อันที่จริงศาสตราจารย์กัวเข้าใจลู่โจวผิดไป ลู่โจวกำลังอยากอธิบายเหตุผลของตัวเอง แต่ศาสตราจารย์หม่าไม่ยอมให้โอกาสเขาได้พูด
อย่างไรก็ตามเขาก็ประหลาดใจพอๆ กับผู้ชม
ก่อนหน้านี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมวิทยานิพนธ์วิธีสร้างองค์ประกอบกรุป สุดท้ายเขาก็ทำเสร็จก่อนเส้นตายจนได้แล้วเริ่มทำพาวเวอร์พอยนต์ พอเขาทำพาวเวอร์พอยนต์เสร็จ เขาก็ถูกศาสตราจารย์หรูลากมาปักกิ่ง เขาจึงไม่ได้สนใจความคืบหน้าของการส่งวิทยานิพนธ์ของตนเลย
ลู่โจวคิดว่าการค้นพบครั้งใหญ่อย่างข้อคาดการณ์ของปอลิญัก อย่างเร็วสุดคงได้ตีพิมพ์ตอนปลายปี วารสารคณิตศาสตร์ประจำปีมีประสิทธิภาพมากกว่าที่เขาคิด
บางที…
ฉันคงได้พบกับคนตรวจสอบที่สุดยอดมากใช่ไหม?
ขณะที่สีหน้าของศาสตราจารย์หม่าฉางอันซีดขาว ลู่โจวก็กระแอมแล้วกล่าว “ขอบคุณครับนักวิชาการเซี่ยงสำหรับการตอบคำถาม ถ้าหากไม่มีคำถามอะไรเพิ่มเติม ศาสตราจารย์หม่าเชิญนั่งครับ”
ศาสตราจารย์หม่าฉางอันนั่งลง
จากนั้นลู่โจวก็มองฝูงชนแล้วถาม “มีคำถามอื่นอีกไหมครับ?”
ไม่มีใครลุกขึ้นยืน ไม่มีใครพูดอะไร
ศาสตราจารย์หม่าฉางอันทำลายการบรรยายนี้ไป ดังนั้นบรรยากาศจึงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
หลังได้ยินคำพูดเหลวไหลของศาสตราจารย์หม่าฉางอันก็ไม่มีใครมีอารมณ์ถามคำถามอีก
ส่วนระเบิดที่ศาสตราจารย์เซี่ยงเพิ่งโยนมา นักคณิตศาสตร์ทฤษฎีจำนวนทุกคนที่นั่งอยู่แทบอดใจไม่ไหวที่จะไปยืนยันเรื่องนี้ในวารสารคณิตศาสตร์ประจำปี
การแก้สองข้อคาดการณ์ในหนึ่งปี ต่อให้มันจะเกี่ยวข้องกัน แต่มันก็น่าประทับใจอย่างยิ่ง!
เมื่อลู่โจวเห็นว่าไม่มีใครถามคำถามอีก เขาก็มองเจ้าหน้าที่ที่อยู่ข้างๆ แล้วกระแอม
“เนื้อหาของ ‘วิธีการสร้างองค์ประกอบกรุป’ ได้ถูกอธิบายอย่างละเอียดในการบรรยายครั้งนี้แล้ว”
“ขอบคุณที่มารับฟังครับ!”
ฝูงชนปรบมือดังก้องห้องประชุม
ลู่โจวคำนับเล็กน้อยแล้วเดินไปจากเวที
…
การบรรยายจบลงแล้ว
ขณะที่ศาสตราจารย์หม่าฉางอันรีบออกจากห้องประชุม เขาก็เกือบเดินสะดุด
โชคดีที่ศิษย์เขา เว่ยชื่อหยาง อยู่ข้างเขาและช่วยเขาไว้ ไม่งั้นเขาคงขายหน้าอีกครั้ง
ศาสตราจารย์หม่าฉางอันยืนนิ่งแล้วหันไปมองศิษย์
“ทำไมเมื่อกี้ไม่เตือนฉัน?”
เว่ยชื่อหยางมึน เขาคิด ‘คุณเป็นศาสตราจารย์ คุณหวังจะให้ผมเตือนได้ไง?’
แน่นอนเขาย่อมไม่พูดออกมาเสียงดัง
“ศาสตราจารย์ ไม่กี่วันมานี้ ผมยุ่งอยู่กับงานของศาสตราจารย์ ผมไม่มีโอกาสได้อ่านคณิตศาสตร์ประจำปี…”
“หุบปาก!”
เว่ยชื่อหยางปิดปากไม่ได้พูดอะไร
เขารู้ว่าอาจารย์เขาแค่พยายามหากระสอบทราย เขาไม่พูดอะไรคงจะดีกว่า
แต่เด็กลู่โจวคนนี้สุดยอดไปเลย ชนะรางวัลคณิตศาสตร์เฉินเสิ่งเซินตอนอายุยี่สิบเอ็ดแถมยังประสบความสำเร็จในการวิจัยสาขาจำนวนเฉพาะที่สำคัญอีก…
ถ้าเขาไม่ต้องตามอาจารย์มา เขาคงไม่ปล่อยโอกาสสร้างมิตรภาพกับลู่โจวไปแน่นอน
น่าเสียดายการเรียนจบของเขาสำคัญกว่า…
อีกด้านหนึ่ง ศาสตราจารย์หวังอี้ผิงนั่งอยู่ในงาน เมื่อเขาเห็นศาสตราจารย์หม่าฉางอันออกไป เขาก็หัวเราะอย่างมีความสุข
“ฮ่าๆๆ ฉันรู้อยู่แล้วว่าตาแก่นี่ไร้สาระ น่าขายหน้ามหาวิทยาลัยออโรร่า!”
“เขาก็เป็นคนแบบนั้นแหละ เขาทำให้ตัวเองขายหน้าแท้ๆ ” ศาสตราจารย์เซี่ยงหัวหนานกล่าวแล้วส่ายหน้า เขากล่าวเสริม “การคัดเลือกนักวิชาการปีสอง 2017 คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาแล้ว”
ศาสตราจารย์หม่าฉางอันไม่สามารถสร้างผลทางวิจัยของตนเองได้ แต่เขาก็พยายามโจมตีผลการวิจัยวิทยาศาสตร์ของคนอื่นอีก สุดท้ายเขาก็กลายเป็นที่หัวเราะ
ไม่ต้องพูดถึงสมาคมคณิตศาสตร์จีนเพิ่งมอบรางวัลคณิตศาสตร์เฉินเสิ่งเซินแก่ลู่โจว ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาดันกังขาการตัดสินของผู้ตัดสิน
ในทางกลับกันลู่โจวเพิ่งบรรยายเสร็จ เขาก็ไม่ได้เถลไถลที่ไหน เขาออกจากมหาวิทยาลัยครูปักกิ่งแล้วขึ้นแท็กซี่กลับโรงแรม
เขาไม่ได้สนใจศาสตราจารย์หม่าฉางอันเลย เขาแค่สนใจเรื่องรางวัลภารกิจเท่านั้น มันจะเป็นอะไรไปได้อีก?
เขารอรางวัลนี้มานานแล้ว
ลู่โจวนอนบนเตียงแล้วเข้ามิติของระบบ
จากนั้นเขาก็เดินไปที่แผงหน้าต่างกึ่งโปร่งใส
[ขอแสดงความยินดีด้วยที่ทำภารกิจรางวัลสำเร็จ!]
[รายละเอียดภารกิจที่ทำสำเร็จ : แก้ข้อคาดการณ์ของปอลิญัก]
[ผลการประเมินภารกิจขั้นสุดท้าย : ไม่มี (ภารกิจรางวัลไม่มีการประเมินผล)]
[รางวัลภารกิจ : แต้มประสบการณ์คณิตศาสตร์หนึ่งแสนแต้ม! แต้มทั่วไปหนึ่งพันแต้ม! ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ (ตัวอย่าง ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ พิมพ์เขียว ห้าสิบเปอร์เซ็นต์)]
แต้มประสบการณ์คณิตศาสตร์หนึ่งแสนแต้ม!
ลู่โจวตื่นเต้นมากเมื่อเห็นรางวัล
ถ้าเขาจำไม่ผิด ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝดได้แค่ห้าหมื่นแต้มเท่านั้น!
เขาต้องการแค่แสนแต้มเพื่อเพิ่มระดับ!
ลู่โจวสั่งระบบโดยไม่ลังเล
“ระบบ เปิดแผงหน้าต่างคุณสมบัติ!”
[วิทยาศาสตร์หลัก :
A. คณิตศาสตร์ : ระดับ 4(54,000/200,000)
B. ฟิสิกส์ : ระดับ 3 (53,100/100,000)
C. ชีวเคมี : ระดับ 1 (4,000/10,000)
D. วิศวกรรม : ระดับ 1 (0/10,000)
E. วัสดุศาสตร์ : ระดับ 1 (3,000/10,000)
F. วิทยาการพลังงาน : ระดับ 1 (0/10,000)
G. วิทยาการสารสนเทศ : ระดับ 1 (2,900/10,000)
แต้มทั่วไป : สองพันเก้าร้อยเจ็ดสิบห้าแต้ม (ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ)]
ไม่แปลกใจเลยเมื่อภารกิจรางวัลสำเร็จ ระดับคณิตศาสตร์ของเขาก็เพิ่มขึ้นมาหนึ่งระดับทันที
อย่างไรก็ตามเมื่อลู่โจวเห็นแต้มประสบการณ์ของระดับห้า เขาก็สงบลง
ข้อคาดการณ์ของปอลิญักอาจอยู่ในหมวดสาม แต่ในมุมมองของระบบ มันมีค่าเพียงแสนแต้มประสบการณ์เท่านั้น
จากตรรกะแล้ว แต้มประสบการณ์สองแสนแต้มก็อาจเทียบได้กับข้อคาดการณ์ที่อยู่ในระดับเดียวกับข้อคาดการณ์ของปอลิญักถึงสองข้อคาดการณ์ หรือต้องเป็นข้อคาดการณ์ที่ระดับสูงกว่านั้น
ถ้าเขาอยากเพิ่มระดับ เขาอาจจำเป็นต้องแก้ Langlands program หรือแก้ปัญหายี่สิบสามข้อของฮิลเบิร์ท
โชคดีแต้มประสบการณ์ที่ต้องใช้เพิ่มขึ้นเพียงสองเท่าเท่านั้น
ถ้ามันเพิ่มเลขศูนย์เหมือนครั้งก่อน ลู่โจวคงอยากฆ่าตัวตาย เขาคงไม่มีทางเพิ่มระดับคณิตศาสตร์ถึงสิบแน่นอน
เขาสูดหายใจลึกๆ แล้วมองบนหน้าจอ
ในที่สุดก็มาถึงส่วนที่น่าตื่นเต้นที่สุด
………………………………….
