อะไรคือสถานการณ์ที่น่ารำคาญที่สุดเมื่อคุณตื่นขึ้นมาในตอนเช้า?
เสียงปลุกของสมาร์ทโฟนที่คุณตั้งไว้เมื่อคืนดังขึ้น? ความเหนียวเหนอะหนะบนผมของคุณตลอดคืน? หรือมันเป็นเพียงความจริงที่ว่าวันนี้คุณต้องไปทำงานอีกครั้ง?
-ตื่นนอนได้แล้ว! ตื่นเร็วเข้า!
“อา พระเจ้า ขออีกสักงีบ…”
– ถ้านายไม่ตื่นตอนนี้ฉันจะเริ่มร้องเพลงที่ฉันชอบจากบ้านเกิดของฉัน รู้ไหมว่าฉันเรียนดนตรีมาทั้งชีวิต เมื่อฉันร้องเพลง คนกว่าสามสิบคนถึงกับหลั่งน้ำตา!
ไม่ใช่เลย สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดคือเมื่อมีผีส่งเสียงโหวกเหวกดังไปรอบบ้านของคุณ
– ดูเวลาสิ นายยังอยู่บนเตียงอยู่เลย!
“กี่โมงแล้ว?”
ฉันลืมตาขึ้นและมองไปที่สมาร์ทโฟนของฉัน
บนหน้าจอล็อกสกรีน 04:01 น. เขียนด้วยตัวหนังสือที่สวยงาม
“มันเพิ่งจะตี 4 อยู่เลยไอ้เจ้าบ้า!”
– อาฮะ ตีสี่เป็นเวลาที่หนอนตื่นขึ้นและเริ่มเคลื่อนไหว นายอ่อนแอกว่าหนอนดังนั้นนายควรจะตื่นให้เร็วกว่านี้
“ฉันเดาว่านายคงเบื่อเพราะนอนไม่ได้”
– ฉันไม่รู้ว่านายหมายถึงอะไร
แบ ฮุ-รยองมองไปทางอื่นราวกับว่าเขาถูกจับได้
“ว้าว ฉันสงสัยมาเสมอว่าทำไม เซียนดาบถึงตื่นตอนตี 4 เพื่อฝึกซ้อม ไม่ใช่เพราะเขาขยัน แต่เป็นเพราะนายเสียงดังเกินไป!”
-ก็ได้ ฉันเบื่อที่จะอยู่คนเดียวและปลุกนาย ดีขึ้นหรือเปล่า? นายต้องขอบคุณฉันนะ หากนายลุกขึ้นและฝึกฝนตอนนี้ มันก็เป็นประโยชน์ต่อตัวนาย มากราบขอบคุณฉันเร็วๆเข้าสิ
“ฉะ – ฉันอยากจะฆ่า…”
-ฮุฮุ ฉันตายไปแล้วดังนั้นนายไม่สามารถฆ่าฉันได้ ถ้านายอยากลอง นายต้องตายก่อน! อา แต่นายยังตายไม่ได้ แกไอ้ซอมบี้เวร ชื่อของนายควรเป็นคิม ซอมบี้ ไม่ใช่คิม กงจา
“ให้ตายเถอะ”
ฉันออกมาจากอพาร์ตเมนต์ในชุดกีฬา ในห้อง 2 พยอง ผีตัวนี้พูดคุยโดยไม่หยุดพักและฉันไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไป เพื่อสุขภาพจิตของฉัน ฉันจึงออกจากบ้านและเริ่มวิ่งจ็อกกิ้งใต้ท้องฟ้ายามเช้าที่มืดมิด
“แฮ่ก แฮ่ก…”
– ซอมบี้ คิม ฉันจะพูดย้ำอีกครั้งว่านายไม่มีพรสวรรค์อะไรเลยนอกจากความมุ่งมั่น
แบ ฮุ-รยองลอยมาหาฉัน
– ฉันมักจะชอบสอนจากพื้นฐานขึ้นไปด้านบน แต่นายไม่มีพื้นฐานด้วยซ้ำ ฉันควรจะบอกว่านายมันต่ำกว่าระดับพื้นฐานได้ใช่ไหม?
เป็นเวลาสามวันแล้วที่ฉันคัดลอกสกิล [กลุ่มดาวแห่งดาบ] จากเซียนดาบ ในตอนนั้นฉันได้ฆ่ายู ซูฮาอีกครั้งและหลีกเลี่ยงที่จะพบกับเซียนดาบ ตอนนี้ฉันกำลังฝึกซ้อมตามตารางเวลาที่แบ ฮุ-รยองทำขึ้นมาเอง
– ในแง่ของความสามารถ นายมีสิ่งที่เราควรเรียกว่าพรสวรรค์นรก ชิ โคตรเท่! ฉันโคตรอิจฉา!
“แฮ่ก…เมื่อมีคนวิ่งอยู่ นายไม่ควรขัดจังหวะพวกเขา…ฮู่ ไปกันเถอะ..!”
-อะไรกัน? นายต้องมีการสอนพิเศษ และในการได้รับสอนพิเศษ นายต้องจ่ายค่าเล่าเรียนแพงๆ
แบ ฮุ-รยองหัวเราะ
– นายต้องไปขึ้นตั๋วล็อตเตอรี่แล้ว ซอมบี้
…
มีกิลด์ชื่อว่า ซังยุน
ชื่อสามัญของมันคือสมาคมพ่อค้า หัวหน้ากิลด์คือฮันเตอร์อันดับสามซึ่งรู้จักกันทั่วไปในชื่อ “เคาท์”
ดังที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ เคาท์เป็นผู้เล่นเพียงคนเดียวที่สามารถส่งและรับสิ่งของจากโลกภายนอกได้ เขาเป็นเหมือนบริษัทในตัวเอง ด้วยความสามารถนี้ กิลด์ ซังยุนจึงควบคุมเศรษฐกิจในหอคอยโดยพื้นฐาน
นั่นหมายความว่าอย่างไร
“ขอโทษครับ”
“ครับผม คุณลูกค้า ผมช่วยอะไรคุณได้บ้าง?”
“ผมมาที่นี่เพื่อรับเงินรางวัลสำหรับล็อตเตอรี่”
ในชั้นที่หนึ่ง กิลด์ซังยุนในเมืองบาบิโลนเป็นเพียงกิลด์เดียวที่ตีพิมพ์ล็อตเตอรี่
“อ่า ล็อตเตอรี่ของคุณถูกรางวัลเหรอครับ?!”
“ใช่ครับ”
“ขอแสดงความยินดีด้วยครับ”
เสมียนที่สวมหูแมวก้มตัวให้เขาและมีรอยยิ้มที่สดใสทั่วใบหน้าของพวกเขาเป็นของแถม
– เฮ้ ทุกครั้งที่ฉันเห็นพนักงานคนนี้ ฉันอยากรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงใส่หูแมว
‘หัวหน้าของซังยุนชอบแมว’
– ไม่ว่าแมวจะดีแค่ไหน ทำไมเขาต้องบังคับให้คนปกติใส่หูแมว? เขาเป็นแค่ไอ้คนโรคจิต ฉันรับรองได้เลยล่ะ
‘ตอนนี้มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?’
แน่นอนว่าเสมียนไม่ได้ใส่หูแมวเพราะต้องการ พวกเขาไม่มีทางเลือก ไม่ว่าจะเป็นหูแมวหรือหนวดของแมลงสาบ หากหัวหน้ากิลด์บอกให้สวมมันก็ต้องทำเช่นนั้น
อ้อ สำหรับการอ้างอิง เสมียนคนนี้เป็นผู้ชาย ชุดเครื่องแบบก็เป็นแบบที่ใส่ได้ทั้งชายและหญิง
“ขอโทษครับ คุณลูกค้า แต่คุณยืนยันวันที่แล้วหรือยังครับ? ขออภัยด้วย คุณไม่สามารถรับรางวัลได้หากซื้อตั๋วไว้นานก่อนหน้านี้”
“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นตั๋วจากสัปดาห์ที่แล้ว”
“เยี่ยมเลยครับ!”
มันเป็นตั๋วล็อตเตอรีที่ฉันซื้อทันทีหลังจากที่คุยกับแบ ฮุ-รยอง เป็นเพราะฉันตั้งใจที่จะชนะลอตเตอรีสักครั้งและแบ ฮุ-รยองก็ตะโกนอย่างกระตือรือร้นว่า ‘นายต้องการเงินตั้งต้น!’
“จากนั้นเราจะเริ่มกระบวนการระบุตัวตนและการตรวจสอบ อ่า ผมอยากถามว่าคุณชนะรางวัลที่เท่าไหร่ครับ?”
“ที่หนึ่ง”
“ครับ?”
เสมียนถามทันที
“ผมถูกรางวัลที่หนึ่ง”
“…”
“นี่ครับ โปรดตรวจสอบหมายเลข”
เหนือหัวเสมียนเป็นป้ายโฆษณา บนป้ายโฆษณามีคำว่า [รางวัลที่หนึ่งสำหรับรางวัลล็อตเตอรี่ซังยุนเปี่ยมสุข] ตามด้วยจำนวนเงินที่แสดงบนช่องราวกับสล็อตแมชชีนในคาสิโน
53,000 เหรียญทอง ถ้าฉันจะใช้สกุลเงินจากบ้านเกิดของฉัน มันก็จะเป็น 5.5 พันล้านวอน
– เฮ้ มันง่ายมากที่จะหาเงินไม่ใช่เหรอ?
เสียงฮัมเพลงของแบ ฮุ-รยองดังไปทั่วบริเวณห้องโถงที่เงียบสงบ
จู่ๆเสมียนก็พูดขึ้นด้วยท่าทางอึดอัดใจ
“ …ผมตรวจสอบหมายเลขแล้ว ไม่ – ตอนนี้โปรดรอสักครู่ครับคุณลูกค้า ในขณะที่ผมเรียกให้ผู้จัดการของฉันมารับช่วงต่อ”
“ได้ครับ ตามสบาย”
เสมียนรีบวิ่งเข้าไปในพื้นที่หลักของอาคาร ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนแอบมองฉันและพูดซุบซิบ พูดถึงการได้รับรางวัลที่หนึ่งและแสดงความอิจฉา
– นายจะโอเคไหม ซอมบี้? นายจะไม่ถูกแทงในตรอกมืดๆนะ?
“ฉันมีความคิด”
ฉันยักไหล่
“การซ่อนมันไม่ได้หมายความว่ามันจะถูกซ่อน”
ฮันเตอร์ทั้งหมดที่ถูกล็อตเตอรี่ถูกบันทึกชื่อเอาไว้ เช่นเดียวกันกับจักรพรรดิเพลิง ดังนั้นทุกคนจะเห็นว่าเขาชนะรางวัลที่หนึ่งสองครั้งติดต่อกัน
‘ถ้าจะให้เป็นที่รู้กันอยู่ดี ก็ควรทำอย่างเปิดเผยจะดีกว่า’
เมื่อฉันถูกล็อตเตอรี่แล้วฉันถูกลอบสังหารทันที หากข่าวลือดังกล่าวแพร่กระจายไป ผู้ที่จะได้รับผลกระทบมากกว่านี้จะเป็นคนที่ขายล็อตเตอรี่นี้ตั้งแต่แรก
หลังจากนั้นไม่นาน
“คุณคงรอมานานแล้ว คุณคิม กงจา ผมชื่ออาเธอร์ เทย์เลอร์”
ชายคนหนึ่งที่แต่งกายอย่างมืออาชีพกว่าพนักงานต้อนรับคนก่อนปรากฏตัวและโค้งคำนับให้ฉันเล็กน้อย คำทักทายของเขาสุภาพมาก อย่างไรก็ตามสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือการที่เขาสวมหูแมวไว้บนศีรษะ
“เรียกผมว่า ‘ผู้ดูแลห้องนิรภัย’ และผมจะขอบคุณเป็นอย่างมากถ้าคุณพูดกับผมอย่างสบายใจ”
“ผมชื่อคิม กงจาและนั่นเป็นชื่อที่น่าสนใจทีเดียว”
“ฮ่าฮ่า! ผมมักจะได้ยินคำเหล่านั้น ไปชั้นบนกันเถอะครับ”
ผู้ดูแลห้องนิรภัยยิ้มอย่างสดใส
ไม่ว่าคุณจะมองเขาอย่างไร ชายคนนี้เป็นฮันเตอร์ที่อย่างน้อยก็อยู่ใน 300 อันดับแรก แต่ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นเพียงฮันเตอร์คลาส F ที่สามารถแหงนหน้ามองขึ้นไปหาเขา แต่ผู้ดูแลห้องนิรภัยก็ยังคงสุภาพกับฉันมาก
– นั่นคือวิธีปฏิบัติต่อลูกค้าระดับ 50,000 เหรียญทอง
ผีตัวนี้โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง
– เฮ้ ซอมบี้ นายรู้ไหมว่าฉันคิดอะไรอยู่? ฉันคิดว่านายเป็นคนโดนประจบประแจงได้ง่ายเกินไป เพราะนายไม่เคยได้รับการปฏิบัติดีๆมาก่อน ไม่กี่วันที่ผ่านมาเมื่อฉันชมเชยความสามารถของนายเรื่องการตาย นายดูตื้นตันมากๆ ฉันรู้สึกเสียใจแทนนายจริงๆ
‘อ่า ได้โปรดหุบปากไปสักพักเถอะ’
– ผู้ชายไม่ควรจะเป็นพวกหัวอ่อน เป็นอย่างฉันสิ นายต้องเชื่อว่าทุกสิ่งในโลกมีเพียงเพื่อผลประโยชน์ของตัวนายเอง
ไม่ว่าฉันจะคิดยังไง ยู ซูฮาและแบ ฮุ-รยองก็คล้ายกันมาก พวกเขายังมีชื่อเล่นที่คล้ายกัน คนหนึ่งคือจักรพรรดิแเพลิงและอีกคนหนึ่งคือจักรพรรดิดาบ บางทีคนทั้งหมดที่ถูกเรียกว่า ‘จักรพรรดิ’ อาจเป็นพวกโรคจิตก็ได้
“เอ่อ คุณคิม กงจา ผมขอโทษครับ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าครับ..?”
ผู้ดูแลห้องนิรภัยถามขณะที่นำทางฉันขึ้นบันได ดูเหมือนเขาจะกลัวว่าจะทำอะไรผิดไป
ฉันรีบตอบเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ดูเป็นคนบ้าบอ
“เอ่อ ไม่ครับ ผมกำลังคิดบางอย่างอยู่”
“อ่า ผมดีใจจัง”
ผู้ดูแลห้องนิรภัยถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“การแสดงออกของคุณดูไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นผมจึงคิดว่าผมหยาบคายโดยที่ผมไม่รู้ตัว ฮ่าฮ่า เมื่อคุณบอกว่าไม่ ผมรู้สึกโล่งใจมาก…”
อะไร ผู้ชายคนนี้…เขาคือเทวดาหรือไง?
-ชิ หัวอ่อน หัวอ่อนจริงๆ
ฉันไม่สนใจผีโรคจิตที่ดุด่าอยู่ข้างหลังฉัน เราเข้าไปในห้องรับรองวีไอพี
เหรียญทองกองอยู่บนโต๊ะของห้องรับรองแล้ว ดูเหมือนว่ามีเสมียนมาเตรียมไว้ล่วงหน้า
ผู้ดูแลห้องนิรภัยยิ้มอีกครั้ง
“นี่คือเหรียญทองทั้งหมดที่คุณลูกค้าคิม กงจาได้รับรางวัล”
“…มันน่ามหัศจรรย์สุดๆ”
มากกว่า 50,000 เหรียญ!
ห้องนั้นสว่างและทอประกายเหรียญทั้งหมดในครั้งเดียว แค่มองไปที่พวกมันก็ทำให้หัวใจของฉันพองโต ความรู้สึกเอ่อล้นภายในตัวฉันแม้ว่าฉันจะอธิบายไม่ได้จริงๆว่ามันคืออะไร
“คุณสามารถรับเหรียญทองทั้งหมดนี้หรือจะซื้อตู้นิรภัยส่วนตัวจากเราเพื่อเก็บรักษา คุณอยากจะทำอย่างไหนครับ?”
“อืม”
ฉันพยายามรวบรวมความคิด
‘ตามที่คาดไว้ พลังวิเศษของเงินนั้นยอดเยี่ยมมาก’
พูดตรงๆว่าน้ำลายสอเลย แต่เป้าหมายของฉันคือการยืนอยู่บนจุดสูงสุด เป็นฮันเตอร์สุดหล่อที่ใครๆก็อิจฉา เงินเป็นเพียงเครื่องมือในการบรรลุเป้าหมายเท่านั้น
‘เป็นผู้ชายที่ควบคุมเงินไม่ใช่ผู้ชายที่ถูกควบคุมด้วยเงิน คิม กงจา’
เมื่อฟื้นความสงบ ฉันพยักหน้าช้าๆ
“ผมจะเก็บไว้ในตู้นิรภัย”
“อ่า นั่นเป็นตัวเลือกที่ชาญฉลาดมาก!”
ผู้ดูแลห้องนิรภัยรู้สึกยินดี
“ผมมักจะแนะนำเรื่องนี้ให้กับผู้ชนะรางวัลเป็นการส่วนตัว ผมเข้าใจว่าพวกเขาต้องการถือทรัพย์สินทั้งหมดของเขาไว้ในมือ แต่ผมขอแนะนำอย่างยิ่งให้เช่าตู้นิรภัยเสมอ ท้ายที่สุด มีหลายคนที่มีเจตนาไม่ดี…”
“และ”
ฉันเปิดปากอีกครั้ง
“ฉันต้องการซื้อสถานะสมาชิกกิตติมศักดิ์ของกิลด์ซังยุน”
“ครับ?”
“ค่าใช้จ่ายในการซื้อสมาชิกกิตติมศักดิ์คือ 10,000 เหรียญทองใช่หรือเปล่า?”
ฉันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะและวางมือบนกองเหรียญทอง
ทอง สีที่ทำให้ตาของมนุษย์ต้องพร่ามัว แต่ฉันรู้แล้วว่าทองคำที่จะมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น อนาคตของฉัน สำหรับอนาคตนั้น ฉันต้องลงทุนเหรียญทองเหล่านี้โดยไม่ต้องยับยั้งชั่งใจ
“ฉันจะซื้อแบบชำระครั้งเดียว”
“…”
ผู้ดูแลห้องนิรภัยศึกษาใบหน้าของฉันอยู่ครู่หนึ่ง
“คุณลูกค้าคิม กงจา…คุณยังไม่ได้เข้าร่วมกิลด์อื่นเลยใช่ไหมครับ?”
“ใช่”
กิลด์
กิลด์ฮันเตอร์ไม่ได้มีไว้เพื่อการสังสรรค์เท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ [การปกป้อง] ที่กิลด์มอบให้
แม้ว่าจะเป็นสำนักงานฮันเตอร์หรือศาลเตี้ยก็ตาม…
‘ฉันอาจถูกโจมตีก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไร’
ฉันสามารถบอกได้จากวิธีที่จักรพรรดิเพลิงและเซียนดาบฆ่าฉัน
ความไร้กฏระเบียบ เมื่อเทียบกับโลกภายนอกแล้ว สถานที่แห่งนี้โหดร้ายกว่ามาก
‘ฉันไม่ควรเดินตามรอยของจักรพรรดิเพลิงอย่างโง่เขลา’
จักรพรรดิเพลิงชอบที่จะเคลื่อนไหวเพียงลำพัง หลังจากชนะล็อตเตอรี่สองครั้ง เขาจะไม่ได้รับการคุ้มครองใดๆ มันต้องเป็นชีวิตที่ยากลำบากและน่าตื่นเต้นเพราะหลายๆคนไล่ตามเงินเหล่านั้น
‘นั่นคือเหตุผลที่เขาถูกวางยาพิษและถูกลอบสังหารในเวลาต่อมา’
มันน่าสงสารมาก ทำไมถึงต้องแข่งขันกับกิลด์ใหญ่ๆ?
“…โอเค”
ผู้ดูแลห้องนิรภัยหยิบสมุดบันทึกออกมาและเริ่มขีดเขียนบางอย่าง
“ใครๆก็สามารถเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์ของกิลด์ของเราได้ในราคาตายตัว ผมจะให้พนักงานมาและออกบัตรสมาชิกกิตติมศักดิ์ชั้นสองให้คุณทันที”
“โอ้ ใช่ และยังมี”
ฉันเพิ่มอีกเล็กน้อย
“ตอนนี้ผมอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์เล็กๆ ราคาถูก ผมจะขอบคุณมากถ้าซังยุนสามารถแนะนำที่พักให้ผมได้ แน่นอนผมยินดีจ่ายในราคาที่เหมาะสม”
“…”
“นอกจากนี้คุณอาจต้องประกาศผู้ชนะที่หนึ่งในหนังสือพิมพ์ ในเวลานั้นแม้ว่าคุณจะเปิดเผยชื่อของผม โปรดตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกเขารายงานสถานะของผมในฐานะสมาชิกกิตติมศักดิ์ของกิลด์ซังยุนด้วย”
ผู้ดูแลห้องนิรภัยเขียนทุกสิ่งที่ฉันขอลงในสมุดบันทึกของเขาโดยมีสีหน้าว่างเปล่า
“คุณเป็นลูกค้าที่ค่อนข้างละเอียดรอบคอบ”
“หึ กับโลกอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบันหรอ? ผมต้องเตรียมพร้อมสำหรับทุกสิ่ง”
“ …คุณพูดถูกจริงๆ”
ด้านหลัง ผู้ดูแลห้องนิรภัย แบ ฮุ-รยองกำลังกุมท้องและหัวเราะอย่างอึกทึก
-เฮ้ การแสดงออกของเขาในขณะที่เขาถูกกระทำเช่นนี้เหมือนกับพวกหัวอ่อนเลย มันฮาสุดๆ นี่คือเหตุผลที่ฉันชอบล้อเลียนพวกชนชั้นสูง
‘ไม่ใช่นายเป็นคนที่บอกว่าฉันหัวอ่อนเองหรอกหรอ แล้วมันมีปัญหาอะไร?’
-ฉันพูดเหรอ? ฉันไม่แน่ใจ ฉันจำไม่ค่อยได้ ดังนั้นมันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้
โอ้ พระเจ้า แม้ว่าเขาจะต้องทำตัวน่ารังเกียจ แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องน่ารังเกียจขนาดนี้ก็ได้
– ยังไงก็เถอะ นายทำงานของนายได้ดี
แบ ฮุ-รยองยังคงหัวเราะเยาะ
– ฉันกังวลว่าฉันจะต้องทำความสะอาดผ้าอ้อมและเช็ดตูดนายเหมือนเด็ก แต่จากที่เห็น ฉันคิดว่านายคงสบายดี
‘ถ้านายไม่พูดก็ไม่มีใครเกลียดนายหรอก’
– เจ้าหนู ดูเหมือนนายจะอารมณ์ดีนะ
นั่นก็ถูกต้อง ปากของฉันยังบ่นอยู่แต่ในใจนั้นกลับเปี่ยมไปด้วยความสุข
‘แน่นอน มันเริ่มตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป
การตาย 4000 ครั้งเพื่อกลับมา 4000 วัน นี่เป็นความสามารถจากสกิลถดถอยที่จักรพรรดิเพลิงไม่ได้ใช้ประโยชน์มากนัก
ตอนนี้ เป็นเวลาที่ฉันจะได้สนุกกับมันแล้ว
