เสี่ยวถงไม่ใช่คนเดียวที่ประหลาดใจกับความนิยมของวิทยานิพนธ์เศรษฐมิติของเธอ ลู่โจวเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาเพิ่งได้กลับมาที่บ้านเกิดของเขา กำลังเตรียมการตัดขาดการเชื่อมต่อจากโลกภายนอกและมุ่งความสนใจไปที่การแก้ไขสมมติฐานของรีมันน์ อย่างไรก็ตามก่อนที่วันหยุดของเขาจะจบลง กล่องอีเมลของเขาก็มีอีเมลเข้ามาล้นหลาม
ส่วนหนึ่งส่งมาจากเพื่อนเก่าของเขาที่พรินซ์ตัน ฉบับอื่นๆ ส่งมาจากคนที่เขาไม่รู้จัก แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นนักวิชาการสาขาการวิจัยด้านเศรษฐศาสตร์มหภาคและเศรษฐศาสตร์การคอมพิวเตอร์ พวกเขาหลายคนเป็นคนที่ค่อนข้างมีชื่อเสียง
อีเมลเหล่านี้คือสิ่งที่ทำให้ลู่โจวได้ค้นพบว่าแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเขาได้รับความสนใจในสาขาเศรษฐศาสตร์ เห็นได้ชัดว่ามีการจัดการสัมมนาด้านเศรษฐศาสตร์เกี่ยวกับแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเขาขึ้นทั่วโลก
ความเห็นส่วนใหญ่โดยทั่วไปของนักเศรษฐศาสตร์เห็นพ้องกับความคิดเห็นของครุกแมน กล่าวคือพวกเขาทั้งหมดหวังว่าลู่โจวจะยังคงทำการวิจัยแบบจำลองลู่ บิวลีย์ ต่อไปและนำพาเศรษฐศาสตร์มหภาคและเศรษฐศาสตร์การคอมพิวเตอร์ไปสู่จุดที่สูงขึ้น
น่าเสียดายที่ลู่โจวไม่ได้สนใจ
ในตอนเริ่มแรกลู่โจวตอบอีเมลไปอย่างสุภาพ แต่ในเวลาต่อมายิ่งมีอีเมลเข้ามามากขึ้นๆ เขาก็ขอให้เสี่ยวไอช่วยจัดการให้
หลังจากนั้นในที่สุด ลู่โจวก็พอมีเวลาที่จะทำการวิจัยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเขาต่อ “วิธีการวิเคราะห์เส้นโค้งไฮเปอร์เอลลิปติก”
วันก่อนวันตรุษจีน เวลาเที่ยงที่ลอนดอน
เสี่ยวถงกำลังเก็บกระเป๋าของเธอระหว่างที่วิดีโอคอลกับลู่โจวทางวีแชท เธอบอกเขาเรื่องที่ได้รับเชิญให้ไปทำปริญญาเอกโดยมีครุกแมนเป็นที่ปรึกษา
หลังจากลู่โจวได้ยินการประกาศอันน่าตื่นเต้นของเสี่ยวถง เขาก็นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เสี่ยวถง”
“คะ?”
เสี่ยวถงกำลังยุ่งอยู่กับการยัดเสื้อผ้าของเธอเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง
ลู่โจวนิ่งไปนิดหนึ่งแล้วพูดต่อว่า “หากพูดตามหลักทฤษฎีแล้ว แบบจำลองทางเศรษฐศาสตร์สามารถที่จะ… คาดการณ์อนาคตได้อย่างแม่นยำไหม?”
ลู่โจวเกือบจะลืมสิ่งที่ครุกแมนได้บอกเขาเมื่อสองสามวันก่อน แต่การพูดถึงครุกแมนอย่างกะทันหันของเสี่ยวถงก็ทำให้เขานึกถึงสิ่งที่ผู้ได้รับรางวัลโนเบลได้เคยบอกกับเขา
การคาดการณ์อนาคต…
การคาดการณ์กิจกรรมทางสังคมในอนาคตและกระทั่งรูปแบบการเมืองด้านเศรษฐศาสตร์มหภาค…
นั่นจะเป็นไปได้ไหม?
เสี่ยวถงนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอเอียงหัวแล้วตอบด้วยท่าทีจริงจังว่า “เป็นไปไม่ได้หรอก… แต่การใช้เศรษฐศาสตร์ไม่ใช่แค่การคาดการณ์”
ลู่โจวถามว่า “แล้วมันเอาไว้ใช้ทำอะไร?”
“เพื่อจัดสรรทรัพยากรทางสังคมให้มีประสิทธิภาพ… หรือไม่ฉันก็คิดว่าเพื่อพัฒนาอนาคตให้ดีขึ้นหรือเปล่า?”
เสี่ยวถงทำเสียงไม่มั่นใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เธอก็จบปริญญาโทมาได้เพียงเดือนเดียว เธอยังมีหนทางอีกยาวไกลรอเธออยู่
“อ้อ เข้าใจแล้ว…”
ลู่โจวพยักหน้าอย่างครุ่นคิดแต่ไม่ได้พูดอะไร
เสี่ยวถงจ้องไปที่จอ พี่ชายของเธอดูเหมือนกำลังครุ่นคิด เธอจึงถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “พี่ไม่ได้กำลังทำวิจัยเรื่องสมมติฐานของรีมันน์อยู่เหรอ? แล้วทำไมพี่ถึงถามถึงเรื่องนี้ล่ะ?”
ทันใดนั้นเธอก็ถามขึ้นอีกอย่างดีใจว่า “พี่… สนใจเรื่องเศรษฐศาสตร์เหรอ?”
“ไม่ ไม่แน่นอน มีใครบางคนเพิ่งถามคำถามที่น่าสนใจกับฉันมา” ลู่โจวตอบ เขายิ้มแล้วเปลี่ยนเรื่อง “จะว่าไปแล้ว เมื่อไรเธอจะกลับมาล่ะ?”
แม้ว่านี่จะเป็นโปรเจกต์การวิจัยที่น่าสนใจ แต่มันก็ไม่น่าดึงดูดใจเพียงพอสำหรับลู่โจว
อย่างไรก็ตาม การคาดการณ์อนาคตดังกล่าวนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากการคาดคะเน แม้แต่ศาสตราจารย์ครุกแมนก็ไม่ได้มั่นใจเท่าใดนักในตอนที่เขาพูดถึงเรื่องนี้กับลู่โจว
แน่นอนว่าเขาอาจจะยินดีที่จะใช้คอมพิวเตอร์ควอนตัมของเขาเพื่อทดลองและคาดการณ์กิจกรรมทางเศรษฐกิจในอนาคต
แน่นอนว่าเขาอาจจะไม่ใช่มันเพื่อทำเงิน มันเป็นไปเพื่อสนองความอยากรู้อยากเห็นของเขาล้วนๆ…
เสี่ยวถงพูดอย่างเบิกบานว่า “ฉันจะบินกลับพรุ่งนี้! ฉันจะไปลงที่เซี่ยงไฮ้ก่อนแล้วอยู่ที่นั่นสองวัน จากนั้นก็นั่งรถไฟกลับบ้าน!”
ลู่โจวพยักหน้า
“โอเค เราจะคุยกันอีกทีตอนเธอกลับถึงบ้าน… อ้อ จริงสิ เธอมีเงินใช้พอหรือเปล่า?”
“นี่ ฉันไม่ต้องการเงินพี่หรอก ฉันได้ค่าจ้างจากงานที่ปรึกษาของเอชเอสบีซีอย่างงามเลย อย่างน้อยก็ได้เยอะกว่าตอนที่พี่ทำงานพาร์ทไทม์เยอะอยู่… อ้อจริงด้วย นี่พี่กลับถึงบ้านแล้วใช่ไหม?”
เสี่ยวถงยังคงเป็นเด็กอยู่ แต่เธอก็ไม่ชอบขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เช่นเดียวกับลู่โจว
ลู่โจวยิ้มแล้วตอบว่า “ใช่ พี่มาถึงที่นี่เมื่อวานนี้”
“โอ๊ย น่าอิจฉาจัง… ฉันกำลังจะไปกินข้าวเที่ยง ไว้คุยกันทีหลังนะ”
“โอเค แล้วเจอกัน”
หลังจากวิดีโอคอลจบ ลู่โจวก็มองที่นาฬิกาข้อมือและคิดว่าแม่ของเขากำลังจะเรียกให้เขาไปกินมื้อเย็นในเร็วๆ นี้
แต่เพียงแค่เขากำลังจะลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น กล่องข้อความก็เด้งขึ้นมาที่มุมด้านขวาล่างบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา
เสี่ยวไอ: [เจ้านาย เสี่ยวไอได้รับอีเมลพิเศษ ให้เสี่ยวไอตอบไหม? ♪ (^ ∇ ^ *)]
ลู่โจวมองที่ข้อความแล้วนิ่งไปครู่หนึ่ง
“หมายความว่ายังไงที่ว่าพิเศษ?”
เสี่ยวไอ: [มันส่งมาจากผู้หญิงที่ชื่อ เวร่า]
เวร่า?
ลู่โจวเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “เดี๋ยวฉันตอบเอง”
[โอเค!]
ลู่โจวอยากรู้ว่าเสี่ยวไอสามารถจัดประเภทให้อีเมลฉบับนี้พิเศษได้อย่างไร อุปสรรคของสิ่งประดิษฐ์ดูเหมือนจะเป็นการมีความฉลาดทางอารมณ์ EQ มากๆ
ขณะที่ลู่โจวกำลังจะเปิดดูอีเมล เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
“ลูก มีคนมาหาลูกน่ะ”
ลู่โจวจำได้ว่าเขาไม่ได้มีแผนใดๆ ดังนั้นเขาจึงถามว่า “มาหาผมเหรอครับ?”
“ใช่! นี่ลูก เห็นว่าพวกเขามาจากมหาวิทยาลัยเจียงเหอ เป็นศาสตราจารย์ทั้งหมดเลย! หนึ่งในนั้นเป็นนักวิชาการด้วย! พวกเขาสุภาพมาก พวกเขารออยู่ด้านนอกแล้วบอกให้แม่มาถามลูกก่อน”
เสียงแม่ของเขาเต็มไปด้วยความเบิกบาน
ลูกชายของเธอไม่ได้เป็นเพียงนักวิชาการที่ประสบความสำเร็จ แต่ลูกชายของเธอยังมีนักวิชาการ ‘ชื่อดัง’ คนอื่นๆ มาเยี่ยมเยียนด้วย ในฐานะของแม่จะไม่ให้เธอรู้สึกปลาบปลื้มได้อย่างไร!
ยังไม่ต้องพูดถึงว่ามหาวิทยาลัยเจียงเหอนั้นเป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในเจียงหลิง!
อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินคำพูดของแม่ ลู่โจวก็รู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ
ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นไปได้เลยสำหรับเขาที่จะหลีกเลี่ยงการติดต่อกับแวดวงวิชาการในช่วงวันหยุด
“ฉันว่าสิ่งต่างๆ มันไม่เป็นไปตามแผน…”
เสี่ยวไอ: [(°ー° ??)]
ฟางเหมย: “ลูก?”
“ไม่มีอะไรครับ ผมมาแล้ว”
ลู่โจวยืนขึ้นและเดินตรงไปที่ประตู
ทำไมฉันรู้สึกว่า…
ฉันจะไม่ได้มีวันตรุษจีนที่ผ่อนคลายเลย…
……………….
Related
