ตอนที่ 93 ผู้แพ้ที่มีความสามารถ
ลู่โจวใช้เวลาอ่านวิทยานิพนธ์ทั้งวัน กว่าลู่โจวจะปีนขึ้นไปนอน หลิวรุ่ยก็นอนกรนไปแล้ว
วันต่อมา ลู่โจวตื่นแต่เช้า
เขาไปโรงอาหารแล้วซื้อซาลาเปามาสองลูกก่อนจะไปห้องแล็บตรงเวลา
เมื่อเขามาถึง เขาก็เห็นรุ่นพี่เฉียนกับหลิวโปเริ่มทำงานกับอุปกรณ์แล้ว
งานของพวกเขาวันนี้คือการวาด FTIR สเปกตรัมของแต่ละตัวอย่างโดยฟูเรียร์อินฟราเรดสเปกโทรสโกปีและบันทึกการดูดซึมสูงสุดของหมู่ฟังก์ชั่นต่างๆและพันธะเคมีในปฏิกิริยาการควบแน่นขั้นต้นของตัวอย่างการดัดแปลงคาร์บอนนาโนทิวป์
“…งานวิจัยของเราส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่การเพิ่มความสามารถการละลายของคาร์บอนนาโนทิวป์ในซีเมนต์และปรับปรุงพันธะระหว่างคาร์บอนนาโนทิวป์กับวัสดุผสม” รุ่นพี่เฉียนกล่าวและแนะนำให้ลู่โจวขณะทำการทดลอง “แต่เราไม่ได้มองความคืบหน้าการทดลองในแง่ดีนัก ศาสตราจารย์หลี่น่าจะบอกนายแล้วว่าเราเจอคอขวด…”
ลู่โจวที่ดูอยู่ข้างๆเอ่ยถาม “ปัญหาอยู่ไหน?”
“ปัญหาคือข้อมูลที่เราคำนวณโดยใช้เครื่องวิเคราะห์ฟูเรียร์เอนฟราเรด ดูนี่สิ” รุ่นพี่เฉียนกล่าวและชี้ไปที่ภาพ FTIR ที่พึ่งพิมพ์ออกมา จากนั้นเขาก็ถาม “นายเห็นไหม?”
ลู่โจวข่มความรู้สึกอยากใช้แต้มทั่วไปและเพ่งดูกระดาษ A4 ที่ยังอุ่นๆอยู่เป็นเวลานาน ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงสิ่งที่เรียนรู้จากวิทยานิพนธ์ที่อ่านเมื่อวานได้ เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างและเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับภาพนี้
“ลักษณะพิเศษสูงสุดของตัวอย่างซีเมนต์หมายเลข 2 ผิดปกติไหม?” ลู่โจวถามด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจ
“ถูกต้อง แต่ก็ไม่ถูกนัก” รุ่นพี่เฉียนกล่าวและพยักหน้า เขาชี้ไปที่ภาพ FTIR แล้วกล่าวต่อ “ตัวอย่างหมายเลข 2 คือตัวอย่างซีเมนต์ที่ผสมกับคาร์บอนนาโนทิวป์ 1 และทดสอบตามคุณสมบัติเชิงกลของวัสดุ เป็นผลให้ตัวอย่างที่สองของเราทำงานได้ค่อนข้างดีในการทดสอบการต้านทานแรงอัด แต่ประสิทธิภาพในการทดสอบแรงดึงนั้นไม่น่าพอใจนัก จากข้อมูลลักษณะพิเศษสูงสุดที่อายุ 6-10 ชั่วโมงในภาพ FTIR ตอนแรกเราคิดว่าวัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์ขัดขวางกระบวนการพอลิเมอไรเซชันของซิลิกาเตตราฮีดรอน(silicon tetrahedron)ของเจลแคลเซียม ซิลิเกต ไฮเดรต ซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของโพรงในซีเมนต์ที่อยู่ในระยะสุดท้ายของปฏิกิริยาการควบแน่น”
“แล้วปัญหาอยู่ตรงไหน?” ลู่โจวถามด้วยความสงสัย “ผมหมายถึง…เนื่องจากเรารู้เหตุผลว่าทำไมความต้านทานแรงดึงของตัวอย่างที่ 2 ถึงไม่เป็นที่น่าพอใจ เราแก้มันได้ไหม?”
“มันไม่ใช่ตัวอย่างนั้น” รุ่นพี่เฉียนตอบด้วยสีหน้าโง่งม จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ “เราพยายามหลายวิธีแล้ว รวมถึงการใช้เมลามีนเป็นสารตั้งต้นของไนโตรเจน และบดคาร์บอนนาโนทิวป์ในเครื่องบดแบบลูกบอลภายใต้สูญญากาศ โดยไม่คำนึงถึงต้นทุนการผลิต พื้นผิวของคาร์บอนนาโนทิวป์ถูกเปลี่ยนแปลง…แต่จากข้อมูลการทดสอบแรงดึงของตัวอย่างหมายเลข 27 กับหมายเลข 28 ผลลัพธ์ก็แย่พอกัน”
ลู่โจวเข้าใจว่าส่วนใหญ่มันเป็นยังไง แต่เขาก็ไม่มีวิธีแก้ปัญหา
เขาพยักหน้าแล้วถาม “คุณอยากให้ผมทำอะไร?”
รุ่นพี่เฉียน “เพื่อหาทางแก้ เราจึงทำการทดลองไปมากมายแล้ว เงินทุนยังพอให้เราทดลองเพิ่มอีกสองครั้ง แต่ไม่กี่วันก่อน เราได้รู้ว่าห้องแล็บวัสดุศาสตร์อาจแซงหน้าเราไปแล้ว เราต้องรีบ”
รุ่นพี่เฉียนเงียบไปชั่วครู่แล้วถอนหายใจ
“เราต้องการผู้เชี่ยวชาญด้านคณิตศาสตร์ โดยเฉพาะเชี่ยวชาญในการวิเคราะห์หน้าที่และช่วยเราวิเคราะห์ข้อมูลการทดลองเหล่านี้เพื่อดูว่าเราจะหาเบาะแสที่มีค่าได้ไหม มันคงดีถ้าเราหาได้ว่าวัสดุซีเมนต์คาร์บอนนาโนทิวป์แค่ไหนถึงมีผลจากปฏิกิริยาการควบแน่น ฉันวิเคราะห์หน้าที่ผ่านการเรียนรู้ด้วยตัวเอง แต่ฉันยังไม่รู้ว่าจะวิเคราะห์ข้อมูลนี้ยังไง ฉันต้องขอฝากความไว้วางใจให้กับผู้เชี่ยวชาญอย่างนาย”
เช่นเดียวกับสาขาคณิตศาสตร์ไม่มีหลักสูตรของฟิสิกส์วัสดุ สาขาฟิสิกส์ประยุกต์ก็ไม่มีหลักสูตรการวิเคราะห์หน้าที่เช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วจำนวนคนที่มีปริญญาตรีสองใบก็เป็นส่วนน้อยนิด ส่วนใหญ่จะเรียนรู้ด้วยตนเองตามทิศทางการวิจัยเมื่อขึ้นปริญญาโท
หลังจากคิดสักครู่ ลู่โจวก็กล่าวอย่างจริงจัง “ผมรับประกันไม่ได้ว่าผมจะประสบความสำเร็จ แต่ผมจะพยายาม…คุณต้องการผลเมื่อไหร่?”
“ยิ่งเร็วยิ่งดี ไม่ใช่ว่าฉันรอไม่ได้…แต่ได้ในสามวันจะดีที่สุด” รุ่นพี่เฉียนกล่าวหลังจากลองคิดคำนวณดู จากนั้นเขาก็กล่าวต่อ “หลังจากสามวัน ไม่ว่าจะมีผลลัพธ์หรือไม่มี ฉันก็หวังว่าอย่างน้อยนายจะมารายงานความคืบหน้าให้ฉัน”
ลู่โจวพยักหน้าแล้วกล่าว “ผมจะพยายามให้ดีที่สุด”
หลังจากลู่โจวได้รับมอบหมายงานจากรุ่นพี่เฉียน เขาก็ไปห้องสมุด
แม้ว่าเสี่ยวโปจะให้โต๊ะทำงานในห้องแล็บ แต่ห้องแล็บมันดูวังเวงเกินไป
ลู่โจวชอบบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาในห้องสมุด
เมื่อเขานั่งลงท่ามกลางเหล่าผู้ที่กำลังเรียนอยู่ แม้ว่าเขาจะอยากอู้ เขาก็คงรู้สึกผิด
นอกจากนี้สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ…
ห้องสมุดทำให้เขานึกถึงความรู้สึกถึงการเข้าสู่ห้วงสมาธิไม่มากก็น้อย
ลู่โจวไปห้องถ่ายเอกสารแล้วปริ้นส์ข้อมูลการทดลองและวิทยานิพนธ์ที่จำเป็นทั้งหมด
การวางเนื้อหาที่จำเป็นไว้บนโต๊ะเรียนกลายเป็นนิสัยตอนเรียนของเขาไปแล้ว
ไม่ว่ายังไงการถ่ายเอกสารก็สามารถขอคืนเงินได้จากทุนวิจัย
เมื่อลู่โจวพบที่ในมุมห้องสมุด เขาก็นั่งลง เขาเคาะปากกาบนกระดาษและพร้อมที่จะเริ่มเขียน
อย่างไรก็ตาม…
สิบนาทีผ่านไป
เขาก็ยังอยู่ในตำแหน่งเดิมโดยไม่มีการเคลื่อนไหว
อืมมม…
ฉันควรเริ่มตรงไหน?
สีหน้าของลู่โจวดูน่าเกลียด
ถ้ามีสูตรที่แน่นอนที่จะใช้หรือแม้แต่เป้าหมายที่ชัดเจน เขาก็คงคิดได้ว่าเริ่มตรงไหน อย่างไรก็ตามสถานการณ์การวิจัยในห้องแล็บไม่ได้พบปัญหาอะไร แต่พวกเขาขอให้เขาช่วยหาบัค
เขานึกถึงสิ่งที่รุ่นพี่เฉียนพูด
ไม่มีทางที่ฉันแก้ปัญหานี้ได้ ฉันจะกลายเป็นผู้แพ้ที่มีความสามารถ…
ลู่โจวมองข้อมูลแล้วเกาหัว
ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่างานนี้ยากกว่าที่เขาคิดไว้
…..
เช่นเดียวกับรถที่บริโภคน้ำมัน อาหารก็เป็นสิ่งที่มอบพลังงานให้แก่คน
แม้แต่อัจฉริยะก็ต้องกินข้าว
ลู่โจวนั่งอยู่ในห้องสมุดจนถึงเที่ยง เขาจ้องมองแผ่นกระดาษที่ว่างเปล่าแล้วสบถ เขาโยนปากกาลงบนโต๊ะแล้วไปโรงอาหาร
ในโรงอาหาร ลู่โจวบังเอิญพบกับศาสตราจารย์ถัง เขารับอาหารแล้วนั่งฝั่งตรงข้ามเขา
เมื่อศาสตราจารย์ถังเห็นลู่โจว เขาก็ยิ้มแล้วถาม “เธอรู้สึกยังไงบ้าง?”
“มันยากมาก! มันยากกว่าโจทย์คณิตศาสตร์บริสุทธิ์อย่างมาก” ลู่โจวตอบ
“มันสมควรยากแหละ” ศาสตราจารย์ถังกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คณิตศาสตร์เป็นเครื่องมือวิจัย เนื่องจากเธอเรียนคณิตศาสตร์ประยุกต์ มันจึงมีโอกาสมากมายที่เธอจะพบโปรเจ็คที่คล้ายๆกันในอนาคต”
“ศาสตราจารย์ ได้โปรด ช่วยมอบไอเดียอะไรก็ได้ให้ผมหน่อยได้ไหม?” ลู่โจวถามและถอนหายใจ
“ฉันให้ไอเดียเธอไม่ได้ เธอต้องคิดเอง แต่อาจารย์มอบคำแนะนำให้เธอได้” ศาสตราจารย์ถังกล่าวและหัวเราะ “ไม่ใช่ว่าเธอเข้าร่วมการแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์หรอกหรือ? นึกถึงความรู้สึกในตอนนั้นสิ”
ลู่โจวเลิกคิ้วแล้วคิดอย่างลึกซึ้ง จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าแล้วกล่าว “มันต่างกันโดยสิ้นเชิง เหตุผลที่ปัญหาการบินและอวกาศเปลี่ยนเป็นโจทย์คณิตศาสตร์ได้เป็นเพราะสุดท้ายแล้วมันเป็นปัญหาฟิสิกส์และมีสูตรคำนวณ บวกกับพวกเขามอบข้อมูลให้ผม…”
“จริงๆแล้วมันเหมือนกัน” ศาสตราจารย์ถังกล่าวและส่ายหน้า “ไม่ว่าจะเป็นการเคลื่อนที่ของยานอวกาศ หรือการเคลื่อนตัวของอนุภาค หรือการเปลี่ยนแปลงของหมู่ฟังก์ชั่น…ในแง่ของคณิตศาสตร์ มันก็เหมือนๆกัน ข้อมูลทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ลึกลงไปก็สามารถขุดออกมาได้ และมีกฏที่สามารถคำนวณออกมาได้ การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ก็สร้างขึ้นมาได้ อาจารย์คิดว่าเธอหาไม่เจอเพราะเธอยังพยายามไม่หนักพอ คิดให้มากขึ้น สังเกตให้มากขึ้น อาจารย์เชื่อว่าเธอจะพบเค้ารางแน่นอน”
ลู่โจวเริ่มคิด
ศาสตราจารย์ถังยิ้มให้ลู่โจวแล้วพยักหน้า
เด็กหนุ่มคนนี้คู่ควรแก่การสั่งสอน
