ตอนที่ 83 ฉันไม่เชื่อ
แน่นอน ลู่โจวไม่ได้ตำหนิศาสตราจารย์หลิว
ศาสตราจารย์หลิวอาจรู้ว่าคลาสเขาค่อนข้างไร้ประโยชน์ต่อฉัน เขาไม่อยากทำให้ฉันเสียเวลาเปล่า เขาอาจหมายความว่าฉันไม่จำเป็นต้องเข้าเรียนก็ได้?
แต่ถ้าฉันไม่ได้คะแนนเต็มล่ะ…
ลู่โจวรู้สึกว่ามันมีโอกาสน้อย
เนื่องจากลู่โจวออกจากเกม ห้องเรียนจึงกระตือรือร้นกันมากขึ้น หลัวรุ่นตง อัจฉริยะอันดับสองของห้องรีบคำนวณผลลัพธ์อย่างรวดเร็วแล้วยกมือตอบโจทย์
[…]
[…คือสมการเชิงอนุพันธ์แม่นตรง]
[วิธีที่แก้โจทย์ทั่วไปคือ : lny/x+xy/(xy)=C]
ศาสตราจารย์หลิวยิ้มแล้วออกความเห็นสั้นๆ “ไม่เลว”
เสียงกริ่งดังขึ้น
ศาสตราจารย์หลิวเป็นคนตรงเวลา เขาจบคำพูดทันทีที่กริ่งดัง จากนั้นเขาก็เลิกคลาส
นักศึกษาในห้องเรียนเก็บข้าวของแล้วรีบไปโรงอาหาร
สำหรับสองเดือนแรกของปี โรงอาหารจะเต็มไปด้วยคน นักศึกษาปีหนึ่งน้องใหม่มีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษและพวกเขาจะขโมยอาหารดีๆก่อนที่นักศึกษาเก่าจะไปถึง มันน่ากลัว
ลู่โจวก็ไปโรงอาหารพร้อมกับฝูงชนเช่นกัน เขาฉลาด เขาจึงไม่ไปพื้นที่บริการด้วยตนเอง กลับกันเขาไปที่หน้าต่างเคาน์เตอร์บิบิมบัปแทน
จากนั้น…
เขาก็ถูกจำได้
“เชี่ย นั่นลู่โจว!”
“เชิญก่อนเลยครับ”
“อัจฉริยะ คุณยังใช้สมุดพีชคณิตขั้นสูงของคุณอยู่ไหม? ผมอยากซื้อต่อ…อย่างน้อยผมขอเอาไปสำเนาได้ไหม? ผมจะจ่าย!”
“นักศึกษา ฉันได้ยินว่าคุณได้คณิตวิเคราะห์กับพีชคณิตขั้นสูงเต็ม คุณมีเทคนิคการเรียนไหม?”
เหล่านักศึกษาปีหนึ่งกระตือรือร้นกันเหลือเกิน พวกเขากระทั่งปล่อยให้ลู่โจวแซงคิว ลู่โจวคิด ‘ฉันแค่อยากกินข้าว ไม่ใช่แบบนี้…’
ทำไมพวกเขาถึงถ่ายรูปฉัน! พอแล้ว!
ในที่สุดหลังจากเขาซื้อข้าวเสร็จ เขาก็พบมุมเงียบๆนั่ง
ขณะที่เขานั่ง โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น
มันเป็นสายจากคณบดีหลู่ ทันทีที่ลู่โจวรับสาย เขาก็ได้ยิน “ลู่โจว มีสัมภาษณ์ตอนบ่าย เดี๋ยวมาที่ตึกวิจัยด้วย”
เมื่อลู่โจวได้ยินคำว่า’สัมภาษณ์’ เขาก็รู้สึกปวดหัวทันที
“คณบดีหลู่ เรายกเลิกสัมภาษณ์ได้ไหม?”
คณบดีหลู่แปลกใจ “ทำไมล่ะ?”
“คณบดีหลู่ ความสนใจที่มากเกินไปของสื่อทำให้ชีวิตประจำวันและการเรียนของผมได้รับผลกระทบ ผมคิดว่าศาสตราจารย์ถังพูดถูก นักวิชาการต้องมุ่งเน้นกับการศึกษาและหลีกเลี่ยงชื่อเสียง” ลู่โจวกล่าวอย่างมั่นคง
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากได้ชื่อเสียง
แต่มันเป็นเพราะเขากลัว
สองครั้งก่อน เขาเป็นกระแสในช่วงซัมเมอร์ และเมื่อมหาลัยเปิดเทอม กระแสก็หายไปแล้ว
อย่างไรก็ตามครั้งนี้เขาถูกสื่อให้ความสนใจตั้งแต่ต้นเทอม เขาเป็นเหมือนแพนด้ายักษ์ในสวนสัตว์ เมื่อรวมกับการส่งเสริมของมหาลัย ไม่มีใครในมหาลัยที่ไม่รู้ว่าลู่โจวคือใคร
ช่วงพักกลางวัน มีหญิงสาวสองคนมาคุยกับเขา มีนักศึกษาสามคนมาขอวีแชทเขาและมีนักศึกษาอีกสี่คนที่ถามว่าเขาสนใจเข้าร่วมสมาคมหรือคลับ
มีกระทั่งนักศึกษาสาวปริญญาโทที่ถามว่าเขาอยากร่วมมือกับเธอทำวิทยานิพนธ์ SCI ไหม
ลู่โจวรำคาญ เขาจึงตอบเธอด้วยวิธีรุนแรง “ไม่สนใจ ขอบคุณ!”
คณบดีหลู่กล่าวอย่างกระอักกระอ่วน “นี่…ฉันเข้าใจความลำบากของเธอ ฉันสัญญาว่านี่เป็นครั้งสุดท้าย! นอกจากนี้การสัมภาษณ์นี้จะมอบรางวัลให้ด้วย เธอแน่ใจเหรอว่าจะไม่มา?”
ลู่โจวถาม “รางวัล?”
“ไม่ใช่ว่าคณบดีฉินบอกเธอแล้วเหรอ? จินหลิงไดอารี่และรองประธานธนาคารพาณิชย์อุตสาหกรรมจะมาด้วย เงินรางวัล…”
“ผมเข้าใจแล้วครับคณบดีหลู่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
ลู่โจววางสายแล้วรีบทานข้าว เขาไม่อยากเสียเวลาแม้แต่วิเดียว เขาเดินไปตึกวิจัยทันที
…..
วันต่อมา พาดหัวข่าวของจินหลิงไดอารี่ทำให้ทุกคนช็อคอีกครั้ง
[นักศึกษาอายุยี่สิบปีในมหาลัยจินหลิงพิชิตปัญหาคณิตศาสตร์ระดับโลก ได้รับรางวัลล้านหยวน!]
ข่าวนี้มีรูปของลู่โจวและอาจารย์ใหญ่สวี่กำลังถือเช็คธนาคารพาณิชย์อุตสาหกรรมขนาดใหญ่อยู่ด้วย
ชื่อเสียงของเขากำลังจะซาลงก็ถูกจุดไฟขึ้นมาอีกครั้งด้วยเช็คล้านหยวน
เมื่อทุกคนเห็นเลขศูนย์แถวยาว พวกเขาก็ประหลาดใจ
[พระเจ้า ให้เงินล้านหยวนแก่โจทย์! ได้เงินมาง่ายมาก!]
[โจทย์ละคืน 100 คืนก็ได้ 100 ล้าน ฉันคิดว่าฉันพบวิธีหาตังแบบใหม่แล้ว (หัวสุนัข)]
[ฉันจะเรียนคณิตศาสตร์ตั้งแต่วันนี้ ฉันจะปิดเครื่องโทรศัพท์ ไม่มีอะไรหยุดฉันได้!]
[มหาลัยจินหลิงร่ำรวยเหลือเกิน…]
[ท่านเทพ! ! ! (หัวใจ) (หัวใจ) (หัวใจ)]
[วิทยานิพนธ์ปริญญาโทของผมเกี่ยวกับการพิสูจน์กฏการกระจายตัวของจำนวนเฉพาะของแมร์แซน ผมทำมาครึ่งปีแล้ว แต่ตอนนี้ข้อคาดการณ์ถูกพิสูจน์แล้ว งานของผมไร้ประโยชน์! ผมอยากสูบบุหรี่อยู่เงียบๆ (ร้องไห้) (ร้องไห้)]
[เราจำเป็นต้องหานักจิตวิทยาให้เมนต์บน]
[แม้ว่าคุณจะพยายามสุดความสามารถ คุณก็ไม่มีทางทำได้ดีกว่าคนอื่น (สุนัข) (สุนัข)]
การสนทนาแบบนี้ไม่ได้มีเพียงบนเว่ยป๋อเท่านั้น แต่มันระบาดไปช่องคอมเมนต์ของบล็อคไปจนถึงเว็บบอร์ดหนังสือพิมพ์รายใหญ่ทุกเจ้า
ข่าวถูกรีโพสต์บนเว็บบอร์ดมหาลัยเยี่ยน
[มหาลัยจินหลิง? มหาลัยจินหลิงมีสาขาคณิตศาสตร์ด้วยเหรอ? มันไม่ใช่มหาลัยฟิสิกส์เหรอ?]
[ฉันอ่านวิทยานิพนธ์นั้นแล้ว ผู้เขียนคืออัจฉริยะ! น่าเสียดายที่เขาไม่ได้มามหาลัยเยี่ยน]
[ที่ปรึกษาปริญญาเอกเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเมื่อวาน เห็นได้ชัดเลย ตอนที่ศาสตราจารย์เริ่นไปมหาลัยจินหลิงเพื่อบรรยาย เริ่นจ่างหมิงก็เห็นทันทีว่าลู่โจวไม่ธรรมดาและพยายามโน้มน้าวเขาให้มามหาลัยเยี่ยน]
[แล้วเป็นไง?]
[ไม่รู้สิ ฉันเดาว่าเขาไม่มา คนเก่งแบบเขา เขาคงมองหามหาลัยอย่างพรินซ์ตันหรือสแตนฟอร์ด!]
แน่นอนไม่ใช่ทุกคนที่อิจฉาและประทับใจ มีการวิพากษ์วิจารณ์ค่อนข้างมาก บางคนบอกว่ารางวัลมากเกินไป บางคนก็บอกว่าสื่อปั่นกระแสคุณค่าของข้อคาดการณ์ของโจวมากไปและปั่นกระแสหลอกให้ประชาชนมองสภาพแวดล้อมทางการศึกษาในปัจจุบันในแง่ดีมากเกินไป มันเป็นการขัดขวางการปฏิรูปทางการศึกษา…
อย่างไรก็ตามคนที่วิพากษ์วิจารณ์เป็นแค่ส่วนน้อยเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วการมีทฤษฏีที่ตั้งชื่อจากคนจีนก็ช่วยเพิ่มความมั่นใจของชาติ
นี่เป็นสิ่งที่ฝ่ายโฆษณาใช้โปรโมทลู่โจว
ลู่โจวตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกออนไลน์เป็นอย่างดี
ผู้ติดตามเว่ยป๋อของเขามาถึงสองแสนคนแล้ว ข้อความที่ส่งเข้ามามี 99+
ครั้งนี้ไม่มีใครขอให้เขาเขียนวิทยานิพนธ์ แต่กลับกัน…
[ลู่โจว คุณมีแฟนยัง?]
[ลู่โจว คุณเดทออนไลน์ไหม?]
[ลู่โจว คุณเดทไหม? ฉันแต่งหญิงได้]
ลู่โจว “???”
มันก็แค่ข่าว ทำไมคนพวกนี้ถึงเวอร์วังกันนัก?
“น่าปวดหัวจริงๆ”
ลู่โจวแสร้งทำเป็นไม่เห็นข้อความ ขณะที่เขากำลังปิดเว่ยป๋อ เขาก็จำได้ว่านี่เป็นโอกาสที่ดี
แววตาเขาเปล่งประกาย นิ้วเขาพิมพ์บนหน้าจออย่างรวดเร็ว เขาพิมพ์โฆษณา’แคมปัสเทรนด์’ก่อนจะส่งไป
เขารอชั่วครู่ด้วยความพึงพอใจ
จากนั้นลู่โจวก็รีเฟชรเว่ยป๋อแล้วอ่านคอมเมนต์
เขาช็อค
[แอพนี้ไม่ได้อัพเดทมาเป็นเดือนแล้ว มันยังมีชีวิตอยู่เหรอ? (ยิ้ม)]
[เถ้าแก่ลู่เดินเข้ามาในร้าน ทุกคนหัวเราะใส่เขาแล้วกล่าว “เถ้าแก่ลู่ คุณโฆษณาบนเว่ยป๋ออีกแล้ว?” เถ้าแก่ลู่ไม่ได้ตอบ เขาพูดกับพนักงานว่า “ขอโฆษณาหนึ่งอัน” เขาหยิบเงินออกมาเป็นมัดๆแล้วผู้คนก็ตะโกนใส่ “แอพคุณตายแล้ว!” เถ้าแก่ลู่กล่าว “พวกคุณโกหกทำไม…” “เราไม่ได้โกหก! แอพของคุณอยู่ล่างสุดของแรงค์กิ้ง” เถ้าแก่ลู่โกรธมาก เส้นเลือดเขาปูดโปน “มันอยู่ล่างเพราะ…มันไม่ใช่ช่วงของมัน!” จากนั้นเถ้าแก่ลู่ก็พยายามพิสูจน์ประสิทธิภาพของแอพด้วยคำพูดอย่าง “มันยังไม่ถึงวันหยุด” หรือ “นักศึกษาไม่ได้ใช้รถไฟ” ทุกคนก็เริ่มหัวเราะใส่เขา…]
[เฉินตู๋ซิ่ว โปรดนั่งลง คุณกำลังบังกระดานดำหลู่ซวิ่น!]
[เวลาเดียวเท่านั้นที่อัจฉริยะเข้าเว่ยป๋อ นั่นคือตอนที่เขาเป็นกระแส]
[ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว แม้แต่อัจฉริยะก็มีข้อบกพร่อง]
[เงินล้านหยวนจะอยู่ได้นานแค่ไหนเชียว!]
[ได้โปร กลับไปเรียนคณิตศาสตร์]
[ชายคนนี้โพสต์แค่โฆษณา ไม่เคยตอบข้อความเลย เลิกติดตาม]
ลู่โจว “???”
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?!
ทำไมคนพวกนี้ถึงว่าฉัน?
บางทีเป็นเพราะฉันลืมทำของแถม?
คนพวกนี้โลภมาก!
ลู่โจวไม่พอใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่าผู้คนเรียกแอพเขาว่าแอพตาย
ตายหมายความว่ายังไง?
มันตายยังไง?
มันเป็นเพราะฉันยุ่ง ฉันเลยไม่ได้ทำงาน!
นอกจากนี้ผู้ใช้ก็ยังอยู่ มันก็แค่การใช้งานแอพมันต่ำ…นักศึกษาแบบไหนกันที่จะใช้รถไฟทุกวัน?
บัดซบ!
ลู่โจวไม่อยากเชื่อ
เขาจะประสบความสำเร็จ
