เนื่องจากมันเป็น CCTV ลู่โจวจึงต้องกล่าวสุนทรพจน์อย่างจริงจัง
หลังจากคณบดีฉินกับอาจารย์ใหญ่สวี่จากไป ลู่โจวก็ถอนหายใจแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา เขาเตรียมหาความช่วยเหลือจากภายนอก
แต่เขาจะไปถามใครดีล่ะ?
หรืออาจไปโพสต์บนเว่ยป๋อ?
แต่เขารู้สึกว่า ถ้าเขาไปโพสต์บนเว่ยป๋อ แฟนคลับคงมาโจมตีเขาข้อหา’โอ้อวด’
ทันใดนั้นลู่โจวก็มีความคิดบางอย่าง
หลังเสี่ยวไอเพิ่มระดับจากหนึ่งเป็นสองเขาก็ยังไม่ได้ทดสอบเลยว่าเสี่ยวไอทำอะไรได้บ้าง เขาสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อดูว่าเสี่ยวไอฉลาดแค่ไหน
[เสี่ยวไอ ช่วยฉันเขียนสุนทรพจน์ห้าร้อยคำ]
หลังจากผ่านไปไม่นาน
เสี่ยวไอ [∠(ᐛ”∠)_? ? ? ]
ลู่โจว “…”
บัดซบ!
ฉันไร้เดียงสาเกินไปที่เชื่อมัน
ลู่โจวถอนหายใจแล้วยัดโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋า
ฉันว่าฉันคงต้องเพิ่งพาตัวเอง
…
พิธีมอบรางวัลเริ่มขึ้น
ตอนจบของพิธีนี้เป็นการมอบรางวัลบุคคลดีเด่นของนักศึกษา ดังนั้นลู่โจวจึงเป็นคนกล่าวสุนทรพจน์เป็นคนสุดท้าย
คนแรกที่พูดบนเวทีคือบุคคลยอดเยี่ยมระดับปริญญาตรี
ลู่โจวชื่นชมพวกเขาอยู่หลังเวที
ความสำเร็จของนักศึกษาคนนี้ยอดเยี่ยมเทียบได้กับปีที่แล้วเลย
นักศึกษาอัจฉริยะจากสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ชนะรางวัล เขาได้ที่หนึ่งมาสามปีซ้อน
บางทีอาจเป็นเพราะปีที่แล้ว พิธีมอบรางวัลปีนี้จึงไม่น่าตื่นเต้น ความสำเร็จของลู่โจวบังรัศมีคนอื่นเสียหมด
อย่างไรก็ตามสาขาฟิสิกส์มีคนเก่งอยู่เสมอ มีนักศึกษาปีสี่คนหนึ่งขึ้นไปบนเวที
ไม่นานรางวัลระดับปริญญาตรีก็จบลง มันถึงเวลาของรางวัลนักศึกษาปริญญาโทแล้ว สาขาฟิสิกส์ที่แข็งแกร่งกำลังวัดกับสาขาวิศวกรรม
รุ่นพี่เฉียนก็ยืนอยู่บนเวทีเช่นกันโดยไม่น่าแปลกใจเลย
ในฐานะสมาชิกคนสำคัญของทีมวิจัยของศาสตราจารย์หลี่หรงเอิน ความรู้เรื่องวัสดุนาโนคาร์บอนของเขาก้าวข้ามนักศึกษาปริญญาเอกหลายคนแล้ว ปัจจัยกระทบของวิทยานิพนธ์ของเขาคือเก้า และเขาตีพิมพ์วิทยานิพนธ์ระหว่างเรียนอย่างน้อยสามฉบับ
เขาสมควรได้รับทุนการศึกษาพิเศษของปีนี้แล้ว!
ไม่นานมันก็ถึงตาลู่โจว
พวกเขาถึงขนาดเปลี่ยนเพลงประกอบพื้นหลังตอนที่เขาอยู่บนเวที
โปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ข้างหลังแสดงถึงความสำเร็จของลู่โจว
[ผู้ชนะรางวัลคณิตศาสตร์เฉินเสิ่งเซินปี 2015 ผู้ชนะรางวัลสาขาทฤษฎีจำนวนระดับโลก รางวัลโคล ผู้พิสูจน์ทฤษฎีของโจว ทฤษฎีข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด และทฤษฎีของปอลิญัก…]
คนทั่วไปคงมีความสุขไม่รู้ลืมแล้วกับความสำเร็จเหล่านี้เพียงอย่างเดียว
เมื่อเขาขึ้นไปบนเวที เกียรติยศของผู้ชนะคนก่อนๆก็ถูกเขาบดบังรัศมีไปซะหมด
ลู่โจวหยิบไมโครโฟนแล้วหันไปมองผู้ชม
ไม่ว่ามันจะเป็นความคิดของเขาหรือความคิดของผู้ชม มันก็ต่างจากปีที่แล้ว
เขารู้สึกได้
อันที่จริงขณะที่เขาคุยกับสือช่างบนวีแชท เขาก็ได้ข่าวแล้วว่าชื่้อ’เทพลู่’กำลังแพร่ไปทั่วมหาวิทยาลัย
สำเร็จการศึกษาตอนปีสอง ปริญญาโทในหนึ่งปีและได้รับข้อเสนอจากพรินซ์ตันในขณะที่คนส่วนใหญ่ที่อายุเท่าเขายังอยู่ปีสามอยู่เลย…
นักศึกษาเกือบทำกับเขาเป็นเหมือนเทพและอธิษฐานต่อเขาก่อนสอบแล้ว…
หรือบางทีอาจมีคนทำแบบนั้นไปแล้ว
ลู่โจวยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “ขอบคุณเหล่าคณะอาจารย์และศาสตราจารย์ทุกท่านที่ช่วยเหลือผมมา ขอบคุณมหาวิทยาลัยจินหลิงที่มอบเกียรตินี้ให้แก่ผม และขอบคุณทีมผู้นำของมหาวิทยาลัยและผู้ชมที่มารับฟัง…”
“…ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ยืนบนโพเดียมนี้อีกครั้ง!”
“ผมพูดเรื่องคณิตศาสตร์ได้มากมาย เช่นเดียวกับผมมีงานประชุมนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามตอนนี้ผมไม่อยากพูดเรื่องคณิตศาสตร์ ผมอยากพูดถึงมหาวิทยาลัยของเรา…”
“…มีหลายคนที่เพิ่งก้าวสู่มหาวิทยาลัยและยังพกพาความอยากรู้อยากเห็นและความตื่นเต้นมาจากโรงเรียนมัธยม และพวกคุณคงกำลังสงสัยว่าควรทำอะไรดีก่อนที่ความกระตือรือร้นจะหายไป”
“…หรือนักศึกษาปีสองปีสาม พวกคุณอาจอยากกลับบ้าน แต่ถูกสภานักศึกษาบังคับมานั่งดูคนอื่นรับรางวัล”
ฝูงชนหัวเราะ พวกเขาไม่คิดเลยว่าลู่โจวจะไม่ถือตัวแบบนี้
ลู่โจวยิ้มเช่นกัน
คณบดีฉินพยายามเตือนลู่โจวว่านี่เป็นการถ่ายทอดสดบน CCTV ดังนั้นเขาไม่ควรเล่นนัก
ลู่โจวกระแอมแล้วกล่าวต่อ “มีคนอย่างผมเช่นกันที่กำลังจะออกจากมหาวิทยาลัย”
ฝูงชนเงียบ
เงียบกริบ
เงียบแบบไม่เคยมีมาก่อน
ลู่โจวยิ้มแล้วพูดอย่างสะเทือนใจ “ตอนซัมเมอร์ปี 2014 ผมอยู่ในห้องคอมพิวเตอร์อดหลับอดนอนทั้งคืน จากนั้นผมก็มอบไม้ต่อให้เพื่อนร่วมทีมที่ไม่ทำให้ผมผิดหวัง”
“ตอนเดือนตุลาคมในปีนั้น ผมไปปักกิ่งและชนะรางวัล Higher Education Society Cup นี่เป็นครั้งแรกที่ผมสัมผัสกับงานวิจัยวิทยาศาสตร์…”
ลู่โจวพูดถึงการค้นพบข้อคาดการณ์ของโจว เรื่องที่เขาเปิดบริษัท เรื่องวัสดุนาโนคาร์บอน และงานประชุมที่พรินซ์ตัน
เขาใช้เวลาพูดนานมาก และเวลาของเขาหมดไปสักพักแล้ว
อย่างไรก็ตามไม่มีใครมาขัดเขา เพราะทุกคนต่างก็อินไปกับสุนทรพจน์เขา
สายตาหลายร้อยคู่ของฝูงชนจับจ้องมาทางเขา กำลังรอให้เขาพูดเรื่องประสบการณ์ชีวิตที่พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนต่อไป
สุดท้าย เขาก็สรุปสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหกเดือน
“ตอนซัมเมอร์ปี 2015 ผมไปสำนักงานใหญ่ของ CERN กับศาสตราจารย์หรูและรุ่นพี่เหยียน ไปเป็นตัวแทนของกลุ่มความร่วมมือระหว่างประเทศ LHCB ประเทศจีน”
“เดือนตุลาคมไปจนถึงธันวาคมในปีเดียวกัน ผมชนะรางวัลคณิตศาสตร์เฉินเสิ่งเซินและรางวัลโคลสาขาทฤษฎีจำนวน”
ลู่โจวหยุดชั่วครู่ จากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วกล่าวต่อ “ผมไม่มีอะไรจะพูดนักเกี่ยวกับประสบการณ์การเรียน บรรณารักษ์อาจรู้เรื่องนี้มากกว่าผมอีก แต่ผมหวังว่าประสบการณ์ส่วนตัวของผมจะทำให้ทุกคนมีความเข้าใจเพิ่มขึ้นสักเล็กน้อย”
“เปิดกว้างและให้ความสนใจสิ่งรอบตัวเสมอ”
“ไปค้นพบความหลงใหลของตนเอง ไปค้นพบพรสวรรค์ของตนเอง ไปสร้างรายได้จากความสามารถของตนเองและไปเติมเต็มความกระตือรือร้นของตนเอง”
“พวกคุณไม่จำเป็นต้องเป็นนักวิจัยอย่างผม มหาวิทยาลัยไม่ได้มีไว้เพื่อนักวิชาการเท่านั้น มหาวิทยาลัยมีไว้เพื่อค้นหาหนทางของตัวเอง ค้นหาเวทีของตัวเอง”
“ไม่ว่าพวกคุณกำลังศึกษาอยู่ในห้องสมุดหรือกำลังเข้าสังคมกับสภานักศึกษา ทุกอย่างก็เป็นส่วนหนึ่งของการค้นหาตนเอง”
ลู่โจวทำการสรุปและอวยพรให้แก่เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย
“ผมขอให้ทุกคนมีชีวิตสี่ปีในมหาวิทยาลัยอย่างคุ้มค่า”
“ขอบคุณครับ!”
ลู่โจวโค้งคำนับ
ทุกคนเงียบไปครึ่งวิ
จากนั้นมันก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือ
……………………
