“ครับ” คอนนี่กล่าวอย่างรวดเร็ว เขาตกใจกับความกระตือรือร้นของลู่โจว เขารีบวางตัวอย่างของวัสดุอิเล็กโทรดขั้วบวกไว้ในไหแก้ว อิเล็กโทรลิซิสจำนวนน้อยถูกสกัดจากในปิเปต จากนั้นของเหลวจะถูกรวบรวมและเก็บไว้ในหลอดทดลอง
ในทางกลับกันลู่โจวรีบเดินไปตรงทางเดินห้องแล็บและหยิบเครื่องมืออื่นออกมา มันคือฟูเรียร์ทรานส์ฟอร์มอินฟราเรดสเปกโตรมิเตอร์
อิฟราเรดสเปกตรัมถูกสร้างขึ้นโดยการดูดซึมความยาวคลื่นจำเพาะของแสงอินฟราเรดเมื่อโมเลกุลของสารประกอบสั่นสะเทือน ความยาวคลื่นของแสงอินฟราเรดถูกดูดซับโดยการสั่นสะเทือนของพันธะเคมีขึ้นอยู่กับค่าคงที่พลวัตของพันธะเคมีและน้ำหนักของอะตอม ดังนั้นสารประกอบแต่ละตัวจึงมีอินฟราเรดสเปกโตรสโคปีของตัวเอง อินฟราเรดสเปกโตรสโคปีเป็นที่รู้จักกันในชื่อ’ลายนิ้วมือของโมเลกุล’เช่นกัน
ลู่โจวรีบใช้คอมพิวเตอร์ทำการวิเคราะห์องค์ประกอบของอิเล็กโทรไลต์โดยใช้จุดสูงสุดการดูดซึมของอินฟราเรดสเปกตรัม เขากำหนดมวลของกลุ่มฟังก์ชันที่มีซัลเฟอร์ทั้งหมดและสารประกอบที่เกี่ยวข้องในอิเล็กโทรไลต์
ผลลัพธ์ค่อนข้างน่าพอใจ
มีสารประกอบพอลิซัลไฟต์ในสารละลายจริงๆ แต่ปริมาณค่อนข้างต่ำ แม้ว่าวัสดุจะมีข้อบกพร่อง แต่มันก็ยังเป็นที่ยอมรับได้เมื่อใช้ในอุตสาหกรรม
สิ่งที่ทำให้ลู่โจวประหลาดใจไม่ใช่แค่การวิเคราะห์อิเล็กโทรไลต์เท่านั้น แต่รวมถึงการสังเกตภายใต้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราดอีกด้วย
ในระดับนาโนเมตร โครงสร้างรูพรุนของตัวอย่างหมายเลขยี่สิบสามยอมให้อิเล็กโทรไลต์เข้าไปภายในของวัสดุผสม ซึ่งทำให้ค่าการนำไฟฟ้าของไอออนเพิ่มขึ้น นอกจากนี้การดูดซับของพื้นผิวยังช่วยป้องกันการแพร่กระจายของสารประกอบพอลิซัลไฟต์ในอิเล็กทรอไลต์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นมันจึงเป็นการยับยั้งชัตเติลเอฟเฟกต์อย่างมีประสิทธิภาพ
นี่พิสูจน์ว่าแนวคิดเกี่ยวกับคาร์บอนทรงกลมแบบกลวงของลู่โจวมีศักยภาพมาก
ส่วนหลักก็คือคาร์บอนทรงกลมแบบกลวงที่มีพื้นผิวถึง 3025m2g-1 และเส้นผ่าศูนย์กลาง 69nm จะตรงตามการคาดการณ์ของลู่โจวอย่างสมบูรณ์แบบ!
การคาดการณ์ของเขาก็คือคาร์บอนทรงกลมแบบกลวงที่มีพื้นผิวจำเพาะในช่วง [2326m2g-1, 3762m2g-1] และเส้นผ่านศูนย์กลาง [60nm-70nm] จะสามารถยับยั้งการแพร่กระจายของสารประกอบพอลิซัลไฟต์ในอิเล็กโทรไลต์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ!
“ไม่น่าเชื่อ…เราทำได้ เราทำได้แล้ว!” คอนนี่เหวี่ยงหมัดไปโดยรอบด้วยความตื่นเต้น ถ้ามันไม่ใช่เพราะเครื่องมือรอบตัวมีความละเอียดอ่อน เขาคงกรีดร้องเสียงดังไปแล้ว
ลู่โจวยิ้มอย่างโล่งอก ปมในใจเขาคลายออกแล้ว
อย่างไรก็ตามเขายังมีหนทางอีกยาวไกลจากการแก้ปัญหาชัตเติลเอฟเฟกต์
แต่นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีอย่างไม่ต้องสงสัย
“อย่าตื่นเต้นเกินไป เรายังแก้ปัญหาชัตเติลเอฟเฟกต์ไม่เสร็จ” ลู่โจวกล่าว จากนั้นเขาก็หยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าวต่อ “หลังโคจรสูงสุดห้าร้อยรอบ อัตราสูญเสียวัสดุเอเล็กโทรดขั้วบวกจะเพิ่มขึ้น และความจุจะถดถอยลง เทคโนโลยีนี้จำเป็นต้องพัฒนา”
คอนนี่กล่าว “ศาสตราจารย์เข้มงวดกับตัวเองเกินไป มันไม่ใช่ทุกผลการวิจัยจะเอาไปทำเป็นผลิตภัณฑ์ได้”
คอนนี่พูดถูก
แม้ว่ามันจะยังไม่มีการนำไปใช้ แต่ความสำเร็จนี้ก็ยอดเยี่ยมพอแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นศาสตราจารย์ท่านไหนก็คงมีความสุขกับผลลัพธ์นี้
อย่างไรก็ตามลู่โจวถ่อมตัวกว่านั้นอีก
เขากล่าว “แม้ผลลัพธ์นี้จำเป็นต้องพัฒนาเพิ่ม แต่มันควรเพียงพอสำหรับวิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์แล้ว”
คอนนี่ถาม “ศาสตราจารย์จะเรียกวัสดุใหม่นี้ว่าอะไร?”
ลู่โจวคิดแล้วกล่าว “เราจะเรียกมันว่า HCS-1”
HCS เป็นตัวย่อของคาร์บอนทรงกลมแบบกลวง เพราะมันเป็นเพียงรุ่นต้นแบบ มันจึงมีหมายเลข -1
คอนนี่กล่าว “HCS-1? ขอโทษครับ แต่ชื่อนี้มันไม่สร้างสรรค์เลย มันไม่ได้ถ่ายทอดความน่าทึ่งของมันเลย ศาสตราจารย์คิดชื่อที่ดีกว่านี้ได้ไหม?”
การตั้งชื่อวัสดุพังๆที่ใช้งานไม่ได้จะมีประโยชน์อะไร?
ฉันไม่ใช่คนคิดชื่อคาร์บอนทรงกลมแบบกลวงเสียหน่อย
ลู่โจวกล่าว “คุณมีความคิดที่ดีกว่านี้ไหม?”
คอนนี่ “LZ-1 เป็นไง? มันเป็นตัวย่อชื่อของศาสตราจารย์”
ลู่โจว “…”
…?
ลู่โจวคิดว่าคอนนี่คงมีความคิดล้ำเลิศบางอย่าง ที่ไหนได้มันไม่ใช่แบบนั้นเลย
สุดท้ายลู่โจวก็ตัดคำแนะนำของคอนนี่ทิ้งไปแล้วใช้ชื่อ HCS-1
ถ้าเขาตั้งชื่อวัสดุว่า LZ-1 LZ-2… มันคงดูไร้รสนิยมแย่
HCS-1 ดีกว่าเยอะ
…
แม้ว่าการใช้งานด้านอุตสาหกรรมของ HCS-1 จะมีจำกัด แต่มันก็ยังมีคุณค่า ถ้าบริษัทขนาดเล็กสนใจซื้องานวิจัย มันก็มีค่ามหาศาล
ครั้งนี้ลู่โจวไม่ได้ใช้เวลาเป็นปีเพื่อเขียนวิทยานิพนธ์
ตอนที่จัดการกับวัสดุพีดีเอ็มเอสเขาระวังตัวมากเกินไปจนใช้เวลาเป็นปี นอกจากนี้เขายังไม่มีประสบการณ์
หลังปรึกษาผู้จัดการไวท์ เชอร์รีแดน เขาก็ได้รู้ว่าแม้มันจะถูกระบุไว้อย่างชัดเจนว่าเนื้อหาของการยื่นสิทธิบัตรไม่สามารถเปิดเผยได้ก่อน ‘วันยื่นสิทธิบัตร’ แต่ตราบใดที่ ‘เปิดเผย’ หลัง ‘วันยื่นสิทธิบัตร’ ก็ไม่เป็นไรแล้ว
ซึ่งกล่าวได้ว่าเมื่อเขาได้หมายเลขสิทธิบัตร เขาก็ส่งวิทยานิพนธ์ได้เลย
ลู่โจวนั่งอยู่ในออฟฟิศที่สถาบันขั้นสูงและเขียนจดหมายมอบอำนาจให้สตาร์สกายเทคโนโลยีให้จัดการกับสิทธิบัตร
ลู่โจวลงชื่อบนเอกสารแล้วปิดซองจดหมาย
ทันใดนั้นเองฮาร์ดี้ก็เข้ามาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวพันอยู่รอบคอ
ชายบราซิลคนนี้ชอบฟุตบอล เขาเป็นสมาชิกชมรมฟุตบอลพรินซ์ตัน แม้ว่าฟุตบอลจะไม่ดังเท่าเบสบอลหรือรักบี้ แต่ก็ยังมีคนมากมายที่เล่นฟุตบอล
ลู่โจวเคยเล่นกับชมรมฟุตบอลพรินซ์ตัน อย่างไรก็ตามเขาตระหนักว่ากีฬาที่เคลื่อนไหวช้าเหมาะกับเขามากกว่า ดังนั้นเขาจึงเลิกเล่นฟุตบอลไป
ฮาร์ดี้กำลังจะนั่งพัก แต่เมื่อเขาเห็นลู่โจวเขียนจดหมาย เขาก็เดินเข้ามาด้วยความสงสัย
“ศาสตราจารย์ คุณกำลังเขียนอะไรอยู่เหรอ?”
ลู่โจวไม่ได้ตอบและส่งจดหมายให้เขา
“มาได้จังหวะเหมาะเลย ไปห้องส่งจดหมายแล้วส่งจดหมายให้ฉันหน่อย”
ฮาร์ดี้รับจดหมายมา “ผมไม่ควรมาเลย…”
ลู่โจว “ถ้าคุณไม่ถามฉัน ฉันก็คงไม่ฝากคุณ”
ฮาร์ดี้ “…”
ฮาร์ดี้เดินออกนอกออฟฟิศพร้อมกับซองจดหมาย ลู่โจวเริ่มเขียนวิทยานิพนธ์
สตาร์สกายเทคโนโลยีก่อตั้งแผนกสิทธิบัตรแล้ว พวกเขาจึงจัดการกับสิทธิบัตรให้ลู่โจวได้อย่างง่ายดาย
มีวิทยานิพนธ์สองฉบับที่จำเป็นต้องเขียน
วิทยานิพนธ์ฉบับแรกเป็นเรื่องผลของส่วนพื้นผิวและขนาดรูพรุนของคาร์บอนทรงกลมแบบกลวงต่ออัตราการแพร่กระจายของสารประกอบพอลิซัลไฟต์ ส่วนวิทยานิพนธ์อีกฉบับเป็นเรื่องของวัสดุคาร์บอนทรงกลมแบบกลวง HSC-1
อย่างแรกเป็นทฤษฎีบริสุทธิ์ มันมีกราฟจำนวนมาก การวิเคราะห์ และการพิสูจน์ มันมีประมาณสามสิบหน้า ส่วนอย่างหลังอิงการใช้งานมากกว่า และมีราวสิบถึงสิบห้าหน้า
จะว่าไป ฉันควรส่งวิทยานิพนธ์ไปไหนดี?
ลู่โจววางมือบนแป้นพิมพ์และเริ่มคิด
เนเจอร์หรือไซเอินซ์?
ฉันเลือกไม่ถูกเลยจริงๆ
…………………………………
