ตอนที่ 56 คุณต้องมอบรากฐานที่ดีให้ลูกของคุณเสมอ
ลู่โจวออกจากมิติของระบบแล้วจิตสำนึกของเขาก็จมอยู่ในความมืด
ชั่วพริบตาเขาก็ตระหนักว่าก่อนที่เขาจะเข้ามิติของระบบ เขาพึ่งทานแคปซูลสมาธิอันสุดท้าย…
เมื่อเขาตื่นขึ้นมา มันก็เป็นเช้าวันต่อมาแล้ว
นี่แตกต่างจากที่เขาเรียนโต้รุ่งก่อนหน้านี้ คุณภาพการนอนหลับครั้งนี้ไม่เลวเลย เขาตื่นขึ้นมาแต่เช้า เขากระทั่งใช้หนังสือเป็นหมอน
มีโชคร้ายอย่างนึงก็คือหน้าสุดท้ายของหนังสือ[การออกแบบวงจรรวมเบื้องต้น]เปรอะเปื้อนด้วยน้ำลาย
โชคดีที่มันไม่ชัดเจนเกินไป ด้วยอากาศที่ร้อนในปัจจุบัน มันจะแห้งในสองนาที
“ชีวิตการเรียนทั้งวันทั้งคืนแบบนี้มันน่ากลัวจริงๆ” ลู่โจวกล่าวขณะบิดหลังแก้ปวด
มันเจ็ดโมงเช้าแล้ว มีคนไม่มากนักที่อยู่ในอาคารเรียน เขามองออกนอกหน้าต่างแล้วเห็นผู้คนกำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง
ผ้าเช็ดตัวและแปรงสีฟันของลู่โจวอยู่ในกระเป๋าแล้ว ดังนั้นเขาจึงไปอาบน้ำก่อนแล้วเดินไปโรงอาหารภายใต้แสงอาทิตย์ยามเช้า
เขาซื้อซาลาเปาสองลูกและนมถั่วเหลืองอย่างเคย จากนั้นเขาก็นั่งอยู่ที่มุมโรงอาหาร ขณะที่เขากำลังทาน เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา
ก่อนอื่นลู่โจวเข้าเว่ยป๋อ หน้าการค้นหาที่มาแรงล้วนเป็นข่าวของดารา เขาไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ จำนวนผู้ติดตามของเขาดูไม่เปลี่ยนไปนัก อันที่จริงมันเหมือนกับตอนที่เขายังอยู่ติดกระแสซึ่งมีอยู่หมื่นกว่า
ลู่โจวอ่านข่าวคร่าวๆก่อนจะปิดเว่ยป๋อ เขาเข้าแพล็ตฟอร์มผู้พัฒนาแอพและประหลาดใจที่พบว่า’Campus Train’มีผู้ใช้กว่าห้าแสนคนแล้ว แถมมันยังเติบโตอย่างต่อเนื่อง
ความคืบหน้าไม่เลว แต่เขาต้องทำงานให้หนักขึ้นเพราะเทียบกับซอร์ฟแวร์การจองบุคคลที่สามอันอื่น จำนวนผู้ใช้ของเขาน้อยนิดมาก!
ลู่โจวทานซาลาเปาเงียบๆ ตาเขาปรือจนแทบหลับอยู่รอมร่อ จากนั้นเขาก็ขยับนิ้วโป้งและเปิดวีแชทเพื่อที่จะดูหน้าฟีดข่าว
[สือช่าง : ส่งต่อ : แจ้งเวลาการแข่งขันบาสเกตบอลมหาลัยรอบเซมิไฟนอล]
หืม…
เขาไม่สนใจ แต่เขาก็ยังกดไลค์เพื่อบอกเป็นนัยๆว่าเขาอ่านแล้ว
ขณะที่ลู่โจวกัดซาลาเปา เขาก็ไถฟีดต่อ
[หลินอวี่เซียง : การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ยากมาก การแข่งขันใกล้เริ่มแล้ว ฉันต้องอ่านหนังสือทั้งคืนน~ (พยายาม)]
เธอยังโพสต์รูปหนังสือเช่นกัน
ลู่โจว “…”
ฉันอยากบล็อคผู้หญิงคนนี้…
ช่างมันเถอะ ไว้ฉันจะทำหลังจบการแข่งขัน
…..
วิทยาเขตเต็มไปด้วยโคมไฟและธงสีสันสวยงาม มีริบบิ้นหลากสีห้อยอยู่ตามต้นอู่ถง สภาพแวดล้อมมีชีวิตชีวาราวกับงานเทศกาล
มีรถนับไม่ถ้วนขับมาส่งนักศึกษาที่หน้ามหาลัยและมีนักศึกษานับไม่ถ้วนกำลังลงทะเบียนที่จุดลงทะเบียน พ่อแม่กำลังลากกระเป๋าเดินทาง ช่วยลูกๆกรอกแบบฟอร์ม ซื้อซิมการ์ด ทำความสะอาดหอพัก ฯลฯ มันเพียงแปดโมงเช้าเท่านั้น แต่ถนนหน้าหอพักก็ถูกปิดกั้นโดยสมบูรณ์
ลู่โจวเดินบนลู่วิ่งและเฝ้ามองฝูงชนอยู่ไกลๆ เขาคิดย้อนกลับไปตอนที่เขาเข้ามหาลัยครั้งแรก ในเวลานั้นแม่เขาเข้าโรงพยาบาล ส่วนพ่อก็ดูแลแม่ เขานั่งรถไฟหลายร้อยกิโลและเข้าสู่เมืองที่ไม่คุ้นเคยด้วยตนเอง
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเดินทางไกลๆ
เมื่อมองย้อนกลับไป เวลามันผ่านไปเร็วมาก แปปๆก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว
ไม่ช้าเขาก็สังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ในฝูงชน
หนึ่งในนั้นเป็นเจ้าอ้วนอู๋ เขาสวมเสื้อยืดเทเลคอม เขากำลังจัดการทีมนักศึกษาทำงานด้วยเหงื่อท่วมตัว พวกเขากำลังแนะนำผู้ปกครองให้ไปร้านเทเลคอม ทุกครั้งที่มหาลัยเปิด เขาจะยุ่งเสมอ สภานักศึกษาจะยุ่งอยู่กับการต้อนรับนักศึกษาใหม่ ในขณะที่เขายุ่งอยู่กับการหาเงิน
อีกคนก็คือหลินอวี่เซียง เธอสวมชุดสีขาวล้วนและนั่งอยู่ที่แผนกต้อนรับนักศึกษาใหม่ เธอยิ้มแล้วยื่นเอกสารให้นักศึกษาหนุ่มด้วยแก้มเป็นสีแดง
ในฐานะรองประธานสภานักศึกษา เธอกำลังทำงานกับสมาคมนักศึกษาและกลุ่มคณะกรรมการเยาวชน พวกเขาทำงานที่ไม่มีใครอยากทำ เธอค่อนข้างใจสู้เลยทีเดียว
ลู่โจววิเคราะห์คร่าวๆในใจ
เขาไม่คุ้นเคยกับการดำเนินงานของสภานักศึกษา เขารู้เรื่องนี้ก็เฉพาะตอนที่หัวหน้าคลาสโม้เรื่องนี้ให้เขาฟัง
หลิวอวี่เซียงสังเกตเห็นลู่โจว เธอยิ้มบางๆให้เขาแล้วโบกมือทักทาย
ลู่โจวพยักหน้าทักทายกลับ เขาไม่ได้อยู่นานนักก่อนจะกลับหอพัก
เมื่อเขามาถึงหอพัก สือช่างก็เป็นกังวล
“ลู่โจว เมื่อคืนนายไม่ได้กลับมาที่หอ? นายไปไหนมา? นายไม่รับสายฉัน”
ลู่โจววางกระเป๋าไว้บนโต๊ะแล้วตอบแบบส่งๆ “ฉันอ่านหนังสือทั้งคืน”
หลิวรุ่ยกำลังอ่านหนังสือฟิสิกส์ เขาบ่น “…นายเก่งเกินไป”
หวงกวงหมิงกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง เขาถอนหายใจแล้วกล่าว “เขาไม่ได้เป็นอัจฉริยะ เขาเป็นเทพ…โจว เมื่อคืนนายถึงสวรรค์ไหม?”
“ใช่เกือบแล้ว พอมหาลัยเปิด ฉันคงไม่อยู่จนดึกแบบนี้” ลู่โจวพูดไปหาวไป เขานั่งบนเก้าอี้แล้วเปิดโน๊ตบุ๊คก่อนจะเข้าเว็บJDเพื่อหาโน๊ตบุ๊คที่เหมาะสม
หลังจากจ่ายค่าเรียน เขาก็ยังเหลือเงินอีก 40,000 หยวน มันไม่ใช่ปัญหาถ้าจะซื้อโน๊ตบุ๊คที่ราคาต่ำกว่า 20,000 หยวน USBปัญญาประดิษฐ์ยังคงแน่นิ่งอยู่ในมิติของระบบ เขาวางแผนจะซื้อโน๊ตบุ๊คแล้วรีบติดตั้งUSB
อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดเลยว่าคำพูดของเขาจะทำให้รูมเมทอีกสองคนประหลาดใจ
สือช่างช็อค “บัดซบ นายหมายความว่าไงหลังมหาลัยเปิดนายจะไม่อยู่ดึกแบบนี้? นี่หมายความว่าตลอดช่วงซัมเมอร์…”
หวงกวงหมิงกลืนน้ำลาย เขาไม่ได้พูดอะไรเลย แต่เขาก็หยุดเล่นโทรศัพท์
หลิวรุ่ยหัวเราะอย่างน่าสังเวช “นายพึ่งรู้? ฉันไม่เข้าใจหนังสือที่เขาอ่านด้วยซ้ำ”
สีหน้าเขาสื่อประมาณว่า ‘ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่าช่วงซัมเมอร์ฉันกดดันมากแค่ไหน?’
หวงกวงหมิง “…”
สือช่าง “…”
ทั้งสองไม่ได้พูดอะไร แต่พวกเขาแสดงสีหน้าเห็นใจต่อหลิวรุ่ย
ลู่โจวกำลังท่องเว็บ เขาจึงไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าของรูมเมท ในที่สุดเขาก็เลือก HP Zbook15 ที่ถูกเปิดตัวเมื่อปีที่แล้ว
พูดตรงๆ มันไม่ใช่’อัลตร้าบุ๊ค’ แต่มันเป็น’โมบายเวิร์คสเตชั่น’มากกว่า ฮาร์ดแวร์และประสิทธิภาพของมันสูงกว่าโน๊ตบุ๊คระดับไฮเอนด์อย่าง’โน๊ตบุ๊คเกมมิ่ง’หรือ’ซูเปอร์โน๊ตบุ๊ค’เสียอีก มันมีความสามารถในการประมวลผลภาพกราฟิกที่สูงมาก
แน่นอนประสิทธิภาพสูงก็หมายถึงราคาที่สูง เขาเลือกรุ่นท็อปสุดซึ่งทำให้เขาเสียเงิน 25,000 หยวนและมันก็ไม่ได้ใช้เล่นเกมด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตามเมื่อลู่โจวนึกถึงUSBปัญญาประดิษฐ์ในมิติของระบบ เขาก็กดปุ่มซื้ออย่างไม่เต็มใจ
“บัดซบ ระบบไฮเทคนี่เรื่องมากจริง…”
เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะเขาต้องมอบรากฐานที่ดีให้แก่’ลูก’ปัญญาประดิษฐ์ของเขา
ถ้าเขาเลือกโน๊ตบุ๊คห่วยๆ เขาอาจเปลี่ยนจากปัญญาประดิษฐ์เป็นปัญญาอ่อน
เงินในบัญชีเขาเหลือ 10,000 หยวนทันที มันกลับมาสู่สภาพเดิมตอนแรก
ส่วนเงิน 500,000 หยวนในบัญชีบริษัท ลู่โจวได้แต่มองดู มันไม่ใช่เพราะเขาใช้ไม่ได้ แต่เขาเป็นคนซื่อสัตย์ เขาไม่มีทางทำให้ประวัติด่างพร้อย
บางทีมหาลัยอาจไม่รู้ก็ได้?
ฮ่าๆ ใครจะหลอกตัวเองแบบนั้นกัน สำหรับบริษัทขนาดเล็กประเภทนี้ บัญชีจะถูกจัดการจากอาจารย์วิชาสถิติ เมื่อเขาลงทะเบียนบริษัท มันจะช่วยให้เขาประหยัดเงินเล็กน้อย เพราะเขาไม่ต้องจ้างนักบัญชีมืออาชีพ
ถ้าการใช้จ่ายครั้งใหญ่ครั้งแรกของเขาเป็นการซื้อคอมพิวเตอร์ระดับไฮเอนด์ เขาจะทำให้คณบดีหลู่ผิดหวังในตัวเขาแน่นอน
“ฉันหวังว่าเด็กน้อยคนนี้จะมีความสุขกับบ้านคอมพิวเตอร์หลังนี้ เพราะฉันไม่มีปัญญาซื้อของที่แพงกว่านี้แล้ว” ลู่โจวถอนหายใจแล้วปิดโน๊ตบุ๊ค
