[(˶́『『˵)]
โดรนบินขึ้นบินลงใกล้ๆ ลู่โจว
ลู่โจวเดาว่านี่คงเป็นความงอแงของปัญญาประดิษฐ์
ลู่โจวมองไปที่โดรนของเสี่ยวไอ เขากระแอมและพูด
“หุบปาก ขอฉันดูก่อนว่าเจ้าเครื่องนี้มันใช้การอย่างไร”
นี่มันไม่ใช่แค่ของเล่นเด็กนะ มันคือคอมพิวเตอร์ควอนตัมเครื่องเดียวที่มีขายบนโลก มันแตกต่างจากหนูตะเภาควอนตัมทดลอง
ถ้าเกิดเขาทำคอมพิวเตอร์เครื่องนี้พังขึ้นมา มันจะกลายเป็นความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของมวลมนุษย์
เสี่ยวไอ [แต่เจ้านาย…ฉันกลัวว่าคุณจะทำมันพัง! :(]
“ไม่มีทางอยู่แล้ว!”
อยู่ดีๆ ลู่โจวก็นึกขึ้นมาได้ว่าระบบไม่ได้มีคู่มือให้เขา เขาจึงพูดอย่างเก้ๆ กังๆ “…เธอรู้ไหมว่าเจ้าเครื่องนี้ใช่การอย่างไร”
เสี่ยวไอ [ไม่รู้! แต่ฉันสามารถเรียนรู้ได้ค่ะ! ]
เสี่ยวไอ [ฉันยังช่วยคุณติดตั้งระบบปฏิบัติการได้ด้วยนะ]
จริงเหรอ
ในเมื่อเสี่ยวไอมั่นใจขนาดนี้ ลู่โจวจึงตั้งใจคิดอยู่สักพักและตัดสินใจ
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอบคุณคุณล่วงหน้าเลยแล้วกัน”
วิทยาการสารสนเทศไม่ใช่สิ่งที่เขาถนัด
แม้ว่าระดับวิทยาการสารสนเทศของเขาจะสูงขึ้น แต่ระดับของเขาไม่ได้เทียบเท่ากับความรู้ที่มีเลย มันเพียงช่วยให้เขาซึมซับความรู้ในอัตราที่เร็วขึ้นเท่านั้น เขาไม่ค่อยได้ใช้เวลาในการเขียนโปรแกรมทำให้ความสามารถในการเขียนรหัสของเขายังวนอยู่ที่เดิมในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เขาสามารถเขียนโปรแกรมง่ายๆ ได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ล้ำสมัยอย่างคอมพิวเตอร์ควอนตัม…
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องเริ่มต้นอย่างไร
[เสี่ยวไอจะจัดการเอง (๑•̀ᄇ•́)و✧]
ทันทีที่ข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอ รถขนส่ง VGA และแขนกลที่เชื่อมต่อกับกำแพงเริ่มขยับ
คอมพิวเตอร์ถูกเคลื่อนย้ายไปใกล้กำแพง แขนกลเชื่อมต่อสายเคเบิลของคอมพิวเตอร์กับเต้ารับที่เกี่ยวข้องอย่างรวดเร็ว
ขณะที่ลู่โจวมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น เขาแทบจะเป็นโรคหัวใจ เขาไม่อยากให้ของเล่นชิ้นใหม่ของเขาพัง
แต่โชคยังดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวไอมีความรู้มากกว่าเขา มันถึงขนาดสร้างกล่องทำความเย็นสำหรับคอมพิวเตอร์ด้วย
เสี่ยวไอ [เจ้านายคะ เจ้านาย การติดตั้งเสร็จแล้วค่ะ! ถึงเวลาที่จะได้เป็นสักขีพยานแห่งความมหัศจรรย์นี้แล้วค่ะ!]
ลู่โจว “เลิกพล่ามได้แล้ว เปิดคอมพิวเตอร์ได้”
สัญญาณไฟบนกล่องสว่างขึ้นและสัญญาณหน้าจอภาพก็ติด
ถึงแม้ว่าไฟสัญญาณหน้าจอภาพจะติดแต่ก็ไม่มีภาพใดๆ ปรากฏขึ้นมา
ลู่โจวจ้องมองไปที่หน้าจอสีดำ ถ้าไม่มีกล่องข้อความตรงมุมซ้ายของหน้าจอ เขาคงไม่รู้ว่าคอมพิวเตอร์เปิดอยู่
หลังจากนั้นสักพัก ลู่โจวมองไปที่โดรนและพูด “แค่นี้เองเหรอ”
เสี่ยวไอ [ค่ะ เรียบร้อยแล้ว! ]
ลู่โจว “ไม่มีเดสก์ทอปเหรอ”
เสี่ยวไป นี่คือระบบปฏิบัติการ Command Line…แน่นอนว่าเสี่ยวไอสามารถออกแบบระบบปฏิบัติการกราฟิกให้เจ้านาย … รอเดี๋ยวนะคะ เสี่ยวไอรู้สึกแปลกๆ …Σ (°△° |||) ]
ตอนที่กล่องข้อความบนหน้าจอโดรนหายไป ลู่โจวถามทันที “เธอโอเคไหม
“เสี่ยวไอ”
อยู่ๆ คอมพิวเตอร์ควอนตัมก็ส่องแสงสีฟ้าออกมา
ลู่โจวมองไปที่คอมพิวเตอร์และสังเกตเห็นว่าแสงไม่ได้ออกมาจากคอมพิวเตอร์ แต่มันออกมาจากตัวเขาเอง…
หรือออกมาจากระบบ
หลังจากนั้นกล่องข้อความโปร่งแสงปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
[ยินดีด้วย โฮสต์ปัญญาประดิษฐ์ย่อยได้รับการอัปเกรดแล้ว
[ระดับปัจจุบัน : ระดับ 3]
‘ความฉลาดของปัญญาประดิษฐ์’ เทคโนโลยีย่อย!
มันเพิ่มระดับด้วยตัวเอง
ลู่โจวดีใจมาก
เขาจำได้ว่าได้ให้บ้านใหม่กับเสี่ยวไอหลังจากที่กลับมาจากพรินซ์ตัน แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอสำหรับการอัปเกรด
ไม่อยากเชื่อเลยว่าระดับ 3 ต้องใช้คอมพิวเตอร์ควอนตัม!
เป็นการเพิ่มระดับที่โหดเหมือนกันนะ!
ลู่โจวเอื้อมไปกดที่กล่องข้อความโปร่งแสง ข้อกำหนดในการเลื่อนระดับ 4 ปรากฏตรงหน้าเขา
[ข้อกำหนดในการอัปเกรด สะสมข้อมูลโซเชียลที่สำคัญของมนุษย์]
ดูเหมือนว่าระดับ 4 จะไม่เกี่ยวกับการเพิ่มพลังคอมพิวเตอร์ซึ่งทำให้ลู่โจวรู้สึกโล่งใจ
นี่คือคอมพิวเตอร์ควอนตัมที่ทันสมัย เขาไม่มีทางหาบ้านที่เหมาะสมกับเสี่ยวไอได้ไปมากกว่านี้แล้ว
สะสมข้อมูลทางสังคมหมายความว่าอย่างไร ช่างเป็นนามธรรมจริงๆ
แล้วถ้าฉันสมัครบัญชีในโซเชียลมีเดียแล้วบันทึกกิจกรรมที่เพื่อนทำ แค่นี้จะพอหรือเปล่า
ลู่โจวจ้องมองไปที่แถบความคืบหน้าที่ว่างเปล่าและครุ่นคิด
เสี่ยวไอที่เงียบไปในที่สุดก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง โดรนแกว่งไปมาและบินมาอยู่ใกล้ๆ ลู่โจว
เสี่ยวไอ [เจ้านาย ฉันสบายดีแล้วค่ะ (✿◡‿◡)]
กล่องข้อความโปร่งแสงหายไป ลู่โจวมองไปที่โดรนของเสี่ยวไอและถาม “หลังจากที่อัปเกรดแล้วรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง มีอะไรเปลี่ยนไปไหม”
เสี่ยวไอ [ฉันรู้สึกฉลาดขั้นค่ะ (๑•̀ᄇ•́)و✧]
ลู่โจว “…”
ฉันไม่รู้ว่าทำไม…
แต่รู้สึกว่า…
การที่ให้เสี่ยวไอใช้คอมพิวเตอร์นี้ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ
…
เนื่องจากลู่โจวไม่สามารถย้อนรอยวิศวกรรมของคอมพิวเตอร์ X-1 ได้ เขาก็เลยเลิกสนใจคอมพิวเตอร์ควอนตัมเครื่องใหม่นี้ หลังจากที่มอบบ้านหลังใหม่ให้เสี่ยวไอแล้วลู่โจวออกจากห้องทดลองและตรงไปที่ออฟฟิศของเขาที่อยู่ชั้นบนสุดของตึก
ลู่โจวนั่งอยู่ที่โต๊ะและวางแผนที่จะทำงาน เขานำเอกสารออกมาจากชั้น
เขากำลังจะเปิดเอกสารดูแต่ได้ยินเสียงเคาะประตูเสียก่อน
ลู่โจวปิดเอกสารและวางไว้ข้างๆ
“เข้ามาได้ครับ”
ยางสวี่ ผู้อำนวยการสถาบันวัสดุศาสตร์เดินเข้ามาพร้อมใบหน้าตื่นเต้น
ลู่โจวนิ่งไปชั่วครู่ เขายิ้มและถาม “มีอะไรน่าตื่นเต้นเหรอ”
“ข่าวดี! ” ยางสวี่เดินเข้าไปที่โต๊ะของลู่โจวอย่างเร่งรีบและยิ้มพร้อมวางรายงานบนโต๊ะของลู่โจวและถาม “จำโปรเจกต์ชิปคาร์บอนที่เราริเริ่มเมื่อสองปีก่อนได้ไหมครับ”
ลู่โจวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
“ผลออกมาแล้วเหรอ”
“ไม่ใช่แค่ผลอย่างเดียวนะ..” ยางสวี่มองหน้าลู่โจวและสูดลมหายใจเขา เขาอุทานออกมา “เราคิดออกแล้ว! “
………………………
