บ่ายวันถัดมา ห้องบรรยายแบตเตอรี่ลิเธียมของงานประชุมเอ็มอาร์เอสก็อัดแน่นด้วยผู้คน
หลายคนก็มาแต่เช้า และรอการบรรยายเริ่มอย่างอดทน
ลู่โจวยืนอยู่หน้าห้องบรรยาย เมื่อเขามองฝูงชน เขาก็อดกังวลไม่ได้
เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่การได้พบกับศาสตราจารย์ซารอทเมื่อวานได้จุดประกายความชื่นชมในตัวเขาขึ้นมา
ศาสตราจารย์ซารอทนำโปรเจกต์ที่ไม่สมบูรณ์ที่มีต้นทุนหลายล้านมางานประชุมนี้เพื่อผลประโยชน์ของนักวิจัยของตน เรื่องแบบนี้ต้องใช้ความกล้าหาญอย่างมาก
ในเกมนี้ สหายร่วมอาชีพคือศัตรู
ยกตัวอย่างแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ มันดูเหมือนกับว่าแมงกานีสไดออกไซด์กับพอลิเมอร์โซลิดอิเล็กโทรไลต์เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกันโดยสิ้นเชิง แต่ทั้งสองถูกอธิบายเป็นแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์
อันที่จริงเทคโนโลยีของทุกคนต่างก็มีข้อเสีย มันก็แค่ว่ามีข้อเสียมากแค่ไหน
ทุกคนอยากให้วงการของตนเองใช้วิธีแก้ปัญหาของตนเอง เพื่อเงินทุนวิจัย และทำให้เทคโนโลยีของตนเองก้าวหน้ายิ่งขึ้น
ในทำนองเดียวกัน แม้ว่าวิทยานิพนธ์ของลู่โจวจะช่วยชีวิตวงการแบตเตอรี่ลิเธียม แต่เขาก็ทำลายงานของนักวิจัยหลายคนเช่นกัน ผู้คนจำนวนมากอาจเกลียดชังเขา
ขณะที่ลู่โจวยืนอยู่บนโพเดียมมองดูผู้ชม เขาก็ประหลาดใจที่เห็นว่าไม่มีใครมีท่าทางเหมือนหาเรื่อง
อย่างน้อยแถวหน้าก็ไม่มีใครมีท่าทางเหมือนมาสร้างปัญหา
กลับกันแววตาของพวกเขาเต็มไปด้วย…
ความหวัง?
ลู่โจวสงสัยว่าเขาคิดผิดรึเปล่า แต่การบรรยายกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
ลู่โจวให้กำลังใจตัวเองและเดินไปบนโพเดียม เขาเสียบสายเชื่อมต่อเข้ากับโปรเจคเตอร์และส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่นำไวท์บอร์ดมาสามอัน
ปกติแล้วการบรรยายวัสดุศาสตร์จะไม่มีข้อมูลมากนัก แต่การบรรยายของเขาอยู่บนพื้นฐานของคณิตศาสตร์
ลู่โจวหันหน้าไปมองฝูงชนและเทสไมค์ จากนั้นเขาก็พูดอย่างเรียบง่ายและกระชับ “ผมได้อธิบายคุณสมบัติและวิธเตรียมฟิล์มพีดีเอ็มเอสดัดแปลงไปแล้ว ผมเชื่อว่าส่วนใหญ่คงอ่านมาก่อนแล้ว ดังนั้นผมจะไม่ลงรายละเอียด”
ลู่โจวหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “เมื่อเทียบกับกระบวนการผลิตฟิล์มพีดีเอ็มเอสผมเชื่อว่าพวกท่านคงสนใจว่าผมค้นพบมันได้ยังไงมากกว่า”
ผู้ชมหลายคนก็พยักหน้า
ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นนักวิจัยแบตเตอรี่ลิเธียมหรืออยู่ในวงการแบตเตอรี่ลิเธียม บางคนก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่วัสดุอินทรีย์
สำหรับคนสาขาอื่น พวกเขาไม่ได้สนใจวัสดุพีดีเอ็มเอสกลับกันพวกเขาสนใจมากกว่าว่าลู่โจวค้นพบวัสดุนี้โดยใช้แบบจำลองคณิตศาสตร์ได้อย่างไร
ลู่โจวไม่เสียเวลากล่าวเปิดการบรรยาย เขาเข้าเนื้อหาหลักโดยตรง
“ในขั้นแรกของการสะสม ลิเธียมไอออนจะได้รับอิเล็กตรอนและสะสมอยู่บนตัวสะสม ซึ่งถือเป็นกระบวนการก่อผลึกแบบเนื้อเดียว เนื่องจากปรากฏการณ์นิวครีเอชั่นเริ่มต้นนี้ การสะสมลิเธียมระยะสุดท้ายจึงมีอิทธิพลมาก ดังนั้นแนวคิดตอนแรกของผมคือการแก้ปัญหาการเติบโตที่ไม่ปกติของลิเธียมเดนไดรท์โดยใช้ระยะแรกเริ่มของระยะนิวครีเอชั่นเป็นจุดเริ่มต้น”
“ด้วยการใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน SEM ผมจึงเห็นรากของนิวเคลียสของผลึกในอิเล็กโทรไลต์ เราจะเห็นได้ว่ามันเป็นนิวเคลียสรูปร่างคล้ายหมวกกลมที่ถูกสะสมบนซับสเตรตผิวเรียบ มันเป็นเหมือนพื้นผิวทรงกลมสามมิติ เรากำหนดให้ θ เป็นมุมสัมผัส r เป็นรัศมีความโค้ง a เป็นรัศมีพื้นผิวสัมผัส และ γ เป็นแรงตึงผิว…”
บางสิ่งก็ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูด
ลู่โจวหยิบปากกาขึ้นมาแล้วเริ่มเขียนบนไวท์บอร์ด
[Sv=(π/3)(2+cosθ)(1-cosθ)2]
[∆Gt=(∆Gf+zFη/Ω)Svr3+γSAr2+(γSN-γSE)πr2sin2θ]
[…]
ไวท์บอร์ดเต็มไปด้วยสมการอย่างช้าๆ
ปากกาบนมือของลู่โจวเหมือนกำลังร่ายรำอยู่บนไวท์บอร์ด
แบบจำลองคณิตศาสตร์เป็นเหมือนโครงกระดูกที่สร้างขึ้นมาอย่างระมัดระวังจากเนื้อหาของการวิจัย
แม้ลู่โจวจะจำทุกขึ้นตอนไม่ได้ แต่เขาก็เข้าใจทุกรายละเอียด ดังนั้นเขาจึงเขียนทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย
นักวิจัยที่ฟังอยู่จ้องมองไวท์บอร์ดอย่างตั้งใจ พวกเขาไม่อยากพลาดไปแม้แต่รายละเอียดเดียว
อย่างไรก็ตามมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ตามลู่โจวทัน
ศาสตราจารย์เคอร์ตามไม่ทันแล้ว เขาถอนหายใจและมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวล
เขาสังเกตว่าศาสตราจารย์บาเวนดิจากสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ยังคงจ้องมองบนไวท์บอร์ด ดังนั้นเขาจึงอดถามไม่ได้
“คุณเข้าใจไหม?”
ศาสตราจารย์บาเวนดิไม่ได้ตอบในทันที
หลังพิจารณาครู่หนึ่ง เขาก็ตอบด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “แน่นอน มันเป็นวิธีที่น่าสนใจ”
ศาสตราจารย์บาเวนดิกำลังศึกษาเทคโนโลยีควอนตัมดอท ไม่ใช่แค่เคมี ดังนั้นเขาจึงเชี่ยวชาญฟิสิกส์สสารอัดแน่น
ใครที่ศึกษาฟิสิกส์ย่อมเก่งคณิตศาสตร์
เมื่อศาสตราจารย์เคอร์ได้ยินการประเมินของศาสตราจารย์บาเวนดิ เขาก็ดูจนปัญญา
เขาไม่เข้าใจเนื้อหาส่วนใหญ่เลย
เขาไม่ใช่ไม่รู้เรื่องคณิตศาสตร์ แต่เขาไม่เคยศึกษาเชิงลึก ท้ายที่สุดแล้ววัสดุศาสตร์ก็เป็นวิชาที่อิงจากการทดลอง และข้อมูลส่วนใหญ่ที่รวบรวมมา ไม่ใช่จากการคำนวณ
อย่างไรก็ตามตอนนี้มีคนกำลังบอกเขาว่าวัสดุศาสตร์เชิงคำนวณไม่ได้เป็นเพียงเครื่องมือที่ช่วยเหลือวัสดุศาสตร์ แต่มันเป็นเครื่องมือหลัก เขาเริ่มรู้สึกกังขาในชีวิตแล้ว
บางทีเขาควรหาเวลาเรียนคณิตเพิ่ม
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ
ลู่โจวอยู่ในสมาธิ เขารู้สึกเหมือนเขาย้อนกลับไปอยู่ในห้องเรียนพรินซ์ตัน ผู้ชมเป็นนักเรียนของเขา และพวกเขาก็กำลังฟังเขาบรรยายอย่างตั้งใจ
ลู่โจวตอบสนองต่อเหล่าผู้ที่แสวงหาความรู้ เขาอธิบายกระบวนการคิดของตนอย่างละเอียด
[τs=πD(C0EZc/2j)2({ua+uc}/ua)…]
ลู่โจวเขียนสมการบรรทัดสุดท้ายแล้วหยุดเขียน
เขาก้าวถอยหลังมาสองก้าวแล้วเหลือบมองไวท์บอร์ด เขาไม่ได้พูดต่อในทันที
ผู้ชมจ้องมองแผ่นหลังอันโดดเด่นของลู่โจวและนิ่งเงียบ มันราวกับว่าพวกเขากลัวขัดจังหวะกระบวนการคิดของลู่โจว
ห้านาทีผ่านไป…
ในที่สุดลู่โจวก็หันหลังกลับมาและวางปากกาไว้บนโพเดียม
“เนื้อหาหลักๆเป็นเช่นนี้”
“ถัดไปเป็นส่วนถามตอบ ถ้าใครมีคำถาม เชิญถามมาได้เลย”
ฝูงชนยังคงนิ่งเงียบ
ไม่มีใครลุกขึ้นยืน ไม่มีใครยกมือขึ้น ไม่มีแม้แต่เสียงคนพูด
แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่โหดร้ายที่สุดก็นิ่งเงียบ ทำให้ผู้คนสงสัยว่านี่เป็นงานประชุม MRS จริงไหม
ความเงียบค่อยๆหายไป แทนที่ด้วยเสียงปรบมือเบาๆ
“แปะๆ…”
พอมีคนหนึ่งปรบมือ คนอื่นๆ ก็ปรบมือด้วย
ไม่นาน ห้องบรรยายก็ดังก้องไปด้วยเสียงปรบมือ
เมื่อลู่โจวมองฝูงชน เขาก็อึ้ง
เขาประหลาดใจที่ไม่มีใครถามอะไรเลย
เขารู้สึกแปลกๆเล็กน้อย
ฉันว่า…
ฉันจะแสร้งทำเป็นว่าทุกคนเข้าใจกันหมด
สมาคมคณิตศาสตร์อเมริกาคงตีพิมพ์วิทยานิพนธ์ปึกหนาเกี่ยวกับหัวข้อนี้ ถ้าพวกเขาสนใจ พวกเขาสามารถศึกษาได้ด้วยตนเอง
ฉันทำสิ่งที่ต้องทำเสร็จแล้ว
ลู่โจวส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่ว่าการบรรยายจบแล้ว
เขากำลังจะดึงสายเชื่อมต่อออก แต่แล้วเขาก็พลันนึกเรื่องบางอย่างได้
“โอ้ เกือบลืม การพรีเซนต์พาวเวอร์พอยนต์ยังไม่จบ”
ลู่โจวจดจ่อกับการคำนวณจนเขาเกือบลืมไปแล้วว่าเขามาที่นี่ทำไม
เขากดปุ่มเปิดเลเซอร์แล้วเปิดสไลด์พาวเวอร์พอยนต์หน้าถัดไป
“เกี่ยวกับเรื่องฟิล์ม PDMS ดัดแปลง ไม่มีอะไรให้พูดมากนัก ตลอดสองเดือนครึ่งที่ผ่านมา ผมได้ทำการทดลองหกครั้ง นี่คือสภาพภายในแบตเตอรี่ที่มองด้วยตาเปล่าและภาพ SEM ของหน้าตัดวัสดุอิเล็กโทรดขั้วลบ หลังจากวงจรคูลอมบ์ 1000-2000 รอบ”
การทดลองนี้ทำไม่ยากนัก แต่มันต้องใช้เวลา
เพื่อขจัดความกังวลในอุตสาหกรรม การทดลองนี้เป็นสิ่งจำเป็น
พาวเวอร์พอยนต์ค้างอยู่หน้าสุดท้ายชั่วครู่ จากนั้นลู่โจวก็กล่าว “ผมมั่นใจว่าหลายคนคงสนใจเรื่องนี้”
ใช่แล้ว มีหลายคนที่สนใจ
เมื่อนักธุรกิจที่กำลังนั่งอยู่แถวหลังเห็นภาพวงจรคูลอมบ์สองพันรอบ แววตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง
นี่เป็นเพราะมี’สมบัติ’อยู่ในภาพนี้ ‘สมบัติ’ที่พวกเขายังไม่ได้สำรวจ
มันคืออนาคต
และตอนนี้ก็มีคนกำลังชี้เป้าของอนาคตให้พวกเขา…
……………………………….
