ศาสตราจารย์เคอร์เดาได้ถูกต้อง
เขากลับไปที่ห้องแล็บและรู้สึกแปลกใจที่ตัวอย่างที่วางไว้ในกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราดไม่มีควันและไม่มีการระเบิด
จากภาพ SEM หลายชุด เขาเห็นได้ว่าลิเธียมไอออนถูกวางบนอิเล็กโทรด และถูกปกป้องโดยฟิล์ม PDMS ที่ผ่านการดัดแปลงมา มันดูเหมือนป่าทุนดราสีเงินที่งดงาม
ขั้นของ ‘ทุนดรา’ นี้ไม่ได้เติบโตเหมือนแบตเตอรี่ลิเธียมอันอื่น กลับกันลิเธียมเดนไดรต์อยู่อย่างเงียบสงบใต้แผ่นฟิล์ม PDMS อย่างเงียบๆ
สัญญาณการเกิดนิวเคลียสผลึกก็เหมือนไม่เกิดขึ้น หรือมันอาจเกิดขึ้นแต่ถูกเบี่ยงเบน
ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุ สถานะนี้ก็จะดำเนินต่อไปจนขั้นตอนการชาร์จเสร็จสมบูรณ์
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการทดลองนี้สำเร็จแล้ว
“ไม่น่าเชื่อ…”
ศาสตราจารย์เคอร์ยืนอยู่ข้างคอมพิวเตอร์และมองดูภาพที่เกิดจากกล้อง เขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็นเลย
แม้ว่าเขาจะเห็นภาพที่คล้ายกันในเนเจอร์เคมิสทรี แต่มันก็ต่างจากการได้เห็นด้วยตัวเอง
นักข่าวโคลัมเบียยืนอยู่ข้างหลังด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจว่านักวิจัยมีความสุขเรื่องอะไร
แม้ว่าเขาจะเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าภาพ SEM มันหมายถึงอะไร
เขาพูดออกมาเสียงดังด้วยความสับสน “ศาสตราจารย์?”
นักศาสตราจารย์เคอร์มองนักข่าวด้วยสีหน้าพึงพอใจ
“หือ?”
เขามีความสุขมาก มีความสุขมากจริงๆ
ถ้าปัญหาลิเธียมเดนไดรต์ถูกแก้ไข ห้องแล็บของเขาก็จะได้รับผลประโยชน์โดยตรง เขาเชื่อว่าถ้ามีงานประชุม MRS อีกสักครั้ง ห้องแล็บของเขาจะได้รับการลงทุนหลายสิบล้านหรือหลายร้อยล้านเหรียญสหรัฐ
อุตสาหกรรมจะลงทุนกับแบตเตอรี่ลิเธียมอีกครั้ง
นักข่าวกลืนน้ำลาย “สถานการณ์เป็นยังไงครับ?”
ศาสตราจารย์เคอร์มองเขาอย่างมั่นใจ “ตอนนี้ผมบอกคุณได้ว่ามันประสบความสำเร็จแล้ว”
บางทีเขาอาจคิดว่าคำพูดของตนเองไม่น่าตกใจพอ เขาจึงหยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าวต่อ “ในครึ่งปีหรือหนึ่งปี คุณจะได้ใช้โทรศัพท์ติดกันเป็นอาทิตย์โดยการชาร์จครั้งเดียว ในอีกไม่กี่ปี คุณจะได้ขับรถเทสล่าได้หลายพันไมล์โดยการชาร์จครั้งเดียว…เชื่อผม ผมน่าเชื่อถือมากกว่าสื่อแน่นอน”
แม้ว่าเขาจะพูดเกินจริงไปหน่อย แต่มันก็ไม่ได้ไกลจากความเป็นจริงนัก
แบตเตอรี่ลิเธียมแอร์ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับแกรไฟต์แอโนด ความสามารถจำเพาะทางทฤษฎีของแกรไฟต์สามารถคำนวณได้โดยผลิตภัณฑ์ LiC6 ซึ่งก็คือ 372 mAh/g ตัวเลขนี้สามารถเพิ่มขึ้นในห้องแล็บเป็น 747 mAh/g ด้วยเทคโนโลยีแกรฟีน
ส่วนความจุพลังงานจำเพาะทางทฤษฎีของลิเธียมงั้นเหรอ?
มันคือ 3860mAh/g
แม้ว่ามันจะเป็นตัวเลขทางทฤษฎี แต่มันก็ประมาณนี้แหละ
แถมโลหะลิเธียมและโพลีไดเมทิลไซลอกเซนก็มีราคาไม่แพงเช่นกัน
…
[ขอแสดงความยินดีด้วยที่ทำภารกิจที่รางวัลสำเร็จ!]
[รายละเอียด: แก้ปัญหาลิเธียมเดนไดรต์]
[ผลการประเมินภารกิจที่ขั้นสุดท้าย: ไม่มี (ภารกิจที่รางวัลไม่มีผลการประเมิน)]
[รางวัลภารกิจที่: แต้มประสบการณ์วัสดุศาสตร์ 70,000 แต้ม แต้มประสบการณ์ชีวเคมี 10,000 แต้ม เศษซาก]
ในมิติสีขาวบริสุทธิ์…
ลู่โจวยืนมองแต้มประสบการณ์บนแผงโฮโลแกรมและเผยรอยยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้
ไม่แปลกใจเลยที่สิ่งนี้เป็นเทคโนโลยีอารยธรรมชั้นสูง แม้แต่แบตเตอรี่ก้อนเล็กๆ ก็ทำให้เขาได้รับแต้มประสบการณ์จำนวนมาก
แต้มไม่มากเท่าคณิตศาสตร์ แต่เนื่องจากมันเกี่ยวกับชีวเคมีและวัสดุศาสตร์ แต่เขารู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนจรวด
นี่อาจเป็นภารกิจที่รางวัลที่มีความสุขที่สุดที่เขาเคยทำมา
“ระบบ เปิดแผงคุณสมบัติ!”
มีแสงสีขาวกะพริบวาบ ข้อมูลส่วนตัวของลู่โจวก็ปรากฏขึ้นมา
[
A. คณิตศาสตร์: ระดับ 5 (54,000/300,000)
B. ฟิสิกส์: ระดับ 3 (53,100/100,000)
C. ชีวเคมี: ระดับ 2 (4,000/50,000)
D. วิศวกรรม: ระดับ 1 (0/10,000)
E. วัสดุศาสตร์: ระดับ 3 (13,000/100,000)
F. วิทยาการพลังงาน: ระดับ 1 (0/10,000)
G. วิทยาการสารสนเทศ: ระดับ 1 (3,000/10,000)
แต้มทั่วไป : 2,475
]
วัสดุศาสตร์ระดับสามแล้ว มันเท่ากับฟิสิกส์แล้ว ระดับชีวเคมีก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน มันระดับสองแล้ว
อย่างไรก็ตามแม้ว่าลู่โจวอ่านหนังสือวัสดุศาสตร์จำนวนมาก แต่เขาก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในสาขานี้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกเลยว่าความรู้ของเขาเพิ่มขึ้นจากผลของการเพิ่มระดับ
อย่างน้อยมันก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนตอนที่เขาเพิ่มระดับคณิตศาสตร์
บางทีอาจเป็นเพราะชีวเคมีและวัสดุศาสตร์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ’แรงบันดาลใจ’
หลังลู่โจวปิดแผงคุณสมบัติ เขาก็ดูช่องเก็บของ
เศษซากหมายเลขสองอยู่ในช่องเก็บของ มันดูเหมือนลูกบาศก์สีดำ คล้ายๆกับรูบิค มันมีรูปร่างที่น่ามองมาก
ลู่โจวบอกได้ว่าสิ่งนี้ต่างจากเศษซากแบตเตอรี่ ลู่โจวหยิบออกมาจากคลังเก็บของแล้วพิจารณาดูพักใหญ่ แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ของเล่นไฮเทค?
มันดูไม่เหมือนเลย
แถมเรื่องอาวุธ มันคงไม่มีทางเป็นไปได้
สิ่งที่น่าสนใจที่สุดก็คือมันไม่มีเครื่องหมายอะไรเลยบนลูกบาศก์นี้ ลู่โจวเกือบคิดด้วยซ้ำว่ามันมีปัญหา
ลู่โจวเลิกสนใจเรื่องนี้แล้วดูแผงภารกิจที่
ภารกิจที่รางวัลสำเร็จแล้ว
ตอนนี้มันถึงเวลา’คำถามปรนัย’ของเขาแล้ว
ฉันหวังว่าระบบจะให้ภารกิจที่ที่น่าสนใจนะ
ลู่โจวสูดหายใจลึกๆแล้วกดปุ่มภารกิจที่
[
ภารกิจที่ 1: พัฒนาอย่างต่อเนื่อง
คำอธิบาย: เทคโนโลยีวัสดุแอโนดลิเธียมไม่ได้ปรับแต่งได้แค่ฟิล์มโพลีไดเมทิลไซลอกเซนเท่านั้น แต่มันยังมีคาร์บอนนาโนสเฟียร์ที่มีรอยพับแบบตัดกันเช่นกัน
สิ่งที่ต้องทำ: จัดเตรียมผลิตภัณฑ์ในห้องปฏิบัติการให้เสร็จ และเขียนวิทยานิพนธ์
รางวัล : แต้มประสบการณ์วัสดุศาสตร์ 50,000 แต้ม แต้มทั่วไป 500 แต้ม ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ (ขยะ 85% ตัวอย่าง 9% พิมพ์เขียว 6%)
]
[
ภารกิจที่ 2: แม้แต่งานที่ยอดเยี่ยมก็ต้องการการสนับสนุนทางเศรษฐกิจ
คำอธิบาย: ห้องปฏิบัติการเป็นเหมือนหลุมดำ ก่อนโปรเจกต์จะสำเร็จ มันจะดูดเงินไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด บางทีท่านอาจมีความมั่นใจในผลงานของตนเอง แต่หุ้นส่วนของท่านอาจไม่ใช่ แทนที่จะเป็นหนี้ ท่านพยายามหาเงินดีกว่า
สิ่งที่ต้องทำ: ตั้งแต่เริ่มภารกิจที่จนถึงสิ้นปี (31 ธันวาคม 2016) คำนวณทรัพย์สินส่วนบุคคลของโฮสต์
รางวัล: 1-??? แต้มประสบการณ์อิสระ (1,000 เหรียญสหรัฐ = 1แต้มประสบการณ์) แต้มทั่วไป 500 แต้ม ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ (ขยะ 80% พิเศษ 10% ตัวอย่าง 7% พิมพ์เขียว 3%)
]
[
ภารกิจที่ 3: การวิจัยไม่สามารถทำด้วยตัวคนเดียว
คำอธิบาย: คุณค่าของนักวิจัยชั้นนำไม่ใช่แค่ทำวิจัยสำเร็จไปกี่ชิ้น แต่มันยังรวมถึงอัจฉริยะที่เขาฝึกฝนมาด้วย แม้ว่านักวิชาการหลายท่านจะล่วงลับไปแล้ว แต่พวกเขาก็ได้ทิ้งอิทธิพลและการเปลี่ยนแปลงอนาคต
สิ่งที่ต้องทำ: ช่วยนักศึกษาอย่างน้อยหนึ่งคนทำให้วิทยานิพนธ์ระดับปริญญาโทสำเร็จ
รางวัล: 1-??? แต้มประสบการณ์ (วิชาของแต้มประสบการณ์ขึ้นอยู่กับคุณค่าทางวิชาการของวิทยานิพนธ์และการมีส่วนร่วมของนักศึกษา) แต้มทั่วไป 500 แต้ม ตั๋วเสี่ยงโชคหนึ่งใบ (ขยะ 50% ตัวอย่าง 30% พิมพ์เขียว 20%)
]
ลู่โจวจ้องมองภารกิจที่ทั้งสามอยู่พักใหญ่
คาร์บอนนาโนสเฟียร์ที่มีส่วนตัดกันนั้นสำคัญ แต่ก็ไม่ได้สำคัญที่สุด
สำหรับอารยธรรมชั้นสูงที่ผลิต’เศษซาก’ขึ้นมา รอยพับเหล่านั้นย่อมเป็นข้อบกพร่องที่ยอมรับไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นสำหรับผู้ผลิตแบตเตอรี่บนโลกแล้ว รอยพับเหล่านั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก
ท้ายที่สุดแล้วฟิล์มโพลีไดเมทิลไซลอกเซนดัดแปลงนั้นเป็นตัวกำหนดผลิตภัณฑ์ ส่วนรอยพับเหล่านั้นเป็นเพียงตัวกำหนดความสามารถในการแข่งขันในตลาดของผลิตภัณฑ์
ความเหนือกว่าของวัสดุแอโนดลิเธียมจะทำลาย แกรไฟต์แอโนดไปโดยสมบูรณ์
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ แม้ลู่โจวจะรู้โครงสร้างโมเลกุลและภาพแนวคิดสามมิติ แต่คาร์บอนนาโนสเฟียร์แบบกลวงเหล่านั้นก็ไม่อาจสร้างขึ้นมาได้
ด้วยสองเหตุผลนี้ ภารกิจที่ที่หนึ่งจึงถูกกำจัดไป
ส่วนภารกิจที่ที่สามมันน่าสนใจไม่เบา แต่มันยากที่จะสำเร็จในเวลาอันสั้น
แม้ว่าวิธีสร้างองค์ประกอบกรุปจะปูทางไปสู่ข้อเสนอมากมายในทฤษฎีจำนวน แต่ข้อคาดการณ์ของคอลลาทซ์ยังเกินกว่าขอบเขตความสามารถของศิษย์ของลู่โจว แม้แต่เวร่าก็ตาม…
แม้ว่าลู่โจวจะทำสำเร็จได้ด้วยตนเอง แต่แต้มประสบการณ์พิจารณาจากการมีส่วนร่วมของนักศึกษา เขาแก้ปัญหาข้อคาดการณ์ได้ แต่แต้มประสบการณ์ที่เขาได้ตอนท้ายอาจต่ำเกินไป
หลังพิจารณาดูสักพัก ลู่โจวก็เลือกภารกิจที่ที่สอง
ตอนนี้สิ้นเดือนสิงหา มันไม่ไกลจากสิ้นปีเท่าไหร่ แม้ว่าอัตราส่วน 1000 : 1 จะต่ำไปหน่อย แต่ลู่โจวคิดถึงสิทธิบัตรในมือ เขาก็ยังได้แต้มประสบการณ์จำนวนมาก
สิ่งเดียวที่เขารู้สึกอยากรู้ก็คือพิเศษสิบเปอร์เซ็นต์คืออะไร
ด้วยความน่าจะเป็นเพียงเล็กน้อยนี้ เขาไม่รู้ว่าเขาจะมีโอกาสได้มันไหม…
………………………
