่า “…ทำไมเราไม่ใช้โอกาสนี้กู้ยืมเงินดอลลาร์สหรัฐให้มากขึ้นจากเจพีมอร์แกนล่ะครับ? ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะขายชอร์ตหุ้นของสหรัฐอเมริกา เราสามารถใช้โอกาสนี้ในการทำเงินให้มากๆ ได้”
“มันสายเกินไปแล้วค่ะ มีข่าวร้ายที่รู้กันไปทั่วแล้ว ตลาดหุ้นสหรัฐอเมริกามีข่าวร้ายว่าราคาหุ้นจะปรับตัวสูงขึ้น อีกอย่าง…” เฉินยู่ซานส่ายหัวและพูดว่า “นี่ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่จะกู้ยืมเงินดอลลาร์สหรัฐ”
ผู้จัดการถามว่า “ทำไมเหรอครับ?”
เฉินยู่ซานตอบว่า “หลังจากเกิดคลื่นความปั่นป่วนทางการเงินนี้ แมนแฮตตันก็ค่อยๆ สูญเสียสถานภาพในการเป็นศูนย์กลางการเงินของโลกไป เพื่อป้องกันการไหลออกของสินทรัพย์อเมริกา ธนาคารกลางสหรัฐอาจจะปล่อยเงินดอลลาร์เข้าสู่ตลาดมากขึ้นโดยการลดเงินสำรองและอัตราดอกเบี้ย”
“งั้นคุณกำลังบอกว่า… ธนาคารกลางสหรัฐอาจจะเลือกใช้กลยุทธ์การลดค่าเงินที่ใช้อยู่ในระบบเหรอ?”
เฉินยู่ซานพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ค่ะ การลดค่าเงินครั้งสำคัญครั้งเดียว”
แม้ว่าการควบคุมอัตราแลกเปลี่ยนของธนาคารกลางสหรัฐจะไม่มีอิทธิพลเท่ากับธนาคารกลางแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน แต่มันก็ยังมีความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะทำการปรับเปลี่ยนอัตราแลกเปลี่ยนทั้งในทางอ้อมและในทางลับ
พวกเขาสามารถป้องกันการไหลเข้าของเงินทุนจากต่างประเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยการใช้การลดค่าเงินที่ใช้อยู่ในระบบขนานใหญ่ครั้งเดียว
อย่างไรก็ตามพฤติกรรมนี้มีความเสี่ยงสูง มันเหมือนการดื่มน้ำทะเลเพื่อดับกระหาย
วิธีการลดค่าเงินที่ใช้อยู่ในระบบสามารถปกป้องเงินทุนไม่ให้ออกจากประเทศไปได้อย่างแน่นอนในระยะสั้น แต่ในระยะยาวอาจทำให้เครดิตเงินตราในประเทศอ่อนตัวลงและอาจทำลายความสามารถในการแข่งขันในตลาดนานาชาติ
ถ้าสถานการณ์ทางเศรษฐกิจในอนาคตยังไม่ดีขึ้น มันอาจจะทำให้ภัยจากเงินทุนต่างประเทศเพิ่มมากขึ้น
อย่างไรก็ดี ไม่มีใครไร้สมอง
ถ้าการคาดการณ์ในอนาคตยังสิ้นหวัง คงไม่มีเงินทุนที่เต็มใจจะอยู่ในอเมริกา…
เฉินยู่ซานมองมาที่ผู้จัดการฝ่ายการลงทุนและพูดว่า “อย่าคิดมากเรื่องนี้เลยค่ะ เราเป็นบริษัทเทคโนโลยีไม่ใช่ธนาคารเพื่อการลงทุน แค่ลงเงินทุนของเราในพันธบัตรที่มีความเสี่ยงต่ำ ไม่มีความจำเป็นจะต้องเข้าไปในตลาดที่คลุมเครือนี้หรอกค่ะ”
“…เข้าใจแล้วครับ”
หลังจากผู้จัดการฝ่ายการลงทุนออกไป ห้องทำงานก็เงียบลงอีกครั้ง
เฉินยู่ซานหมุนปากกาลูกลื่นในมือและกำลังจะทำงานของวันนี้ที่ค้างอยู่ให้เสร็จต่อ
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงเรื่องที่เธอได้รับสายจากคนที่เขตพื้นที่ไฮเทคตรงท่าเรือฝั่งตะวันออกเมื่อเช้านี้ ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงมุมโต๊ะขึ้นมา
เฉินยู่ซานจ้องโทรศัพท์แล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอพูดพึมพำประโยคเปิดบทสนทนากับตัวเอง อย่างเช่น “เฮ้” และ “นายทำอะไรอยู่?”
เธอฝึกพูดจนกระทั่งเสียงของเธออ่อนโยนลงและนุ่มนวลยิ่งขึ้น
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เธอกดเบอร์โทรศัพท์และรอจนโทรติดแล้วค่อยพูดขึ้นว่า “เฮ้ นายทำอะไรอยู่?”
ลู่โจวกำลังยืนอยู่ในห้องปฏิบัติการที่สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูง เขากำลังจ้องมองไปที่กราฟที่กำลังแกว่งกวัดบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าเขาระหว่างที่เขาตอบอย่างเรื่อยๆ ว่า “กำลังทำการทดลองที่น่าสนใจอยู่ มีอะไรเหรอ?”
การทดลองที่น่าสนใจ?
แม้ว่าเธอจะอยากรู้ว่าการทดลองนั้นคืออะไร แต่เพราะลู่โจวยุ่งอยู่ เธอจึงไม่อยากรบกวนเขามากเกินไป ดังนั้นเธอจึงพูดตรงเข้าประเด็นเลย
“สตาร์โวยาจวันจะเสร็จในอีกไม่กี่วันแล้ว คณะกรรมการบริหารจัดการเขตท่าเรือไฮเทคฝั่งตะวันออกเชิญนายให้ไปตัดริบบิ้นในพิธีเปิด คุณพอจะมีเวลาไปไหม?”
พิธีเปิดเหรอ?
ลู่โจวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า
“ฉันคิดว่า… ผมมีเวลา”
ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เขาก็มีทริปที่วางแผนจะไปเซี่ยงไฮ้ในอนาคตอันใกล้นี้อยู่แล้ว
เขาสามารถจะแวะไปที่นั่นแล้วตัดริบบิ้นในพิธีเปิดได้ มันคงจะใช้เวลาไม่มากนัก
เฉินยู่ซานพูดว่า “โอเค ฉันจะจัดการเรื่องนั้นให้นายเอง”
“โอเค ขอบคุณนะ”
การโทรสิ้นสุดลง
เฉินยู่ซานวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะแล้วถอนหายใจ เธอเริ่มใช้มือพัดให้ตัวเอง
“ใครตั้งอุณหภูมิแอร์ไว้สูงจัง ในห้องนี้กำลังจะเดือดแล้ว…”
เฉินยู่ซานหยิบรีโมทคอนโทรลออกมาจากลิ้นชักของเธอและลดอุณหภูมิแอร์ตรงกลางลง 2 องศา
เธอรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องทำงานค่อยๆ เย็นลง เธอสูดลมหายใจลึกแล้วตบแก้มตัวเอง พยายามทำให้ตัวเองโฟกัสกับงานในมือ…
…
ณ สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง
หลังจากวางสายไป ลู่โจวก็เบนความสนใจไปที่อุปกรณ์ประหลาด
แถบตัวอักษรเด้งขึ้นมาบนโทรศัพท์ของเขา
เสี่ยวไอ: [เจ้านาย! โปรแกรมแก้จุดบกพร่องสำเร็จแล้ว สามารถเริ่มใช้ตอนไหนก็ได้! (•̀∀•́)]
ลู่โจวพยักหน้า
“งั้นก็เริ่มเลย”
เสี่ยวไอ: [โอเค! (๑•̀ᄇ•́)و✧]
สัญญาณแสงตรงส่วนบนสุดของอุปกรณ์รูปร่างประหลาดส่องสว่างขึ้นเป็นครั้งแรก หลังจากนั้นไม่นานกระดิ่งสีเงินที่ส่วนบนสุดของอุปกรณ์ก็ส่องแสงสีฟ้า ตามด้วยเสียงดังครืน
จากนั้นลำแสงแนวดิ่งก็เริ่มพุ่งขึ้นไปด้านบน อนุภาคของลำแสงดูเหมือนจะลอยอยู่ในอากาศ แล้วสอดประสานกับอีกลำแสงหนึ่งตามรูปแบบบางอย่าง
อนุภาคของลำแสงเหล่านี้ประกอบขึ้นเป็นรูปรูบิคในตอนแรก จากนั้นก็เป็นรูปดาว มีการสับเปลี่ยนภาพอย่างต่อเนื่อง
แม้แต่คนธรรมดาที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเทคโนโลยีการสร้างภาพยังสามารถบอกชื่อของอุปกรณ์นี้ได้!
นี่คือการฉายภาพโฮโลแกรม!
เป็นประเภทที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า!
อุปกรณ์นี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก ‘ระบบการฉายภาพโฮโลแกรมที่สวมใส่ได้บนใบหน้า’ ที่ลู่โจวได้มาจากการถูกล็อตเตอรี่ในระบบครั้งล่าสุด สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงได้พัฒนาสิ่งประดิษฐ์ที่คล้ายกันมาตลอดหลายปี
ด้วยความสัตย์จริง เมื่อลู่โจวได้เข้ามาสัมผัสกับสิ่งนี้เป็นครั้งแรก เขาก็คิดว่ามันคือสิ่งประดิษฐ์ที่เหลือเชื่อของเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย แต่หลังจากได้ทำการวิจัยอย่างลึกซึ้ง เขาก็ค้นพบว่าจริงๆ แล้วมันไม่ได้ล้ำสมัยอย่างที่เขาได้จินตนาการไว้
หลักการเฉพาะนั้นธรรมดามาก หยดน้ำที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางตั้งแต่ 1 ถึง 100 นาโนเมตรถูกกระตุ้นด้วยแรงสั่นสะเทือนความถี่สูงและถูกเหวี่ยงเข้าไปในอากาศก็จะทำให้เกิดเป็นปริภูมิสถานะที่มีอากาศเป็นสสารที่กระจายอยู่ ด้วยการใช้ปรากฏการณ์ทินดอลล์ ลำแสงของความยาวคลื่นเฉพาะจะถูกปล่อยออกมาจากมุมหลายๆ มุมและคุณสมบัติในการทำให้แสงกระจายของอนุภาคน้ำจะถูกนำมาใช้ในการสร้างภาพสามมิติ
ในตอนแรกลู่โจวคิดว่านี่คือปัญหาเกี่ยวกับการมองเห็นอย่างหนึ่ง
อย่างไรก็ตามหลังจากได้ทำการวิจัยอย่างลึกซึ้ง เขาก็ค้นพบว่าจริงๆ แล้วนี่เป็นปัญหาในการเขียนโปรแกรมอย่างหนึ่ง
หลังจากที่ต้องมีความแม่นยำของแสงที่ถูกปล่อยออกมาแล้ว เส้นผ่านศูนย์กลางของอนุภาคที่กระจายและพลังของคลื่นสั่นสะเทือนทั้งหมดก็ต้องไปให้ถึงระดับมาตรฐานที่แน่นอน ปัญหาที่เหลือก็คือจะทำการกำหนดและทำให้ลำแสงแต่ละลำเข้าไปในพื้นที่ที่กำหนดโดยอยู่ในมุมและมีความเข้มข้นตามที่กำหนดเพื่อสร้างภาพตามต้องการได้อย่างไร
เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับปัญหาในการเขียนโปรแกรมที่ซับซ้อนอย่างมาก
แม้ว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากเสี่ยวไอ แต่เขาก็ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะทำเสร็จ
หลังจากได้แสดงภาพที่กำหนดไว้ล่วงหน้า 20 เซ็ตแล้ว อุปกรณ์ก็ทำการทดสอบทั้งหมดได้สำเร็จครบถ้วน สมรรถนะเป็นไปตามความคาดหมาย อย่างน้อยก็สำหรับเครื่องต้นแบบในห้องปฏิบัติการ
ที่เหลือก็คือการแก้จุดบกพร่องและการปรับปรุงพารามิเตอร์อย่างต่อเนื่อง
“ไม่เลว”
ขณะที่ลู่โจวมองอนุภาคแสงที่หายไปแล้ว เขาก็ส่ายหัวแล้วพูดพึมพำว่า “แต่… “
“มันยังไม่สมบูรณ์แบบ”
เนื่องด้วยความไวของอุปกรณ์ ภาพดูเหมือนจะบิดเบี้ยวไปตอนเปลี่ยนภาพ โดยเฉพาะโครงสร้างที่ซับซ้อน ซึ่งเป็นเรื่องยากสำหรับเครื่องจักรกลที่จะฉายภาพเหล่านี้ได้อย่างถูกต้องแม่นยำ
นี่ยังห่างไกลจากเทคโนโลยีการฉายภาพโฮโลแกรมที่เขาได้จินตนาการไว้
บางทีเมื่อเทคโนโลยีมีการพัฒนาอย่างเต็มที่ มันก็น่าจะดีขึ้น
สำหรับเทคโนโลยีโฮโลแกรมแบบอินเตอร์แอคทีฟ…
อาจจะต้องใช้เวลาสักพัก
เสี่ยวไอ: [แต่เสี่ยวไอคิดว่ามันเยี่ยมมาก (;′⌒`)]
ลู่โจว: “อาจจะ… นี่คืออะไร?”
อุปกรณ์ทดลองยังไม่ได้ปิด เขาเห็นอนุภาคแสงลอยอยู่ในอากาศ ประกอบขึ้นเป็นภาพผู้หญิงคนหนึ่ง…
นางแบบ?
ผู้หญิงลอยอยู่ในอากาศ… มันดูเหมือนบางอย่างที่อยู่บนสวรรค์
ลู่โจวไม่รู้ว่าเสี่ยวไอกำลังทำอะไร
กล่องข้อความโฮโลแกรมปรากฏขึ้นในอากาศตรงหน้าเขา
[จากการใช้วิธีการคำนวณที่คลุมเครือด้วยข้อมูลจากผู้เล่น 320,000 คนในจักรวรรดิคาลาน นี่คือรูปร่างที่น่าดึงดูดมากที่สุด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าถ้าผู้หญิงคนนี้อยู่ในรายการโทรทัศน์ เธอก็คงจะเป็นตัวละครที่เป็นที่นิยมมากที่สุด!]
ผู้เล่นในจักรวรรดิคาลานสามารถจะปรับแต่งรูปร่างหน้าตาตัวละครของพวกเขาได้ อย่างไรก็ตามมันอาจจะดูแปลกสักนิดหากทุกคนถูกออกแบบมาให้มีผิวสีฟ้า
ผู้เล่นสามารถปรับแต่งรายละเอียดของรูปลักษณ์เล็กๆ น้อยๆ ได้ด้วย
ดังนั้น ตัวละครของผู้เล่นทั้งหมดจะได้รับการเสริมแต่งให้สวยงาม แม้ว่ามันจะไม่เหมาะกับธีมของเกมก็ตาม
แต่…
ลู่โจวถามว่า “แล้วไง?”
เสี่ยวไอ: [นี่คือรูปร่างของเสี่ยวไอ! (ฅu003eω
ลู่โจว “…”
ใช่ เจ้านี่…ได้สูญเสียเซลล์สมองบางส่วนไปเรียบร้อยแล้ว
…………
