อันที่จริงลู่โจวก็คาดไว้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้น
แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสอนวิชาเลขให้กับวัว หรือสอนวิชาฟิสิกส์ให้กับสุนัข
กาแลตต์ มิโร เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์
เขารู้ว่าข้อพิสูจน์อาจจะใช้อธิบายได้เฉพาะกับคนที่ฉลาดเท่านั้น สำหรับชาวนาที่ยากจนหรือคนสร้างสะพาน มันง่ายกว่าที่จะห่อหุ้มทฤษฎีวิทยาศาสตร์ด้วยสิ่งที่แต่งขึ้นมาและอธิบายเรื่องนี้กับพวกเขาด้วยวิธีอื่น
มิโรรู้อีกเช่นกันว่าเขาไม่ได้ต้องการให้มีคนมากมายมาเข้าร่วมในโปรเจกต์ของเขา ฟิสิกส์คือเกมสำหรับคนไม่กี่คนเสมอ สำหรับคนอื่นๆ การมอบจิตวิญญาณและความเชื่อของพวกเขานั่นก็เพียงพอแล้ว
ในเรื่องของความเคารพนี้ ลู่โจวชื่นชมชายผู้นี้อย่างแท้จริง
เพื่อให้การทดลองนี้เสร็จสมบูรณ์เขาถึงกับเสียสละตัวเองในฐานะส่วนหนึ่งของสิ่งที่แลกมา ตราบเท่าที่เขารู้สึกกังวล เขาก็ได้บ่มเพาะเมล็ดแห่ง ‘จิตวิญญาณแห่งจักรวาล’ ลงไปในอารยธรรมมนุษย์
มันยากที่จะตัดสินว่านี่เป็นการเสียสละที่คุ้มค่าหรือไม่
บางทีเขาก็คิดว่ามันคุ้ม…
โดยรวมแล้วการสัมมนานี้บรรลุผลสำเร็จ
การเชิญผู้ศรัทธาในจิตวิญญาณแห่งจักรวาลหัวรุนแรงให้มาเข้าร่วมและรับฟังการสัมมนานี้ก็เป็นสิ่งที่ทำให้มันดูสมบูรณ์ครบถ้วนทีเดียว ไม่เช่นนั้นลู่โจวก็คงไม่เคยคาดคิดที่จะใช้การนำเสนอของเขาในการโน้มน้าวผู้ศรัทธาเหล่านี้
จุดประสงค์ของการสัมมนานี้ไม่ใช่แค่เพียงทำให้วิทยาศาสตร์เป็นที่นิยม แต่มันยังเป็นการรายงานการประชุมสำหรับแวดวงฟิสิกส์ด้วย
ลู่โจวได้แสดงกระบวนการพิสูจน์อย่างละเอียดเกี่ยวกับ ‘วอยด์’ และทฤษฎี ‘มิติพิเศษ’ ของเขา
ในส่วนเรื่องที่ว่าเขาจะสามารถจบการโต้เถียงเกี่ยวกับการทดลองการชนกันที่ระดับพลังงาน 5 เทระอิเล็กตรอนโวลต์ได้หรือไม่…
นั่นก็คงจะขึ้นอยู่กับว่า ILHCRC จะสามารถค้นหาความจริงที่อยู่เบื้องหลังโซนพลังงานที่สูงกว่าและสามารถฝ่าอุปสรรคต่างๆ ที่สร้างขึ้นโดยสิ่งมีชีวิตที่อยู่นอกจักรวาลได้ด้วยหรือไม่…
…
โลกฟิสิกส์กลายเป็นหม้อน้ำเดือดที่กำลังระเบิดเนื่องจากการทดลองการขยายของมวล
ILHCRC เหมือนกำลังโยนน้ำมันร้อนๆ ลงไปในน้ำที่อยู่ในหม้อ
ทันทีหลังจากที่ลู่โจวเดินออกมาจากห้องบรรยาย ข่าวเกี่ยวกับการรายงานนี้ก็เริ่มว่อนไปทั่วโลก โดยปรากฏขึ้นในพาดหัวข่าวของสื่อใหญ่ๆ
[วอยด์กำลังเฝ้าดูเรา!]
[การค้นพบครั้งใหญ่ของ ILHCRC! การขยายของมวลอาจมาจากนอกจักรวาล!]
[มีวิญญาณลอยอยู่เหนือฟิสิกส์ วิกฤติที่คาดไม่ถึงกำลังใกล้เข้ามา!]
ในบางแง่ ฟิสิกส์ก็กำลังเผชิญกับวิกฤติที่คาดไม่ถึงอยู่จริงๆ ไม่เช่นนั้นรายงานนี้ก็คงจะไม่ส่งผลกระทบต่อผู้คนมากมาย
นอกจากนี้นักฟิสิกส์ก็ไม่ใช่คนกลุ่มเดียวที่ช้ำใจกับเรื่องนี้ นักวิทยาศาสตร์พลเรือนบางคนก็เดินหน้าไปด้วยการโต้แย้งว่าโลกที่อยู่นอกจักรวาลนั้นเป็นเช่นไร
ในกลุ่มของพวกเขา กลุ่มคนที่รุนแรงมากที่สุดก็คือกลุ่มผู้ศรัทธาในจิตวิญญาณแห่งจักรวาล
พวกเขาไม่ค่อยมีความกระตือรือร้นที่จะเข้าใจในทฤษฎีของศาสตราจารย์กาแลตต์ มิโร พวกเขาเชื่ออย่างหนักแน่นว่าการทดลองการชนกันจะนำความหายนะที่คาดไม่ถึงมาสู่โลกและปลดปล่อยปีศาจที่น่าสยดสยองออกมาจากวอยด์
การทดลองครั้งที่สองถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็วท่ามกลางความขัดแย้งที่ไม่สิ้นสุด
เพราะการทดลองอยู่ในโซนพลังงานที่สูงขึ้น การเตรียมการจึงต้องใช้เวลานานขึ้นเล็กน้อยในครั้งนี้ การเตรียมการทั้งหมดยังไม่พร้อมสมบูรณ์จนกระทั่งถึงกลางเดือน
ในวันที่ทำการทดลอง
ภายในศูนย์บัญชาการภาคพื้นดิน เจ้าหน้าที่ชุดเสื้อคลุมสีขาวเดินกลับไปกลับมา ทำให้สภาพแวดล้อมการทำงานดูน่ากังวลและยุ่งวุ่นวาย
อีกไม่นานพวกเขาก็จะพิสูจน์ได้ว่าทฤษฎีของวอยด์และมิติพิเศษที่นำเสนอโดยศาสตราจารย์ลู่ที่งานสัมมนานั้นถูกต้องหรือไม่
ลู่โจวเป็นจุดศูนย์กลางของการอภิปรายเกี่ยวกับการขยายของมวลในครั้งนี้ เขายืนอยู่ด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งยิ่งกว่าครั้งที่แล้ว สงบนิ่งยิ่งกว่าคนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่
มันดูเหมือนว่าการทดลองไม่ใช่การทดลองเลย มันเป็นแค่การประกาศเพื่อพิสูจน์ทฤษฎีของเขา…
สำหรับอัจฉริยะเช่นเขา เขาไม่มีสิ่งใดที่ต้องกังวล
อย่างไรก็ตาม สำหรับคนอื่นๆ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ง่ายนัก
หลัวเหวินเซวียนซึ่งกำลังยืนอยู่ในห้องควบคุมเช่นกัน เขามองไปที่นาฬิกาข้อมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ แล้วมองมาทางลู่โจว
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “นายกังวลไหม?”
ลู่โจวเหลือบมองหลัวเหวินเซวียน เขาครุ่นคิดอยู่แวบหนึ่งก่อนถามขึ้นว่า “นายอยากได้ความจริงหรือนายอยากจะรู้สึกดีขึ้น?”
หลัวเหวินเซวียนตอบว่า “ความจริง…”
“ความจริงก็คือไม่มีอะไรต้องไปกังวล” ลู่โจวเงยหน้ามองหน้าจอที่อยู่ต่อหน้าเขาโดยตรงแล้วพูดว่า “ในอีกสิบนาที ปราสาทจันทราจะบอกเราว่าฉันถูก”
การที่ได้เห็นว่าลู่โจวรู้สึกมั่นใจมากขนาดไหนก็ทำให้หลัวเหวินเซวียนมีสีหน้าที่ประหลาดใจ เขาอดที่จะถามไม่ได้ว่า “นายมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ? นายแน่ใจสุดๆ ว่ามันจะต้องเป็นข่าวดีใช่ไหม?”
ลู่โจวพูดว่า “จำที่ฉันพูดไว้ได้ไหม?”
หลัวเหวินเซวียนถามว่า “เรื่องอะไร?”
“สายตาของคุณอาจจะหลอกนาย แต่คณิตศาสตร์จะไม่ทำแบบนั้นแน่”
หลัวเหวินเซวียนมองมาที่ลู่โจวพร้อมกับอ้าปาก
หลังจากนั้นสักพักเขาก็ถอนหายใจ
“…บางทีฉันควรจะศึกษาคณิตศาสตร์ให้มากกว่านี้”
ลู่โจวพยักหน้า
“ฉันก็จะแนะนำให้นายทำแบบนั้น นายยังมีเวลานะ”
การทดลองในโซนพลังงาน 10 เทระอิเล็กตรอนโวลต์อาจจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเซิร์น แต่มันไม่ใช่งานยากสำหรับ ILHCRC
อย่างไรก็ตามมาตรฐานทางวิศวกรรมสำหรับเครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงจันทร์ถูกสร้างขึ้นตามมาตรฐานสำหรับการทดลองการชนกัน 10 เทระอิเล็กตรอนโวลต์
ลู่โจวมองไปที่หน้าจอขนาดใหญ่ตรงหน้าเขาแล้วรู้สึกตื่นเต้น
ถ้าเราไม่ได้ตั้งมาตรฐานไว้สูงขนาดนั้นตอนที่สร้างเครื่องชนอนุภาค…
หรือถ้าเครื่องชนอนุภาคนี้ไม่เคยถูกสร้างขึ้นและเราต้องพึ่งพาเครื่องชนอนุภาคของเซิร์น…
ในขณะที่เราได้บรรลุไปถึงพลังงานการชนกันในระดับ 5 เทระอิเล็กตรอนโวลต์ วอยด์ก็คงจะทำลายเราไปเรียบร้อยแล้ว
ถ้าความล้มเหลวที่ร้ายแรงเกิดขึ้นที่ระดับ 5 เทระอิเล็กตรอนโวลต์ และไร้ซึ่งความหวังในการทดลองการชนกันเพื่อเพิ่มให้ถึง 6 หรือ 7 เทระอิเล็กตรอนโวลต์ แวดวงฟิสิกส์ก็อาจจะไม่มีความเพียรพยายามในการสร้างเครื่องชนอนุภาคที่ใหญ่ขึ้นและก้าวเดินต่อไปบนเส้นทางนี้ด้วยซ้ำ
ถ้ามันไม่ใช่เพื่อสิ่งที่ลู่โจวได้เห็นกับตา เขาก็คงจะไม่สามารถดึงตัวเองออกมาจากกับดักนี้ได้
อย่างไรก็ตามหลายสิ่งไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยสติปัญญาและความรอบรู้ล้วนๆ เพียงอย่างเดียว…
มีเสียงแทรกเข้ามาในความคิดของลู่โจว
เจ้าหน้าที่ควบคุมซึ่งนั่งอยู่ที่แผงคอนโซลควบคุมสั่งการเพื่อเริ่มการทดลอง
“ทุกหน่วยเตรียมพร้อม!”
“เริ่มนับถอยหลัง!”
“ห้า”
“สี่”
“สาม”
“สอง”
“หนึ่ง”
“เริ่ม!”
กระแสไฟฟ้าหลายร้อยล้านโวลต์ปะทุออกมาในทันทีใต้หลุมดวงจันทร์ที่ห่างออกไปมากกว่า 300,000 กิโลเมตร
พลาสมาเต็มไปด้วยพลังงานที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งเปี่ยมไปด้วยแม่เหล็กตัวนำยวดยิ่งรูปวงแหวนได้ก่อเกิดเป็นสนามแม่เหล็กขนาดมหึมา มันหันเหรังสีคอสมิกโดยตรงไปกระทบกับพื้นผิวดวงจันทร์และก่อให้เกิดเป็นแสงออโรราที่สวยงาม!
กลุ่มไอออนไฮโดรเจนถูกผลักออกมาจากปากกระบอกเครื่อง พวกมันถูกวัดโดยอุปกรณ์ที่ซับซ้อน ไอออนชนกันที่จุดเชื่อมต่อของวงโคจรแบบวงกลมสองวง ซึ่งแยกออกเป็นเศษชิ้นส่วนที่เล็กกว่าอะตอม…
เพียงแค่ไม่กี่วินาที…
จุดเริ่มต้นของบิ๊กแบงถูกลอกเลียนแบบขึ้นบนดวงจันทร์
ลู่โจวมองไปที่ข้อมูลบนหน้าจอ เขาเริ่มยิ้มออกมาทีละน้อย
เขาได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีดังอึกทึกจากด้านหลังของเขา
เว้นแต่ข้อผิดพลาดที่ประเมินออกมาจากความถูกต้องแม่นยำ ข้อมูลที่ได้รับการสังเกตโดยเครื่องตรวจจับสอดคล้องกับค่าที่ได้ประมาณการไว้!
แบบจำลองมาตรฐานยังคงใกล้เคียงกับความสมบูรณ์แบบ มันแค่ต้องปรับเปลี่ยนอะไรเล็กๆ น้อยๆ
ในส่วนของทฤษฎีมิติพิเศษของเขา…
ไม่มีข้อกังขา…
ว่าเขาคิดถูก!
……….
