ไม่เหรอ
ไม่เหรอ
หวังเจิ้งเฟยประหลาดใจกับคำตอบของลู่โจว เขาไม่ได้พูดอะไรต่อสักพัก
ลู่โจวเห็นสีหน้าผิดหวังของซีอีโอหวัง เขาจิบชาและพูด “ทรานซิสเตอร์แกรฟีนไม่ใช่หัวข้องานวิจัยของผมหรอกครับ ยังมีนักวิชาการคนอื่นที่ศึกษาเรื่องนี้ ผมก็แค่แก้ปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับแกรฟีนฉนวนมอต ผมเดาว่ามันเป็นผลพลอยได้”
จะบอกว่าเป็นผลพลอยได้มันก็เป็นการด้อยค่าเกินไป เพราะท้ายที่สุดแล้วผลพลอยได้ที่เกิดจากงานวิจัยฉนวนมอตมีบทบาทสำคัญในงานวิจัยสารกึ่งตัวนำแกรฟีน
ดังนั้นมันไม่ใช่แค่ผลพลอยได้แน่นอน…
มันคือประโยชน์ตรงกลางมากกว่า
ไม่ว่าอย่างไรก็ตามทรานซิสเตอร์แกรฟีนก็เป็นงานของศาสตราจารย์อู๋ ส่วนลู่โจว ในฐานะผู้นำของสถาบันเขามีสิทธิ์เรียกร้องความเป็นเจ้าของงานวิจัยนี้ แต่ลู่โจวไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว
หวังเจิ้งเฟยมองไปที่ลู่โจวด้วยสีหน้าสับสน
หลังจากนั้นสักพักเขายิ้มอย่างประหม่าและถาม “ขอโทษนะครับผมไม่เข้าใจว่าฉนวนคืออะไร แล้วมันเกี่ยวข้องกับชิปคาร์บอนเหรอ”
ลู่โจวขี้เกียจเกินกว่าที่จะอธิบาย เขารู้ว่าซีอีโอไม่สนใจอยู่แล้ว เขาจึงพยักหน้าและตอบ “ก็เกี่ยวข้องกันอยู่ครับ”
อยู่ดีๆ ตาของหวังเจิ้งเฟยก็เบิกกว้างอีกครั้ง
ใครจะประดิษฐ์เทคโนโลยีขึ้นมาก็ไม่สำคัญนั่นไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องกังวล ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าใครเป็นคนประดิษฐ์เขาก็ไม่มีวันเอาสัญญาแบตเตอรี่ลิเธียมไปเสี่ยงกับเทคโนโลยีใหม่นี่แน่ๆ แถมสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงมีสิทธิบัตรอีก
ในโลกของวิชาการสิ่งนี้คือราชา แต่ในภาคอุตสาหกรรมสิทธิบัตรคือราชา
ใครก็ตามที่มีสิทธิบัตรมีสิทธิในการสร้างความสัมพันธ์กับบริษัทผู้ผลิต
หวังเจิ้งเฟยยกถ้วยน้ำชาและพูด “ศาสตราจารย์ลู่ ในฐานะตัวแทนของเพื่อนร่วมงานของผมในอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำของจีนและพนักงานของผมทุกคน ผมอยากจะขอบคุณคุณมากจริงๆ ! ขอบคุณ! “
ลู่โจวอึ้ง
เขาไม่ได้ประหลาดใจกับคำชมของซีอีโอหวังเลย เพราะลู่โจวรู้ดีว่าเทคโนโลยีของเขานั้นสุดยอดขนาดไหน
แต่…
แต่ประจบกันแบบนี้ทำให้เขาตั้งตัวแทบไม่ทัน
“ซีอีโอหวัง คุณก็ชมกันเกินไป” ลู่โจวกระแอมและยกถ้วยน้ำชาขึ้นเช่นกัน เขาพูด “การค้นพบชิปคาร์บอนเป็นความทุ่มเทของคนทั้งทีม อีกอย่างเราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าเราจะคุยกันแค่เรื่องธุรกิจอย่างเดียว”
“ฮ่าฮ่า ก็ผมอดไม่ได้นี่ครับ” หวังเจิ้งเฟยลูบหัวด้วยความอึดอัดและพูด “มาคุยกันเรื่องธุรกิจดีกว่า”
ถึงแม้ลู่โจวรู้ว่าซีอีโอหวังกำลังเสแสร้งแกล้งทำอยู่ เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจ
เขาหยุดไปครู่หนึ่งและพูดต่อ “เราต่างก็รู้ว่าชิปคาร์บอนมีผลต่ออุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำมากขนาดไหน นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดของเราในการเข้าสู่วงการสารกึ่งตัวนำ ถ้าทุกอย่างไปได้สวยแกรฟีนจะมีคุณสมบัติที่คล้ายคลึงกับแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ ปักกิ่งน่าจะจัดการประชุมในเรื่องของวิธีการพัฒนาอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำจากคาร์บอนไปเรียบร้อยแล้ว ผมมั่นใจว่าคณะกรรมการปฏิรูปและการพัฒนาแห่งชาติจีนเตรียมแผนการไว้แล้วเช่นกัน”
หวังเจิ้งเฟยมีสีหน้าประหลาดใจ
“คุณรู้เรื่องนี้แล้วเหรอ”
ลู่โจวจิบชาและพูด “ผมเป็นคนที่เสนอแผนการนี้เอง”
แน่นอนว่าเมื่อเป็นเรื่องของการจัดสร้างระบบศูนย์กลาง แผนการเจาะตลาด และนโยบายพิเศษอื่นๆ คณะกรรมการปฏิรูปและการพัฒนาแห่งชาติจีน กระทรวงป้องกันราชอาณาจักร และราชการส่วนอื่นๆ จะมีหน้าที่จัดการเรื่องพวกนี้
เพราะอุตสาหกรรมนายทุนจีนไม่ได้ทำให้พวกเขาประทับใจเท่าไหร่นัก สถานการณ์เริ่มกลับกลายเป็นการแย่งชิงเข้าไปทุกที คนที่ชนะก็ได้ไปหมดส่วนคนแพ้ก็ไม่เหลืออะไรเลย
ชิปคาร์บอนคืออนาคตของอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำของจีน ผู้นำระดับสูงไม่อยากให้เทคโนโลยีนี้ถูกถือครองโดยบริษัทเดียว
หวังเจิ้งเฟยตกใจกับคำพูดของลู่โจว
เขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับศาสตราจารย์ลู่ผู้ชนะรางวัลโนเบลและเหรียญฟิลด์มาบ้าง เขาเคยได้ยินมาว่าแม้แต่พรรคคอมมิวนิสต์จีนเองก็ฟังคำแนะนำจากเขา
แต่เขาไม่คิดว่าลู่โจวจะยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้
อุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำทั้งหมด…
นั่นก็หมายถึงการแบ่งสันปันส่วนการเงินและการลงทุนหลายร้อยล้าน รวมไปถึงงานเป็นแสนๆ งาน โดยเฉพาะอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำที่ต้องใช้แรงงานจำนวนมาก
หวังเจิ้งเฟยอยากจะถามว่าการรวมตัวกันของอุตสาหกรรมนี้อยู่ที่ไหน แต่เขาไม่ได้ถาม
จะถามไปเพื่ออะไร
ฉันเป็นใครจะไปซื้อที่ดินที่นั่นเหรอ
ใครจะกล้าทำแบบนั้น
อยู่เงียบๆ เพื่อความปลอดภัยดีกว่า
ลู่โจวนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะถาม “ซีอีโอหวัง คุณอยากจะคุยเรื่องชิปคาร์บอนกับผมใช่ไหมครับ”
“ครับ…”หวังเจิ้งเฟยพยักหน้าและพูด “คุณมีความสามารถทางด้านงานวิจัยและการพัฒนาสูงมาก ในขณะที่เราเป็นผู้นำทางด้านความสามารถในการพัฒนาอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำและอิเล็กทรอนิกส์ของโลก ผมหวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณในการผลิตชิปคาร์บอนและมันจะเป็นประโยชน์กับเราทั้งคู่”
ลู่โจวพยักหน้าและพูดต่อ “ผมเห็นด้วย แต่ดูเหมือนว่าคุณไม่รู้ว่าจริงๆ ว่าชิปแกรฟีนคืออะไรกันแน่”
หวังเจิ้งเฟยยิ้มและถาม “โอ้ ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นล่ะ”
ซีอีโอหวังไม่อยากจะเชื่อ
เขาไม่ค่อยรู้เรื่องคณิตศาสตร์ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริง
แต่เมื่อเป็นเรื่องของชิปแกรฟีนเขาเคยปรึกษากับผู้เชี่ยวชาญอุตสาหกรรมด้านนี้มานับไม่ถ้วน แม้เขาไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญก็จริงแต่เขารู้เรื่องนี้มากกว่าคนทั่วไปเยอะ
คำพูดต่อมาที่ออกจากปากลู่โจวทำลายความมั่นใจของซีอีโอหวังจนหมดสิ้น
“ทรานซิสเตอร์คาร์บอนสามารถนำมาสร้างอะไรได้มากกว่าแค่ชิปคาร์บอนนะครับ คุณเคยได้ยินคำว่าอนุภาคมาจอรานาไหมครับ”
“อนุภาคมาจอรานาเหรอ”
ลู่โจวพยักหน้า
“ใช่ มันคืออนุภาคสสารชนิดพิเศษที่สามารถเกิดปฏิยานุภาคได้เอง ฟังดูน่าสนใจใช่ไหมล่ะครับ”
ซีอีโอหวังไม่คิดว่ามันน่าสนใจแม้แต่น้อย แต่เขาก็ยังแสดงสีหน้าที่อยากรู้อยู่ดี
หวังเจิ้งเฟยยิ้มและพูดต่อ “ฟังดูน่าสนใจดีนะครับ…แล้วมันอยู่ตรงไหนของตารางธาตุล่ะ”
“มันอาจจะหาในตารางธาตุยากหน่อย” ลู่โจวยิ้มและพูด “มันเกิดขึ้นที่ตัวนำยวดยิ่งเท่านั้นในรูปแบบของควอซิอนุภาค”
หวังเจิ้งเฟย “???”
อะไรวะเนี่ย
เขาเริ่มสงสัยว่าลู่โจวกำลังเล่นเกมกับเขาอยู่หรือเปล่า
ลู่โจวรู้อยู่แล้วว่าพูดต่อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เขาไม่ได้ต้องการให้ซีอีโอหวังแสร้งทำเป็นสนใจ
ลู่โจวถอนหายใจและจิบชา
“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้สนใจ”
เขานิ่งไปครู่หนึ่งและพูดต่อ “ลืมเรื่องอนุภาคมาจอรานาไปเถอะครับ…แล้วเรื่องคอมพิวเตอร์ควอนตัมล่ะ”
หวังเจิ้งเฟย “…?!”
คอมพิวเตอร์ควอนตัม!!!
ทันทีที่เขาได้ยินสิ่งที่ออกมาจากปากลู่โจว หวังเจิ้งเฟยกลั้นหายใจ
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาจ้องมองลู่โจวขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คอมพิวเตอร์ควอนตัม…คุณกำลังบอกว่าคอมพิวเตอร์ควอนตัมประเภทนั้น…”
“ผมไม่รู้ว่าคุณพูดถึงเรื่องอะไร แต่คอมพิวเตอร์ควอนตัมที่ผมพูดถึงเรียกว่าคอมพิวเตอร์ทอพอโลยีควอนตัมผมคิดว่าไมโครซอฟต์กำลังทำการวิจัยเรื่องนี้อยู่ น่าเสียดายที่แม้ว่าทฤษฎีอัลกอริทึมของพวกเขาจะมีความคืบหน้าอยู่บ้างแต่พวกเขายังหาวัสดุที่เหมาะสมมาใช้ไม่ได้”
อยู่หวังเจิ้งเฟยก็คิดได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร
ลืมเรื่องเฟอร์มิออนและควอซิอนุภาคไปเลย…
ลู่โจวกำลังพยายามบอกอะไรบางอย่างกับฉัน!
“แปลว่าวัสดุนั่นก็คือ…”
ลู่โจวมองไปที่เขา
หวังเจิ้งเฟยหยุดพูดโดยไม่รู้ตัว
ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เหตุผลที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนจริงจังกับเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เพราะพวกเขาต้องการรวมอุตสาหกรรม แต่พวกเขาต้องการต่อต้านกฎหมายการตลาดเพื่อรวมอำนาจและยุติการเก็บภาษีจากการรวมอุตสาหกรรม…
“แกรฟีนเป็นวัสดุที่เหมาะสมที่สุด เมื่อก่อนอาจจะไม่ได้เป็นแบบนี้แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว รูปแบบของอนุภาคมาจอรานาพลังงานสุทธิเป็นศูนย์ของอินเตอร์เฟสระหว่างทอพอโลคอลอินซูเลเตอร์สามมิติและสารกึ่งตัวนำ การมีอยู่ของนาโนเฟอร์มิออนทำให้การสร้างทอพอโลยีคิวบิทมีความเป็นไปได้
“ใครก็ตามที่เชี่ยวชาญการผลิตชิปคาร์บอนจะไม่เพียงแค่ได้ครอบครองอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำ แต่ยังมีอำนาจในการควบคุมอนาคตของอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์อีกด้วย”
ลู่โจวดื่มชาและมองไปที่เขา
“คุณอยากจะร่วมมือกับผมไหม”
หวังเจิ้งเฟยรู้สึกตื่นเต้นที่ลู่โจวให้โอกาสกับเขา แต่เขาก็รีบตั้งสติ
อยู่ๆ เขาก็รู้ว่าลู่โจวกำลังทำอะไรอยู่กันแน่
เหตุผลที่ลู่โจวเอาแต่พูดเรื่องวิทยาศาสตร์ไม่ใช่เพราะอยากจะอวด…แต่เขากำลังเปิดเผยเรื่องทุกอย่างและต้องการสิ่งตอบแทน
ถ้าเขาพูดก่อน เขาก็แพ้
แต่…
เขาไม่สามารถปฏิเสธข้อเสนอของลู่โจวได้
เขาไม่อยากมอบโอกาสนี้ให้คู่แข่ง
หวังเจิ้งเฟยคายมือออกและสูดลมหายใจเข้า อยู่ๆ เขาก็คลายไหล่
รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏบนใบหน้า เขาถามขึ้นก่อน
“คุณต้องการอะไร”
เขาไม่สามารถต่อรองอะไรได้เพราะลู่โจวมีผลประโยชน์กับเขา
ถ้าหากว่าลู่โจวจะต้องการหุ้นของหัวเหว่ย อย่างไรเสียเขาก็ต้องพิจารณาข้อเสนอนี้ให้ละเอียดถี่ถ้วนอยู่ดี
ตราบใดที่เขายังได้คะแนนเสียงจากบรรดาคณะกรรมการอยู่…
โชคยังดีที่ลู่โจวไม่ได้ดูจะสนใจในหุ้นของหัวเหว่ยเลย
แต่สิ่งที่นักวิชาการคนนี้ต้องการกลับทำให้การตัดสินใจนั้นยากขึ้นกว่าเดิม
“ผมต้องการไฮซิลิคอน”
………………………………..
